Paweł Jakubowski

Przeczytałam wszystkie (jak na razie) powieści / wydane teksty Autora i przyznam, że „Kopuła” jest chyba najlepsza (choć mocno się nad tym zastanawiałam, wspominając „Ducha Miasta”). Nowe wydanie „Kopuły” jest o wiele lepsze od starego. Poprawione, udoskonalone, wzbogacone, przedłużone (bo z dodatkowym zakończeniem! – tak, zgadza się, powieść ma nie jedno zakończenie, a kilka! <3). I z pięknymi zdjęciami ze sztuki w teatrze Nie Ma! Ta postapokaliptyczna powieść (a może minipowieść) opiera się przede wszystkim na dialogach – rozmowach włodarzy Kopuły. To tam schronili się ludzie po wybuchu wojny atomowej. Wydawać by się mogło, że wszystko działa dobrze, sprawnie i nie ma na co narzekać. Ale im dłużej zapoznajemy się z tymi naradami, tym bardziej utwierdzamy się w przekonaniu, że jednak nie jest tak przyjemnie… Autor, jak zwykle zresztą, zaszył w tej powieści obraz rzeczywistości. Tym razem wybrał do tego świat postapo i stworzył genialne metafory. Dodatkowo znów zaskoczył konstrukcją, oryginalnością, humorem i nietuzinkowymi bohaterami. Warto wspomnieć, że stara-nowa wersja „Kopuły” została dopuszczona do druku z błędami składu. Większość wydawców czy innych selfpublisherów poddałaby się i co najwyżej przeprosiła. A co zrobił Paweł Jakubowski? Nie zaczął sprzedaży starej-nowej wersji, tylko stworzył nową-nową, poprawioną! To naprawdę zasługuje na ogromną pochwałę – czy istnieje lepsza oznaka szacunku do czytelnika niż taki gest? Wątpię; a trzeba tu pamiętać o tym, że Autor musiał zapłacić za jeden z najdroższych etapów wydawniczych (druk) ponownie, i to z własnej kieszeni. Szczerze polecam „Kopułę” każdemu fanowi tego gatunku. A dla fanów innych gatunków polecam po prostu Pawła Jakubowskiego – bardzo dobrego, oryginalnego i zaskakującego Autora, a także świetnego człowieka!