Każdy człowiek ma ogromne szczęście! Pewność siebie jest zbiorem cech, których możemy się nauczyć i je wyćwiczyć. Często wydaje nam się, że nie potrafimy występować publicznie, nie potrafimy przemawiać ze względu na brak odwagi. Co w takim razie ze sceną życia?
Jan Grzesiak w książce „Rozboje sceniczne. Wystąpienia publiczne bez tremy” zaczyna od tego swoją lekcję. Każdy z nas codziennie konfrontuje się z rzeczywistością, prowadzi rozmowy, patrzy komuś prosto w twarz. Co wtedy dzieje się z tremą?
Prowadząc szkolenia, na których proszę uczestników o wyjście na środek i przedstawienie się, zawsze zadaję pytanie co sprawia im największą trudność. Zdecydowana większość ma zastrzeżenia do płynności swoich wypowiedzi, wyśmienicie! Są to kwestie do wytrenowania. Zaczynamy więc ćwiczenia mające na celu stworzenie z nas wybitnych mówców!
W pierwszej kolejności należy zająć się ciałem, aby stało się instrumentem grającym tę samą melodię, która wypływa z naszych ust. W poradnikach znajduje się wiele zasad mówiących o idealnej postawie ciała, tu autor podpowiada nam bycie naturalnym, jednak ćwiczenie postawy ciała też jest konieczne. Ja mogę podpowiedzieć od siebie co pomogło mi odnaleźć idealną postawę ciała, było to nagranie swojego wystąpienia na kamerze. Oglądałam je setki razy analizując ruchy rąk, postawę ciała i ton swojego głosu. Oceniłam się krytycznie, wprowadziłam zmiany w życie i teraz czuję się na scenie o wiele lepiej.
Ćwiczenie oddechu jest jedną z najtrudniejszych kwestii, z tego powodu w książce znajdują się rozbudowane zestawy. Jedyne co nam pozostaje to czytać wydrukowane teksty na głos i walczyć o robienie oddechu w wyznaczonych momentach. Całe szczęście w chwilach słabości autor nas motywuje, w mniej delikatny sposób daje do zrozumienia, że jeśli nie ruszymy własnego tyłka to nic z tego nie będzie. Próbowałam już kilkanaście razy, jeszcze dużo pracy przede mną.
Trenując dykcję czytałam na głos wierszyki Juliana Tuwima. Polecam gorąco. Dzięki temu zestaw ćwiczeń jaki zastałam w książce nie powalił mnie na łopatki. Do ideału dużo mi brakuje, nie poddam się i będę codziennie poświęcała chociaż kilka minut na ćwiczenia. Im więcej pracy się w to włoży tym szybciej widać efekty.
Rozdziały merytoryczne są przeplatane ogromną dawką uduchowionych tekstów. Siła i motywacja czeka na nas za rogiem. Wystarczy wyciągnąć po nią rękę. Doświadczenie Jana Grzesiaka mówi samo za siebie, po tej lekturze stał się dla mnie niekwestionowanym autorytetem.
Co zrobić, gdy na scenie dopadnie mnie stres? Z pewnością tak się stanie, nad reakcją swojego organizmu nie jestem w stanie zapanować. Znajda się sposoby na zniwelowanie jego negatywnego oddziaływania i przekłucie go w pewnego rodzaju siłę napędową. Należy pamiętać o aspekcie fizycznym, występowanie przed grupą ludzi również nas wycieńcza, stres będzie tu paliwem i odpowiednio zarządzany doda nam energii.
Eseje wielkich mówców nastrajają i tworzą chwile wyniosłymi. Zawsze fascynowała mnie literatura piękna, ten rozdział robi wrażenie. Przypomina też o ważnych celach jakie realizujemy występując publicznie.
Dla mnie książka idealna z racji wykonywanego zawodu, mogę ją ocenić wysoko na tle innych materiałów opowiadających o jakości naszych wystąpień. Odbyłam niejedno szkolenie, uczestniczyłam w warsztatach i wykonywałam kursy online, jednak materiał zebrany w tej książce uważam za bardzo cenny. Najcenniejszy ze względu na swoją użyteczność, bardzo polecam dla osób nagrywających filmiki na YouTubie, osób nagrywających Story na Instagramie i wszystkich którzy upubliczniają swój głos.
Daję maksymalną ocenę i obiecuję przetestować wierszyki na dykcję w trakcie swoich szkoleń! Rewelacja!

Każdy człowiek ma ogromne szczęście! Pewność siebie jest zbiorem cech, których możemy się nauczyć i je wyćwiczyć. Często wydaje nam się, że nie potrafimy występować publicznie, nie potrafimy przemawiać ze względu na brak odwagi. Co w takim razie ze sceną życia?
Jan Grzesiak w książce „Rozboje sceniczne. Wystąpienia publiczne bez tremy” zaczyna od tego swoją lekcję. Każdy z...

Wystąpienia publiczne to jest coś, czego bardzo nie lubię. Na szczęście nie muszę tego robić, moja praca tego nie wymaga, jednak gdy w moje ręce wpadła publikacja Jana Grzesiaka, dzięki której ta okropna czynność miałaby się stać przyjemnością, nie wahałam się ani chwili. I teraz po przeczytaniu, pomyślicie, że powinnam wygłosić mowę o tej książce, zamiast pisać? To Was muszę rozczarować.

Na pewno jest to poradnik motywacyjny, Pan Grzesiak tłumaczy, że lęk przed wystapieniami bierze się z braku poczucia własnej wartości i nawołuje do porzucenia sztywnych ram, na rzecz swobody i uwolnienia się od oczekiwań. Rada godna zastosowania, jednak mnie nie przekonuje. Spodziewałam się po tej publikacji czegoś bardziej naukowego, a to raczej zbiór myśli autora. Są również ćwiczenia dykcji, przemów, eseji. I dużo humoru autora, co dla jednych będzie plusem, a dla drugich wręcz przeciwnie. Nie jest to czarodziejski sposób, dzięki któremu staniemy się świetnymi mówcami, a ścieżka pełna ciężkiej pracy. Pan Jan daje nam wskazówki, naprowadza, jednak według mnie nie rozwiązuje problemu.

Książka jest świetnie wydana, dobry papier, twarda oprawa i wstążeczka, dodają prestiżu. Myślę, że jest to pozycja do której można wracać, doczytywać i ćwiczyć, ale póki co, niestety, moja trema ma się dobrze.

Wystąpienia publiczne to jest coś, czego bardzo nie lubię. Na szczęście nie muszę tego robić, moja praca tego nie wymaga, jednak gdy w moje ręce wpadła publikacja Jana Grzesiaka, dzięki której ta okropna czynność miałaby się stać przyjemnością, nie wahałam się ani chwili. I teraz po przeczytaniu, pomyślicie, że powinnam wygłosić mowę o tej książce, zamiast pisać? To Was...

„… Rozmawiaj ze sobą i myśl o wszystkim, co sprawia Ci przyjemność i wywołuje uśmiech, kochaj tych, do których się zwracasz i którzy nie odrzucą Twojej energii, miłości i radości. Pamiętaj również o tym, żeby nigdy, przenigdy nie lekceważyć słuchaczy …”

Każdy z Nas czuje odrobinę stresu, kiedy obserwują i oceniają Nas inni. Niektórzy nie mają z tym problemów i całkiem normalnie i luźno, wychodzą do publiczności, rozmawiają, opowiadają, śmieją się i naprawdę przyjemnie ich posłuchać. Grunt to mówić mądrze – tak mówił jeden z moich wykładowców w Krakowie 😉 Sporo w tym prawdy, ale nigdy nie dajmy się zapędzić w przysłowiowy kozi róg i bać się tego, co mamy do powiedzenia.

Czy zdarza Ci się odczuwać dyskomfort, kiedy masz przemówić do większej grupy ludzi? Jeśli tak - koniecznie sięgnij po książkę Jana Grzesiaka! Autor jest nie tylko trenerem z wieloletnim doświadczeniem, ale też aktorem wykorzystującym sceniczne doświadczenie podczas swoich pełnych pasji i humoru szkoleń.

Jeżeli natomiast jesteś sprawnym mówcą, ale chcesz, by Twoje wystąpienia były jeszcze skuteczniejsze, a ludzie słuchali ich z prawdziwą fascynacją - to książka idealna dla Ciebie😉 Publikacja przybliży niektóre zagadnienia i nauczy Cię między innymi, jak:

• Pokonać niechęć do publicznych wystąpień – sporo osób odczuwa taki dyskomfort
• Panować nad oddechem
• Modulować głos i odpowiednio go emitować
• Wykorzystywać w wystąpieniach mowę ciała – nie musimy się czerwienić 😉
• Nadawać swoim słowom odpowiedni rytm
• Uwolnić charyzmę, która sprawi, że ludzie będą kochali Cię słuchać i
• Zarażać audytorium swoją energią, to potrafią tylko nieliczni 😉

Książka podkreśla, że możemy przemienić swoje występy sceniczne w prawdziwe
i niezapomniane spektakle. Damy radę, jeśli będziemy sumiennie i systematycznie wykonywać wszystkie zawarte w książce ćwiczenia. Przemawiać podobno każdy może 😉

Publikacja zawiera odwołania do naszej codzienności, cytatów z Biblii, piosenek oraz tekstów literackich. Dowiemy się całkiem sporo, ponieważ osoba, która panuje nad sobą sprawi by wichry i sztormy duszy były posłuszne. Może brzmi to bardzo dziwnie, ale w samej interpretacji jest klucz do sukcesu. Ciało jest więc sługą umysłu. Początkowo zastanawiałam się nad zagadnieniem miłości w książce. Żeby darzyć miłością innych, trzeba umieć podarować ją sobie 😉 Dlatego nie opowiadajcie podczas wystąpień o swoich problemach, lecz przeżyciach. Grunt to odpowiednie słowa 😉 Zachęcam do lektury i polecam łamańce językowe o jamniku, żabie czy czyżyku.

Pozdrawiam serdecznie
Katarzyna Żarska
http://zarska18.blogspot.com/

Wydawnictwo: HELION SA - Onepress
Premiera: 17.06.2020 r.
Redaktor prowadzący: Justyna Wydra
Oprawa: twarda
Liczba stron: 238
(nowość wydawnicza) w mojej biblioteczce

„… Rozmawiaj ze sobą i myśl o wszystkim, co sprawia Ci przyjemność i wywołuje uśmiech, kochaj tych, do których się zwracasz i którzy nie odrzucą Twojej energii, miłości i radości. Pamiętaj również o tym, żeby nigdy, przenigdy nie lekceważyć słuchaczy …”

Każdy z Nas czuje odrobinę stresu, kiedy obserwują i oceniają Nas inni. Niektórzy nie mają z tym problemów i całkiem...

Wiele razy tuż przed swoimi wystąpieniami zastanawiałam się, dlaczego zawsze tak się stresuję. Różne teorie przychodziły mi do głowy, szczególnie, że stres nie zawsze był taki sam. Gdy występowałam na deskach teatru studenckiego, stresu prawie w ogóle nie było. Za to gdy miałam do przeprowadzenia prelekcję na konferencji, lub zajęcia na studiach (szczególnie za pierwszym razem),strach był niesamowity. Mijał wraz z pierwszą minutą, ale tuż przed rozpoczęciem było to uczucie niesamowicie nieprzyjemne.

Różne miałam teorie w głowie. Ta, która mnie najbardziej przekonuje, nawiązuje do atawistycznej niechęci do występowania przed innymi ludźmi w obawie przed ostracyzmem lub innymi skutkami nieudanego zaprezentowania się. Może nawet odległym przodkom groziła za takie niepowodzenie śmierć? I choć można z tym lękiem walczyć, to tak do końca nigdy się nie da go pozbyć. Jan Grzesiak w swojej książce Rozboje sceniczne ma jednak nieco inną teorię. Według autora powodem stresu jest brak pewności siebie, który wynika z nieuporządkowanego życia wewnętrznego. Grzesiak przekonuje, że jeśli tylko siebie prawdziwie pokochasz i zaakceptujesz, “wyjdziesz ze skorupy”, to stres odejdzie. Niestety nie do końca mogę się z tym zgodzić, bo stres przed wystąpieniem mają wszyscy, nawet ci, którzy nie mają problemów ze sobą/ kompleksów/ innych w tym stylu.

To nie jest podręcznik

Po przeczytaniu opisu na okładce, spodziewałam się czegoś innego. Myślałam, że treść będzie podana w formie podręcznikowo – poradnikowej. Natomiast Rozboje sceniczne są raczej próbą coachingu wymieszaną z różnymi ćwiczeniami. Zgadzam się z autorem, że żeby dobrze występować, trzeba dużo ćwiczyć i faktycznie, niektóre jego propozycje są fajne – jest mnóstwo ćwiczeń oddechowych, dykcyjnych i ruchowych. Ale są też takie absurdalne, bo skąd ja niby wytrzasnę wielki dzwon, w który można bić ciągnąc za sznur i jednocześnie ćwiczyć mówienie, albo gdzie ja znajdę bagno z kępami trawy, po których można skakać? Interesujące pomysły, ale już widzę, ile osób będzie tak bardzo zdesperowanych, żeby się do tych wskazówek zastosować w 100%.

Ale nie to jest najważniejsze, bo niestety to wszystko sprowadza się do tego, że Grzesiak zajmuje się tylko jedną stroną wystąpień publicznych – techniczną, czyli opanowaniem ciała. Merytoryką zajmuje się tylko o tyle, że stosuje coachingowe chwyty w stylu “jeśli tylko chcesz, to możesz”. Można z tego wyciągnąć wniosek, że wystarczy ćwiczyć oddech, ciało i dykcję, uwierzyć w siebie i już będziemy świetnymi mówcami. Moim zdaniem to jednak zdecydowanie za mało, żeby pozbyć się stresu. Przydałyby się jeszcze na przykład ćwiczenia do zminimalizowania lęku przed samym wejściem na scenę, lub choćby minimalne wprowadzenie do tego co mówić, a nie tylko jak.

Sam autor dobrze opisuje to pod koniec książki, że to raczej nie ma być podręcznik, a “przyjaciel i towarzysz wystąpień publicznych” oraz “inspiracja, otucha, kiedy ktoś będzie Ci mówił, że źle występujesz”. W związku z tym książka jest raczej przeznaczona dla osób, które właśnie takiego wsparcia poszukują. Niestety do mnie taka forma nie przemawia, przeczytałam jednak całość z otwartą głową starając się odsiewać coaching od wartościowych wskazówek.

Niestety kilka rzeczy mimo to mi przeszkadzało. Przede wszystkim zdziwiło mnie to, że autor zwraca się tylko do jednego typu człowieka. Grzesiak wyobraził sobie, że każdy jego czytelnik ma wielkie ego, tendencje do narzekania i wymigiwania się od ćwiczeń. Tylko chyba nie po to kupuje się tego typu książki? Zawsze mi się wydawało, że jak już ktoś interesuje się jakimś podręcznikiem, to raczej nastawia się na podążanie za podanymi wskazówkami. Ale oczywiście mogę się mylić.

Odrobinę zaskoczyło mnie także to, że Grzesiak sugeruje, że jego czytelnicy nie znają Białoszewskiego, lub w ogóle mogą potraktować jego poezję jako bełkot. Nie jestem też pewna, jak do wystąpień publicznych bez stresu mają się wątki osobiste autora związane z jego nawróceniem, czy sytuacją rodzinną. Cały czas też odnosiłam wrażenie, że autor starał się bardzo wyjść na śmieszka i luzaka, tylko moim zdaniem mu się to nie udało. Potoczysty styl jest spoko, o ile to nie jest mowa trawa, a tu jest tego zielonego sporo i ma intensywny kolor. Żarty są dość suche, momentami nie na miejscu, a jeden z nich jest mocno kontrowersyjny – zalatuje seksistowskim spojrzeniem na świat.

Przedruki na końcu

Na końcu tej książki są przedrukowane dwa całe motywacyjne eseje. Recenzja obydwu to temat na oddzielny tekst, bo choć zawierają ziarno prawdy, to powielają także szkodliwe stereotypy. Dotyczy to szczególnie tego pierwszego tekstu autorstwa Conwella pt. Ziemia diamentów, który m.in. przekonuje, że wszystko jest możliwe i jeśli tylko będziesz chciał, to dasz radę. A to jest zdecydowanie zbyt wielkie uproszczenie zagadnienia możliwości i motywacji. Ale to nie temat na teraz.

Te dwa eseje zdobyły niesamowitą popularność i są proponowanymi przez autora ćwiczeniami, które mają pomóc w nauce interpretacji tekstu. Podobnie jak we wcześniejszych rozdziałach książki, tu także stężenie emocjonalnego wsparcia jest bardzo wysokie. Może to właśnie w tej kondensacji komplementów tkwi sukces coachingowych trenerów? Jeśli ktoś lubi takie podejście, to będzie z tej książki zadowolony.

Wiele razy tuż przed swoimi wystąpieniami zastanawiałam się, dlaczego zawsze tak się stresuję. Różne teorie przychodziły mi do głowy, szczególnie, że stres nie zawsze był taki sam. Gdy występowałam na deskach teatru studenckiego, stresu prawie w ogóle nie było. Za to gdy miałam do przeprowadzenia prelekcję na konferencji, lub zajęcia na studiach (szczególnie za pierwszym...

Jan Grzesiak "Rozboje Sceniczne. Wystąpienia Publiczne bez tremy"
to książka, która z pewnością nie przypadnie do gustu każdemu. Czeka nas jednak pewne zaskoczenie, gdyż tak naprawdę dotyczy ona codziennej komunikacji, a nie tak jak wskazuje tytuł, scenicznej. Sama nie byłam do niej przekonana na początku, a nawet bywały fragmenty, które wprost mnie nudziły. Z czasem jednak stwierdziłam, że można naprawdę świetnie się bawić, ćwicząc swoją dykcję po przez czytanie na głos wszystkich łamańców językowych oraz korzystając ze wskazówek autora. Grzesiak przekonuje, że codziennie każdy z nas występuje przed innymi komunikując się. Pokazuje jak właściwie porozmawiać się z otoczeniem, aby nasze komunikaty były zrozumiałe. Stawia nie tylko na słowa i głos, ale również na mowę ciała, gesty. W książce zawarte są również treści dotyczące stresu, a nawet oddychania. Można stwierdzić, że to naprawdę pouczająca lektura, nie tylko dla osób interesujących się występami na scenie. Rady w niej zawarte mogę przydać się każdemu z nas.

Jan Grzesiak "Rozboje Sceniczne. Wystąpienia Publiczne bez tremy"
to książka, która z pewnością nie przypadnie do gustu każdemu. Czeka nas jednak pewne zaskoczenie, gdyż tak naprawdę dotyczy ona codziennej komunikacji, a nie tak jak wskazuje tytuł, scenicznej. Sama nie byłam do niej przekonana na początku, a nawet bywały fragmenty, które wprost mnie nudziły. Z czasem...

Książka zainteresowała mnie opisem, który brzmi bardzo zachęcająco. Byłam bardzo ciekawa jakich porad dotyczących wystąpień publicznych udzieli autor, który z wykształcenia jest aktorem. Zwykle rzadko sięgam po poradniki, jednak ten przyciągnął moją uwagę i teraz po jego lekturze mogę z czystym sumieniem napisać, że bardzo się cieszę, że miałam okazję przeczytać tę książkę. "Rozboje sceniczne" to publikacja napisana lekko i zabawnie, czyta się ją bardzo szybko, pochłonęłam ją w dwa wieczory, oczywiście fragmenty z różnego rodzaju wierszykami do ćwiczenia dykcji i słynne przemówienia, które przytacza pan Jan Grzesiak postanowiłam zostawić na później i czytać je sobie od czasu do czasu w celach doskonalenia własnych umiejętności związanych z przemawianiem. Musimy pamiętać, że to ważna część naszego życia, gdyż codziennie musimy zabierać gdzieś głos, i nie myślę tylko o jakichś oficjalnych wydarzeniach, typu odczyty, prezentacje w firmie itd.. Każdego dnia rozmawiamy z kimś, wymieniamy się poglądami, czy to w gronie rodziny, czy znajomych, dlatego warto robić to w odpowiedni sposób. W książce, jak już wspominałam, znajdziemy znajdziemy liczne krótsze i dłuższe utwory, które mają służyć do pracy nad dykcją, autor zgromadził też kilka przemówień, które mają służyć nie tylko do przećwiczenia publicznych wystąpień , ale także pozwolą przemyśleć pewne kwestie. Ponadto pan Jan Grzesiak dzieli się z czytelnikami własnymi przemyśleniami, pisze na przykład o tym jak nasze myśli wpływają na nasze nawyki, jak ogromne znaczenie ma to co dzieje się w naszej głowie na to, jak wygląda całe nasze życie. Bardzo wartościowa pozycja, którą warto przeczytać. Myślę, że porady, które znajdziemy w tej publikacji są bardzo uniwersalne i każdy może z nich skorzystać w dowolnym momencie swojego życia. Ciągle stajemy przed jakimiś wyzwaniami, które wymagają od nas umiejętności przemawiania, chociażby taka rozmowa kwalifikacyjna, obrona pracy magisterskiej, czy wizyta w urzędzie w celu załatwienia jakiejś ważnej sprawy. Warto rozwijać swoje umiejętności, by czuć się pewniej w nowych sytuacjach i lepiej komunikować się z innymi.Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl

Książka zainteresowała mnie opisem, który brzmi bardzo zachęcająco. Byłam bardzo ciekawa jakich porad dotyczących wystąpień publicznych udzieli autor, który z wykształcenia jest aktorem. Zwykle rzadko sięgam po poradniki, jednak ten przyciągnął moją uwagę i teraz po jego lekturze mogę z czystym sumieniem napisać, że bardzo się cieszę, że miałam okazję przeczytać tę książkę....

Jak przemawiać?

Czy książka poświęcona publicznym wystąpieniom może okazać się pomocna także zwykłemu zjadaczowi chleba? Wszak mało kto z nas występuje na scenie... I tutaj może czekać nas pewne zaskoczenie, książka ta bowiem tylko z nazwy dotyczy występów scenicznych, a tak naprawdę dotyczy... zwykłej, powszechnej komunikacji międzyludzkiej. Oraz tego jak skutecznie i w pełni zrozumiały dla wszystkich sposób ją prowadzić.

Jan Grzesiak przekonuje, że występy przed innymi są udziałem każdego z nas. I to w zasadzie codziennie, codziennie bowiem z kimś się komunikujemy, rozmawiamy lub próbujemy przekonać kogoś do swoich racji. Nie sposób odmówić temu rozumowaniu słuszności - jest ono z każdej strony patrząc jak najbardziej logiczne.

Jak zatem przemawiać? Jak komunikować się z otoczeniem w sposób, który będzie właściwy, zrozumiały, czytelny, a na dodatek pozwoli nam nie tylko stosownie przekazać nam to co chcemy, ale także osiągnąć naszym komunikatem zamierzony przez nas efekt. Jak się za to zabrać?

Według autora książki ważny jest tutaj szereg czynników. Przede wszystkim mowa - a jeśli o nią chodzi, to właściwa artykulacja, dykcja, modulacja oraz zabarwienie głosu. Wszystkie te elementy muszą ze sobą współgrać aby przekaz werbalny miał siłę przebicia i skuteczność. W kolejnych rozdziałach książki bardzo dokładnie wszystkie te elementy opisano.

Równie ważny jak przekaz werbalny jest ten niewerbalny - a więc mowa ciała. To zwykle trochę pomijany element wystąpień, co zdecydowanie należy nazwać błędem. Głos i słowa to połowa sukcesu, ale na drugą połowę składa się mowa ciała, za pomocą której przekazujemy co najmniej drugie tyle co za pomocą słów.

Książkę uzupełniają rozdziały poświęcone stresowi, kwestiom związanym z oddychaniem i szeroko pojętemu nastawieniu mentalnemu. To nie mniej ważne elementy całej tej układanki. Jan Grzesiak oddaje im honor oraz należne im miejsce.

Cóż więcej dodać... Ta lektura jest naprawdę pouczająca i... szalenie optymistyczna :) Już sama okładka nastraja pozytywnie :) Treść zaś tym bardziej. I zdecydowanie jest to pozycja do polecenia absolutnie każdemu - wszyscy znajdą tutaj coś dla siebie.

Dziękuję Wydawnictwu Onepress za egzemplarz recenzencki.

Więcej na:
https://onepress.pl/ksiazki/rozboje-sceniczne-wystapienia-publiczne-bez-tremy-jan-grzesiak,rozsce.htm

#rozbojesceniczne #wystąpieniapubliczbe #beztremy #jangrzesiak #onepress

https://cosnapolce.blogspot.com/2020/07/rozboje-sceniczne-wystapienia-publiczne.html

Jak przemawiać?

Czy książka poświęcona publicznym wystąpieniom może okazać się pomocna także zwykłemu zjadaczowi chleba? Wszak mało kto z nas występuje na scenie... I tutaj może czekać nas pewne zaskoczenie, książka ta bowiem tylko z nazwy dotyczy występów scenicznych, a tak naprawdę dotyczy... zwykłej, powszechnej komunikacji międzyludzkiej. Oraz tego jak skutecznie i w...

Kilka dni temu odezwała się do mnie przedstawicielka wydawnictwa @wydawnictwo_onepress która zaproponowała mi recenzję książki Pana Jana Grzesiaka. Początkowo nie byłam do tego tytułu przekonana, bo wystąpienia publiczne to kompletnie nie moja bajka. Później doszłam jednak do wniosku, że warto jednak chociażby z czystej ciekawości zajrzeć do tej książki. I nie żałuję.
,,Przemawiać każdy może trochę lepiej lub jeszcze gorzej. Ale nie oto chodzi co z mych ust na scenie wychodzi. Człowiek przemawiać musi inaczej słyszą go tylko głusi...". Po czym poznać dobrze wydaną publikację? Wiadomo, że po okładce, ale też po... pierwszych kilku zdaniach. Zarówno to pierwsze jak i drugie to strzał w 10 w tym przypadku. Kto z nas przeszedłby obojętnie obok tak pozytywnej okładki? Jest to na pewno książka, która pod tym względem pozytywnie się wyróżnia. Jesteśmy wzrokowcami, więc potrzeba czegoś, co popchnie nas w kierunku tej czy innej okładki. Tutaj postawiono na pozytywne emocje, co mi się oczywiście podoba. Bo ileż można patrzeć na osoby w sztywnych garniturach, prezentujących swój profesjonalizm, nie dając pola na choćby szczyptę luzu. Dobra, teraz co nieco o środku. Byłam przekonana, że dostanę tzw. gotowca, który powie mi jak mam stać na scenie, jakim palcem u ręki ruszać, a jakim absolutnie nie. Nic bardziej mylnego. Autor oczywiście dzieli się z nami kilkoma radami, ale przedstawia je w tak lekki sposób, że poczułam, iż wyjście na scenę wcale nie musi być takie straszne. Pan Jan postarał się by każdy kto sięgnie po tę książkę bez względu na jego doświadczenia sceniczne, czuł, że może dać z siebie więcej niż przypuszcza. Ja na pewno skorzystam z kilku rad. Postaram się poprawić swoją dykcję, nauczyć się poprawnie oddychać i spróbować przed ważnym spotkaniem otoczyć się dobrą duszą, która pozwoli mi rozluźnić się wewnętrznie. Ode mnie 9/10.

Kilka dni temu odezwała się do mnie przedstawicielka wydawnictwa @wydawnictwo_onepress która zaproponowała mi recenzję książki Pana Jana Grzesiaka. Początkowo nie byłam do tego tytułu przekonana, bo wystąpienia publiczne to kompletnie nie moja bajka. Później doszłam jednak do wniosku, że warto jednak chociażby z czystej ciekawości zajrzeć do tej książki. I nie...