Monumentalne dzieło o znakomitym twórcy. Pianistyka bardzo oryginalna i odkrywcza w stosunku do przyjęte i uznanej estetyki. Monk posługiwał się odmienną od uznanych technikę instrumentalną i nie można uznać, że jest ona niestosowna. Do twórczości Monka jest to metoda równie konieczna, jak klasyczna pianistyka do wykonywania dzieł Chopina. Książkę czyta się z zainteresowaniem również dzięki zawartemu tłu historycznemu i społecznemu. A treść jest równie zajmująca jak muzyka Theloniousa Monka.

Monumentalne dzieło o znakomitym twórcy. Pianistyka bardzo oryginalna i odkrywcza w stosunku do przyjęte i uznanej estetyki. Monk posługiwał się odmienną od uznanych technikę instrumentalną i nie można uznać, że jest ona niestosowna. Do twórczości Monka jest to metoda równie konieczna, jak klasyczna pianistyka do wykonywania dzieł Chopina. Książkę czyta się z...

Monk był geniuszem. Rzecz to oczywista dla każdego kto choć raz zasmakował w jego muzyce. Niekoniecznie musicie od razu znać jego losy oraz problemy i choroby, które go trawiły. Jednak wsłuchując się w muzykę można dojść do wniosku, że stoi za nią postać nietuzinkowa podobna do tego co sama stworzyła. Taki był Monk, a dzięki wydawnictwu Kosmos Kosmos możemy przeczytać wielką (880 stron!) biografię tego artysty.

Skoro już podałem rozmiar książki to trzeba dodać rzecz nader oczywistą: jest to biografia drobiazgowa do bólu. Niemal każdy ruch Theloniousa został pieczołowicie zapisany na stronach, drobnym druczkiem. Wcale nie narzekam, ale taki natłok faktów może, ale nie musi, oderwać wzrok od samej muzyki oraz tego co spowodowało, że ona z nami pozostała.

Monk przebył długą i trudną drogę. Pewnie byłby wcześniej gwiazdą, ale jego charakter i upór na to nie pozwalały. Jego koledzy szybko pięli się górę, ale on był dla nich zawsze solidną skałą, a nawet punktem odniesienia. Potrafił utrzeć nosa Milesowi Davisowi, a z Johnem Coltrane`m zawsze się rozumiał doskonale. Wzajemnie relacje między gigantami jazzu to jeden z najciekawszych aspektów książki.

Nie wolny od trosk materialnych Monk chwilami ocierał się o wegetację, ale zawsze znalazł się w pobliżu ktoś kto wyciągał do niego pomocną dłoń. Nie byłoby tego, gdyby w tym wielkim człowieku nie kryła się serdeczność tak duża, jak jego talent. Pomimo zamykania w szpitalu psychiatrycznym, odbieranych pozwoleniach na prace (tak było w USA),Monk dał nam skomplikowane kompozycje, które nigdy (nigdy!) nie zostały pozbawione melodii. Nie tylko dla fanów.

Monk był geniuszem. Rzecz to oczywista dla każdego kto choć raz zasmakował w jego muzyce. Niekoniecznie musicie od razu znać jego losy oraz problemy i choroby, które go trawiły. Jednak wsłuchując się w muzykę można dojść do wniosku, że stoi za nią postać nietuzinkowa podobna do tego co sama stworzyła. Taki był Monk, a dzięki wydawnictwu Kosmos Kosmos możemy przeczytać...

Pełna recenzja: https://przymuzyceoksiazkach.com.pl/2020/06/thelonious-monk-geniusz-inny-niz-inni-recenzja/

Choć nie mam złudzeń, że polska edycja książki nie odbije się w kraju szerokim echem, to niezmiennie cieszę się, że ją mamy. W dodatku okraszoną doskonałym polskim tytułem, który w swej przewrotności idealnie oddaje to, kim był Monk.

Pełna recenzja: https://przymuzyceoksiazkach.com.pl/2020/06/thelonious-monk-geniusz-inny-niz-inni-recenzja/

Choć nie mam złudzeń, że polska edycja książki nie odbije się w kraju szerokim echem, to niezmiennie cieszę się, że ją mamy. W dodatku okraszoną doskonałym polskim tytułem, który w swej przewrotności idealnie oddaje to, kim był Monk.

Monumentalna praca Robina D.G. Kelley'a jest biografią jednego z najwybitniejszych pianistów w historii jazzu, jednego z głównych twórców stylu określanego mianem bebopu, przy okazji także wielkiego ekscentryka i indywidualisty, człowieka niezależnego tak w wymiarze osobowościowym, jak i artystycznym. Podobnie jak ma to miejsce w przypadku "Autobiografii" Milesa Davis'a (przepytywanego przez Quincy Troup'a),czy wydanej także przez KosmosKosmos książki "Coltrane według Coltrane'a" (red. Chris DeVito),nie jest to opowieść wyłącznie o artyście i jego muzyce. Każda z tych pozycji niejako z konieczności jest także portretem Ameryki "ery jazzu". Żadna z nich nie może też nie traktować o trapiącym ten kraj problemie rasizmu, z którego czarna muzyka bierze swój początek. O muzycznej innowacyjności Monka niech wypowiedzą się specjaliści. Jego twórczości słucham od wielu już lat. Stanowi ona dla mnie rodzaj terapii i dzięki niej przetrwałem wiele trudnych chwil. Taki już jestem, że nie lubię "oczywistych" i "ładnych" piosenek. Mówiąc najogólniej i nie wdając się w zbędne szczegóły można powiedzieć, że gustuję w dźwiękach wymagających pewnego wysiłku, emocjonalnego, a pewnie i intelektualnego zaangażowania. Jeśli zaś kochasz czyjąś twórczość to naturalną koleją rzeczy chcesz także poznać życie tego kogoś, chcesz wiedzieć jakim był lub jakim nadal jest człowiekiem. Książka Kelley'a spełnia to zadanie w stu procentach. Dostarcza nie tylko wielu cennych informacji, lecz również pomaga zrozumieć Monka przez pryzmat świata, w którym żył, który go ukształtował. To również historia innych muzyków jazzowych, których w podobnej książce zwyczajnie nie mogło zabraknąć. Pojawiają się zatem John Coltrane, Sonny Rollins, Miles Davis, Art Blakey, Bud Powell, Dizzy Gillespie i wielu innych. Są również, nieliczne wprawdzie, wątki polskie. Jednym z nich jest wizyta twórcy "Round Midnight" w Pałacu w Wilanowie, innym udział Adama Makowicza w jego nowojorskim pogrzebie w 1982 roku. Jedynym czego zabrakło są zdjęcia (z treści można się dowiedzieć, że w amerykańskim wydaniu jest ich wiele). To wielka szkoda, jednak w dobie internetu nie jest to brak nie do nadrobienia.

Monumentalna praca Robina D.G. Kelley'a jest biografią jednego z najwybitniejszych pianistów w historii jazzu, jednego z głównych twórców stylu określanego mianem bebopu, przy okazji także wielkiego ekscentryka i indywidualisty, człowieka niezależnego tak w wymiarze osobowościowym, jak i artystycznym. Podobnie jak ma to miejsce w przypadku "Autobiografii" Milesa Davis'a...

Trochę zbyt szczegółowa, jeśli to w ogóle może być wadą i przez to zbyt obszerna i nużąca. Ale dla kogoś kto chce wiedzieć wszystko z pewnością będzie to zaleta.

Trochę zbyt szczegółowa, jeśli to w ogóle może być wadą i przez to zbyt obszerna i nużąca. Ale dla kogoś kto chce wiedzieć wszystko z pewnością będzie to zaleta.

Wspaniała rzecz, chociaż generalnie niełatwa w odbiorze. Nie jestem pewien z czego to się bierze, ale miałem problem z tą książką w czasie lektury. Gdy już ją jednak przeczytałem, doceniłem w pełni.

Wspaniała rzecz, chociaż generalnie niełatwa w odbiorze. Nie jestem pewien z czego to się bierze, ale miałem problem z tą książką w czasie lektury. Gdy już ją jednak przeczytałem, doceniłem w pełni.