Kupiłam z powodu okładki, która mi się bardzo spodobała. Wiele nie oczekwiłam, ale pozytywnie mnie zaskoczyła i wciągnęła.

Kupiłam z powodu okładki, która mi się bardzo spodobała. Wiele nie oczekwiłam, ale pozytywnie mnie zaskoczyła i wciągnęła.

Tym razem w podróż do innej rzeczywistości zabrała mnie Kamila Mitek.
Autorka w książce „Pomóż mi kochać” przedstawiła nam historię Dory – trzydziestokilkuletniej strażaczki, dla której praca w straży pożarnej to spełnienie marzeń. Dorota jest jedyną kobietą w swoim oddziale. Niestety nie wszystkim się to podoba. Jej przełożony wolałby dowodzić mężczyznami. Nie jest zadowolony z decyzji komendanta o przydzieleniu do jego grupy kobiety. Dora się nie poddaje i stara się być dobrym i odpowiedzialnym strażakiem. Jednak komendant widzi niezgodę pomiędzy swoimi pracownikami, dlatego postanawia oddelegować Dorę i Ryśka do pracy w roli opiekunów na obozie dla trudnej młodzieży. Co z tego wyniknie? Czy bohaterowie się porozumieją? Przekonajcie się sami :)
Osobom, które bardzo dobrze znają twórczość tej autorki, powieść ta jest znana, ponieważ w 2020 roku została wydana pod tytułem „Pożar w mojej głowie”, dla mnie jest to pierwsze spotkanie z Kamila Mitek, ale mam nadzieję, że nie ostatnie.
Zabierają się za tę książkę, nie myślałam, iż przeżyje tyle pozytywnych emocji. Były momenty, kiedy śmiałam się w głos, ale i takie, w których łezka kręciła mi się w oku.
Autorka stworzyła ciekawych i zabawnych bohaterów. Postać głównej bohaterki czasami mnie trochę wkurzała. Miałam wrażenie, iż Dora momentami zachowuje się jak rozkapryszona nastolatka, gdy coś nie szło po jej myśli, ale przez to była ciekawą postacią. Co do Ryśka, przełożonego kobiety, to im dalej zagłębiałam się w historię stworzona przez Kamilę Mitek, tym bardziej lubiłam tego bohatera. Jednakże moje serce skradli bohaterowie drugoplanowi. Chłopacy z oddziału Dory byli niesamowici. Perypetie miłosne Rudego i jego pomysły były jedyne w swoim rodzaju. Bardzo podobała mi się też postać Zochy, najlepszej przyjaciółki Dory. Dziewczyna jest typem wyszczekanej chłopczycy, która uwielbia chodzić na strzelnicę i wyszukuje sobie coraz to starszych i dziwniejszych partnerów.
Na obozie, na który wysłani zostali główni bohaterowie, poznajemy grupę nastolatków, którzy nie mieli łatwego dzieciństwa. Każdy z tych dzieciaków ma swoją historię, a autorka w umiejętny sposób pokazała, z czym ci młodzi ludzie muszą się mierzyć.
Podsumowując: Kamila Mitek stworzyła lekką i przyjemną powieść, pełną humoru, ale też życiowych rozważań. Książka „Pomóż mi kochać” skłania do przeanalizowania swoich życiowych wyborów i zastanawiania się nad własnym życiem.
Polecam tę książkę zarówno osobą już pełnoletnim, jak i tym, którzy dopiero co przekroczą magiczną linię osiemnastu lat.

Tym razem w podróż do innej rzeczywistości zabrała mnie Kamila Mitek.
Autorka w książce „Pomóż mi kochać” przedstawiła nam historię Dory – trzydziestokilkuletniej strażaczki, dla której praca w straży pożarnej to spełnienie marzeń. Dorota jest jedyną kobietą w swoim oddziale. Niestety nie wszystkim się to podoba. Jej przełożony wolałby dowodzić mężczyznami. Nie jest...

Nasza bohaterka ma problem z facetami. Z jednym się właśnie rozstała, z ojczymem się nie dogaduje za dobrze, a na dodatek w pracy ma szefa, który jej nie akceptuje ze względu na to, że jest kobietą w straży. On, szef straży chce być idealny, wiec mówi, że zostawił żonę, a tak na prawdę to ona jego zostawiła, przeszkadza mu Dora, bo jest kobieta w męskiej pracy. Ich szef wysyła ich na obóz dla trudnej młodzież i wracają z niego odmienieni.

Nasza bohaterka ma problem z facetami. Z jednym się właśnie rozstała, z ojczymem się nie dogaduje za dobrze, a na dodatek w pracy ma szefa, który jej nie akceptuje ze względu na to, że jest kobietą w straży. On, szef straży chce być idealny, wiec mówi, że zostawił żonę, a tak na prawdę to ona jego zostawiła, przeszkadza mu Dora, bo jest kobieta w męskiej pracy. Ich szef...

Książkę tą pochłania się bardzo szybko i nie można się od niej oderwać. Autorka napisała świetną powieść obyczajową. Główna bohaterka Dorota wykonuje zawód strażaka. Niestety z uwagi na to że jest kobietą jej przełożony Rysiek ją dyskryminuje. To nie jedyny jej problem jeśli chodzi o mężczyzn. Rozstała się z partnerem nie może dogadać się z ojczymem. Wszystko to prowadzi u niej do kumulacji napięcia przez co nie jest w stanie dać sobie rady z wlasnymi emocjami. Dorota ma przyjaciółkę Zofię która jest bardzo specyficzna. Ma ostry charakter i ubiera się jak facet. Autorka ukazała tutaj moc przyjaźni. Bo pomimo że Dorota i Zocha różnią się od siebie to bardzo się wspierają. Pisarka świetnie też ukazała dyskryminację i mobbing w pracy. Pomimo że Rysiek na każdym kroku dyskryminuje Dorotę ona się nie poddaje. Widzimy siłę jej charakteru. Bardzo podobały mi się opisane przez autorkę tajniki pracy strażaka szczególnie te techniczne. Dużo się dowiedziałam na ten temat. Najbardziej podobała mi się ta część książki w której Dorota i Rysiek zostają wysłani na obóz dla trudnej młodzieży. Tutaj duży plus dla Pani Kamili że potrafiła trafnie ukazać z jakimi problemami w dzisiejszym świecie musi mierzyć się młodzież. Nastolatkowie w tej powieści są bardzo realistycznie pokazani. Podobało mi się szczególnie świetne opisanie zachowań od strony psychologicznej. Zakończenie jest takie jak lubię czyli szczęśliwe. Gorąco polecam tą lekturę. A blogowi "Czytam dla przyjemności" bardzo dziękuję za możliwość przeczytania książki w ramach Booktoura.

Książkę tą pochłania się bardzo szybko i nie można się od niej oderwać. Autorka napisała świetną powieść obyczajową. Główna bohaterka Dorota wykonuje zawód strażaka. Niestety z uwagi na to że jest kobietą jej przełożony Rysiek ją dyskryminuje. To nie jedyny jej problem jeśli chodzi o mężczyzn. Rozstała się z partnerem nie może dogadać się z ojczymem. Wszystko to prowadzi...

"Kto się czubi ten się lubi" to powiedzenie, które ma szczególne zastosowanie w wielu sytuacjach i realnie rzecz biorąc jest niezwykle autentyczne. Główna bohaterka powieści, Dorota jest strażaczką, a swojej pracy oddaje się w stu procentach. Trudno powiedzieć czy to za sprawą swojej płci, czy też niebywałego profesjonalizmu, przez swoich współpracowników jest doceniana i lubiana, a przez swojego przełożonego Ryśka zwyczajnie umniejszana i w wielu przypadkach wręcz dyskryminowana. Wspólny wyjazd służbowy na obóz z trudną młodzieżą pokazuje, że oboje wspólnie potrafią nie tylko świetnie współpracować, ale też bardziej się poznają, a ich relacja nabiera nowego wymiaru. I o bagatela! Za sprawą grupy nastolatków i ich problemów z którymi się borykają ,spotkania terapeutyczne nie tylko nastolatkom pomagają wyjść "na prostą".
Dorota układa poprawne relacje ze swoim przełożonym, ale i na gruncie rodzinnym ze swoim ojczymem. Rysiek zamyka poprzedni rozdział swojego życia i otwiera nowy. A młodzież uczestnicząca w obozie letnim? Bierze przykład z opiekunów i odkrywa swoje prawdziwe, piękne "ja". "Najcięższa praca, to praca nad sobą", ale efekty są godne godne pozazdroszczenia, nie zostaje nic innego jak wziąć dobry przykład. Polecam serdecznie! Powieść nie tylko doskonale się czyta, ale również wyciąga się z niej dość istotne wnioski, które mogą się okazać bardzo przydatne w życiu każdego z nas. MEGA! 😊

"Kto się czubi ten się lubi" to powiedzenie, które ma szczególne zastosowanie w wielu sytuacjach i realnie rzecz biorąc jest niezwykle autentyczne. Główna bohaterka powieści, Dorota jest strażaczką, a swojej pracy oddaje się w stu procentach. Trudno powiedzieć czy to za sprawą swojej płci, czy też niebywałego profesjonalizmu, przez swoich współpracowników jest doceniana i...

Tę książkę przeczytałam dzięki udziałowi w Book Tour u Czytamy dla przyjemności. I tak też się stało , ta powieść była dla mnie czystą przyjemnością. Pierwszy raz czytałam książkę o pracy strażaków. Było to dla mnie szczególnie ważne z powodu moich osobistych przeżyć …. W sposób lekki poruszone są bardzo ważne tematy. To książka idealna na deszczowy dzień i wakacyjną podróż. Życiowa i prawdziwa. Jeden z moich ulubionych cytatów „ - Jakie to uderzające - nieoczekiwanie odezwała się ciocia Sylwia - że tak lubimy komentować i oceniać decyzje innych, tylko nie swoje.” Polecam !

Tę książkę przeczytałam dzięki udziałowi w Book Tour u Czytamy dla przyjemności. I tak też się stało , ta powieść była dla mnie czystą przyjemnością. Pierwszy raz czytałam książkę o pracy strażaków. Było to dla mnie szczególnie ważne z powodu moich osobistych przeżyć …. W sposób lekki poruszone są bardzo ważne tematy. To książka idealna na deszczowy dzień i wakacyjną...

To moje kolejne spotkanie z twórczością pani Kamili, po wspaniałym "Torcie szpinakowym" sięgnęłam po "Pomóż mi kochać" i znów się nie zawiodłam.
Akcja toczy się w środowisku strażaków, gdzie kobiety ciągle stanowią mniejszość. Dorota, główna bohaterka powieści, to odważna i twarda dziewczyna, ale ciągłe dyskryminowanie jej przez dowódcę doprowadza ją do szału. Jak zakończy się konflikt między nimi? Czy ktoś będzie musiał odejść z pracy? Przeczytajcie i przekonacie się sami.
Gorąco polecam powieść, jest bardzo życiowa, bohaterowie i wydarzenia bardzo realni. Podoba mi się styl pisania autorki i ważne tematy, które porusza w, jakby mogło się wydawać, lekkiej lekturze.
Dziękuję Czytam dla przyjemności za ten book tour.

To moje kolejne spotkanie z twórczością pani Kamili, po wspaniałym "Torcie szpinakowym" sięgnęłam po "Pomóż mi kochać" i znów się nie zawiodłam.
Akcja toczy się w środowisku strażaków, gdzie kobiety ciągle stanowią mniejszość. Dorota, główna bohaterka powieści, to odważna i twarda dziewczyna, ale ciągłe dyskryminowanie jej przez dowódcę doprowadza ją do szału. Jak zakończy...

Przyznaje szczerze po raz pierwszy czytałam książkę w której głównymi bohaterami są strażacy, akcja dzieje się w remizie strażackiej oraz opisane są akcje w których brali udział. Wszystkiemu smaczku dodaje fakt, że strażakiem jest piękna kobieta o imieniu Dorota. No ale w Book Tourach organizowanych przez Czytam dla przyjemności wszystko jest możliwe.
Nasza bohaterka od dziecka marzyła o byciu strażakiem, krok po kroku realizowała swój plan i udało się została przyjęta do jednostki, w której niestety pracują sami mężczyźni. Na dodatek jej przełożony Rysiek nie kryje swojego niezadowolenia z tego, że ma kobietę w zespole. Od samego początku dogadać się nie mogą. Dorota uważa, że Rysiek ją dyskryminuje ze względu na płeć a nie umiejętności jakie posiada. Ma przyjaciółkę Zochę, która kocha broń, strzelanie, pracuje w sklepie z militariami, a po pracy biegnie na strzelnicę. Za pomocą portali randkowych umawia się z dużo starszymi mężczyznami. Dora została sama od kiedy rozstała się ze swoim chłopakiem Norbertem. Ważniejsza jest dla niej praca niż związek, zwłaszcza z mężczyzną, który nie może pogodzić się z jej pasją. A rodzina może kiedyś, dzieci na pewno nie. Jest jeszcze jeden mężczyzna, z którym dogadać się nie może to jej ojczym Roman.
Komendant główny daje szansę Dorocie i Ryśkowi, żeby się dogadali, lepiej poznali, więc wysyła ich na obóz letni dla młodzieży z rodzin objętych dozorem kuratoryjnym. Przez trzy tygodnie będą ich opiekunami. Dorota została wychowawczynią grupy dziewcząt Karoliny, Julity, Malwiny, Gosi zwanej Gottą, i Aldony.
Dora to wojowniczka walczy o swoje, walczy z dyskryminacją, bo zna swoją wartość. Nie może pogodzić się ze śmiercią ukochanego taty, nie może zaakceptować ojczyma. Wszystko stawia na jedną kartę, a tą kartą jest praca, która jest jej pasją. Świadomie rezygnuje z założenia rodziny oraz bycia mamą, bo wie, że zawód strażaka jest niebezpieczny i któregoś dnia może ze służby już nie wrócić. Z drugiej strony jest uparta. Sama przed sobą nie chce przyznać, że jednak brakuje jej drugiej bliskiej osoby, kogoś kto zaakceptuje jej słabości i aby z nią być pójdzie na daleko idące kompromisy akceptując jej wybór. Czy praca z tzw. trudną młodzieżą pozwoli Dorocie poznać samą siebie? Wyjrzeć ze skorupy, którą szczelnie się obudowała? Czy relacji z Ryśkiem się poprawią po powrocie z obozu?
Ale chwila kto to jest ta „trudna młodzież”? Czy to nie my dorośli wymyśliliśmy to określenie na dzieci, które buntują się przeciwko naszemu zachowaniu w stosunku do nich? Przeciwko temu, że nie mamy dla nich czasu, że ważniejsze dla nas są pieniądze, kariera, nieposzlakowana opinia, piękny dom niż rozmowa z nimi, przytulas, spacer, uśmiech czy po prostu to by być? Wielu młodych ludzi nie otrzymuje wsparcia od najbliższych czyli nas rodziców. Wręcz przeciwnie potrafimy odrzucić, wyśmiać, zostawić samym sobie. A oni obwiniają się o kłótnie, problemy, rozwody biorą to na swoje barki, po prostu nie radzą sobie. I często niestety się okaleczają, aby zagłuszyć psychiczny ból.
Wspaniała książka o poszukiwaniu siebie, miłości, akceptacji oraz wyborach, które decydują o naszym życiu. Ale to nasze wybory i decyzje, a my uczymy się na własnych błędach. POLECAM!!!

Przyznaje szczerze po raz pierwszy czytałam książkę w której głównymi bohaterami są strażacy, akcja dzieje się w remizie strażackiej oraz opisane są akcje w których brali udział. Wszystkiemu smaczku dodaje fakt, że strażakiem jest piękna kobieta o imieniu Dorota. No ale w Book Tourach organizowanych przez Czytam dla przyjemności wszystko jest możliwe.
Nasza bohaterka od...

Książkę Kamili Mitek "Pomóż mi kochać" przeczytałam dzięki Boom Tour u Czytam dla przyjemności.
Główna bohaterka jest Dorota, trzydziestokilkuletnia kobieta, którą zostawił facet i która żyje głównie pracą. Jest zawodowym strażakiem, a w dodatku jest jedyną kobietą w zespole. Koledzy z zespołu bardzo lubią Dorotę chętnie z nią spędzają czas, a nawet zwierzają jej się. Jednak z niewiadomych przyczyn dowódca ma trudności w zaakceptowaniu kobiety w swojej drużynie i nie powierza jej odpowiedzialnych zadań w czasie akcji. Jednak do czasu. Co takiego sprawi, że Rysiek inaczej popatrzy na Dorotę? Czy prawdziwe jest powiedzenie "kto się czubi ten się lubi?"
Polecam przeczytać tę książkę pełna zaskakujących zdarzeń i emocji.

Książkę Kamili Mitek "Pomóż mi kochać" przeczytałam dzięki Boom Tour u Czytam dla przyjemności.
Główna bohaterka jest Dorota, trzydziestokilkuletnia kobieta, którą zostawił facet i która żyje głównie pracą. Jest zawodowym strażakiem, a w dodatku jest jedyną kobietą w zespole. Koledzy z zespołu bardzo lubią Dorotę chętnie z nią spędzają czas, a nawet zwierzają jej się....

Dorota jest jedyną zawodową strażaczką w jednostce. O pracy marzyła od dziecka i bardzo ją kocha. Czuje się jednak dyskryminowana ze względu na swoją płeć przez dowódcę. Mimo, iż pracuje już dziesięć lat nie są jej powierzane takie same zadania jakie dowódca daje mężczyznom. Dorocie ta sytuacja bardzo się nie podoba i narasta w niej przekonanie, że powinna sprawę zgłosić dalej. Niespodziewanie przełożony prosi ich na rozmowę. Dorota i Rysiek zostają wysłani na obóz młodzieżowy w charakterze opiekunów. Tam przygotowano dla nich jeden namiot. Czy para dojdzie do porozumienia?

Dorota nie jest wcale potulną owieczką, lecz jest impulsywna i zadziorna. Nie zawsze potrafiłam ją zrozumieć, lecz okazuje się, że wśród młodzieży na łonie natury doskonale potrafiła się odnaleźć i być super kumpelą. Książka czyta się całkiem przyjemnie. Okazuje się, że dla kobiety również jest miejsce w zawodzie zdominowanym prawie całkowicie przez mężczyzn.
Odpowiada mi styl autorki, więc myślę, że sięgnę po kolejne pozycje.
Książkę oceniam na niepełne 7 pkt.

Dorota jest jedyną zawodową strażaczką w jednostce. O pracy marzyła od dziecka i bardzo ją kocha. Czuje się jednak dyskryminowana ze względu na swoją płeć przez dowódcę. Mimo, iż pracuje już dziesięć lat nie są jej powierzane takie same zadania jakie dowódca daje mężczyznom. Dorocie ta sytuacja bardzo się nie podoba i narasta w niej przekonanie, że powinna sprawę zgłosić...