Tę książkę otrzymałam do przeczytania w ramach booktour od @ksiazka_do_towarzystwa
Czytałam wcześniej opinie o tej książce i usiadłam do czytania pełna optymizmu. Niestety na początku nie zaskoczyło, pierwszy rozdział czytało mi się ciężko i bez "wciągnięcia w historię". To zdecydowanie nie była miłość od pierwszego wejrzenia.

W ogóle moje wrażenia z czytania tej książki są jak sinusoida. Po słabym początku akcja wciągnęła mnie i nie mogłam się oderwać, chciałam wiedzieć co dalej. Moje zadowolenie z czytania pięło się do góry, po czym znowu na łeb na szyję spadło w dół, gdy akcja przeniosła się do Chorwacji. Jakoś ta część zupełnie mi nie leżała. I znowu, gdy akcja wróciła do teraźniejszości moje zaangażowanie w czytanie wzrastało.

Mimo tej sinusoidy wrażenie po przeczytaniu są bardzo przyjemne. Spodobało mi się rozbicie na 2 główne kobiece postacie i ukazanie tych samych wydarzeń z perspektywy matki i córki.

Zaskoczyła mnie diagnoza, zupełnie nie obstawiałam takiego biegu wydarzeń. To pierwsza książka, którą czytałam, w której diagnoza to nie rak i to zdecydowanie na plus, bo zbyt mało wiemy o chorobie, która dopadła główną bohaterkę.

Bardzo spodobała mi się postać Piotra, ojca który nie boi się zajmować swoją córką i potrafi pogodzić to z pracą. Zwykle czytamy o samotnych matkach, a tymczasem ojcowie też samodzielnie wychowują przecież dzieci. Gdzieś słyszałam mądre zdanie, że tacy rodzice to nie samotna matka czy ojciec tylko samodzielna. Bardzo to pozytywne.

Coraz więcej książek jako głównych bohaterów stawia ludzi starszych. Tu mamy dwie główne bohaterki - Izę, młodą dziewczynę walcząca z przeciwnościami losu i jej mamę Adriannę, która po 60-tce odkrywa, że nie jest szczęśliwa i szuka sensu w życiu. Jej droga do tego sensu jest momentami zabawna. Uświadamia nam, że nie warto ukrywać uczuć, że trzeba dążyć do tego co dla nas najważniejsze.

Wojtek, brat Izy, to z kolei typowy lekkoduch żyjący z dnia na dzień i bujający w obłokach. Ale kiedy spada na nich diagnoza Izy coś się w młodym muzyku zmienia. Nie porzuca marzeń, ale dorośleje. Słowa, które mówi ze sceny do Izy i piosenka wycisnęły ze mnie strumienie łez. Polubiłam tego kudłatego chlopaka :) i byłam z niego tak samo dumna jak jego najbliżsi.

Bardzo pozytywnym i fajnym bohaterem jest też Ada. To w niej Iza ma największe oparcie, to na nią może zawsze liczyć. Przyznam, że gdy Iza i Piotrek poszli poznać chlopaka Ady byłam zaksoczona równie bardzo jak Iza. Kompletnie się tego nie spodziewałam. Ale to fajne połączenie różnych życiowych problemów. Podobało mi się to.

Lubię książki, w których bohaterowie wracają do przeszłości. I choć akurat ta część powieści nie przypadła mi do gustu, to sam pomysł na takie zbudowanie wspomnień jest bardzo ok.

Książka wiele razy doprowadziła mnie do łez, były też momenty zadumy, refleksji, wkurzenia na głównych bohaterów. Wywołała u mnie skrajne emocje. Cieszę się, że trafiła w moje ręce i miała  okazję poznać tych bohaterów.

Marta

Tę książkę otrzymałam do przeczytania w ramach booktour od @ksiazka_do_towarzystwa
Czytałam wcześniej opinie o tej książce i usiadłam do czytania pełna optymizmu. Niestety na początku nie zaskoczyło, pierwszy rozdział czytało mi się ciężko i bez "wciągnięcia w historię". To zdecydowanie nie była miłość od pierwszego wejrzenia.

W ogóle moje wrażenia z czytania tej książki...

Życie potrafi zaskakiwać i w najbardziej niespotykany dotąd sposób totalnie zadziwić. Czas biegnie nieubłaganie, dni mijają a my dajemy się porwać i nim się obejrzymy mija nam całe życie.
Główna bohaterka powieści Iza realizuje się w wymarzonym przez siebie zawodzie, jest grafikiem komputerowym, do pełni szczęścia brakuje jej tylko jednego: prawdziwej miłości. W tym właśnie momencie leczy złamane serce, akurat zakończyła długoletni związek, bez przyszłości, bo była związana z żonatym mężczyzną.
Dzień, w którym organizm odmawia jej posłuszeństwa daje wyraźne sygnały, że dzieje się coś co wymaga od niej większej kontroli nad swoim zdrowiem, jest dniem przełomowym, ale kobieta kładzie to na karb zmęczenia i zwiększonego stresu.
Newralgiczna sytuacja, w której staje pokazuje jej dobitnie, że nie jest sama, ale i że należy jednak zwolnić tempo i ograniczyć pracę, a zadbać o siebie.
Otaczają ją troskliwi i opiekuńczy ludzie, zarówno Ci najbliżsi, jak i przyjaciele i znajomi. A każdy nawet najgorszy moment powinien nas mobilizować by zrobić absolutnie wszystko, by poukładać sobie wszystkie życiowe sprawy i żyć pełnią życia, a każdy koniec jest równocześnie początkiem czegoś nowego. Równocześnie powinniśmy zwracać uwagę na otoczenie, na ludzi którzy nas otaczają, okazać im zainteresowanie i uwagę.
Polecam serdecznie tę powieść, pokazuje że zawsze można wszystko zacząć od nowa, żadna choroba nie jest wyrokiem, a gdzieś tam są ludzie którzy codziennie borykają się z problemami o których nie mamy pojęcia i dają sobie radę. A gdy otaczają nas życzliwi, troskliwi ludzie jest łatwiej udźwignąć każdy ciężar. Dobra, konkretna i skłaniająca do refleksji nad życiem i jego sensem oraz nad tym kim tak naprawdę jesteśmy.

Życie potrafi zaskakiwać i w najbardziej niespotykany dotąd sposób totalnie zadziwić. Czas biegnie nieubłaganie, dni mijają a my dajemy się porwać i nim się obejrzymy mija nam całe życie.
Główna bohaterka powieści Iza realizuje się w wymarzonym przez siebie zawodzie, jest grafikiem komputerowym, do pełni szczęścia brakuje jej tylko jednego: prawdziwej miłości. W tym właśnie...

Ta książka to moje pierwsze spotkanie z twórczością K. Mitek. Przeczytałam ja dzięki Booktur zorganizowanego przez blog Czytam dla przyjemności. Książkę czyta się przyjemnie, chociaż tematy w niej poruszane to samo życie. Smotność, szukanie swojego szczęścia, zmaganie się z problemami, walczenie o swoje marzenia i choroba. Główna bohaterka Iza to młoda kobieta pracująca jako grfik komputerowy - wolny strzelec w małej firmie w której ma czworo przyjaciół. Ma za sobą nieudany związek , a swoje wymarzone mieszkanie dzieli z dorosłym bratem- wolnym ptakiem, któremu marzy się muzyczna kariera. Mało tego wprowadza się do niej również matka. Autorka pokazuje nam bardzo wyraznie relacje między Izą a jej matką. Historia jest napisana dwutorowo. Życie Izy i życie Adrianny- matki. Iza gnając w pędzie ignoruje swój organizm,który daje jej znać,że dzieje się coś niedobrego. W ostateczności i to za sprawą mamy jedzie na SOR i robi badania po których stwierdzono u nej stwardnienie rozsiane. Iza jest załamana ,ale otrzymuje wsparcie od mamy i porzyjaciół. Oswaja się z chorobą, zaczyna leczenie i daje sobie nawet sznse na miłość,która pojawiła sie postaci dawnej miłości szkolnej Pawła. Adrianna poszukuje swojej nowej drogi i szczęścia. Zostawiła za sobą stare życie sprzedając wszystko i przenosząc się. Dzięki poznaniu Beaty zmienia siebie i swoje życie. Również Wojtek brat Izy spełnia swoje marzenia biorąć udział w show, które daje mu możliwości muzyczne i popularność. Dla mnie ta książka to poszukiwanie przez bohaterów własnej drogi i szczęścia,sympatii i miłości. I to w każdym wieku!! Bardzo poruszył mnie temat SM na które choruje naprawdę dużo ludzi,i dużo ludzi ma błędne pojęcie o tej chorobie. Autorka wplotła bardzo ciekawie rozowy ludzi na temat choroby oraz możliwości jakie maja osoby chore na podstępne SM. Książka dostarczyła mi również mnóstwo emocji. Polecam.

Ta książka to moje pierwsze spotkanie z twórczością K. Mitek. Przeczytałam ja dzięki Booktur zorganizowanego przez blog Czytam dla przyjemności. Książkę czyta się przyjemnie, chociaż tematy w niej poruszane to samo życie. Smotność, szukanie swojego szczęścia, zmaganie się z problemami, walczenie o...

Pierwsze zetknięcie z prozą autorki i niespodziewanie dobre wrażenia. Mimo trudnej tematyki życia z nieuleczalna chorobą, stwardnieniem rozsianym, historia pełna ciepła i optymizmu. Trochę dzięki cudownym relacjom międzyludzkim, a trochę za sprawą przesłania, że w życiu na nic nie jest zbyt późno. Książka mądra i wzruszająca, jakże inna od typowych obyczajowych opowieści. Można by powiedzieć, że swoisty drogowskaz na życie.

Pierwsze zetknięcie z prozą autorki i niespodziewanie dobre wrażenia. Mimo trudnej tematyki życia z nieuleczalna chorobą, stwardnieniem rozsianym, historia pełna ciepła i optymizmu. Trochę dzięki cudownym relacjom międzyludzkim, a trochę za sprawą przesłania, że w życiu na nic nie jest zbyt późno. Książka mądra i wzruszająca, jakże inna od typowych obyczajowych opowieści....

Książka, która wzbudziła we mnie ogromne emocje od śmiechu poprzez łzy czy wzruszenie. Jest to historia Izy, graficzki komputerowej, która świetnie sobie radzi zawodowo. Prywatnie idzie jej trochę gorzej, dochodzi do siebie po zakończonej relacji z żonatym mężczyzną. Dodatkowo od jakiegoś czasu źle się czuję a badania okazują się niezbyt pozytywne- SM. Ma za to bardzo ciekawą rodzinę- brata, muzyka z którym mieszka oraz mamę, która w wieku 60ciu lat postanawia mieć nowe życie i całkiem znienacka wprowadza się do córki. Historia ta pokazuje, że w życiu nie ma przypadków i przyjdzie do nas to co jest nam pisane. Pokazana w książce "walka" bohaterki z objawami, diagnozą, oswojeniem choroby, strachem o przyszłość, stworzeniem swojej nowej teraźniejszości i życia jest podnosząca na duchu. Przekaz jest jasny- warto pomimo przeciwności losu myśleć pozytywnie oraz cieszyć się każdym cudownym dniem. Ogromnym plusem są pozostali ciekawi bohaterowie i przedstawione ich losy , troski, radości. Warto przeczytać :)

Książka, która wzbudziła we mnie ogromne emocje od śmiechu poprzez łzy czy wzruszenie. Jest to historia Izy, graficzki komputerowej, która świetnie sobie radzi zawodowo. Prywatnie idzie jej trochę gorzej, dochodzi do siebie po zakończonej relacji z żonatym mężczyzną. Dodatkowo od jakiegoś czasu źle się czuję a badania okazują się niezbyt pozytywne- SM. Ma za to bardzo...

Kiedy dowiadujemy się, że najbliższa osoba jest chora i ta choroba będzie jej towarzyszyć do końca nie wiemy jak mamy się zachować. Postrzegamy ją przez stereotypy, nie pamiętając o tym, że każdy z nas jest inni i każdy inaczej przechodzi chorobę. Owszem jest nieuleczalna ale można z nią normalnie funkcjonować. Trzeba tylko dokładnie poznać swojego wroga aby z nim podpisać zawieszenie broni.
Iza pracuje jako graficzka i jest wolnym strzelcem. Biuro dzieli z innymi ludźmi, jest to tzw. biuro coworkingowe. Razem z nią pomieszczenia biurowe zajmują Lena, Jurek, Kuba i Maciek. Cztery barwne osoby, które nie tylko ze sobą pracują ale również się przyjaźnią. Parę miesięcy temu z Izą zamieszkał jej brat Wojtek, który chce spełnić swoje marzenie, czyli stworzyć muzyczne dzieło życia, wydać płytę, grać i śpiewać. Jakby tego było mało wprowadza się do niej Adriana – mama, która sprzedała swoje mieszkanie i chce odnaleźć sens życia. Po latach spotyka Piotrka przyjaciela z liceum, byli wtedy nierozłączni. Jednak po maturze wszystko się urwało. Ma córkę Marysię. I wszystko jakoś by się układało, jakoś by dni mijały, gdyby nie to, że Iza z dni na dzień coraz gorzej się czuje. Oczywiście wszystko zrzuca na przepracowanie i stres. Bagatelizuje szum w uszach, podwójne widzenie, zwielokrotnienie konturów przedmiotów. Poznaje diagnozę to stwardnienie rozsiane.
Iza to super bohaterka. Mimo, początkowego szoku, że ma SM oswaja się z chorobą, Szuka informacji na jej temat. Wchodzi na fora, na których rozmawiają ludzie chorzy na stwardnienie. Postanawia się z nimi spotkać w realu. To spotkanie oraz rozmowa z takimi jak Iza jest dla niej terapią. Poznaje ludzi o różnym stopniu i rodzaju SM - widzi radość, uśmiech, miłość mimo bólu i tony leków. Postanawia póki będzie to możliwe normalnie funkcjonować. Ma u swojego boku mamę, którą na nowo poznaje, kuzynkę a zarazem przyjaciółkę Anetę, brata Wojtka, Piotrka oraz współpracowników. Nie zostawili jej, kiedy dowiedzieli się o chorobie, wręcz przeciwnie wspierają ją.
Rozdziały to opowieści Izy i Adriany – córki i matki, które tak naprawdę się nie znają. To powieść o silnych kobietach, które walczą o siebie, o swoje życie oraz marzenia. Matka i córka poznają się na nowo, odkrywają swoje sekrety a co najważniejsze nareszcie rozmawiają ze sobą. Izabela opowiada mamie, co wydarzyło się podczas jej wakacyjnego wyjazdu do Chorwacji. Ada w Klubie Seniora poznaje Beatę Mróz emerytowaną spikerkę radiową. To dzięki niej zmienia się z szarej myszki w kolorowego ptaka. Zbyt długo żyła pod skorupą, skrywała swoje talenty oraz pragnienia a marzenia odkładała na bok bo najważniejsze były dzieci i mąż. Wojtek też spełnia swoje marzenie. Aneta odkrywa swoją tajemnicę. Otóż spotyka się z Łukaszem, który po skoku z klifu w Hiszpanii uszkodził kręgosłup. Jeździ na wózku inwalidzkim oraz gra w drużynie rugby na wózkach.
Czy choroba lub niepełnosprawność to wyrok, to koniec nas samych? Otóż nie, stanowcze nie. Trzeba żyć, funkcjonować na ile się da, leczyć się dopóki można, dopóki nie poddamy się chorobie to jesteśmy, bo nie może ona zawładnąć naszym ciałem. To wszystko jest w naszych głowach. Od naszego nastawienia, emocji, uczuć zależy jak będziemy się czuć. To nasze życie, które mamy tylko jedno, nie ważne, czy będzie ono krótkie czy długie, w bólu czy spokoju mamy je przeżyć po swojemu. Czasami spotkanie przypadkowych osób pozwala nam odkryć co jest dla nas najważniejsze, jedna mała podpowiedź może zmienić wszystko. POLECAM!!!
Książkę przeczytałam dzięki Book Tourowi u Czytam dla przyjemności.

Kiedy dowiadujemy się, że najbliższa osoba jest chora i ta choroba będzie jej towarzyszyć do końca nie wiemy jak mamy się zachować. Postrzegamy ją przez stereotypy, nie pamiętając o tym, że każdy z nas jest inni i każdy inaczej przechodzi chorobę. Owszem jest nieuleczalna ale można z nią normalnie funkcjonować. Trzeba tylko dokładnie poznać swojego wroga aby z nim podpisać...

Gdybym miała porównać autorkę do innego pisarza to byłaby to Małgorzata Musierowicz, bowiem książka Kamilii Mitek jest ciepłą opowieścią o życiu, które nie jest takie proste i potrafi nas zaskakiwać w najmniej spodziewanym momencie. To również opowieść o dwóch kobietach: matce i córce, które kompletnie siebie nie znają. I o tym, że czasem  najgorsze momenty naszego życia są również tymi najlepszymi, o ile tylko sami nie zamkniemy się na jego doświadczanie.
"Życie last minute" pokazuje nam, że na miłość i szczęście nigdy nie jest za póżno, a obecna sześćdziesiątka to dawna czterdziestka. Ponadto mówi o tym, iż nawet najgorsze chwile można przetrwać dzięki życzliwości i wsparciu bliskich nam osób. Książkę polecam wszystkim kobietom, niezależnie od ich wieku i tego z jakimi problemami się właśnie mierzą. Niech będzie motorem do zmian lub wsparciem, w zależności od tego czego właśnie potrzebują.

Gdybym miała porównać autorkę do innego pisarza to byłaby to Małgorzata Musierowicz, bowiem książka Kamilii Mitek jest ciepłą opowieścią o życiu, które nie jest takie proste i potrafi nas zaskakiwać w najmniej spodziewanym momencie. To również opowieść o dwóch kobietach: matce i córce, które kompletnie siebie nie znają. I o tym, że czasem  najgorsze momenty naszego życia są...

Przyjemne czytanie na wakacje. Lekkie, ale nie błahe. Powieść rozpisana na dwa głosy: matkę i córkę, które w toku fabuły probują nie tylko poznać same siebie i na nowo zdefiniować swoje priorytety, ale też pogłębić wzajemne relacje. "ŻYCIE. Last minute" wypełnia galeria postaci, którym niestety często brak psychologicznej głębi, zwłaszcza na drugim planie, dlatego trudno zaufać ich motywacjom i decyzjom, z drugiej strony, choć fabuła jest prosta, to pozostaje przyjmna i nie pozostawia bez refleksji, zwykle optymistycznych. Z czymkolwiek się borykasz (starość, choroba, strata, strach, samotność, poczucie winy) Twoje życie trwa i warto je przeżywać w każdej minucie. Akcja toczy się tempem nierównomiernym, autorka "pogania" postaci w ich życiowych decyzjach, które zapadają często bez umocowania i fundamentu w fabule, wartością jest jednak to, że Kamila Mitek wprowadza do liteatury popularnej z właściwą sobie lekkością i poczuciem humoru tematy trudne i nielekkie. Żałoba, niespełnione życie, nieuleczalna choroba. Ciekawy jest też wątek mocno obecny w powieści i dotyczący życia towarzyskiego i intymnego osób po 60ce. Można wówczas nie tylko zmienić styl ubierania się, ale wręcz przemeblować całą swoją rzeczywistość i relacje. Książka idealna na wakacje. Do poczytania w słońcu, do pomyślenia w międzyczasie, dająca wiele pozytywnej energii.

Przyjemne czytanie na wakacje. Lekkie, ale nie błahe. Powieść rozpisana na dwa głosy: matkę i córkę, które w toku fabuły probują nie tylko poznać same siebie i na nowo zdefiniować swoje priorytety, ale też pogłębić wzajemne relacje. "ŻYCIE. Last minute" wypełnia galeria postaci, którym niestety często brak psychologicznej głębi, zwłaszcza na drugim planie, dlatego trudno...

(...)" Każdy kolejny dzień można interpretować jako porażkę lub sukces- wszystko zależy od nastawienia. Te gorsze uczą pokory, te lepsze dają nadzieję " mój ulubiony cytat z tej książki. Mialam przyjemność pierwszy raz poznać twórczość tej autorki. Zdecydownie polecam. Historia Izy daje dużo do myślenia, i pokazuje nam jak ważne jest nasze nastawienie , że naprawdę można poradzić sobie z problemem i że można się podnieść nawet w takich sytuacjach jak ciężka choroba. Pięknie oddająca emocje głównej bohaterki., poprzeplatane historiami jej członków rodziny. Polecam każdemu

(...)" Każdy kolejny dzień można interpretować jako porażkę lub sukces- wszystko zależy od nastawienia. Te gorsze uczą pokory, te lepsze dają nadzieję " mój ulubiony cytat z tej książki. Mialam przyjemność pierwszy raz poznać twórczość tej autorki. Zdecydownie polecam. Historia Izy daje dużo do myślenia, i pokazuje nam jak ważne jest nasze nastawienie , że naprawdę...

To bardzo mądra pięknie napisana historia która pokazuje nam że warto i trzeba kochać życie. Cieszyć się każdą sekundą otwierać na nowe wyzwania okazywać swoje uczucia być dzielnym i się nie poddawać. W tej powieści czuje się bliskość drugiej osoby spotyka się ludzi którzy pozwolą nam spojrzeć na życie troszkę inaczej będą drogowskazem poradzą pokonać najtrudniejsze przeszkody jakie los rzuca pod nogi. Rodzina przyjaciele przyjaźń miłość dobroć otwartość chęć niesienia pomocy to wartości bardzo ważne w życiu. Dają nam szczęście poczucie bezpieczeństwa i siłę.

To bardzo mądra pięknie napisana historia która pokazuje nam że warto i trzeba kochać życie. Cieszyć się każdą sekundą otwierać na nowe wyzwania okazywać swoje uczucia być dzielnym i się nie poddawać. W tej powieści czuje się bliskość drugiej osoby spotyka się ludzi którzy pozwolą nam spojrzeć na życie troszkę inaczej będą drogowskazem poradzą pokonać najtrudniejsze...