Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Każdy ma takie rzeczy, które zatrzymuje tylko dla siebie na całe życie. Jedni boją się, że gdyby wyszły na jaw niektóre ich sekrety, to mogłyby zranić ich najbliższy, inni natomiast się wstydzą, może boją się konsekwencji albo po prostu uważają, że powiedzenie czegoś na głos będzie boleć.
W podróż do przeszłości, a także teraźniejszości zabiera nas Katarzyna Grzebyk w swojej debiutanckiej książce „Pomiędzy nami tajemnice”.

Autorka pokazuje nam trzy różne pokolenia, trzy różne miejsca i światy.
1950 rok. Do niewielkiej wioski koło Rzeszowa przyjeżdża kino objazdowe. Wydarzenie przyciąga tłumy. Spektakl, który miał być wydarzeniem roku, okazał się koszmarem. W trackie seansu wybucha pożar, z którego tylko nielicznym udaje się ujść z życiem.
Rok 2022. Światowej sławy reżyser mieszkający w Nowym Jorku otrzymuje zaskakującą wiadomość, której nie potrafi zignorować.
W tym samym czasie okresie młoda dziennikarka z Warszawy, Marcelina, zostaje wysłana z pracy na południe Polski, gdzie ma przeprowadzić wywiad do książki z legendą kolarstwa i triathlonu Mateuszem Jurewiczem.
Co łączy te trzy osoby, które nigdy się nie spotkały? Jaka jest ich historia, jak potoczą się ich losy? Żeby się tego dowiedzieć, musicie sięgnąć po książkę.

Uwielbiam historie, w których autorzy umiejętnie dawkują emocje, potrafią wciągnąć czytelnika od pierwszych stron, a zakończenie przychodzi zdecydowanie za szybko. Taką właśnie książką jest „Pomiędzy nami tajemnice”. Autorka stworzyła powieść pełną zagadek i tajemnic. Na pierwszy rzut oka nic nie jest oczywiste, a historie z przeszłości i teraźniejszości prawie nic nie łączy. Jednak Katarzyna Grzebyk tak poprowadziła fabułę, że nie ma tam miejsca na przypadkowość. Czuć i widać, że autorka wiedziała od początku, o czym pisze i co chce nam przekazać, stopniowo odkrywając pojedyncze tajemnice z życia bohaterów, by na sam koniec nas zaskoczyć.

Autorka w idealny, przemyślny sposób przeskakiwała pomiędzy dwoma różnymi światami, łącząc je w jedną urzekającą, zaskakującą, ale też pełną miłości historię. Miłości bezinteresownej. Najszczerszej miłości matki do dziecka.

Katarzyna Grzebyk w bardzo realny sposób wykreowała bohaterów. Idealnie oddała mentalność ludzi żyjących na małych spokojnych wioskach, jak i w dużych miastach pełnych pośpiechu. Pokazała, jak wyglądało życie w latach powojennych, czy sześćdziesiątych, siedemdziesiątych ubiegłego wieku. Każda z postaci jest inna, ma swoje rozterki, czy przemyślenia.

Reasumując: Katarzyna Grzebyk dzięki lekkiemu stylowi i bardzo przemyślanej fabule stworzyła nietuzinkową, wielopłaszczyznową historię z tajemnicami w tle.
Uważam, że „Pomiędzy nami tajemnice” to bardzo udany debiut autorki. Jest to historia, która zostaje w pamięci na dużej. Polecam z całego serca tę książkę i jestem ciekawa następnych historii stworzonych przez Katarzynę Grzebyk.

Każdy ma takie rzeczy, które zatrzymuje tylko dla siebie na całe życie. Jedni boją się, że gdyby wyszły na jaw niektóre ich sekrety, to mogłyby zranić ich najbliższy, inni natomiast się wstydzą, może boją się konsekwencji albo po prostu uważają, że powiedzenie czegoś na głos będzie boleć.
...

Rozwiń

Zwiń

Kto przeczytał moją opinię o pierwszym tomie, ten wie, że czytałam już lepsze książki Agnieszki Janiszewskiej. W pierwszej części czegoś mi brakowało, miałam wrażenie, iż historia jest przegadana, a bohaterowie mnie denerwowali. Dlatego sięgając po drugi tom, byłam sceptycznie nastawiona. Jednakże moje obawy okazały się niesłuszne. Może nadal historia rodziny Bille nie jest moją ulubioną powieścią, ale zdecydowanie lepiej się bawiłam, czytając dalsze losy bohaterów.

W drugim tomie Agnieszka Janiszewska wpuszcza nas do życia Róży i Urszuli, krótko po śmierci ich ojca. Obie są bardzo zdruzgotane w żałobie. Pewnego dnia Urszula spotyka na cmentarzu dawną znajomą mecenasa, Teresę Chęcińską. Spotkanie to powoduje otwarcie strych ran i lawinę nieprzewidzianych zdarzeń, a dawno skrywane tajemnice wychodzą powoli na jaw, wywracając życie bohaterów do góry nogami.

Autorka w tych dwustu stornach zawarła bardzo duży okres życia bohaterów. Wkraczamy do życia bohaterek w ich najgorszym momencie, natomiast kończymy po kilku latach od śmierci mecenasa Bille. W tym czasie bardzo dużo się dzieje i to jest właśnie to, czego mi brakowało w pierwszym tomie. Teraz wszystko się powoli klaruje, urwane wątki powracają. Powieść momentami nadal wydaje się przegadana, ale teraz nadaje to historii takiej powolności, nostalgii, klimatu.

W drugiej części Agnieszka Janiszewska tak wykreowała bohaterów, że da się ich polubić. Podczas czytania miałam wrażenie, że bohaterowie wraz z upływem czasu wydorośleli. Róża i Urszula wreszcie zachowują się tak, jak przystało na dorosłe kobiety, chociaż nadal mają ten swój charakter z pierwszej części. Wreszcie autorka pokazała nam, co nieco z życia Zuzanny, czego mi tak strasznie brakowało wcześniej.

Jeśli mam być szczera to uważam, że autorka lepiej by zrobiła, gdyby nie dzieliła historii rodziny Bille na dwa tomy, tylko może połączyła to w jedną książkę i tę podzieliła na umowne dwie części. Wydaje mi się, że wtedy odbiór pierwszego tomu byłby inny.

Reasumując: uważam, że drugi tom dylogii „Sekrety domu Bille” miał w sobie to coś, co wciąga, czytelnika i czyta się z zapartym tchem. Autorka potrafiła dawkować różnorakie emocje, w odpowiednich momentach. Nie zabrakło tajemnic, skrywanych sekretów, wzruszeń, prawdziwej miłości, czy zrozumienia.

Kto przeczytał moją opinię o pierwszym tomie, ten wie, że czytałam już lepsze książki Agnieszki Janiszewskiej. W pierwszej części czegoś mi brakowało, miałam wrażenie, iż historia jest przegadana, a bohaterowie mnie denerwowali. Dlatego sięgając po drugi tom, byłam sceptycznie nastawiona. ...

Rozwiń

Zwiń

Miałam już przyjemność poznać styl pisania Agnieszki Janiszewskiej dlatego, gdy na rynek trafiła najnowsza powieść autorki, byłam jej ciekawa. Po lekturze poprzednich, książek miałam mieszane uczucia. Jedne przydały mi do gustu, inne trochę mniej. Zabierając się za „Sekrety domu Bille”, spodziewałam się ciekawej powieści obyczajowej z nutką tajemnicy, rodzinnych sekretów, pewnie też i jakichś kłamstw. Po części to dostałam, ale… nie tego się spodziewałam po opisie książki.

Autorka zabiera nas do świata ludzi żyjących pod koniec ubiegłego wieku. Rodzina Bille mieszka w pięknym mieszkaniu na warszawskim Żoliborzu, w którym gosposie długo nie zagrzewają miejsca. Powodem tego są ich dość ciężkie stosunki z chorą żoną mecenasa Bille i ich córkami. Pewnego dnia zatrudniają młodą dziewczynę Zuzannę, która się nie poddaje i w końcu odmienia życie rodziny mecenasostwa, zdobywając ich sympatię, a po śmierci pani Eweliny Bille zostaje nową panią domu.

Powiem szczerze, że z tych książek autorki, które przeczytałam ta najmniej mi przypadła do gustu. Były momenty, kiedy dość ciężko mi się czytało, bo najzwyczajniej nic się nie działo. Mam trochę wrażenie, że autorka przegadała, przerysowała fabułę. Duży wpływ na to wszystko mają też bohaterowie powieści. Chociaż Agnieszka Janiszewska stworzyła zróżnicowane postacie i każdy z jej bohaterów ma inną osobowość i innych charakter, co jest dla mnie dużym plusem, to zarówno Róży, jak i Urszuli (córek mecenasa Bille) nie da się polubić. Bardzo mnie drażniły ich poczynania. Dorosłe już kobiety, które mają własne rodziny, a zachowywały się jak rozkapryszone małe dzieci. A niestety są to po części główne bohaterki książki. Jedyną postacią, którą polubiłam, a według mnie było jej za mało w tej książce była Zuzanna.

Nie chce wam zdradzać za dużo o bohaterach, bo parę zdań i opowiem wam całą fabułę. Niestety, ale przez przydługie rozważania w książęce trochę mało się dzieje. Niektóre wątki zapowiadają się ciekawie, ale nie zostały rozwinięte, są jak by urwane, może w drugim tomie trochę więcej się wyjaśni? Zobaczymy.

Podsumowując: po przeczytaniu tej książki mam wrażenie, że autorka miała fajny i ciekawy zarys powieści, ale potem coś się popsuło i nie wyszło do końca tak, jak powinno. Jednakże nie jest to bardzo zła książka, czasami było ciekawie i tajemniczo. Jednakże uważam, że Agnieszka Janiszewska napisała w przeszłości o wiele lepsze i bardziej wciągające książki, ale to jest tylko moja opinia, a jak wiadomo, ile jest osób na świcie, tyle jest różnych opinii.

Miałam już przyjemność poznać styl pisania Agnieszki Janiszewskiej dlatego, gdy na rynek trafiła najnowsza powieść autorki, byłam jej ciekawa. Po lekturze poprzednich, książek miałam mieszane uczucia. Jedne przydały mi do gustu, inne trochę mniej. Zabierając się za „Sekrety domu Bille”, sp...

Rozwiń

Zwiń