To czasami ironiczna perspektywa Głównodowodzącego Polskich Sił. Obrazuje dylematy, rozmyślania, tok podejmowania decyzji. Sporo dyskusji z książką Tuchaczewskiego. Na pewno w roku stulecia do przeczytania.

To czasami ironiczna perspektywa Głównodowodzącego Polskich Sił. Obrazuje dylematy, rozmyślania, tok podejmowania decyzji. Sporo dyskusji z książką Tuchaczewskiego. Na pewno w roku stulecia do przeczytania.

Podchodząc do setnej rocznicy Bitwy Warszawskiej sprawdziłem, co na ten temat miał do powiedzenia Naczelnik Piłsudski. Punktem wyjścia była rozprawka Tuchaczewskiego "Pochód za Wisłę", którą Marszałek miał skomentować. Pierwsza rzecz, która rzuca się w oczy to kultura z jaką Piłsudski wypowiada się o przeciwnikach - dziś, w czasach dziczenia obyczajów publicystycznych robi to duże wrażenie. Nie znaczy to, że Komendant nie bywa złośliwy względem Tuchaczewskiego. Ale trzeba przyznać, że jeszcze bardziej złośliwy bywa względem polskich generałów.

Naprawdę daje do myślenia to, jak ta wojna była żałośnie prowadzona i to z obydwu stron. Obydwie strony nie wiedziały jak walczyć i do tego walczyły bardzo słabo. Łączność nawet pomiędzy sztabami a armiami była często zerowa a nawet jak była łączność to rozkazy nie były wykonywane. Duch walki pojawiał się nagle a potem na długie tygodnie znikał. A Piłsudski analizuje to bez żadnego owijania w bawełnę. Naprawdę dale do myślenia.

PS. I wychodzi z tej książki, że kompletnie nie wiadomo dlaczego obchodzimy rocznicę 15 sierpnia. To chyba efekt połączenia na siłę ze świętem Matki Boskiej Zielnej.

Podchodząc do setnej rocznicy Bitwy Warszawskiej sprawdziłem, co na ten temat miał do powiedzenia Naczelnik Piłsudski. Punktem wyjścia była rozprawka Tuchaczewskiego "Pochód za Wisłę", którą Marszałek miał skomentować. Pierwsza rzecz, która rzuca się w oczy to kultura z jaką Piłsudski wypowiada się o przeciwnikach - dziś, w czasach dziczenia obyczajów publicystycznych robi...