95/180/2022
Wyzwanie LC lipiec 2022 – Chuda książczyna
Pod pozorem kryminału dostajemy powieść historyczną. Powiastkę wąsko-historyczną. O latach bezpośrednio po wojnie, o leśnych powstańcach nieakceptujących nowych, prosowieckich władz. Nie mam pojęcia, co można było zrobić, żeby się przeciwstawić komunistycznemu rządowi, ale wykonywanie wyroków (w postaci kar śmierci, jakoś inne u powstańców się nie przyjęły) na volksdeutschach, ubekach i ich współpracowników jakoś do mnie nie przemawia. Zresztą co ja piszę, jakich wyroków? Sądy w PRL często były pośmiewiskiem (a krótko po wojnie pewnie nie tyle często, co zawsze),ale zaoczne skazywanie na śmierć przez bandę chłopaków z lasu (o prawie do obrony czy odwołania nie ma co wspominać) i natychmiastowe wykonanie tej decyzji niczym się nie różni od czystek i mordów, o których pamiętamy z lekcji historii (zarówno z naszej wschodniej jak i zachodniej strony). Rozumiem, że nie każdemu mogło się podobać nowe państwo, ale mieć pretensje do innych, że usiłują sobie, po ponad pięciu latach wojny, nareszcie ułożyć normalne życie (i poszli do pracy w SB, bo akurat taka była, zresztą na pewno była atrakcyjna),to już nie jest dla mnie zrozumiałe.
Żeby w lesie wyżyć i wojować z wrogami, musieli nasi dzielni chłopcy zadbać o aprowizację, gotówkę i uzbrojenie. No to tak dbali: „W kasie znaleźli pokaźna sumę pieniędzy, bo aż 100 tysięcy złotych, ale na prośbę dyrektora, by zostawili część, gdyż nie będzie miał na wypłaty dla robotników, wzięli tylko połowę.” Łaskawcy! „Do udanych zaliczali napad na rzeźnię, w której zarekwirowali dwadzieścia kilogramów kiełbas i tyle samo słoniny, a także około pięćdziesięciu tysięcy złotych.” Zarekwirowali? Rozumiem, że ruskie na Ukrainie też rekwirują? W końcu muszą się jakoś wyżywić, skoro ich własna armia ma ich w nosie. „Wracając do swej bazy postanowili uzupełnić spożywcze zapasy i w sąsiedniej miejscowości napadli na sklep „Społem”. Był kiepsko zaopatrzony, nawet jak na trudne czasy, w obecnej sytuacji nie mogli pogardzić nawet kilkoma opakowaniami mąki, cukru i makaronu. Zapakowali wszystko, pozostawiając we wnętrzu skrępowane i przywiązane do lady sprzedawczynie.” A mogli zabić! „Po kilku akcjach aprowizacyjnych, przeprowadzonych przede wszystkim w sklepach spożywczych, przeprowadzonych już po zamknięciu placówek, zdobyli wystarczająco dużo pieniędzy i produktów żywnościowych na dłuższy czas.”
Efekt tych egzekucji (a raczej pospolitych morderstw) i złodziejstwa był oczywiście żaden, w końcu ich wyłapali w wsadzili do mamra na wiele lat. Powieść kończy się nijak, to znaczy nie wyjaśnia się, co się stało z dzieckiem, co się stało z żoną i, co najważniejsze, KTO ZABIŁ!! I to jest niby kryminał? Do tego „dobry kryminał”, jak głosi okładka?
Wydawca na okładce pisze, że „prawda wyłania się stopniowo spośród plątaniny motywów, dylematów moralnych i pragnienia odwetu po utracie najbliższych.” Nożeż kurde balans, mi się nie wyłania. Nie zauważyłam też ani motywów ani pragnienia odwetu (w kontekście zabójstwa głównego bohatera).
Tę powieść dyskwalifikują dwie kwestie. Po pierwsze, brak zakończenia w klasycznym rozumieniu: co się stało z bohaterami, kto zabił i dlaczego. Może niektórzy lubią takie niewiadome, ale ja nie. Tym bardziej, ze taki zabieg zawsze zalatuje mi chęcią złapania kupców na następny tom. A to brzydko. Po drugie, ta książka to nie jest kryminał. Wcale a wcale. I takich kantów nie będę tolerować.
Bo gdybym tę książkę wzięła do ręki jako powieść obyczajową / historyczną, moja ocena byłaby zupełnie inna.

PS. I jeszcze ten lesbijski wątek, ni przypiął, ni wypiął...

95/180/2022
Wyzwanie LC lipiec 2022 – Chuda książczyna
Pod pozorem kryminału dostajemy powieść historyczną. Powiastkę wąsko-historyczną. O latach bezpośrednio po wojnie, o leśnych powstańcach nieakceptujących nowych, prosowieckich władz. Nie mam pojęcia, co można było zrobić, żeby się przeciwstawić komunistycznemu rządowi, ale wykonywanie wyroków (w postaci kar śmierci,...

Dobrze się czyta, no i szybko, bo to krótka książka, lecz bardzo wciągająca. Pomieszane ze sobą są czasy powojenne i późniejsze. Zagadka śmierci do samego końca jest nieodgadniona.
Polecam.

Dobrze się czyta, no i szybko, bo to krótka książka, lecz bardzo wciągająca. Pomieszane ze sobą są czasy powojenne i późniejsze. Zagadka śmierci do samego końca jest nieodgadniona.
Polecam.