Morze krwi, ziemia ognia

ta pozycja nie ma nic wspolnego z powiescia kryminalna

ta pozycja nie ma nic wspolnego z powiescia kryminalna

Bardzo dobrze oddany klimat psychozy ludzi zmagających się z wojennymi przeżyciami. Mimo, że opisy nie są bardzo rozbudowane oczami wyobraźni widziałam szarość i byle jakość miejsc w których toczy się akcja. Do tego ciekawa, zaskakująco rozwijająca się zagadka kryminalna. Nic nie jest tu oczywiste ani takie jakim się wydaje. Świetne zakończenie. Chętnie przeczytałabym, gdyby powstał, kolejny tom.

Bardzo dobrze oddany klimat psychozy ludzi zmagających się z wojennymi przeżyciami. Mimo, że opisy nie są bardzo rozbudowane oczami wyobraźni widziałam szarość i byle jakość miejsc w których toczy się akcja. Do tego ciekawa, zaskakująco rozwijająca się zagadka kryminalna. Nic nie jest tu oczywiste ani takie jakim się wydaje. Świetne zakończenie. Chętnie przeczytałabym,...

Realia powojennej Polski, życie na Ziemiach Odzyskanych, stosunek Polaków do Niemców i odwrotnie, wypaczone charaktery ludzkie... Tragedia wojny, obozu, zwalczania żołnierzy Armii Krajowej, torturowania przeciwników, współpraca z wrogiem, brak rozliczenia z przeszłością... W tej powieści poznamy całe to zło, a odkrywa je Stanisław Brzeziński - chory psychicznie alkoholik :) Polecam - świetnie się czyta, a zakończenie naprawdę mnie zaskoczyło :)

Realia powojennej Polski, życie na Ziemiach Odzyskanych, stosunek Polaków do Niemców i odwrotnie, wypaczone charaktery ludzkie... Tragedia wojny, obozu, zwalczania żołnierzy Armii Krajowej, torturowania przeciwników, współpraca z wrogiem, brak rozliczenia z przeszłością... W tej powieści poznamy całe to zło, a odkrywa je Stanisław Brzeziński - chory psychicznie alkoholik :)...

Wyzwanie Marzec 2021 - Przeczytam książkę kierując się tagami. tag: morderstwo
Ciekawa historia i postacie. Książka zrobiła na mnie duże wrażenie.

Wyzwanie Marzec 2021 - Przeczytam książkę kierując się tagami. tag: morderstwo
Ciekawa historia i postacie. Książka zrobiła na mnie duże wrażenie.

Bardzo sprawnie przeprowadzona akcja powieści. Czas i miejsce - tuż po 2 wojnie światowej, Kamień Pomorski. Zaskakujący bohaterowie i antybohaterowie, postaci niejednoznaczne. Dobra rozrywka.

Bardzo sprawnie przeprowadzona akcja powieści. Czas i miejsce - tuż po 2 wojnie światowej, Kamień Pomorski. Zaskakujący bohaterowie i antybohaterowie, postaci niejednoznaczne. Dobra rozrywka.

Zachęciło mnie miejsce akcji, Ziemie Odzyskane, bo sama mieszkam na Pomorzu Zachodnim. Akcja dzieje się zaraz po wojnie. Duszna atmosfera powojennego Kamienia Pomorskiego, świeże wspomnienia wojny, nikt nie jest tym, za kogo się podaje, szybkie kariery, Urząd Bezpieczeństwa i jego metody... a do tego bohater, komendant milicji. Powiedzieć, że antypatyczny to za mało, do tego z problemami psychicznymi. Za to wyjaśnienie zagadki jak w rasowym kryminale, nieoczekiwane. Podsumowując, nie jest źle, ale nie należy się nastawiać na lekki kryminał ani na odpoczynek przy lekturze...

Zachęciło mnie miejsce akcji, Ziemie Odzyskane, bo sama mieszkam na Pomorzu Zachodnim. Akcja dzieje się zaraz po wojnie. Duszna atmosfera powojennego Kamienia Pomorskiego, świeże wspomnienia wojny, nikt nie jest tym, za kogo się podaje, szybkie kariery, Urząd Bezpieczeństwa i jego metody... a do tego bohater, komendant milicji. Powiedzieć, że antypatyczny to za mało, do...

ziemie odzyskane tuż po wojnie,komendant milicji próbuje rozwikłać sprawę morderstwa jednego z podwładnych.narratorem jest sam komendact.to osoba o mrocznej przeszłośc,i pełna tajemnic ,brudnych sekretów oraz sprzeczności .książka to bardziej obraz życia po wojnie niż typowy kryminał.

ziemie odzyskane tuż po wojnie,komendant milicji próbuje rozwikłać sprawę morderstwa jednego z podwładnych.narratorem jest sam komendact.to osoba o mrocznej przeszłośc,i pełna tajemnic ,brudnych sekretów oraz sprzeczności .książka to bardziej obraz życia po wojnie niż typowy kryminał.

Książka rewelacyjna i widzę, że nie tylko na mnie zrobiła ona naprawdę duże wrażenie. Dlatego warto wiedzieć, że nie jest to pierwszy kryminał z komendantem milicji Stanisławem Brzezińskim, jaki napisał autor. Kilka lat wcześniej ukazało się „Na zgliszczach”. Książka może nie jest tak obłędna jak „Morze krwi, ziemia ognia”, ale i tak jest warta poznania. Więc jeśli komuś mało i po lekturze „Morza...” chce więcej, to gorąco polecam przeczytać „Na zgliszczach”. Nie będziecie zawiedzeni.

Książka rewelacyjna i widzę, że nie tylko na mnie zrobiła ona naprawdę duże wrażenie. Dlatego warto wiedzieć, że nie jest to pierwszy kryminał z komendantem milicji Stanisławem Brzezińskim, jaki napisał autor. Kilka lat wcześniej ukazało się „Na zgliszczach”. Książka może nie jest tak obłędna jak „Morze krwi, ziemia ognia”, ale i tak jest warta poznania. Więc jeśli komuś...

Ziemie Odzyskane tuż po zakończeniu wojny. Gęsta atmosfera Kamienia Pomorskiego, morderstwo, będące tylko pierwszym w cyklu zbrodni i nawarstwiające się społeczne problemy.

Nie miałam wcześniej styczności z książkami Macieja Paterczyka. Szybka analiza internetowych źródeł pozwoliła mi stwierdzić, że „Morze krwi, ziemia ognia” jest dla autora powieścią dosyć typową pod względem tematyki, lokalizacji, a i wreszcie samego klimatu opowiedzianej historii. Jeśli tak – jest to zapowiedź kolejnych, obiecujących doświadczeń czytelniczych.

Akcja „Morza krwi, ziemi ognia” dzieje się, jak wspomniałam już wcześniej w Kamieniu Pomorskim w okresie po zakończeniu wojny. Duch okupantów jest nadal jeszcze żywy zarówno pod względem ogólnej atmosfery strachu, panującej w miasteczku, jak i w postaci bardziej przyziemnych elementów: niemieckich nazw lokali czy stosowanego czasami słownictwa. W takich okolicznościach Stanisław Brzeziński – komendant lokalnej Milicji próbuje rozwikłać zagadkę morderstwa jednego ze swoich współpracowników, Jarosława Tomali. Wyjaśnienie tajemnicy nie jest jednak takie proste, a problemy nawarstwiają się, gdy pojawiają się kolejne ofiary, a komendant Brzeziński nie jest nawet o krok bliżej finalnego rozstrzygnięcia.

Powieść Macieja Paterczyka nie jest klasycznym kryminałem. Nie znajdziecie tutaj szczegółowych opisów zwłok, epatowania krwią i błyskotliwego, brylującego w galerii postaci detektywa. Osoby preferujące typowe śledztwo od A do Z mogą poczuć się rozczarowane, siła tej akurat książki tkwi w zupełnie czymś innym: w atmosferę.

Czytelnikowi niemalże od pierwszych stron towarzyszy charakterystyczny klimat miejscowości: nienawiść do Niemców, wzajemne podejrzenia i donosicielstwo, bliskość obozu pracy postrzeganego – całkiem słusznie zresztą – jako miejsce pełne zła. Ważny jest czynnik ludzki, nie do końca jasne są bowiem powiązania i nie do końca czyste intencje wszystkich mieszkańców. Pod tym względem jest duszno i gęsto.
Autor poświęca wartką akcję i znaczące punkty kulminacyjne na rzecz doskonałego studium ludzkich charakterów i psychiki. Porusza do dziś trudny temat współpracy z wrogiem, oszust, donosicielstwa. Przykłada te postępki do obowiązującej w pewnym sensie obiektywnie hierarchii wartości, ale nie ocenia. Pokazuje raczej, że brak możliwości bezpośredniego rozliczenia się z przeszłością i pielęgnowanie w sobie dawnych grzechów powoduje problemy z redefiniowaniem pojęć takich jak: patriotyzm, solidarność, tożsamość, godność czy humanizm.

Odmienny jest także sam śledczy postawiony w centrum wydarzeń. Po prawdziwej inwazji policjantów w stylu Brudnego Harry’ego, których pełna jest współczesna literatura kryminalna, Stanisław Brzeziński mocno się wyróżnia. Niekoniecznie na plus, ma bowiem problemy w relacjach z płcią przeciwną, wewnętrzny konflikt w stosunku do matki i pewne problemy psychiczne. W pracy działa sprawnie, chociaż niekiedy do przesady analitycznie. Z całą pewnością tuzinkową postacią nie jest.

„Morze krwi, ziemia ognia” to kryminał nietypowy. Nie ma tu dosłownego śledztwa, a jednak czytelnik cały czas zmuszany jest do analizy i poszukiwania odpowiedzi na pytania: nie tylko te kryminalne. Autor prowadzi nas wprost w mrok ludzkiej duszy i każe określić, w którym miejscu znajduje się granica, po przekroczeniu której tracimy człowieczeństwo. Owszem, wojna jest czasem szczególnym, czasem, gdy słowo „sprawdzam” brzmi szczególnie okrutnie, po zakończeniu zawieruchy bitewnej wcale łatwiej nie jest.

Książkę Macieja Paterczyka polecam przede wszystkim osobom, które lubią powieści klimatyczne i nietypowe. Prosta narracja, dosadne obrazowanie i interesujący, niejednoznaczni bohaterowie - to najmocniejsze punkty tej książki. Mimo wszystko nie jest to kryminał, który poleciłabym do pociągu czy na plażę, siłą rzeczy jest bowiem dość wymagający i trudny w odbiorze.

Ziemie Odzyskane tuż po zakończeniu wojny. Gęsta atmosfera Kamienia Pomorskiego, morderstwo, będące tylko pierwszym w cyklu zbrodni i nawarstwiające się społeczne problemy.

Nie miałam wcześniej styczności z książkami Macieja Paterczyka. Szybka analiza internetowych źródeł pozwoliła mi stwierdzić, że „Morze krwi, ziemia ognia” jest dla autora powieścią dosyć typową pod...

Powieść kryminalna z akcją rozgrywającą się w latach czterdziestych na Ziemiach Odzyskanych – do sięgnięcia po taką książkę nie potrzebowałem większej zachęty.
Niestety, kolejny raz okazało się, że nawet najlepszy pomysł nie gwarantuje końcowego sukcesu, a jeśli tych pomysłów chce się zmieścić w jednej niewielkiej książce zbyt dużo, to nie może to się skończyć dobrze.
Ta książka to jest właśnie taki przypadek. No bo czego tu nie ma? Jest seria morderstw, okupacyjne retrospekcje i powojenne rozliczenia, repatrianci, Niemcy, Rosjanie, ubecy, a w tym wszystkim antypatyczny bohater – komendant milicji, odpychający oportunista zmagający się z własną ciemną przeszłością, nawiedzany przez koszmary, w których ciągle powraca zamordowana matka. A to wcale nie wszystkie wątki, które autor upakował na dwustu paru stroniczkach.
To nie miało szans się udać. Wyszła bardzo powierzchownie i chaotycznie opowiedziana historia bez początku i końca. Siłą rzeczy brakło czasu i miejsca na jakieś pochylenie się nad wprowadzonymi do powieści postaciami, które w efekcie bardziej przypominają pacynki, niż prawdziwych ludzi. Nie podobał mi się sposób prowadzenia narracji, który jeszcze bardziej pogłębiał wrażenie bałaganu i ogólnego niedopracowania.
Swoją drogą, to sztuka zmarnować taki fabularny potencjał. Dominik Rutkowski zrobiłby z tego jeszcze jedną perełkę.

Powieść kryminalna z akcją rozgrywającą się w latach czterdziestych na Ziemiach Odzyskanych – do sięgnięcia po taką książkę nie potrzebowałem większej zachęty.
Niestety, kolejny raz okazało się, że nawet najlepszy pomysł nie gwarantuje końcowego sukcesu, a jeśli tych pomysłów chce się zmieścić w jednej niewielkiej książce zbyt dużo, to nie może to się skończyć dobrze. ...