Nowe nazwisko na mapie polskiego kryminału godne zapamiętania. „Powódź” czyta się szybciutko, jest napisana bardzo fajnym językiem, ta powieść „żyje”. Pozytywnie oceniam postać głównego bohatera, Krisa – żołnierza, ale nie jakiegoś superherosa, tylko człowieka z wieloma wadami. Podobać się może jego determinacja do rozwiązania zagadki tajemniczego samobójstwa przyjaciela z lat dziecięcych. Niestety, jest też kilka minusów w „Powodzi”. Pomoc udzielana Krisowi przez nastolatków. O ile jeszcze młody haker jest do przełknięcia, to już wszystko związane z Mariką jest nieco infantylne. Generalnie ta kooperacja Krisa i nastolatków pachnie mi na milę przygodami Pana Samochodzika. Drugi minus – powieść jest skandalicznie krótka. Tu dodam, że miałem przyjemność wymiany uwag z Autorem, i skądinąd wiem dlaczego jest tak a nie inaczej – co zachowam dla siebie, ale nie zmienia to faktu, że mamy do czynienia bardziej z rozbudowanym opowiadaniem aniżeli z klasyczną powieścią. Oczywiście to tylko moje subiektywne zdanie, bo innemu Czytelnikowi taka forma mogła przypaść do gustu. Ja jednak zdecydowanie wolałbym gdyby powieść była nieco dłuższa, tym bardziej że potencjał Autor posiada, i to niemały. Wierzę, że zostanie wykorzystany w przyszłości…

Nowe nazwisko na mapie polskiego kryminału godne zapamiętania. „Powódź” czyta się szybciutko, jest napisana bardzo fajnym językiem, ta powieść „żyje”. Pozytywnie oceniam postać głównego bohatera, Krisa – żołnierza, ale nie jakiegoś superherosa, tylko człowieka z wieloma wadami. Podobać się może jego determinacja do rozwiązania zagadki tajemniczego samobójstwa przyjaciela z...