Serpent & Dove

„I tak kiedyś musimy umrzeć, Louise. Pogódź się z tym. W Modraniht twoje życie wreszcie znajdzie swój cel, a twoja śmierć wyzwoli nasz lud. Powinnaś być dumna. Tylko nielicznych spotyka tak wspaniały los.”

Kradzież nie była dla niej obca, a wieczne burdy stały się przykrą codziennością, Lou jednak wiedziała, że wyrzekniecie się magii było dla niej jedynym, zapewniającym bezpieczeństwo wyjściem. Jej czas znów dobiegał końca, zło czaiło się za najbliższym zakrętem i, chociaż pierwsze spotkanie z Reidem wydawało się jedynie zbiegiem okoliczności, z czasem jednak stało się szansą na przetrwanie choćby kilku kolejnych dni. Z pozoru tak od siebie różni – Czarownica z nożem na szyi w postaci przeszłości i Łowca osaczony kościelnymi wierzeniami – kiedy jednak znane im dotąd światy rozpadają się kawałek po kawałeczku, niszcząc dotychczasowe złudzenia, stają się dla siebie jedynym oparciem.

Nie raz i nie dwa wspominałam już, że z fantastyką to jakoś mi tak nie po drodze, najogólniej mówiąc, i, chociaż czytuje książki od dzieciaka, wciąż nie mogę z tym gatunkiem nawiązać odpowiednio trwałej więzi. Nadrabiam jednak zaległości ze swojej biblioteczki, aż wstyd bowiem przyznać, ile zakurzonych tytułów wciąż tam leży, i w ten oto sposób ponownie zanurzyłam się w świat wierzeń, sił nadprzyrodzonych i niezwykłych zaklęć, chociaż nie miałam tego w planach. Wczytując się jednak w lekturę Shelby Mahurin muszę przyznać, że w pewien sposób żałuje czasu, który musiała ona przeleżeć w moich zbiorach, bowiem od pierwszy stron, kiedy już znalazłam dla niej chwilę, czułam w powietrzu, że Lou i Reid stworzą cudowny duet, który przysporzy mi wiele radości, problemów i wzruszeń.

Świat przedstawiony omamił mnie szczegółowością, chociaż z początku nie mogłam odnaleźć się w natłoku wydarzeń, z czasem przyzwyczaiłam się do tempa akcji i, odrzucając wszelkie wątpliwości, pozwoliłam po prostu porwać się magii. Śledziłam z niezwykłą uwagą losy naszych bohaterów, czułam ten deptający po plecach Lou strach, a także rozumiałam przekonanie Reida, że świat, który zna, jest jedynym, jakiemu może ufać. Pojawiająca się między wierszami intryga, z pozoru dosyć banalna, prowadzona była w dosyć urzekający sposób, ale najbardziej chyba na przełomie tego tomu podobało mi się to, że każde wydarzenie miało swoje niepowtarzalne znaczenie; autorka nie mamiła nas nudnymi, zapychających momentów, wszystko bowiem działo się tutaj po coś.

Zazwyczaj bywa tak, że główni bohaterowie, choćby w minimalnym stopniu, gdzieś tam na przełomie lektury zaczynają doprowadzać mnie do szału, jeszcze częściej mierzę się i z tym, że któregoś z nich nie potrafię obdarzyć nawet zalążkiem sympatii, nawet jeśli spędzam w jego towarzystwie długie godziny. Tutaj jednak nic z powyższych aspektów nie zaistniało, a o Reidze mogłabym Wam opowiadać długimi godzinami. Lou doprowadzała go do szewskiej pasji kilkanaście razy dziennie, a on mimo to odnosił się do niej z szacunkiem i zapewniał ochronę. Od samego początku miał w moim sercu wysnute miejsce, jednak kiedy w końcu wziął się w garść i zmierzył z własnymi uczuciami piszczałam jak szalona. A te rumieńce? Uwielbiałam momenty, w których nasza czarownica swoim ciężkim i potocznym językiem doprowadzała go do granicy.

Nie sposób ukryć, że "Gołąb i wąż" ma w sobie niesamowity potencjał, jednak odrobinę żałuję, że stanowi on część trylogii. Miewam bowiem pewne obawy wobec tego, czy ta historia zdoła udźwignąć na swych barkach kolejne dwa tomy.

„I tak kiedyś musimy umrzeć, Louise. Pogódź się z tym. W Modraniht twoje życie wreszcie znajdzie swój cel, a twoja śmierć wyzwoli nasz lud. Powinnaś być dumna. Tylko nielicznych spotyka tak wspaniały los.”

Kradzież nie była dla niej obca, a wieczne burdy stały się przykrą codziennością, Lou jednak wiedziała, że wyrzekniecie się magii było dla niej jedynym, zapewniającym...

Nareszcie :) Eksytujaca opowieść pełna zwrotów akcji. Trzymająca w napięciu. Świetnie skonstruowany świat. Pełen czarownic :) Książka bardziej mo się podobała. Na początku trzeba się wgryźć s opowieść ale potem już czyta się ją niesamowicie szybko. Polecam i zabieram się za kolejny tom.

Nareszcie :) Eksytujaca opowieść pełna zwrotów akcji. Trzymająca w napięciu. Świetnie skonstruowany świat. Pełen czarownic :) Książka bardziej mo się podobała. Na początku trzeba się wgryźć s opowieść ale potem już czyta się ją niesamowicie szybko. Polecam i zabieram się za kolejny tom.

Absolutnie świetna książka. Bohaterowie wspaniali jak i wykreowany świat. Uwielbiam ją.

Absolutnie świetna książka. Bohaterowie wspaniali jak i wykreowany świat. Uwielbiam ją.

książka rewelacyjna, moi ulubieni bohaterowie to Reid, którego będę broniła chodźby nie wiem co, Ansel gdyż no jest absolutnie przesłodki i on się sam broni, Lou z powodu bycia najbardziej savage postacią damską o jakiej czytałam, oraz Beau. Jestem ciekawa kolejnych części.

książka rewelacyjna, moi ulubieni bohaterowie to Reid, którego będę broniła chodźby nie wiem co, Ansel gdyż no jest absolutnie przesłodki i on się sam broni, Lou z powodu bycia najbardziej savage postacią damską o jakiej czytałam, oraz Beau. Jestem ciekawa kolejnych części.

Strasznie męczyłam się, z dobrnięciem do końca. Nie porywał świat przedstawiony, a mogę nawet powiedzieć nużył.

Strasznie męczyłam się, z dobrnięciem do końca. Nie porywał świat przedstawiony, a mogę nawet powiedzieć nużył.

Całkiem przyjemna historia. Kiedyś wrócę by przeczytać cz.2 i 3.

Całkiem przyjemna historia. Kiedyś wrócę by przeczytać cz.2 i 3.

✨ Gołąb & wąż ✨

„Gołąb & wąż” to pierwsza książka z motywem czarownic, którą miałam okazję przeczytać. Zazwyczaj przeważają u mnie wróżki albo syreny, więc powieść Shelby Mahurin wprowadziła do mojej biblioteczki powiew nowości i świeżości.

Historia Lou i Reida nie przypomina żadnej innej historia, którą miałam okazję poznać. Mamy tutaj czarownicę, która za wszelką cenę chce ukryć swoje zdolności i łowcę, fanatyka, który za swój najważniejszy obowiązek uważa zabijanie czarownic. Zrządzenie losu sprawia, że Lou i Reid zostają małżeństwem. Bardzo podobał mi się ten zabieg, ponieważ w książkach, z którymi do tej pory miałam do czynienia, nie było sformalizowanych związków. Główni bohaterowie byli po prostu dwojgiem zakochanych, którzy albo ze sobą byli, albo walczyli o to by być.

Louise le Blanc, główną bohaterkę, na początku bardzo polubiłam. Niestety, później stała się trochę irytująca. To samo tyczy się Reida – z tym, że za nim akurat nie szczególnie przepadałam już od pierwszego „spotkania”. Lou była najbardziej rozbudowaną postacią z całej książki, ale i tak, w moim odczuciu była trochę płaską postacią. Jej cięty język i poczucie humoru może i skradły moje serce, ale czy to wystarczy, żeby uznać ją za postać z osobowością? Raczej nie. Pozostali bohaterowie nie byli rozwinięci w ogóle. Mieli imiona, nazwisko i swoje funkcje, ale poza tym nie wiemy o nich absolutnie nic. Równie dobrze mogłoby ich nie być wcale.

Czytając inne recenzje, przeczytałam gdzieś, że czasami można było zapomnieć, iż jest to debiut, ale… później on sam o sobie przypominał. Muszę się zgodzić z tymi słowami, bo, mimo iż cała historia naprawdę była ciekawa i dobra, momentami działo się tak dużo różnych rzeczy, że można się było pogubić. Niektóre z nich były nielogiczne i po prostu głupie.

„Gołąb & wąż” to coś innego, coś nowego i coś, co niekoniecznie wszystkim przypadnie do gustu. Czy spodoba się Wam – to już musicie sprawdzić sami. Ja oceniam ją 6/10. Czytało mi się ją przyjemnie i lekko (no może pomijając francuskie słówka, które sprawiały mi największą trudność). Po drugi tom sięgnę na pewno, a tymczasem dajcie mi znać co Wy sądzicie o tej książce ☺️

✨ Gołąb & wąż ✨

„Gołąb & wąż” to pierwsza książka z motywem czarownic, którą miałam okazję przeczytać. Zazwyczaj przeważają u mnie wróżki albo syreny, więc powieść Shelby Mahurin wprowadziła do mojej biblioteczki powiew nowości i świeżości.

Historia Lou i Reida nie przypomina żadnej innej historia, którą miałam okazję poznać. Mamy tutaj czarownicę,...

Świetna, bardzo wciągająca rozrywka, ale więcej niż nie mogę dać, bo myślę, że bardzo szybko o niej zapomnę🤷‍♀️

Świetna, bardzo wciągająca rozrywka, ale więcej niż nie mogę dać, bo myślę, że bardzo szybko o niej zapomnę🤷‍♀️

Książka „Gołąb i Wąż” to historia opowiadająca wojnę między Poganami a Katolikami. Skupia się na wątku miłosnym w formie enemies to lovers pomiędzy Poganką a Katolikiem, choć w gruncie rzeczy świat przedstawiony jest na tyle interesujący, a w dodatku dzieje się tyle, że nie ma możliwości znudzenia się romansem. Jeśli są tu osoby, które chcą to przeczytać dla dwójki głównych bohaterów to mogę tylko zaznaczyć, że jest tam więcej wydarzeń przedstawionego konfliktu niż podniecających scen.

Główna bohaterka, Louise de Blanc jest Czarownicą, ale umiejętnie to ukrywa. Żyje z tego, że kradnie i od samego początku treści, wiadomo, że nie jest jej obojętna wojna pomiędzy dwoma religiami. Jest groźną manipulantką, której charakter jest tak skonstruowany, że mogę ją uznać za bardzo ciekawą. Jej perspektywa jest dość wulgarna i moim zdaniem trochę odbiegająca niekiedy za bardzo we współczesny styl, ale to nie przeszkadza, bo książka jest napisana w taki prozaiczny sposób, że łatwo się przyzwyczaić.
Drugim bohaterem jest Reid Diggory i jest łowcą czarownic, a w dodatku tak cnotliwym, że aż razi. No, może poza momentami gdy nie boi się dotknąć kobiety. Jest on bardzo honorowy i na tyle wyważony, że nie przewracam oczami czytając zasadniczego Samca Alfa jak z taniego erotyku, co czyni go równie fajną postacią. Historię czytamy z obu perspektyw na przemian, więc dynamika trwającej fabuły trwa w najlepsze.

O fabule nie ma co opowiadać. Opis książki mówi nam to co musimy z góry wiedzieć, a o szczegółach możemy się dowiedzieć spędziwszy z nią około godziny czasu. Tam nikt nie zwalnia, akcja jest mocna, posiada główny wątek, a pozostałe, mniejsze kwestie wydają się tylko dopełniać akcję. Nie ma tam absolutnie miejsca na rozdrabnianie się, dzięki czemu te prawie 500 stron czyta się jak obejrzenie dwugodzinnego filmu Marvela.

Szczerze mówiąc, bałam się o to co znajdę w treści; bałam się, że to jest pisane na wzór Sary J. Maas, bo niektóre zabiegi zajeżdżają z jej twórczości, ale nie są aż podłe, żeby nie chcieć bawić się przy tym jak duże dziecko. A bawiłam się bardzo dobrze i naprawdę, z trudem odrywałam się od niej gdy rzeczywiście musiałam. Pochłonięta w dwa dni, a gdyby nie parę zobowiązań, przeczytałabym ją w przeciągu kilku godzin jednego dnia. Fabularnie, trzyma się kupy, ale fakt, że ekspozycji było tam niewiele, traci na klimacie. Mam nadzieję, że nadrobi to w następnych częściach. Jeżeli nie, to trudno, bo cały czas świetnie się bawię.

Wątek miłosny jest zrównoważony, dopasowany do postaci i ich przeżyć, więc jest na co czekać, zwłaszcza, że ten romans przecież ciągnie się przez następne dwie części. I tak naprawdę, gdyby nie okładka, nie spuściłabym na nią wzroku, a czaiłam się na nią od dłuuższego czasu. Podobały mi się nawiązania i research o wierze neopogańskiej Wicca, o wykorzystaniu motywu Potrójnej Bogini, bo pokazało to jak pięknie Kościół potrafi prześladować za coś czego sami nie kontrolują.

Mam ogromny zgrzyt do tłumaczki, która niektóre zdania źle formułowała i wydaje mi się, że oryginał był nieco bardziej wyszukany pod względem języka aniżeli to, co napisała pani Agnieszka. Niektóre zabiegi językowe i interpunkcyjne były na poziomie… liceum? Z całym szacunkiem, ale to odbiera „branie na poważnie” książki. Przynajmniej w moim odczuciu.

Daję jej solidną ósemkę, bo uważam, że za taką dynamikę i lekkość, po prostu zasłużyła.

Książka „Gołąb i Wąż” to historia opowiadająca wojnę między Poganami a Katolikami. Skupia się na wątku miłosnym w formie enemies to lovers pomiędzy Poganką a Katolikiem, choć w gruncie rzeczy świat przedstawiony jest na tyle interesujący, a w dodatku dzieje się tyle, że nie ma możliwości znudzenia się romansem. Jeśli są tu osoby, które chcą to przeczytać dla dwójki głównych...

Świetna, genialna, BOSKA

Świetna, genialna, BOSKA