Macie tak czasem, że przeczytana książka jest dobra, ale czegoś jednak jej brak i nie wiecie jak ją ocenić?

Ja tam mam z Anathema Piotra Podgórskiego. Anathema to z greki klątwa, okładka książki jest dość mroczna a jednak w treści zjawisk paranormalnych jest mało.

Marek to dziecko typowego alkoholika lat 70, który nie szczędzi ręki na dzieci. Matka ma depresję i ginie, gdy główny bohater ma kilka lat. Marek ma młodszego brata Marcina, którego faworyzuje ojciec. Pasmo nieszczęśliwych zdarzeń, bolesnych słów i odrzucenia sprawiają, że babcia przejmuje opiekę nad najstarszym chłopcem. Mimo troskliwej opieki Marek jest wewnętrznie i nieodwracalnie skrzywdzony. Babcia co noc okadza dom białą szałwią. W dniu II Komunii Św bohatera ratuje w lesie biała dama... Po latach Marek wygrywa zielony bilet do Ameryki i zaczyna nowe, lepsze życie.

Anathema podzielona jest na 2 części. W pierwszej wręcz namacalnie poznajemy bolesne dzieciństwo Marka, koszmar domu rodzinnego oraz niesamowitą więź, jaką miał z babcią. W drugiej zmienia on imię na John i jest uznanym fotografem, ma żonę i córeczkę. Mieszka nadal w Stanach. Choroba ojca powoduje, że wraca do kraju.

I gdzie tu klątwa? W moim odczuciu tytułowym przekleństwem jest alkohol i jego druzgocący wpływ na życie uzależnionego jak i całej rodziny. Najpierw Józef niszczył nim rodzinę, później to samo robi jego młodszy syn. Książka ukazuje, jak ważne jest zachowanie zdrowych, rodzinnych relacji. Jak wiele można zniszczyć i uświadomić to sobie dopiero na łożu śmierci. Marek to postać, która od całkowitego 0, upodlenia i braku akceptacji najbliższych wychodzi na prostą i osiąga sukces. Najważniejsze to wierzyć w swoje możliwości. Brat Marka, Marcin, to idealny przykład tego, jak wzorce z dzieciństwa wpływają na dorosłe życie. Czy Marek pojedna się z ojcem? Czy Marcin przestanie pić? Co ma z tym wspólnego Biała dama i motyle, które znajduje Marek w różnych miejscach? Czy przyjaciel z dzieciństwa jest tym, za kogo sie podaje? I wreszcie, kim jest tajemnicza cyganka?

Anathema poprzez wątek zniszczonego alkoholem dzieciństwa ukazuje, co jest naprawdę ważne w życiu. Pokazuje, że czasem zło wychodzi nam na dobre, że wystarczy dostrzec błędy i można żyć szczęśliwie. Dochodzimy również do wniosku, że ucieczka i odcięcie się na siłę od przeszłości nie wychodzi na dobre, bo demony dzieciństwa będą zawsze ścigać ofiarę. Jedynie całkowite pogodzenie się z losem, wybaczenie win i pomoc tym, których się porzuciło, może sprawić, że zło odejdzie.

Macie tak czasem, że przeczytana książka jest dobra, ale czegoś jednak jej brak i nie wiecie jak ją ocenić?

Ja tam mam z Anathema Piotra Podgórskiego. Anathema to z greki klątwa, okładka książki jest dość mroczna a jednak w treści zjawisk paranormalnych jest mało.

Marek to dziecko typowego alkoholika lat 70, który nie szczędzi ręki na dzieci. Matka ma depresję i ginie,...