Helena Bławatska była jedną z najbardziej barwnych i wpływowych postaci szalonego, spirytystyczno-okultystycznego XIX wieku, a jej teozofia wywarła niebagatelny wpływ na twórczość i działalność setek osób - może nie aż taki jak Crowley, który przesiąkł do popkultury (szczególnie metalowej),ale wciąż ogromny. Choć nie czytałem jeszcze żadnego materiału źródłowego jej pióra (vide Isis Unveiled, The Secret Doctrine etc.) - opowiadania te są pierwszym bezpośrednim zetknięciem z jej twórczością. Traktuję je raczej jako ciekawostkę literacką dającą pewien wgląd w umysł tej wpływowej kobiety - a nie jako literaturę sprawiającą przyjemność.

Helena Bławatska była jedną z najbardziej barwnych i wpływowych postaci szalonego, spirytystyczno-okultystycznego XIX wieku, a jej teozofia wywarła niebagatelny wpływ na twórczość i działalność setek osób - może nie aż taki jak Crowley, który przesiąkł do popkultury (szczególnie metalowej),ale wciąż ogromny. Choć nie czytałem jeszcze żadnego materiału źródłowego jej pióra...

„Opowieści dziwnej treści”
Przyznam się na początku, że nic nie wiedziałem o Helenie P. Bławatskiej. Dlatego chwalę sobie obszerny wstęp do książki, w którym przybliżono życiorys autorki. Można dodać, że ów życiorys był niezwykle bogaty i stanowiłby gotowy scenariusz do filmu przygodowo-podróżniczego. Autorka była zaangażowana religijnie i interesowała się magią i okultyzmem, co znajduje odbicie w jej opowiadaniach. Była wszechstronna i otwarta na inną kulturę i wierzenia. W historiach znajdziemy opisy rytuałów z Indii, Turcji, Rosji i innych krajów. Same opowiadania są podporządkowane szerzeniu przekonań autorki. Musimy się przygotować na sporą nie zawsze strawną dawkę informacji. Same opowiadania są z gatunku tych niesamowitych i przypominają klimatem romantyczne opowieści o duchach, z niekiedy zaskakującym zakończeniem.
Język autorki jest bogaty ale nie tak staranny jak innych pisarzy w tym samym okresie. Pomocny bywa Krzysztof Grudnik, który przełożył i opracował ten zbiór. Jest on odpowiedzialny za wiele pożytecznych przypisów, rozjaśniających mroki ówczesnego nazewnictwa i czasami bujnej fantazji autorki. Czytelnik jest prowadzony za rękę i takie podejście sobie bardzo chwalę. Co znajduje się w środku?
„Czy sobowtór może zabić?” - opowiadanie z gatunku „ghots story” z wątkiem kryminalnym. Jest tajemnica i jest napięcie. Dobrze się czyta.
„Nierozwiązana tajemnica” – kolejne z cyklu „duchy i zjawy”. Tym razem akcja ma miejsce w Paryżu. Do końca brniemy wraz z autorką, by odpowiedzieć sobie na pytanie „w jaki sposób?”, które to jest mottem przewodnim.
„Karmiczne wizje” – to moim zdaniem najtrudniejsze i najbardziej niezrozumiałe przeze mnie opowiadanie w tym zbiorze. „Przygody” duszy Ego – są wykładem na temat pewnych dogmat i trzeba mieć dużo samozaparcia, by to spożyć.
„Zaczarowane życie” – to wycieczka w arkana kultury ówczesnej Japonii. Znakomita historia, pokazująca, że zbytni sceptycyzm może zabić. Autorka osiągnęła równowagę pomiędzy interesującą i wciągającą akcją a równie frapującym tłem. Opowiadanie mogące wiele nauczyć.
„Lśniąca tarcza” – to tureckie klimaty. Prosta historia z przebogatym opisem rytuałów magicznych (?) snuje się leniwie do samego końca.
„Jaskinia Echa”- tym razem odbywamy wycieczkę do Rosji. Sama historia nieco bardziej skomplikowana. Dość ciekawie zaaranżowana na początku, utrzymuje czytelnika w niepewności i napięciu do końca. Zakończenie lekko zasugerowane. W sumie kolejne z gatunku – „duchy, zjawy i prawda wyjdzie na jaw”. Gdzieś tam w tle zły, z gatunku Szatan.
„Z polarnej krainy” – krótka i ciepła historia. Taka do opowiadania wieczorem. Z gatunku „niemożliwe a jednak”, bez udziału duchów. No chyba... ale musiałbym zaspojlerować.
„Skrzypce z duszą” – mistrzowska opowieść nosząca w sobie okruchy horroru ekstremalnego. Czytelnik nie musi się bać zniesmaczenia, bowiem wszystko jest podane zgodnie z ówczesnymi normami, delikatnie ale sugestywnie. Pracuje nasza wyobraźnia podsycana przez legendy. Chyba najlepsze w tym zbiorze.
„Skrzypce z duszą” zamykają zbiór „Opowieści okultnych”. Na koniec warto wspomnieć o wydaniu za które odpowiada Wydawnictwo IX. Po pierwsze bardzo dobrze merytorycznie opracowany zbiór. Dzięki przypisom dostajemy sporą dawkę wiedzy na temat czasów w których dzieje się akcja. Przypisy pod tekstem, nie zaburzają czytania. Twarda oprawa z interesującą i klimatyczną ilustracją. Robi wrażenie. Ciekawie zaaranżowana czcionka tytułowa to drobiazg, ale wiele takich drobiazgów sprawia, że zbiór prezentuje się pięknie na półce. Wartościowa, choć miejscami niełatwa w odbiorze pozycja. Dla osób, które oczekują czegoś więcej od książki...

„Opowieści dziwnej treści”
Przyznam się na początku, że nic nie wiedziałem o Helenie P. Bławatskiej. Dlatego chwalę sobie obszerny wstęp do książki, w którym przybliżono życiorys autorki. Można dodać, że ów życiorys był niezwykle bogaty i stanowiłby gotowy scenariusz do filmu przygodowo-podróżniczego. Autorka była zaangażowana religijnie i interesowała się magią i...

Na wstępie mamy nakreśloną postać Heleny Bławatskiej, osoby nietuzinkowej, ciekawej świata. Jej życie było bogate w podróże, dzięki którym poznawała nie tylko różne zakątki świata, inne kultury ale i światopoglądy religijno filozoficzne co ma odzwierciedlenie w tych dziewięciu opowiadaniach.
Tych opowiadań nie da się zamknąć w jednym gatunku, są niesamowitą podróżą w echa przeżyć Bławatskiej, prób zrozumienia zjawisk nadprzyrodzonych. Tu znajdziemy nie tylko elementy grozy, mistycyzmu, ezoteryki ale i próby poznania istoty życia. Poznamy między innymi mesmerystów, yamabushi, derwiszy czy mitycznych bogów. Każde odpowiadanie każe się na chwilkę zatrzymać i przemyśleć nasze poglądy.
Inne stany świadomości... Próba zrozumienia praw duchowych... Czas brnie nieubłaganie, jesteśmy kruchymi istotami zaledwie mgnieniem przez te wszystkie milionlecia... Bycie niedowiarkiem może prowadzić do własnej zguby i nieodwracalnego cierpienia...
Podobały mi się tu Zaczarowane życie, Jaskinia Echa, Z polarnej krainy ale najlepsze, prawdziwy majstersztyk jest na samym końcu czyli dające pełny wachlarz emocji Skrzypce z duszą. Rywalizacja w stworzeniu genialnej muzyki i dążenie do samodoskonalenia się wymaga czasem krwawej ofiary...
Historyjki pomimo bogactwa przypisów i odniesień są napisane w sposób przystępny, nie potrafiłam się od nich oderwać.

Na wstępie mamy nakreśloną postać Heleny Bławatskiej, osoby nietuzinkowej, ciekawej świata. Jej życie było bogate w podróże, dzięki którym poznawała nie tylko różne zakątki świata, inne kultury ale i światopoglądy religijno filozoficzne co ma odzwierciedlenie w tych dziewięciu opowiadaniach.
Tych opowiadań nie da się zamknąć w jednym gatunku, są niesamowitą podróżą w echa...

Opinia pochodzi z :
https://www.instagram.com/her_meowjesty_reads/


Jeśli nie wiesz, gdzie wybrać się w tym roku na urlop - sięgnij po opowieści okultne, to rozwiąże kwestie wakacyjnej destynacji. Bo wraz z autorką odwiedzamy chyba każdy możliwy zakątek globu. Wszystkie te, pozornie rozrzucone w odmiennych kulturach, czasach i wizjach historie spaja oczywiście wątek nadnaturalny. Posmakujemy tu wątków filozoficzno-religijnych, nieco mistyki derwiszów, mesmeryzmu, magii, a nawet grozy. Otwarta forma niektórych opowiadań pozwala czytelnikowi zaangażować się w sposób prowadzenia narracji - można potraktować je jako przyjemne, niewymagające historyjki, z dreszczykiem, z humorem, bywa ze naiwne w warstwie fabularnej. Inspiracje niesamowitymi klasykami są oczywiste, a co za tym idzie - również ta druga, mniej fabularna odsłona opowieści. Klasycznie dość zatem w szranki staje magia i niesamowitość po jednej, a racjonalizm po drugiej stronie. Oryginalnym zaś (przynajmniej dla mnie) wydaje się sugestywne uszanowanie odmienności kultur, wobec których mały człowiek zamiast buty podchodzić powinien z pokorą, a brak prób zrozumienia i arogancja to najprostsza droga do zguby.
To zdecydowanie książka dla mnie, nie potrafiłam jej odłożyć, przysiadłam i przeczytałam za jednym zamachem - dla powątpiewających - historie, choć bywają filozoficzne, pozbawione są męczącej, naukowej i nieco odklejonej od rzeczywistości formy. A świadomość, że to, co trzymam w ręku jest mniej lub bardziej dosłownym odbiciem życia autorki wydaje mi się w tym wszystkim najbardziej niesamowite 🖤

Opinia pochodzi z :
https://www.instagram.com/her_meowjesty_reads/


Jeśli nie wiesz, gdzie wybrać się w tym roku na urlop - sięgnij po opowieści okultne, to rozwiąże kwestie wakacyjnej destynacji. Bo wraz z autorką odwiedzamy chyba każdy możliwy zakątek globu. Wszystkie te, pozornie rozrzucone w odmiennych kulturach, czasach i wizjach historie spaja oczywiście wątek...

"Opowieści okultne" to antologia składająca się z dziewięciu opowiadań. Klamrą dla każdego z nich jest połączenie świata realistycznego z magicznym, nadnaturalnym. Ludzie występujący w tym zbiorze doświadczają zjawisk, które pokazują, że świat tak doskonale nam znany może być czymś więcej niż sądzimy.Miejsca które odwiedzają to dowód na to, że nasze postrzeganie go jest zbyt płytkie.Ma więcej do zaoferowania niż sądzimy, widzimy.
Uwielbiam gdy literatura zabiera w miejsca nieznane, gdy ciężko mi jest określić jednoznacznie gatunek podany na czytelniczej tacy.Pani Helena w sposób prosty, sugestywny a jednak różnorodny łączy fantasy i horror. Opowiada nam historie arealne a jednak pochłaniające w całości.Wie, jak połączyć magię, okultyzm, mesmeryzm, szamanizm z realizmem, szczyptą religii,zachowań w różnych kulturach.Budzi w czytelniku wątpliwość na zasadność odbierania świata w tak prosty zazwyczaj sposób.Nie sposób się przy jej opowieściach nudzić.Są zróżnicowane i wyważone. Bardzo przypomina mi w nich ukochanego przeze mnie ostatnio Roberta Aickmana. Weird fiction w pełnej krasie. Niespieszne tu wszystko, a jednak kunsztowne. Człowiek przy lekturze zmuszony jest rezonować myśli nad słusznością tez, jakie Autorka stawia.Okazuje się, że zdrowy rozsądek może być destrukcyjny. Trzeba być pokornym dla tego co nieznane, ciężkie do ogarnięcia umysłem, nadnaturalne. Inaczej czeka nas zguba.Długo biłam się z myślami nad wyborem najlepszego tekstu z tej antologii.Zwyciężyły " Skrzypce z duszą". Traktują o muzyce i rywalizacji jaką może powodować, jakie budzić emocje, ile dać, jak wiele nam zabrać. W podarunku otrzymacie dzięki tej książce uniwersalne prawdy o niedoskonałości człowieka. To spectrum jego przywar. Ubrane są w rozmaite kostiumy ( także demoniczne). Okazuje się, że w życiu jednym co pewne-to śmierć.

"Opowieści okultne" to antologia składająca się z dziewięciu opowiadań. Klamrą dla każdego z nich jest połączenie świata realistycznego z magicznym, nadnaturalnym. Ludzie występujący w tym zbiorze doświadczają zjawisk, które pokazują, że świat tak doskonale nam znany może być czymś więcej niż sądzimy.Miejsca które odwiedzają to dowód na to, że nasze postrzeganie go jest...