Bardzo niewielka książeczka, ale interesująca. Przegląd kobiecej mody i ideału piękna, od starożytności, po czasy współczesne.

Bardzo niewielka książeczka, ale interesująca. Przegląd kobiecej mody i ideału piękna, od starożytności, po czasy współczesne.

Moda, na skraju historii sztuki, czy może niekoniecznie na skraju, ale często pomijana w podręcznikach, jest interesująca. W tej opowieści, gawędzie przez wieki, opisywany jest wizerunek kobiety. Jest to właśnie raczej gawęda, luźna, pełna krótkich zdań, szybko i dosadnie charakteryzujących główne cechy postaci i ideału piękna kobiecego, językowo trochę archaiczna.

Egipt
„Gdy wyobrazimy sobie, że piersi w takiej sukni były najczęściej zupełnie nagie, że u dołu fartuszek sięgał zaledwie stóp, Egipcjanki miały śliczną cerę i świetnie się malowały, to mimo surowości elementów otrzymamy piękną całość.

Kreta
„2000 lat przed naszą erą eleganckie kretynki potrafiły wymyślić i zbudować strój, który w sylwetce zgrabnej kobiety był pierwszym i ostatnim słowem erotycznej mądrości i dobrego smaku.

Antyk
„W Grecji boskie zalety, piękno i urok nieśmiertelności, zyskiwało się przez wdzięk.”
„Elegancja rzymska była symbolem władzy płynącej z majątku lub pozycji. W Grecji ubogie są ładne dziewczęta, w Rzymie dostojne cesarzowe.”
„Grecka dziewczyna myślała o artyzmie w swojej postaci, bardziej świadomie niż jej rywalka z Egiptu, czy Krety, chciała być piękna jak rzeźba, strój pomagał jej w tym, nawet jeżeli nosiła spodnie.”

Gotyk
„Jako oryginalny styl Europy, w miejscu konwencjonalnej dekoracji, naśladując antyk, czy też symbolikę bizantyjską, wprowadził do mody rośliny żywe, z własnej ziemi. Modna więc była czterolistna koniczyna, burbońska lilia i róża.”
„Strój kobiecy we wczesnym średniowieczu zawierał nowe elementy zalotność i nowe środki zwycięstwa w konkursie urody”

Renesans
„Jako wzór podobało się szczególnie jabłko granatu i inne ornamenty, duże, poszerzające. Coraz więcej wykorzystywano kontrast białej koszuli, spodniej sukienki, jasnej wierzchniej oraz bardzo ciemnej, na tym tle świecące przebranie.”

Renesans w Hiszpanii
„Moda to była świadomym i starannie wymyślonym kostiumem aktora, przebraniem człowieka który sądził, że musi spełnić w świecie - czyli na hiszpańskim dworze - ważną rolę i winien ją odegrać z precyzją.”
„Kontrast czarno-biały stał się rewelacją urody i ostatnim wyrazem hiszpańskiego manieryzmu.”

Oświecenie w Anglii
„Naturalnie, cnotliwie, bez ozdób.”

Romantyzm
„Taki typ urody reprezentować mogła tylko młoda dziewczyna, prawie dziecko. Kobieta trzydziestoletnia już się nie liczyła. Elegancka romantyczka była wątła, o bladej twarzy, symulując modne suchoty. Twarz opalona gorsza była od nieubrania. Tylko panienka niezdolna do życia była wtedy ładna.”

Biedermeier
„Bielizna, jako znak schludności, zaczęła dochodzić do głosu.”

Secesja
„Pod koniec dziewiętnastego wieku i na początku dwudziestego, najładniejsza wydawała się przedwczesna dojrzałość. Piękne kobiety chciały koniecznie uchodzić za starszy niż były. Naprawdę prawdziwa młodość była niemodna. Nawet nie tolerowana.”

Wojna
„Modna stała się kobieta szczupła. Jej sprawność fizyczna była ogromnie ceniona.”

Lata 50-te
„Cechą najbardziej ogólną tej urody była starannie wystawiony niedbałość z odrzuceniem opracowanych szczegółów.”

Moda, na skraju historii sztuki, czy może niekoniecznie na skraju, ale często pomijana w podręcznikach, jest interesująca. W tej opowieści, gawędzie przez wieki, opisywany jest wizerunek kobiety. Jest to właśnie raczej gawęda, luźna, pełna krótkich zdań, szybko i dosadnie charakteryzujących główne cechy postaci i ideału piękna kobiecego, językowo trochę archaiczna....