Opis około 40 lat życia Lucia Santy - włoszki, która wyemigrowała do Nowego Jorku i dzieje jej w nowym miejscu, perturbacje losów również najbliższej rodziny.

Opis około 40 lat życia Lucia Santy - włoszki, która wyemigrowała do Nowego Jorku i dzieje jej w nowym miejscu, perturbacje losów również najbliższej rodziny.

Czytałem dobre parę lat temu. Nie jest to jakaś wybitna książka. Zapewne fani powieści mafijnych mogą się poczuć zawiedzeni. Nie ma tu wartkiej akcji. Jest taka dosyć ciekawa, klasyczna obyczajówka. Niewątpliwie, można tu odnaleźć wartości rodzinne wplecione w losy Nowego Yorku na przestrzeni lat. Mamy tu matkę, która mierzy się z trudami życia wychowując kilkoro dzieci. Obserwujemy jej pociechy, które sprawiają problemy i wchodzą w dorosłość. Dobry scenariusz na serial obyczajowy (chyba nawet coś nakręcono).

Czytałem dobre parę lat temu. Nie jest to jakaś wybitna książka. Zapewne fani powieści mafijnych mogą się poczuć zawiedzeni. Nie ma tu wartkiej akcji. Jest taka dosyć ciekawa, klasyczna obyczajówka. Niewątpliwie, można tu odnaleźć wartości rodzinne wplecione w losy Nowego Yorku na przestrzeni lat. Mamy tu matkę, która mierzy się z trudami życia wychowując kilkoro dzieci....

Nowy York w czasach Wielkiego Kryzysu, oglądana oczyma włoskich imigrantów. Włoska dzielnica trzymająca się swoich zwyczajów, choć młode pokolenie przyswaja amerykański styl życia, co prowadzi do nieuniknionych konfliktów. Jestem pełna podziwu dla niezłomnej i dumnej Luci Santy - prawdziwa włoska Madre!

Nowy York w czasach Wielkiego Kryzysu, oglądana oczyma włoskich imigrantów. Włoska dzielnica trzymająca się swoich zwyczajów, choć młode pokolenie przyswaja amerykański styl życia, co prowadzi do nieuniknionych konfliktów. Jestem pełna podziwu dla niezłomnej i dumnej Luci Santy - prawdziwa włoska Madre!

One time wonder.

Po przeczytaniu kolejnej pozycji z dorobku Mario Puzo dochodzę do smutnej  konstatacji, że "Ojciec Chrzestny" to wszystko co pisarz miał do zaoferowaniu literaturze. "Dziesiąta Aleja" aspiruje do kultury wysokiej, ale zamierzonego celu nie osiąga nawet w części. Poniekąd autobiograficzna historia jest miałka, nudna jak flaki z olejem i o zgrozo (!) fatalnie napisana. To gorzej niż zbrodnia, to nędza i miernota.

Puzo ma jedno genialne dziecko, reszta potomstwa jest zwyczajnie nieudana.

One time wonder.

Po przeczytaniu kolejnej pozycji z dorobku Mario Puzo dochodzę do smutnej  konstatacji, że "Ojciec Chrzestny" to wszystko co pisarz miał do zaoferowaniu literaturze. "Dziesiąta Aleja" aspiruje do kultury wysokiej, ale zamierzonego celu nie osiąga nawet w części. Poniekąd autobiograficzna historia jest miałka, nudna jak flaki z olejem i o zgrozo (!)...

Czyta się świetnie. I jeszcze jedno: na wszystkich wojnach zarabiają USA (teraz też) M. Puzo już wtedy to wiedział i napisał.

Czyta się świetnie. I jeszcze jedno: na wszystkich wojnach zarabiają USA (teraz też) M. Puzo już wtedy to wiedział i napisał.

Książka dla lubiących czytać o zwykłym życiu zwykłych ludzi.
Bez fajerwerków ,zbrodni i takich tam wynalazków :⁠-⁠)
Codzienne życie włoskich emigrantów,fajnie opisane realia życia w tamtych czasach, mnie wciągnęło od razu.

Książka dla lubiących czytać o zwykłym życiu zwykłych ludzi.
Bez fajerwerków ,zbrodni i takich tam wynalazków :⁠-⁠)
Codzienne życie włoskich emigrantów,fajnie opisane realia życia w tamtych czasach, mnie wciągnęło od razu.

W bardzo realistyczny sposób przedstawiona historia Rodziny Włoskich imigrantów, którzy osiedlili się w Nowym Jorku w pierwszej połowie XX wieku. Doskonale opisane: obyczajowość, sposób życia, sposób myślenia, priorytety, codzienne zmagania z życiem, problemy i radości.

Rodzina Angeluzzich musi zaakceptować świat w którym przychodzi im żyć. W Dziesiątej Alei surowa włoska tradycja i surowe wychowanie spotykają się z amerykańską swobodą i liberalizmem. W rezultacie powstaje konflikt wartości z którym na każdym kroku zmaga się główna bohaterka i jej najbliżsi.

Czytając tą pozycję miałem odczucie że jestem bardzo blisko wszystkich wydarzeń. Mario Puzo pisząc książkę obyczajową (bo tak bym ją skategoryzował) zadbał o to, aby stworzyć więź z czytelnikiem w taki sposób, żeby każdy miał wrażenie, że to wszystko dzieje się na prawdę a każdy jest nie tylko obserwatorem ale też uczestnikiem.

Jak sądzę nie jest to najbardziej znana powieść Mario Puzo - tak jak np. Ojciec Chrzestny, Sycylijczyk czy Rodzina Borgiów, ale na pewno i zdecydowanie warta uwagi.

W bardzo realistyczny sposób przedstawiona historia Rodziny Włoskich imigrantów, którzy osiedlili się w Nowym Jorku w pierwszej połowie XX wieku. Doskonale opisane: obyczajowość, sposób życia, sposób myślenia, priorytety, codzienne zmagania z życiem, problemy i radości.

Rodzina Angeluzzich musi zaakceptować świat w którym przychodzi im żyć. W Dziesiątej Alei surowa...

Puzo kojarzony jest głównie z mafijnymi klimatami - nie do końca słusznie, bo pisał także książki, które z mafią niewiele miały wspólnego. Prawdą jest jednak to, że mafijne klimaty wychodziły temu autorowi najlepiej. W tej historii mafii jest naprawdę niewiele (ot, epizod związany z jednym bohaterów),jednak fakt osadzenia akcji w środowisku włoskich emigrantów przedwojennego Nowym Jorku sprawia, że można nieśmiało postawić "Dziesiątą Aleję" w jednym rzędzie

I nie tylko tematycznie ta sama liga, bo jakościowo jak najbardziej też. To wciąż Puzo, umiejący realistycznie opisać rzeczywistość trzeźwo patrzący na świat i umiejący ubrać w słowa niuanse życia, które na co dzień nam umykają i nie zwracamy na nie uwagi.

Śledzimy tutaj wycinek z życia włoskiej rodziny, blaski i cienie ich życia, ich radości, tragedie, przemiany charakterów bohaterów pod wpływem zmieniających się, nieraz w tragiczny sposób, okoliczności.

Znakomity portret ówczesnego świata i mentalności tamtej społeczności.

Puzo kojarzony jest głównie z mafijnymi klimatami - nie do końca słusznie, bo pisał także książki, które z mafią niewiele miały wspólnego. Prawdą jest jednak to, że mafijne klimaty wychodziły temu autorowi najlepiej. W tej historii mafii jest naprawdę niewiele (ot, epizod związany z jednym bohaterów),jednak fakt osadzenia akcji w środowisku włoskich emigrantów...

Życie codzienne włoskich emigrantów w USA. Zmaganie się z biedą, marzeniami o lepszym życiu. W tle głeboko zakorzeniona tradycja i typowa włoska mentalność. Ciekawa pozycja pozwalająca lepiej zrozumieć ludzi, którzy za chlebem zdecydowali zostawić wszystko i zacząć trudne życie w zupełnie obcym kraju. Po sąsiedzku emigranci z Irlandii, Polski i Niemiec...

Życie codzienne włoskich emigrantów w USA. Zmaganie się z biedą, marzeniami o lepszym życiu. W tle głeboko zakorzeniona tradycja i typowa włoska mentalność. Ciekawa pozycja pozwalająca lepiej zrozumieć ludzi, którzy za chlebem zdecydowali zostawić wszystko i zacząć trudne życie w zupełnie obcym kraju. Po sąsiedzku emigranci z Irlandii, Polski i Niemiec...

Nie jest to powieść gangsterska, do jakich przyzwyczaił nas Puzo, ale obyczajówka - saga rodziny włoskich emigrantów w Nowym Jorku. Opisane są wzloty i upadki, nadzieje i porażki, walka o przetrwanie w dobie wielkiego kryzysu jak i czasy trochę lepsze, głównie z perspektywy matki, wdowy będącej głową rodziny. Przejmująca, szczera, smutna, choć ze sporą dozą czarnego humoru. W mój gust trafia - szczerze polecam.

Nie jest to powieść gangsterska, do jakich przyzwyczaił nas Puzo, ale obyczajówka - saga rodziny włoskich emigrantów w Nowym Jorku. Opisane są wzloty i upadki, nadzieje i porażki, walka o przetrwanie w dobie wielkiego kryzysu jak i czasy trochę lepsze, głównie z perspektywy matki, wdowy będącej głową rodziny. Przejmująca, szczera, smutna, choć ze sporą dozą czarnego humoru....