Zebrane fragmenty wspomnień dają bardzo ciekawy efekt. Pewnie mało kto ma tak intensywne życie, żeby warto było opisywać je całe, od narodzin do grobowej deski - nawet jak ma talent do pisania (a Jerzy Rakowiecki talent miał).

Z tych trzech części (dzieciństwo, Powstanie Warszawskie, powojenne życie teatralne) najciekawsze są wspomnienia o wielkich aktorach i reżyserach. Zdałem sobie przy okazji sprawę jak bardzo teatr jest ulotny: jak ktoś z wspominanych nie zagrał w dobrych filmach to dziś już ludzie nawet w moim wieku nie wiedzą o co chodzi. Co takiego mieli w sobie Leon Schiller czy Stefan Jaracz? Czytając wspomnienia o nich możemy się co najwyżej dowiedzieć, czy lubili wypić albo jakie było ich życie erotyczne. Ale jaki był ich teatr? Cholera, to niby niedawno, ale już nie mamy szansy się tego dowiedzieć.

Przy okazji są to ciekawe wspomnienia bo pokazują autora jako człowieka, który stykał się przez całe życie z ludźmi wielkimi (albo takimi, którzy mieli zostać wielkimi) ale sam wielkim nie został. Czego mu zabrakło? Talentu? Szczęścia? Czy może wytrwałości? Trudne pytania człowiek sam sobie zaczyna zadawać jak już przekroczy linię, za którą jest już bliżej niż dalej.

[Audiobook, czyta Czarek Nowak, prawie 12 godzin]

Zebrane fragmenty wspomnień dają bardzo ciekawy efekt. Pewnie mało kto ma tak intensywne życie, żeby warto było opisywać je całe, od narodzin do grobowej deski - nawet jak ma talent do pisania (a Jerzy Rakowiecki talent miał).

Z tych trzech części (dzieciństwo, Powstanie Warszawskie, powojenne życie teatralne) najciekawsze są wspomnienia o wielkich aktorach i reżyserach....

Jest w tej książce, w posłowiu, zdaje się, wzmianka o tym, jak trudno było namówić kogokolwiek do jej wydania, bo postać mało znana szerokiej publiczności. Mnie nie była (postać) znana zupełnie, ale sięgnęłam i dziś śmiało polecam: Szeroka Publiczności! Proszę sobie zrobić dobrze w horyzonty zażywając tej prześlicznej, apetycznej, wręcz rozkosznej kąpieli w śmietance towarzyskiej!

Jest w tej książce, w posłowiu, zdaje się, wzmianka o tym, jak trudno było namówić kogokolwiek do jej wydania, bo postać mało znana szerokiej publiczności. Mnie nie była (postać) znana zupełnie, ale sięgnęłam i dziś śmiało polecam: Szeroka Publiczności! Proszę sobie zrobić dobrze w horyzonty zażywając tej prześlicznej, apetycznej, wręcz rozkosznej kąpieli w śmietance...

Po książkę Jerzego Rakowieckiego pod tytułem „Pamiętnik inteligenta. Historie wesołe, a ogromnie przez to smutne” sięgnęłam bez większego namysłu. Historia Polski od dawna znajduje się w kręgu moich zainteresowań. Z ogromnym zaciekawianiem poznaję szczegóły minionych wydarzeń dotyczących kraju, w którym się urodziłam. Chętnie sięgam po zapiski, wspomnienia, pamiętniki i dzienniki Polaków żyjących w innych czasach. Wówczas osoby z dawnych lat stają się bardziej realne i w pewien sposób mi bliższe.


„Pamiętnik inteligenta” to swoista autobiografia



„Pamiętnik inteligenta. Historie wesołe, a ogromnie przez to smutne” jest swoistą autobiografią autora, który opisuje praktycznie całe swoje życie od czasów dzieciństwa. Przybliża postacie bliskich mu osób, bądź takich, które pojawiły się na jego drodze i utkwiły w jego pamięci. W zapiskach Jerzego Rakowieckiego nie zabraknie między innymi takich osobistości jak Leon Schiller, Nina Andrycz czy Andrzej Łapicki. Wspomina także Jana Bytnara czy Tadeusza Zawadzkiego.



To książka, która pozwala spojrzeć na Polskę XX wieku z perspektywy komedianta wywodzącego się z klasy inteligenckiej. Czytelnik może spojrzeć na ówczesną polską rzeczywistość z perspektywy żołnierza AK i studenta Wydziału Aktorskiego podziemnego Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej w Warszawie. A w kolejnych latach także aktora, reżysera i dyrektora teatru. Jerzy Rakowiecki występował między innymi w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi, Teatrze Ziemi Pomorskiej w Toruniu czy warszawskim Teatrze Nowym. Jako reżyser debiutował w Teatrze Współczesnym w Warszawie.



Chociaż Jerzy Rakowiecki swoje wspomnienia zapisuje w sposób zdystansowany, to nie zabraknie w nich wyśmienitego poczucia humoru. Autor stara się przywołać zabawne historie, które czasami wręcz odzierają Polaków z takiej mitycznej ich gloryfikacji, a podkreślają słabości. Często spotykam się z opiniami, że kiedyś ludzie potrafili się lepiej zachowywać. Okazuje się, że niekoniecznie tak było. Dzięki temu, że autor nie koloryzował rzeczywistości i nie idealizował ludzi wówczas żyjących, możemy dostrzec, że w wielu aspektach jesteśmy dokładnie tacy sami jak nasi przodkowie.


„Kilka dni temu szedłem naszą Hożą ulicą i zatrzymał mnie facet dobrze napity, głosem natarczywym odzywając się:
– Zabrakło mi na chleb
– Mnie też – odpowiedziałem.
– A… to przepraszam.
– Proszę.
I rozstaliśmy się”



Oczywiście w książce nie zabraknie również smutnych, melancholijnych czy przygnębiających fragmentów. Wynika to z samego faktu, w jakich czasach przyszło żyć autorowi. Wojna oraz powstanie warszawskie odcisnęło porządne piętno i nie ma opcji, aby przemilczeć wydarzenia mające wówczas miejsce. Fragmenty dotyczące Powstania Warszawskiego czytałam z wyjątkowym skupieniem i ubolewałam, że jest tak krótki. Szkoda, że Jerzy Rakowiecki poświęcił na ten rozdział dosyć mało stron.


Czy warto sięgnąć po „Pamiętnik inteligenta”?



„Pamiętnik inteligenta. Historie wesołe, a ogromnie przez to smutne” to znakomicie napisana książka, którą można uznać nawet za wybitną. Przykro, że podobno jedno wydawnictwo odmówiło jej wydania, ze względu na fakt, że prawdopodobnie mało zarobiliby na niej, bo nazwisko nie jest zbyt rozpoznawalne. Cieszę się, że wydawnictwo Edipresse zdecydowało się na wydanie tej pozycji nie kierując się jedynie chęcią zysku. Chociaż trzymam kciuki, aby dzieło Jerzego Rakowieckiego stało się jak najbardziej znane. Zachęcam do sięgnięcia po tę książkę, szczególnie przez osoby chcące spojrzeć na ten wycinek historii Polski z perspektywy żyjącego wówczas człowieka, którego warto poznać chociaż poprzez jego pamiętnik.

[Recenzja pochodzi z https://www.natblue.eu/podroze/pamietnik-inteligenta-historie-wesole-a-ogromnie-przez-to-smutne-jerzy-rakowiecki/]

Po książkę Jerzego Rakowieckiego pod tytułem „Pamiętnik inteligenta. Historie wesołe, a ogromnie przez to smutne” sięgnęłam bez większego namysłu. Historia Polski od dawna znajduje się w kręgu moich zainteresowań. Z ogromnym zaciekawianiem poznaję szczegóły minionych wydarzeń dotyczących kraju, w którym się urodziłam. Chętnie sięgam po zapiski, wspomnienia, pamiętniki i...

"Historia spisana przez mojego ojca faktycznie jest panoramą losów: od malutkiego majątku na Mazowszu, przez powstanie warszawskie po powojenny teatr polski” – Jacek Rakowiecki.

Książka ta wydaje mi się na tyle osobliwa, co wcale nie mniej ciekawa, intrygująca. Książka, która jest nie tylko zapisem indywidualnych, osobistych doznań i odczuć jej autora, ale także szczegółowym sportretowaniem tła społeczno - historycznego. Nie jest i nie będzie dla czytelników tajemnicą, iż rok urodzenia i lata młodości Rakowieckiego przypadają w bardzo specyficznym okresie dziejowym naszego kraju. Jednak te właśnie wspomnienia mogą posłużyć innym jako znakomite źródło do pozyskania cennych i niezwykle istotnych informacji. Co mnie najbardziej w nich ujęło? Ciepłe, swojskie, bliskie sercu wspomnienia z czasów dzieciństwa, przedwojennej wsi, w której szczerze powiedziawszy pewne elementy i tradycje przetrwały do dziś.

Nie bez powodu też w podtytule książki pojawia się określenie - wesołych, ale przez to i smutnych historii, bo takie właśnie są te zapiski. Z pamiętnika wysoko cenionego aktora poznajemy historie wysokiej erudycji, o których autor pisze lekko i zwięźle, z odrobiną humoru, ale właśnie o historiach trudnych, momentami dramatycznych, które bolą, pozostają w pamięci i sercu na długo. Cieszę się też, że autor stosuje ewidentny dystans i umiar w zachowaniu nie tylko precyzji przytaczania wszelkich faktów, ale i indywidualnych odczuć.


"Pamiętnik inteligenta" portretuje sylwetki poszczególnych ludzi, jakich autor napotkał w swoim życiu, a którzy słusznie pozostawili w nim konkretny ślad. To książka szczera i autentyczna, odsłaniająca tajemnice, odzierająca Polskę z mitów, śmieszności, niezwykle refleksyjna. Książka o bólu, tęsknocie, sentymentalizmie za tym co utracone i przeszłe. Dodatkowo publikacja wzbogacona czarno-białymi zdjęciami z życia Jerzego Rakowieckiego.
Szczerze i bardzo polecam!


https://nietypowerecenzje.blogspot.com/2019/05/pamietnik-inteligenta-historie-wesoe.html?fbclid=IwAR0rZ9jgkL78_ZB8mqjZNB465YSFVK1v9gt77uPxJ4CFz_3x1SZ7VIJ01k0

"Historia spisana przez mojego ojca faktycznie jest panoramą losów: od malutkiego majątku na Mazowszu, przez powstanie warszawskie po powojenny teatr polski” – Jacek Rakowiecki.

Książka ta wydaje mi się na tyle osobliwa, co wcale nie mniej ciekawa, intrygująca. Książka, która jest nie tylko zapisem indywidualnych, osobistych doznań i odczuć jej autora, ale także...

Książka o której dziś chciałabym Wam napisać na pierwszy rzut oka może bardzo zmylić.
Piękna, minimalistyczna twarda oprawa w kolorze czarnym i podtytuł sugerujący że możemy się spodziewać anegdotek słodko gorzkich z posmakiem satyrycznym.
Pamiętnik Inteligenta Jerzego Rakowieckiego to tak naprawdę przepięknie opisane wspomienia uczestnika Powstania Warszawskiego.
Przy tej lekturze trzeba usiąść, i się delektować. Bo ta ksiązka jest wybitna. Piękna, trudna, pełna zadumy, melancholii, tęsknoty, rozczarowania i bólu.
Zostały wspaniale uchwycone kontrasty wojennej Polski i Polaków. Śmieszność miesza się z okrucieństwem wojny.
Jerzy Rakowiecki to aktor, reżyser. W czasie wojny studiował na Wydziale Aktorskim Sztuki Teatralnej w Warszawie.
Cała książka to tak naprawdę biografia samego Jerzego. Była dla mnie wyzwaniem, ale i wielką przyjemnością.
Mogę Wam ją polecić z całego serca. Tak bardzo się cieszę że wyszłam ze swojej strefy komfortu i odważyłam się ją chcieć i przeczytać.
A wierzcie mi lub nie, to nie było wcale łatwe.

https://www.instagram.com/p/Bv3fb4Ogc4z/

Książka o której dziś chciałabym Wam napisać na pierwszy rzut oka może bardzo zmylić.
Piękna, minimalistyczna twarda oprawa w kolorze czarnym i podtytuł sugerujący że możemy się spodziewać anegdotek słodko gorzkich z posmakiem satyrycznym.
Pamiętnik Inteligenta Jerzego Rakowieckiego to tak naprawdę przepięknie opisane wspomienia uczestnika Powstania Warszawskiego.
Przy tej...

"Pamiętnik inteligenta" to książka, która była dla mnie książką trudną. Jej autor Jerzy Rakowiecki prezentuje swoją biografię od czasów dziecięcych, przez czasy wojny, czasy Powstania Warszawskiego po późniejszą karierę aktorską i reżyserską. Zapewne różnica pokoleń, brak świadomości literatury innej niż teraźniejsza, sprawił, że miałam problemy z odnalezieniem się w tej lekturze. To co skłoniło mnie do sięgnięcia po nią to chęć zapoznania się ze wspomnieniami z okresu Powstania Warszawskiego. Jednak ten wątek, mam wrażenie, został potraktowany nieco po macoszemu i większość treści skupiła się na środowisku teatralnym i aktorskim. Pomijając ten fakt, książka została cudownie wydana. Prostota i elegancja okładki odzwierciedla jej wnętrze, a ja mam nadzieję, że przyjdzie kiedyś taki czas, kiedy będę potrafiła zachwycać się również takim stylem pisania.

Mój instagram: my.books.shelf

"Pamiętnik inteligenta" to książka, która była dla mnie książką trudną. Jej autor Jerzy Rakowiecki prezentuje swoją biografię od czasów dziecięcych, przez czasy wojny, czasy Powstania Warszawskiego po późniejszą karierę aktorską i reżyserską. Zapewne różnica pokoleń, brak świadomości literatury innej niż teraźniejsza, sprawił, że miałam problemy z odnalezieniem się w tej...

„… Zaryłem nosem i leżąc już, zobaczyłem po drugiej stronie ulicy uformowany jak na musztrze długi szereg żołnierzy w hełmach obciągniętych tropikalnymi siatkami. Celowali do nas, do tłumu, który wysypywał się z bramy …”

Tytuł może zmylić prawie każdego. Bez względu na wiek polecam zupełnie inne podejście do życia, świata i ludzi. Przed czytelnikiem otworzą się wspomnienia powstańca warszawskiego, aktora, a jednocześnie komedianta i inteligenta.

W tekście mieszają się melancholia i satyra, okupacja, stalinizm, ale i stan wojenny. Pamiętnik to gatunek literatury stosowanej, czyli relacja prozatorska o zdarzeniach, których autor był uczestnikiem, bądź naocznym świadkiem. Nie każdemu odbiorcy on odpowiada. Pamiętnik (w przeciwieństwie do dziennika) opowiada o zdarzeniach z pewnego dystansu czasowego, w związku z czym kształtuje się dwupłaszczyznowość narracji. Autor pamiętnika opowiadać może nie tylko o tym, jak odpowiednie zdarzenia przebiegały, lecz może ujawniać także swoje stanowisko w chwili pisania.

Autorem książki jest Jerzy Rakowiecki, aktor i reżyser. W czasie okupacji studiował na Wydziale Aktorskim Sztuki Teatralnej w Warszawie. Grał na deskach teatrów w Łodzi, Krakowie i w Warszawie. Wtedy sztuki Wyspiańskiego, Fredry, Szekspira, czy Moliera nabrały całkiem innego znaczenia. Pracował jako reżyser w teatrach stołecznych. Przez wiele lat współpracował z Teatrem Telewizji Polskiej i Teatrem Polskiego Radia. Żołnierz AK i uczestnik powstania warszawskiego.

Przed Wami parada największych sław teatralnych, czyli Kazimierza Dejmka i Leona Schillera, Elżbiety Barszczewskiej i Romana Wilhelmiego, Tadeusza Łomnickiego i Niny Andrycz, która była obsadzana w rolach głównych w dramatach klasycznych i romantycznych. Wszystkie te postaci mają swoje słabości, tajemnice, ale i bolesne kulisy sławy. Początki kariery są zaskakujące, zetknięcie z teatrem dość wczesne, ale nic nie sygnalizowało tak wielkiego zainteresowania. We wspomnieniach istotne są zupełnie inne sprawy, chociażby dom rodzinny. Ale czy każdy lubi używać wielkich słów? Niektórzy ich unikają, czasami można zwyciężyć prostotą.

Polska przedstawiona jest jako wielka i śmieszna. Polacy są wspaniali, ale i mali. Refleksje są zaskakująco współczesne. Czy bardzo różnią się pokoleniowo? Z całą pewnością lektura nie jest prosta, ale trzeba czytać ją uważnie, by nie zgubić wątków. Każdy posiada w większym lub mniejszym stopniu umiejętność przystosowania się do nowych warunków i okoliczności.

Książka to ciekawe historie, życie bez zbędnych ozdobników, ale także szczere i sympatyczne rozważania. Przeszłość, jak mawiał jeden z moich ulubionych wykładowców, to interesujące źródło informacji. Papiery, dokumenty, stare pisma i szpargały są definicją tamtych wydarzeń. Publikacja uzupełniona jest czarno – białymi dokumentami i fotografiami.

Gorąco polecam książkę, która powstała z udziałem firmy Ośrodek wypoczynkowo – szkoleniowy „LBN – HUTA”. Liczę, że może kiedyś wybiorę się tam na wycieczkę i spróbuje się nauczyć jeździć konno w malowniczej okolicy. Podobno nie ma rzeczy niemożliwych.

Katarzyna Żarska
http://zarska18.blogspot.com/

Wydawnictwo: EDIPRESSE KSIĄŻKI
Premiera: 27.02.2019 r.
Projekt okładki, skład i łamanie: Monika Zając
Oprawa: twarda
Liczba stron: 368
(nowość wydawnicza)

„… Zaryłem nosem i leżąc już, zobaczyłem po drugiej stronie ulicy uformowany jak na musztrze długi szereg żołnierzy w hełmach obciągniętych tropikalnymi siatkami. Celowali do nas, do tłumu, który wysypywał się z bramy …”

Tytuł może zmylić prawie każdego. Bez względu na wiek polecam zupełnie inne podejście do życia, świata i ludzi. Przed czytelnikiem otworzą się...