Raj

Innowatorski pomysł osadzenia thrillera w galerii handlowej o nazwie "Raj". W zakupowym centrum zostają uwięzione nastolatki z nadopiekuńczą matką ( jednej z nich) , złodziejem i dwoma dilerami. Celowe wywołanie alarmu przeciwpożarowego przez Rudego i nakręcenie filmiku przedstawiającego zawieranie transakcji narkotykowej przez Dori z Ce, powodują lawinę niefortunnych zdarzeń.

Wartka akcja od której nie mogłam się oderwać. Plus lekkość pióra. Fajna lektura!

Innowatorski pomysł osadzenia thrillera w galerii handlowej o nazwie "Raj". W zakupowym centrum zostają uwięzione nastolatki z nadopiekuńczą matką ( jednej z nich) , złodziejem i dwoma dilerami. Celowe wywołanie alarmu przeciwpożarowego przez Rudego i nakręcenie filmiku przedstawiającego zawieranie transakcji narkotykowej przez Dori z Ce, powodują lawinę niefortunnych...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Świetna historia! Dobrze pomyślana i dobrze opowiedziana. Czytadło, ale rewelacyjnej jakości. Polecam!

Świetna historia! Dobrze pomyślana i dobrze opowiedziana. Czytadło, ale rewelacyjnej jakości. Polecam!

Pokaż mimo to

Moje drugie spotkanie z autorka, tym razem udane, książka napisana w ciekawy sposób, akcja cały czas widziana z perspektywy kilku osób, ciekawy zabieg.

Moje drugie spotkanie z autorka, tym razem udane, książka napisana w ciekawy sposób, akcja cały czas widziana z perspektywy kilku osób, ciekawy zabieg.

Pokaż mimo to

Całkiem przyzwoita, lekka i wciągająca lektura. Potraktowałam ją z "przymrużeniem oka", bo postacie oraz fabuła są jak dla mnie mocno przerysowane i trudno traktować całą historię serio...Ot, dobra rozrywka na jesienne wieczory.

Całkiem przyzwoita, lekka i wciągająca lektura. Potraktowałam ją z "przymrużeniem oka", bo postacie oraz fabuła są jak dla mnie mocno przerysowane i trudno traktować całą historię serio...Ot, dobra rozrywka na jesienne wieczory.

Pokaż mimo to

Kolejny przyzwoity kryminał. Ale, czy aż tak dobry, żeby dostać nagrodę Wielkiego Kalibru? Wątpię.

Kolejny przyzwoity kryminał. Ale, czy aż tak dobry, żeby dostać nagrodę Wielkiego Kalibru? Wątpię.

Pokaż mimo to

Jako że sama jestem nastolatką uważam, że zachowanie np. Ce jest grubo przerysowane. Tylko niektóre momenty mogły być wciągające. Nie lubię zostawiać nieprzeczytanych książek, tylko dlatego tę książkę dokończyłam. . Według mnie książka brutalna, co chwile ktoś się z kimś bije, niestety nie moje klimaty. Jeżeli ktoś lubi, to ok.
Mi niestety totalnie nie przypadła do gustu.

Jako że sama jestem nastolatką uważam, że zachowanie np. Ce jest grubo przerysowane. Tylko niektóre momenty mogły być wciągające. Nie lubię zostawiać nieprzeczytanych książek, tylko dlatego tę książkę dokończyłam. . Według mnie książka brutalna, co chwile ktoś się z kimś bije, niestety nie moje klimaty. Jeżeli ktoś lubi, to ok.
Mi niestety totalnie nie przypadła do gustu.

Pokaż mimo to

Rzadko się zdarza , żeby powieść od początku "ruszyła z kopyta" i gnała przez fabułę aż do końca książki . Napięcie też rośnie z każdym rozdziałem . Postaci realne , no może poza jedną , a sytuacja dość prawdopodobna i ciekawa . Świetna i czytelna narracja . Niezłe dialogi . Zakończenie trudne do przewidzenia . To jeden z lepszych thrillerów jakie ostatnio czytałem .
Wcale też nie dziwi mnie nominacja tej książki do "Nagrody Wielkiego Kalibru" , polecam i życzę przyjemnego czytania .

Rzadko się zdarza , żeby powieść od początku "ruszyła z kopyta" i gnała przez fabułę aż do końca książki . Napięcie też rośnie z każdym rozdziałem . Postaci realne , no może poza jedną , a sytuacja dość prawdopodobna i ciekawa . Świetna i czytelna narracja . Niezłe dialogi . Zakończenie trudne do przewidzenia . To jeden z lepszych thrillerów jakie ostatnio czytałem .
Wcale...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tym razem, ku mojemu żalowi, autorka zrezygnowała z wątków archeologicznych i opisała historię rozgrywającą się wśród zwykłych ludzi. Udało się połowicznie. Bohaterowie są przerysowani i właściwie wszyscy zachowują się irracjonalnie. Za to podział na rozdziały ukazane z punktu widzenia poszczególnych postaci, gdzie fabuła idzie do przodu na zakładkę (tzn. koniec rozdziału wcześniejszego jest początkiem kolejnego tylko pokazany z innej perspektywy) jest ciekawy i tworzy liczne cliffhangery. Irracjonalność bohaterów powoduje humorystyczne momenty, a całość sprawia wrażenie kryminału pomyłek. Chwilami brakuje jeszcze muzyczki z Benny Hilla. Ciekawy smaczek, gdy dwójka bohaterów umiera ich rozdziały wciąż występują (w epilogu – jako imię i pusta strona – ciekawy zabieg).

Tym razem, ku mojemu żalowi, autorka zrezygnowała z wątków archeologicznych i opisała historię rozgrywającą się wśród zwykłych ludzi. Udało się połowicznie. Bohaterowie są przerysowani i właściwie wszyscy zachowują się irracjonalnie. Za to podział na rozdziały ukazane z punktu widzenia poszczególnych postaci, gdzie fabuła idzie do przodu na zakładkę (tzn. koniec rozdziału...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

https://wypozyczone.blogspot.com/2020/04/wygnanie-z-raju.html

W wydanej w 2019 roku książce Marty Guzowskiej, znanej przede wszystkim z kryminałów z wątkiem archeologicznym m.in. „Ofiary Polikseny” czy „Głowy Niobe”, jest jak w galerii handlowej - czegóż tu nie ma! Chcesz złodzieja - masz złodzieja. Chcesz dilera narkotyków - proszę bardzo! Śmierć z przedawkowania - służę uprzejmie. Zabójstwo - naturalnie. Do wyboru, do koloru… I, jak na współczesną świątynię konsumpcji przystało, jeszcze mnóstwo gratisów: a to konflikt na linii matka - córka, a to nastolatki ze zlasowanymi mózgami, które funkcjonują w świecie mediów społecznościowych (i tylko tam!), a to menadżer karierowicz, który ignoruje przepisy bezpieczeństwa, byle tylko zarobić pieniądze… Co zostaje po wizycie w tej galerii handlowej zwanej „Rajem”?

Od razu odpowiadam - u mnie przesyt (zupełnie zresztą jak po sporadycznych odwiedzinach w realnych centrach handlowych). Ale choć przesyt przechyla szalę oceny na „nie”, to trzeba Guzowskiej oddać sprawiedliwość - jest w „Raju” coś takiego, co przeraża, przynajmniej mnie. Poczucie zamknięcia w klaustrofobicznej pułapce, w której jesteś zwierzyną na którą ktoś poluje.

Zanim jednak dojdziemy do polowania, Marta Guzowska przedstawi nam wszystkie osoby dramatu: Teresę - psycholożkę zmagającą się z kryzysem wieku średniego i trudami samotnego wychowywania dorastającej córki Doroty. Dorotę, która razem ze swoją przyjaciółką Ce, czyli Cecylią, wybiera się na otwarcie galerii handlowej. Dziewczyna jest pod silnym wpływem „najlepszej przyjaciółki”, która uznaje ją za mało rozgarniętą i często bawi się jej kosztem. Bo Ce to dziewczyna, która wie, co jest trendy. Tu fotka na insta, tu filmik i folołersi sami walą drzwiami i oknami. I w sumie dobrze, że dziewczę robi karierę w mediach społecznościowych, bo w niczym innym by jej nie zrobiło… taki to pustak! Oj, nie polubi jej Jakub - starszy brat kolegi ze szkoły, ciacho po prostu, który wybiera się do galerii, ale bynajmniej nie na zakupy, a raczej na handel. Narkotykami. Jest z nim jego prymitywny i brutalny, dość mało rozgarnięty wspólnik Andriej. Do galerii wybiera się też Rudy. I też nie aby spędzić w niej wolny czas, ale aby pracować. Rudy akurat nie będzie dilował, on będzie kradł. Doskonale wyszkolony w swoim fachu wie, że taki dzień, jak otwarcie centrum handlowego, to prawdziwe żniwa dla złodzieja.
I tylko Jonasz wie, że żadnej z wyżej wymienionych osób nie powinno być na otwarciu galerii Raj. Bo Raj nie powinien zostać otwarty. Budynek jest nieprzygotowany - alarmy niepodłączone, za mało ochroniarzy, niedziałająca sieć komunikacyjna. Ale jednocześnie Jonasz wie, że Raj otwarty zostać musi! Bo terminy! Bo spodziewane zyski. Bo ewentualne straty.
Dlatego wszyscy wymienieni znajdują się w Raju. A potem wypadki gonią lawinowo. Najpierw Dory i Ce nagrywają telefonami moment, w którym Jakub diluje. Później on i Andriej ruszają za dziewczynami w pościg. Później Rudy zapala papierosa w męskiej ubikacji, czym wywołuje alarm pożarowy i panikę na korytarzach galerii. Później tłum ciśnie się przez drzwi, a w budynku zostają: Teresa, Dory i Ce, Rudy, Jakub i Andriej oraz trzech ochroniarzy. Galeria zostaje zamknięta. Zapada noc. Zaczyna się polowanie…

I tu dochodzimy do sytuacji, którą Guzowska zbudowała po mistrzowsku. Bo my - czytelnicy od samego początku wiemy, kto ma jakie intencje. Wiemy, że Jakub nie jest zbrodniarzem i chce tylko odzyskać obciążające go nagranie, wiemy, że Rudy jest w ogóle do rany przyłóż i owszem, może i nas okradnie, ale poza tym bardzo chętnie nam pomoże. Wiemy, że tylko Andriej zdradza objawy psychopatii, więc to jego powinniśmy się bać, ale tak naprawdę boimy się wszystkiego. Bo okazuje się, że to, co w świetle dnia i w tłumie ludzi budzi tylko przyjemne (choć podkreślam - nie dla każdego) skojarzenia: sklepowe półki uginające się od towarów, luksusowe dobra, przyjemne zapachy, relaksująca muzyka, mogą zmienić się w pułapkę bez wyjścia, w labirynt, w którym czyha niebezpieczeństwo, w schowek, który zbyt łatwo odkryć…

Pomysł zamknięcia grupki ludzi na ograniczonej przestrzeni to nie nowość, ale fakt, że Guzowska zdecydowała, że tą przestrzenią będzie galeria handlowa, zasługuje na pochwałę. Podobnie zresztą, o czym już wspominałam, jak budowanie poczucia zagrożenia, konieczności podjęcia przez bohaterów gry w chowanego, z tym, że gdy przegrasz, możesz nie dożyć do rana.

Czegoś jednak w „Raju” mi brakło, a może właśnie odwrotnie - czegoś było za dużo, żebym miała wykrzyknąć głośne „Łał” po przeczytaniu najnowszej powieści Marty Guzowskiej. Bo oprócz tych wszystkich plusów, które dostrzegam, gdy rozbieram „Raj” na czynniki pierwsze, nie zostaje we mnie nic więcej. A przecież w lekturze książki nigdy nie chodzi o to, żeby z księgową dokładnością wyliczyć, co było dobre a co złe, ale żeby się zachwycić (choć trochę). No więc „Raj” mnie właśnie nie zachwycił.
I być może fakt, że dużo w nim było wszystkiego, że opowieści przedstawiane z różnych punktów widzenia (kolejny plus, który jednak nie ratuje całości) były potraktowane jak posty na Facebooku, że zamiast wdzierać się w głąb jednostki poprzestawaliśmy na jej zewnętrzu (niczym na Instagramie) miał swoje znaczenie. Bo przecież Guzowska chciała napisać o naszych dzisiejszych świątyniach konsumpcjonizmu, o ich kapłanach i wyznawcach, więc nie mogła tego zrobić w sposób rozbudowany, wnikliwy, drobiazgowy. Napisała tak, jak dziś czytamy (a czytamy tak, jak oglądamy, śpimy, przyjaźnimy się…) - czyli krótko, z kontentem a nie treścią.
Ale ja nie chcę tak czytać (oglądać, rozmawiać, spać, przyjaźnić się...), dlatego dziękuję jednak za taką narrację, dziękuję za taką rzeczywistość, takie spędzanie wolnego czasu w galeriach handlowych, takich ludzi… I dlatego też jednak dziękuję za „Raj” Guzowskiej.
Mg

https://wypozyczone.blogspot.com/2020/04/wygnanie-z-raju.html

W wydanej w 2019 roku książce Marty Guzowskiej, znanej przede wszystkim z kryminałów z wątkiem archeologicznym m.in. „Ofiary Polikseny” czy „Głowy Niobe”, jest jak w galerii handlowej - czegóż tu nie ma! Chcesz złodzieja - masz złodzieja. Chcesz dilera narkotyków - proszę bardzo! Śmierć z przedawkowania - służę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jak dla mnie zbyt infantylna i młodzieżowa choć wulgarna. Troszkę za bardzo przerysowana głupota nastolatek, bezwzglednosc ruskiego dilera, jak na tak długa książkę końcówka zbyt krótka i rozczarowująca

Jak dla mnie zbyt infantylna i młodzieżowa choć wulgarna. Troszkę za bardzo przerysowana głupota nastolatek, bezwzglednosc ruskiego dilera, jak na tak długa książkę końcówka zbyt krótka i rozczarowująca

Pokaż mimo to