Sekret Tatiany

Książka wciągnęła mnie bez litości do świata carskiej (jeszcze) Rosji. Ciekawie się to czyta szczególnie w obecnych czasach. Niewiarygodne, że jeszcze na początku ubiegłego wieku Rosja była ośrodkiem kultury, wiedzy i sztuki, pełną ludzi honoru i dżentelmeństwa. Opowieść, mimo że w pierwszej kolejności jest o miłości, największe wrażenie robi, gry prawi o tym, jak okropną siłą był bolszewizm. Powtarza starą prawdę, że zdesperowany lud przyjmie każdą nawet najskrajniejszą doktrynę byle wydostać się z biedy. Straszne.

Postacie logicznie rozpisane. Wątek podejścia do zdrad czy romansów, trochę nie w moim stylu choć uzasadniony.

Książka wciągnęła mnie bez litości do świata carskiej (jeszcze) Rosji. Ciekawie się to czyta szczególnie w obecnych czasach. Niewiarygodne, że jeszcze na początku ubiegłego wieku Rosja była ośrodkiem kultury, wiedzy i sztuki, pełną ludzi honoru i dżentelmeństwa. Opowieść, mimo że w pierwszej kolejności jest o miłości, największe wrażenie robi, gry prawi o tym, jak okropną...

Zachęcona wysoką oceną sięgnęłam po Sekret Tatiany. Lubię powieści z wątkiem historycznym, a szczególnie jeśli ma związek z Rosją. Pełna nadziei, że trafiłam na petardę, muszę przyznać, że to zaledwie zimne ognie. Pomysł ciekawy, ale czegoś mi tu zabrakło. Relacja Tatiany i Dymitra przesłodzona. Momentami mnie irytowała. Co do oceny czy tak, by mogło być... mocno naciągane. Książka schematyczna, bardzo przewidywalna. Wątek teraźniejszy całkiem ok, ale motyw zdradzonej kobiety, która postanawia odpocząć od męża i przy okazji dokonuje wielkich odkryć też już znamy (dopiero co skończyłam czytać inną książkę z identycznym wątkiem). Jedyny plus to taki, że przyswoiłam sobie historię Romanowów. W obliczu toczącej się wojny w Ukrianie można nawet dostrzec powtarzające się schematy działania rosyjskich przywódców - bezwzględność, dążenie do działań wojennych za wszelką cenę, brak empatii, ochrona tylko swoich interesów. Car Mikołaj II popełnił w swoim życiu wiele błędów, za które zapłacił najwyższą cenę.
Podsumowując. Daje mocne 6, ale polecam żeby samemu zweryfikować tę ocenę, bo jest tu jednak sporo mega pozytywnych opinii, więc może ktoś się jednak zakocha w tej książce. Dla mnie to tylko przelotna znajomość. Wrzucam na półkę przeczytane i tyle :)

Zachęcona wysoką oceną sięgnęłam po Sekret Tatiany. Lubię powieści z wątkiem historycznym, a szczególnie jeśli ma związek z Rosją. Pełna nadziei, że trafiłam na petardę, muszę przyznać, że to zaledwie zimne ognie. Pomysł ciekawy, ale czegoś mi tu zabrakło. Relacja Tatiany i Dymitra przesłodzona. Momentami mnie irytowała. Co do oceny czy tak, by mogło być... mocno naciągane....

,,Kiedyś pisanie wydawało mi się bardzo przydatnym sposobem zrozumienia samego siebie. Wie Pani, że czasami instynktownie reagujemy w sposób, który wprawia nas w zdumienie? Myślimy wtedy: dlaczego się złoszczę? Dlaczego to mnie smuci? Fascynujące jest odnajdywanie tej iskierki, która wywołała taką reakcję, być może był to tylko przypadkowy niuans, który poruszył jakąś strunę i wzbudził emocje związane ze znacznie wcześniejszym doświadczeniem...Ludzka natura to najciekawszy przedmiot badań".
To wspaniała opowieść rozgrywająca się na dwóch płaszyznach czasowych. W roku 1914 poznajemy księżniczkę Tatianę z rodu Romanowów i z zapartym tchem śledzimy losy miłości Tatiany do młodego oficera carskiej armii Dymitra. Wszystko toczy się w przededniu wybuchu rewolucji bolszewickiej a nad rodziną Romanowów wisi śmiertelne niebezpieczeństwo. Czytając miałam cały czas nadzieję na szczęśliwe zakończenie, było trochę tak jak z oglądaniem filmu Titanic, gdzie za każdym razem liczę, że statek jednak nie zatonie.
Historia Tatiany i Dymitra przeplatana jest współczesnym wątkiem młodej dziewczyny Kitty, której małżeństwo przechodzi głęboki kryzys a ona sama przenosi się do odziedzicoznego po prapradziadka domku nad jeziorem. Tam, odkrywając rodzinne tajemnice natrafi na wspaniały sekret, który wiąże się z historią carskiej rodziny. Polecam serdecznie

,,Kiedyś pisanie wydawało mi się bardzo przydatnym sposobem zrozumienia samego siebie. Wie Pani, że czasami instynktownie reagujemy w sposób, który wprawia nas w zdumienie? Myślimy wtedy: dlaczego się złoszczę? Dlaczego to mnie smuci? Fascynujące jest odnajdywanie tej iskierki, która wywołała taką reakcję, być może był to tylko przypadkowy niuans, który poruszył jakąś...

Świetna powieść dla wielbicieli zbeletryzowanych powieści historycznych. Wartka akcja. Ciekawe spojrzenie na zagadkę rodu Romanowów. Polecam.

Świetna powieść dla wielbicieli zbeletryzowanych powieści historycznych. Wartka akcja. Ciekawe spojrzenie na zagadkę rodu Romanowów. Polecam.

Dla wszystkich miłośników literatury historycznej przychodzę z super propozycją książkową a mianowicie książką Gill Paul "Sekret Tatiany"💚📚 Jest to historia od której ciężko się oderwać. Każdy z nas zna tragiczną historię rodziny Romanowów, która została zamordowana w brutalny sposób przez bolszewików....to wydarzenie przez lata budziło bardzo wiele kontrowersji i emocji. Gill Paul w swojej powieści podejmuje odważną próbę opowiedzenia losów cara Mikołaja i jego rodziny z innym, alternatywnym zakończeniem....Akcja powieści toczy się w 1914 roku w Carskiej Rosji. Córki cara Olga i Tatiana opiekują się w szpitalu rannymi żołnierzami. Miedzy tą ostatnią a jednym z pacjentów Dymitrem nawiązuje się przyjaźń, która z czasem przeradza się w coś więcej....Rosnąca nienawiść wobec caratu, a także wzrost popularności bolszewików sprawia, że rodzina carska jest przetrzymywana w zamknięciu i pilnowana przez straż. Dymitr przebywając na wolności zdaje sobie sprawę w jakim niebezpieczeństwie przebywa jego ukochana i podejmuje próbę uratowania jej....Równolegle akcja książki toczy się we współczesnym świecie w roku 2016 nad Jeziorem Akanabee w Nowym Jorku, gdzie przybywa Kitty, która próbuje pozbierać się po zdradzie męża. Co łączy Dymitra i Tatianę z młoda dziewczyną? Czy Dymitrowi uda się uratować ukochaną przed śmiercią? Czy ich miłość ma szansę na spełnienie?
Sięgając do źródeł historycznych na przestrzeni lat pojawiały się kobiety, które poddawały się za cudownie uratowane córki cara Mikołaja, jednak wszystkie ekspertyzy wykazały, że były to oszustki. Przez lata próbowano ukryć tę zbrodnie jednak w 1976 roku geolog Awdonin i pisarz Riabow zlokalizował grób rodziny carskiej, o swoim odkryciu powiadomili jednak prokuraturę dopiero 1991r. Oficjalna ceremonia pogrzebowa cara, carycy, ich trzech córek, lekarza i trójki służących odbyła się dopiero 17 lipca 1998r.
Dziesięć lat później odnaleziono szczątki carewicza Aleksiego i jego siostry Marii. Bardzo poruszyła mnie ta książka a zagłębiając się w źródła historyczne jestem przerażona do jakich okrucieństw jest zdolny człowiek. Jest to jedna z lepszych książek, które dotychczas miałam okazję przeczytać 💚

Dla wszystkich miłośników literatury historycznej przychodzę z super propozycją książkową a mianowicie książką Gill Paul "Sekret Tatiany"💚📚 Jest to historia od której ciężko się oderwać. Każdy z nas zna tragiczną historię rodziny Romanowów, która została zamordowana w brutalny sposób przez bolszewików....to wydarzenie przez lata budziło bardzo wiele kontrowersji i emocji....

Carska Rosja to czasy, do których zawsze chciałam się przenieść. Zawsze mnie fascynowały i w pewien sposób pociągały. Nie wiem, może to zbieg okoliczności. Mój pradziadek Kajetan służył na dworze carskim w elitarnej formacji wojskowej. Posiadam jego zdjęcie w reprezentacyjnym mundurze. Cześć mojej rodziny ze strony Mamy pochodzi z Kresów. Tyle prywaty.

Historię Romanowów znam na pamięć, ale gdy pojawia się okazja przypomnienia to z wielką przyjemnością sięgam po lekturę.
W tym wypadku nie zawiodłam się. Książka bardzo mi się podobała. Jestem pod ogromnym wrażeniem. Połączenie historii z fikcją literacką to prawdziwy majstersztyk. Również cudownie przeplatające się wątki historyczne ze współczesnością to niezapomniane wrażenie.

Wielka miłość w rosyjskim wydaniu ma swego rodzaju magię. Magię , którą uwielbiam. Znowu poczułam się oczarowana. Książka zakradła się do mojego serca i zostanie w nim na dłużej, a może na zawsze.

Carska Rosja to czasy, do których zawsze chciałam się przenieść. Zawsze mnie fascynowały i w pewien sposób pociągały. Nie wiem, może to zbieg okoliczności. Mój pradziadek Kajetan służył na dworze carskim w elitarnej formacji wojskowej. Posiadam jego zdjęcie w reprezentacyjnym mundurze. Cześć mojej rodziny ze strony Mamy pochodzi z Kresów. Tyle prywaty.

Historię Romanowów...

Fakt, że prawda o ostatnich godzinach życia cara Mikołaja II i jego najbliższej rodziny wyszła na jaw, nie przeszkadza współczesnym twórcom w wyobrażaniu sobie swoich wersji historii Romanowów. "Sekret Tatiany" nie jest jednak oderwanym od rzeczywistości 'co by było, gdyby', a rezultatem rzetelnego researchu i obeznania w temacie. Co lepsze: w pewnym momencie przestaje mieć znaczenie, co wydarzyło się na prawdę, bo wsiąkło się w opowieść Paul niespostrzeżenie. Doprawdy absorbująca lektura.

Fakt, że prawda o ostatnich godzinach życia cara Mikołaja II i jego najbliższej rodziny wyszła na jaw, nie przeszkadza współczesnym twórcom w wyobrażaniu sobie swoich wersji historii Romanowów. "Sekret Tatiany" nie jest jednak oderwanym od rzeczywistości 'co by było, gdyby', a rezultatem rzetelnego researchu i obeznania w temacie. Co lepsze: w pewnym momencie przestaje mieć...

Przepiękna wzruszająca opowieść. Mogło tak być? Cóż niby nie, ale ......

Przepiękna wzruszająca opowieść. Mogło tak być? Cóż niby nie, ale ......

Losy rodziny Romanowów to jeden z tych okresów w historii, który mnie fascynuje. I chociaż badania udowodniły, że carska para oraz ich wszystkie dzieci zostały zamordowane, ludzie wciąż snują fantazje na temat tego, co by było, gdyby któreś z nich przeżyło. Najczęściej plotkuje się o Anastazji, jednak zdarzają się też spekulacje o pozostałym rodzeństwie. Gill Paul w swojej powieści postanowiła dać szansę na nowe życie Tatianie, drugiej i podobno najspokojniejszej z sióstr.

Współczesna Ameryka. Kitty Fisher dowiaduje się, że mąż ją zdradzał i aby odciąć się od przykrych wydarzeń, wyjeżdża do odziedziczonego po pradziadku domu. Kiedy znajduje w nim drogocenny naszyjnik z czasów carskich postanawia odkryć, co robi w jej rodzinie i dlaczego nigdy nie miała kontaktu z pradziadkiem.

I wojna światowa. Młody żołnierz Dymitr Malama trafia do szpitala, gdzie opiekuje się nim wielka księżna Tatiana Romanowa. Młodzi zakochują się w sobie i postanawiają zrobić wszystko, aby być razem. Jednocześnie nasilają się nastroje wrogie wobec rodziny carskiej.

Początek książki całkiem mi się podobał. Wprawdzie przeszkadzało mi, że uczucie między Tatianą a Dymitrem rozwinęło się zbyt szybko - po pięćdziesięciu stronach oni już planowali ślub. Rozumiem, że była wojna, ludzie czuli potrzebę życia szybciej, ale wydaje mi się, że dałoby się przedstawić rozwój tej relacji bardziej stopniowo, jednocześnie nie zmieniając fabuły książki. Atmosfera carskiej Rosji przemówiła do mnie, podobnie jak wplatane informacje na temat rodziny Romanowów. Czytając o ich uwięzieniu i obawa Tatiany, naprawdę można było poczuć tę grozę i obawy, że zaraz wszystko się skończy.

Jednak dalszy ciąg tej historii był dla mnie o wiele gorszy, chociaż zdaję sobie sprawę, że może to wynikać bardziej z mojego osobistego podejścia do życia i relacji i dla innych te aspekty wcale nie będą problemem. Przede wszystkim załamywałam się, czytając wątek Kitty. Bohaterka została zdradzona przez męża, znalazła na jego telefonie nagie zdjęcia innej kobiety. Jednak autorka bardzo wyraźnie dąży do tego, aby ich pogodzić i moim zdaniem zrobiła to w sposób niesmaczny, zrzucając całą winę na Kitty. Dowiadujemy się, że Tom, jej mąż, zdradził ją, bo nie dostał awansu w pracy i chciał się dowartościować, a uważał, że nie ma sensu rozmawiać z żoną, bo gdy kilka lat wcześniej straciła rodziców, zamiast mu się wyżalić, szukała pociechy w obowiązkach. Do tego prawdopodobnie mężowi przeszkadzał fakt, że jest mu podporządkowana i nie ma ambicji zawodowych. W żadnym momencie nie następuje rozmowa, w której ta dwójka mogłaby sobie coś wyjaśnić, Tom nawet nie przeprasza. Czytelnik praktycznie dostaje w twarz stwierdzenie, że Kitty sobie na zdradę zasłużyła, bo nie osiągnęła nic w życiu i miała swoje sposoby na radzenie sobie z żałobą. Podczas czytania o tym prawie trzęsłam się z oburzenia, że można w ten sposób przedstawić zranienie uczuć i zaufania drugiej osoby. Do tego obowiązkowo kochanka została tu przedstawiona jako wredna ,,sucz", wyłącznie obiekt westchnień seksualnych, żebyśmy nie musieli zastanawiać się nad jej uczuciami, chociaż podobno Tom zdradził, bo brakowało mu rozmowy, nie seksu.

Nie lepiej sprawa miała się z Dymitrem i Tatianą. W pewnym momencie para zostaje rozdzielona i odnajduje się po latach. Przez ten czas Dymitr jest w związku z inną kobietą, jednocześnie cały czas szukając Tatiany i deklarując, że porzuci Rosę, gdy tylko odnajdzie ukochaną(chociaż tu można powiedzieć, że sama była sobie winna, gdyż ich związek początkowo wydawał się otwarty). Dla swoich dzieci jest surowy i pozbawiony ciepła, bije je i ma do nich pretensje o to, że są inne niż sobie wyobrażał, co więcej - autorka dość jasno nam sugeruje, że Nicholas i Marta sami są sobie winni, bo nie potrafili zaakceptować tego, że ojciec ostatecznie zdradził matkę i od razu po jej śmierci sprowadził do siebie Tatianę. Zdrada jest tu przedstawiona wręcz jako wspaniałomyślność ze strony Dymitra, który nie chce oficjalnie porzucić matki swoich dzieci, i przez lata prowadząc podwójne życie, a gdy Rosa trafia do szpitala, jego główną obawą jest, czy będzie miał czas na schadzki z Tatianą. Przez to wszystko czułam ogromny niesmak i nie odczuwam, że Paul chciała tu pokazać niejednoznaczne postawy, bo ona dość prosto ukazuje, że Dymitr miał prawo do zdrad i złego traktowania dzieci, a osoby, które go upominały, były nieczułe i nie rozumiały jego miłości do Tatiany.

Chociaż ,,Sekret Tatiany" posiada tło historyczne, to głównie romans. Gatunek, który w założeniu ma pokazywać piękno miłości, miłości, o której każdy chce wierzyć, że istnieje. Problem jest taki, że ja podczas czytania myślałam o tym, że nigdy w życiu nie chcę utkwić w takich relacjach jak bohaterowie. Można mi zarzucać, że jestem nieczuła i nie rozumiem, że można wiele poświęcić dla uczuć. Tylko że dla mnie miłość damsko-męska nie jest jedyną wartościową. Istnieje też chociażby miłość rodzinna i dlatego nie jestem w stanie zaakceptować tego, by w imię romansu z kobietą niszczyć psychikę dzieciom, które czują, że są niewystarczające dla ojca. Podobnie jak nie jestem w stanie uznać za dobry związek, gdy kobieta ma dostosowywać swój tryb życia i sposób przeżywanie emocji do oczekiwań męża, bo inaczej on będzie miał prawo ją zdradzić z pierwszą lepszą panią z dużym biustem. Dla mnie może i w tej powieści była miłość, ale skrajnie niezdrowa - pozbawiona lojalności, uczciwości, akceptacji dla drugiej osoby. Przez to nie byłam w stanie kibicować bohaterom, których zresztą niespecjalnie polubiłam - Tatiana, którą historycznie darzę wielką sympatią, tutaj była zimną egoistką, Dymitr był nieznośnie idealizowany, Kitty miałam ochotę wysłać na terapię, żeby uwolniła się z toksycznej relacji, a o Tomie mogłabym rzucać wiązanki przekleństw. Najlepiej skonstruowanymi postaciami wydawali mi się Rosa oraz jej dzieci, bo ich uczucia nie były jednowymiarowe i nie skupiały się tylko na tym, żeby połączyć ze sobą dwoje zakochanych.

Nie wiem, co powiedzieć o tej książce. Do tej pory widywałam o niej same przychylne opinie, ludzie uważali ją za piękną historię o miłości, która przetrwała lata. Ja podczas czytania głównie się denerwowałam. Nie mogę wiele zarzucić stylowi i sposobowi przekazywania fabuły, ale przesłanie tej książki wydawało mi się bardzo niezdrowe. To zapewne kwestia moich poglądów, więc nie będę jej odradzać. Myślę jednak, że taka recenzja jak moja przyda się osobom, które same będą mogły ocenić, czy tego typu postawy im przeszkadzają czy nie. A ja wyniosłam tyle, że nie lubię motywu zdrady i rzadko kiedy mnie on w literaturze zadowala.


,,Dlaczego życie jest tak uparcie brutalne, ciągle tylko rzuca człowiekowi kolejne wyzwania? Dlaczego zło tak często zwycięża?"

Losy rodziny Romanowów to jeden z tych okresów w historii, który mnie fascynuje. I chociaż badania udowodniły, że carska para oraz ich wszystkie dzieci zostały zamordowane, ludzie wciąż snują fantazje na temat tego, co by było, gdyby któreś z nich przeżyło. Najczęściej plotkuje się o Anastazji, jednak zdarzają się też spekulacje o pozostałym rodzeństwie. Gill Paul w swojej...

Akcja powieści toczy się w czasie I wojny światowej w carskiej Rosji. Ale nie tylko, bo równolegle jesteśmy również nad jeziorem Akanebee, dokąd jedzie po odkryciu zdrady męża Kitty. Można się zastanawiać co łączy te dwie sytuacje? Przede wszystkim postać Dymitra, który był żołnierzem armii carskiej. Ale nie tylko, bowiem stał się jednocześnie dokumentalistą uczuć swoich skierowanych do księżnej Tatiany. Kitty natomiast odkrywa związek między Dymitrem, a swoim pradziadkiem.
Powieść ta oprócz wątku miłosnego przynosi całkiem nieźle pokazaną historię rodu Romanowów. Czytelnik wkracza w czas, gdy dokonuje się ogromna zmiana polityczna skutkująca powstaniem nowych krajów. Zaglądamy na carski dwór, poznajemy zwyczaje i ludzi tam żyjących.
Czasy współczesne to śledzenie związku między Kitty oraz Toma, który staną na krawędzi rozpadu. To ciekawe studium poszukiwania przestrzeni do podjęcia na nowo walki o miłość oraz trudnego przebaczenia.
Trochę nużyły mnie długie fragmenty przemyśleń Dymitra, zwłaszcza z okresu poszukiwań Tatiany, ale ogólnie czytało się dosyć dobrze.

Akcja powieści toczy się w czasie I wojny światowej w carskiej Rosji. Ale nie tylko, bo równolegle jesteśmy również nad jeziorem Akanebee, dokąd jedzie po odkryciu zdrady męża Kitty. Można się zastanawiać co łączy te dwie sytuacje? Przede wszystkim postać Dymitra, który był żołnierzem armii carskiej. Ale nie tylko, bowiem stał się jednocześnie dokumentalistą uczuć swoich...