Pestki

Książka traktuje problem depresji, ale autorka robi to w sposób delikatny, a wręcz czuły. Głęboki smutek nie bierze się znikąd i nawet drobne ciosy zadawane przez wiele lat mogą ostatecznie doprowadzić do upadku.
Oczekiwałam co prawda trochę czego innego, myślałam, że autorka jeszcze bardziej skupi się na pokazaniu tego jak od narodzin, aż do śmierci mówi się najpierw dziewczynkom, potem nastolatkom i ostatecznie kobietom co wypada, co powinny, co wolno, a co nie, co powinno dać im szczęście, a co na pewno sprawi ból, a przede wszystkim jak takie słowa, utarte powiedzenia, powtarzane jak mantra na każdym kroku wpływają na kształtującą się jednostkę.

Książka traktuje problem depresji, ale autorka robi to w sposób delikatny, a wręcz czuły. Głęboki smutek nie bierze się znikąd i nawet drobne ciosy zadawane przez wiele lat mogą ostatecznie doprowadzić do upadku.
Oczekiwałam co prawda trochę czego innego, myślałam, że autorka jeszcze bardziej skupi się na pokazaniu tego jak od narodzin, aż do śmierci mówi się najpierw...

#polskimiesiąc czyli czytelnicze podróże po świecie - akcja Natalii z kanału kursywa.
Do lektury zachęciła mnie Wiola - użykowniczka serwisu LC - dzięki Wiolu. Ciekawie było porozmawiać o tej pozycji w trakcie lektury. Do mnie przemówiła bardzo, ale to kwestia indywidualna bo bohaterka czuje się mocniej, bardziej i może też być zupełnie niezrozumiana. A jest to o tyle istotne że książkę poznajemy z perspektywy narratorki - głównej bohaterki, z perspektywy jej wrażliwości i odczuwania świata, widzenia problemów. Myślę, że dla osób wychowanych w latach 80 - 90 tych, z podobną wrażliwością może to być po trosze pozycja lustro stanowiąca jakieś katharsis (?). Nie do końca rozumiem główną bohaterkę, ale byłam w stanie z nią empatyzować
Literacko bardzo wysoki poziom. Podobała mi się bardziej niż Dewocje tej autorki

#polskimiesiąc czyli czytelnicze podróże po świecie - akcja Natalii z kanału kursywa.
Do lektury zachęciła mnie Wiola - użykowniczka serwisu LC - dzięki Wiolu. Ciekawie było porozmawiać o tej pozycji w trakcie lektury. Do mnie przemówiła bardzo, ale to kwestia indywidualna bo bohaterka czuje się mocniej, bardziej i może też być zupełnie niezrozumiana. A jest to o tyle...

Urzekł mnie język, którym jest napisana ta książka oraz fakt, że każdy może w niej znaleźć cząstkę siebie, mniejszą lub większą, ale jednak... Polecam serdecznie!

Urzekł mnie język, którym jest napisana ta książka oraz fakt, że każdy może w niej znaleźć cząstkę siebie, mniejszą lub większą, ale jednak... Polecam serdecznie!

Myślę, że w tych stwierdzeniach odnajdzie się każdy.
Forma jest prosta i dobitna, ale całość pięknie napisana.
Okładka jest idealnym dopełnieniem.

Myślę, że w tych stwierdzeniach odnajdzie się każdy.
Forma jest prosta i dobitna, ale całość pięknie napisana.
Okładka jest idealnym dopełnieniem.

TW: depresja, myśli samobójcze, samookaleczanie

Zbiór opowiadań, opartych na tytułowych pestkach, które zasiewają w nas swoimi słowami najbliżsi.
Ja za tobą płakać nie będę, nie udawaj, to nie koniec świata, to najlepszy czas w twoim życiu, no i czego tu się bać, wstań wreszcie i zobacz jak jest pięknie, inni mają gorzej, zrób coś ze sobą. Brzmi znajomo? To tylko kilka zdań, które przechodzą w mini-historie z życia głównej bohaterki. A nią mogę być ty, ja, każda osoba na tym świecie.
Naprawdę wzruszająca historia na temat depresji, stereotypów i konwenansach.
Daje 3 gwiazdki bo czuje, że szybko zapomnę o tej książce, jednak warto ją przeczytać.

TW: depresja, myśli samobójcze, samookaleczanie

Zbiór opowiadań, opartych na tytułowych pestkach, które zasiewają w nas swoimi słowami najbliżsi.
Ja za tobą płakać nie będę, nie udawaj, to nie koniec świata, to najlepszy czas w twoim życiu, no i czego tu się bać, wstań wreszcie i zobacz jak jest pięknie, inni mają gorzej, zrób coś ze sobą. Brzmi znajomo? To tylko kilka zdań,...

#WyzwanieLC

"Pestki" Anny Ciarkowskiej to poruszająca i intymna opowieść o dorastaniu, miłości, stracie i poszukiwaniu własnej tożsamości. Autorka, prezentuje nam historię pełną emocji, która z pewnością znajdzie odzwierciedlenie w doświadczeniach wielu czytelników.

Główna bohaterka, to młoda kobieta, która stara się odnaleźć swoje miejsce w świecie. Narracja prowadzona jest w pierwszej osobie, co pozwala na głębokie zanurzenie się w jej myśli i uczucia. Ciarkowska w umiejętny sposób opisuje wewnętrzne zmagania bohaterki, jej relacje z bliskimi oraz próby radzenia sobie z trudnymi doświadczeniami z przeszłości.

Książka wyróżnia się nie tylko tematyką, ale także stylem pisania. Ciarkowska używa prostego, a zarazem poetyckiego języka, który oddaje subtelność emocji i głębię przeżyć bohaterki. Fragmenty prozy poetyckiej, które przeplatają się z narracją, nadają całości liryczny ton i sprawiają, że "Pestki" są czymś więcej niż zwykłą powieścią obyczajową.

W "Pestkach" autorka dotyka wielu uniwersalnych tematów, takich jak dorastanie, tożsamość, samotność czy relacje rodzinne. Dzięki temu książka może być bliska wielu czytelnikom, niezależnie od ich osobistych doświadczeń. Każdy znajdzie w niej coś dla siebie – momenty refleksji, wzruszenia, a także nadzieję na lepsze jutro.

Podsumowując, "Pestki" Anny Ciarkowskiej to książka, która na długo pozostaje w pamięci. To opowieść o poszukiwaniu siebie, o walce z przeszłością i o odkrywaniu własnej wartości. Dzięki poetyckiemu językowi i głębokiej analizie uczuć, "Pestki" stanowią ważny głos w literaturze współczesnej i z pewnością zasługują na uwagę każdego miłośnika dobrej literatury.

#WyzwanieLC

"Pestki" Anny Ciarkowskiej to poruszająca i intymna opowieść o dorastaniu, miłości, stracie i poszukiwaniu własnej tożsamości. Autorka, prezentuje nam historię pełną emocji, która z pewnością znajdzie odzwierciedlenie w doświadczeniach wielu czytelników.

Główna bohaterka, to młoda kobieta, która stara się odnaleźć swoje miejsce w świecie. Narracja prowadzona...

„Pestki” dały mi do myślenia. Przede wszystkim zastanawiałam się nad odbiorem tego tekstu przez czytelników, którzy reprezentują różne typy osobowości i mają inne sytuacje życiowe. Jedni odnajdą w nim siebie i swoje przeżycia, inni będą się dziwić indolencji głównej bohaterki i jej bierności. Inaczej na „Pestki” spojrzą bezdzietni, a inaczej ojcowie i matki.
Przekaz książki jest wielce przygnębiający, a w dodatku nie rokuje nadziei. Mnie, w tej smutnej lekturze, brakowało przeciwwagi. Mimo słyszanych w dzieciństwie wielu podobnych haseł (moje "ulubione" – „jakie ty możesz mieć, dziecko, problemy”) przecież nie tylko te negatywne zwroty mi towarzyszyły. Możliwe, że bohaterka „Pestek” postanowiła zapamiętać jedynie te demotywujące. Jednak to nagromadzenie wyłącznie ponurych sloganów wzbudziło mój wewnętrzny sprzeciw i podważyło wiarygodność opisanej historii.
Mam nadzieję, że czytającemu tę książkę rodzicowi przyjdzie myśl, czy czasem on nie powiela podobnych kalek słownych, wśród których sam się wychował i które w sytuacji napięcia lub niepewności jako pierwsze cisną mu się na usta. I że po lekturze „Pestek” najpierw ugryzie się w język, nim powie na przykład: „jak będziesz w moim wieku to zobaczysz”, „wszyscy tak robią” albo „skaranie boskie z tym dzieckiem”.
Najbardziej podobała mi się forma oraz styl i język tej prozy. Nostalgia i ironia oraz to działające na wyobraźnię metaforyczne balansowanie.
Tym, którym podobały się „Pestki”, polecam lekturę „Wron” Petry Dvořákovej i „Włoskich szpilek” Magdaleny Tulli. W obu tych książkach można odnaleźć zbliżony klimat do tego, który w swojej książce zaprezentowałan Anna Ciarkowska.

Czytane wspólnie z Cleopatrąpl i z Kamilą. Dziewczyny dzięki za synchronizację :)

#WyzwanieLC2024 maj
Przeczytam książkę z gatunku literatura piękna

„Pestki” dały mi do myślenia. Przede wszystkim zastanawiałam się nad odbiorem tego tekstu przez czytelników, którzy reprezentują różne typy osobowości i mają inne sytuacje życiowe. Jedni odnajdą w nim siebie i swoje przeżycia, inni będą się dziwić indolencji głównej bohaterki i jej bierności. Inaczej na „Pestki” spojrzą bezdzietni, a inaczej ojcowie i matki.
Przekaz...

Czuję, że ta książka rozbiła mnie na małe kawałeczki. Ubrała w piękne słowa to, co sama wypłakiwałam przez niezliczone noce- myśli i uczucia których nigdy nie potrafiłam nazwać.

Czuję, że ta książka rozbiła mnie na małe kawałeczki. Ubrała w piękne słowa to, co sama wypłakiwałam przez niezliczone noce- myśli i uczucia których nigdy nie potrafiłam nazwać.

Kompletnie nie spodziewałam się, że "Pestki" Ciarkowskiej tak mocno we mnie uderzą. To książka delikatna, poruszająca - tym bardziej, im mocniej czytelniczka może się utożsamiać z narratorką. "Pestki" złożone są z wielu mikrorozdziałów, każdy zaczynający się od krótkich zdań czy pytań, których część każda z nas kiedyś słyszała. Im więcej i im od bliższych osób, tym mocniej poruszają. Do mnie trafiły najbardziej rozdziały opisujące czasy nastoletnie, może dlatego, że wtedy sama byłam najwrażliwsza, i że niesamowicie wiele z tych tekstów słyszałam. I bolały, mniej lub bardziej, niektóre zostają w głowie po latach.
Bo słowa u Ciarkowskiej są właśnie jak te tytułowe pestki wiśni, które dziecko niechcący połknie, a potem słyszy, że urośnie z nich w brzuchu drzewo. "Łykamy" te słowa, które serwują nam bliscy i one się wwiercają w brzuch, rodzą niepokój, nie dają o sobie zapomnieć - podczas, gdy osoba, która je wypowiedziała, już dawno o nich zapomniała. Narratorka zaczyna swą opowieść jako wrażliwe dziecko, które słyszy wciąż: "Nie histeryzuj", "Nie maż się", "Wstyd mi za ciebie", "Bo cię pan zabierze" - i nie rozumie, dlaczego dostaje takie słowa zamiast wsparcia i pocieszenia. Potem przychodzi okres szkolny, nastoletni - z niezrozumieniem własnego dorastania, pierwszymi miłościami i "jak nie ten to następny", "tego kwiatu jest pół światu" czy "Co ty wiesz o problemach w tym wieku?". Która nastolatka, przytłoczona swoimi największymi wtedy na świecie problemami nie słyszała tych słów od swoich mam, babć, cioć...? Dorosła już bohaterka szuka akceptacji w związkach, których jednak nie nauczono jej budować - wybieranych przez nią partnerów najwidoczniej też nie: "przecież nic ci nie obiecywałem", "nie jestem gotowy". Nie pomagają też najbliżsi, którzy zamiast wsparcia serwują tylko komentarze w stylu: "Znalazłabyś sobie kogoś", "Potrzebujesz partnera, bo...". Wcale nie dziwi, że te wszystkie słowa, narastające w środku, w pewnym momencie doprowadziły do depresji, do tego momentu, gdy już nawet nie tyle nie chce się żyć, co naprawdę chce się umrzeć. Momentu pełnego słów: "teraz to każdy ma depresję", "wstań i się poruszaj, ile można tak leżeć", "uśmiechnij się!". Nie będę spojlerować, ale ostatni rozdział ze swoim początkowym pytaniem rozwalił mnie na kawałeczki.
To niby łatwa książka - krótkie rozdziały, prosty język, sytuacje tak łatwe do utożsamiania się. I może właśnie ta łatwość porusza najbardziej - nieważne, jak inaczej sobie układamy życie od bohaterki, większość z nas (przynajmniej z tego pokolenia lat 80/90) odnajdzie się w wielu sytuacjach. Przypomni sobie słowa, które już dawno zostały zapomniane i wciąż poczuje drobne kłucie w brzuchu. Bo te słowa-pestki nie znikają, tylko kumulują się w człowieku i warto o tym pamiętać, zanim sami rzucimy podobny komentarz bliskiej osobie.

Kompletnie nie spodziewałam się, że "Pestki" Ciarkowskiej tak mocno we mnie uderzą. To książka delikatna, poruszająca - tym bardziej, im mocniej czytelniczka może się utożsamiać z narratorką. "Pestki" złożone są z wielu mikrorozdziałów, każdy zaczynający się od krótkich zdań czy pytań, których część każda z nas kiedyś słyszała. Im więcej i im od bliższych osób, tym mocniej...

To nie jest lekka lektura na niedzielne popołudnie, ale jest to książka niezwykle ważna. Myślę, że większość osób dorastających w latach 80-90 może się w niej przejrzeć jak w lustrze.

To nie jest lekka lektura na niedzielne popołudnie, ale jest to książka niezwykle ważna. Myślę, że większość osób dorastających w latach 80-90 może się w niej przejrzeć jak w lustrze.