Sięgnęłam po tę książkę by przybliżyć sobie człowieka jakim był pan Kazimierz Kutz i zanurzyć się w opowieści o Śląsku skąd się wywodził, a do którego mam ogromną słabość. Co zaskakujące najbardziej jednak w całej książce przypadł mi do gustu "regularny schizofrenik" (jak go określał sam reżyser) Henryk Kuc, starszy brat bohatera. To dzięki jego namowom Kutz zaczął tworzyć o Śląsku.
Sama opowieść o bohaterze gładko prowadzi nas przez jego historię, ukazuje wady i zalety, słabsze punkty i te mocne. Zawiera anegdotki na temat świata filmowego. To udana pozycja.

Sięgnęłam po tę książkę by przybliżyć sobie człowieka jakim był pan Kazimierz Kutz i zanurzyć się w opowieści o Śląsku skąd się wywodził, a do którego mam ogromną słabość. Co zaskakujące najbardziej jednak w całej książce przypadł mi do gustu "regularny schizofrenik" (jak go określał sam reżyser) Henryk Kuc, starszy brat bohatera. To dzięki jego namowom Kutz zaczął tworzyć...

Kazimierz Kutz był niewątpliwie wielkim reżyserem i człowiekiem kochającym Śląsk /ze Śląska się wywodził/.Ta biografia to fantastycznie napisana historia jego barwnego życia.Skrzy się od humoru. Fantastyczna lektura

Kazimierz Kutz był niewątpliwie wielkim reżyserem i człowiekiem kochającym Śląsk /ze Śląska się wywodził/.Ta biografia to fantastycznie napisana historia jego barwnego życia.Skrzy się od humoru. Fantastyczna lektura

Choc biografia rezysera jest pełna meandrów, a do tego rzetelnie został zrecenzowany jego filmowy dorobek, bardzo przyjemnie się czyta i wciąga, co nie ejst charakterystyczne dla biografii. Lepiej rozumiem animozje między Kutzem i Bareją.
W każdym razie doskonale wyjaśnina jest "śłąskość" reżysera, jego przywiążanie do swojej małej ojczyzny. Nieporozumienie z nazwiskiem rodowym eksplikuje n a korzyśc artysty. POdobno protoplaści rodu nosili nazwisko KUtz, od czego familia przed I wojną swiatową odeszła i posługiwała się formą Kuc. Kazimierz tylko wrócił do pierwotnej formy.
Duży wpływ na syna miałą matka Anastazja, któa goniła go do ksiażek i nauki,bo to był jedyny sposób, by wyszedł z robotniczej biedy. Podczas wojny brat Heniek trafił do bauera co go nawet usynowić chciał. TYlko z racji wzrostu nie wzięto i Kazika. Ojciec ocalał z egzekucji, gdzie zabito niejednego powstańca śłąskiego.
Heniek wrócił z urazem głowy, stworzył hermetyczny system filozoficzny, a potem zdiagnozowano mu schizofrenię. Gimnazjum, harcerstwo,egzaminy w Łodzi nafilmókę. Dostał się z Morgensternem, Chmielewskim, Łomnickim, Porębą, Stasiem Jędryką. Aktywnie działął w ZMP, usprawiedliwiajac się że to dlatego, ze ropierałą go energia, pęd do działania. Zresztą za "odchyleneie trockistowskie" został z ZMP wywalony w 1952 r. Jak widać, autorka przy okazji przemyca absurdy socjalitycznej Polski.
Kariera ruszyłą gdy Waida wyznaczył go na asystenta przy Pokoleniu,Kawalerowicz w CIeniu, kręci obowiązkowy reportaż z planu Kanału. Krzyż Walecznych,Konwicki. nIkt nie wołą- piękna Lucyna. Ludzie z pociągu- realistyczny majstersztyk. Krystyna pierwsza żna też w rozjazdach, szybko się rozwiedli. Małgosia wytrzymałą z nim dziesieć lat,doczekałi się syna Gabriela( oboje wyjechali do Stanów). aNTYKLERYKALNE Milczenie, wysłąne do Wnecji. Znajomość z Dygatami, Przyborą i super piosenka Kaziu, zakochaj się. Okresy depresji, niemocy gdy nie kręci.
Sól ziemi czarnej i okdrycie Lukaszewicza.Losy powstańćów, czy mitologizuje sląsk w trylogii? Ciekawe sprawy, jak np smutni panowie co chcieli zrobić z nigo donosiciela. Kutz udanie działął też w teatrach. Fala represji w roku 1970. Perłą w koronei, Pieczka, kolejna ( ostatnia) żóna Iwona, o 28 lat młódsza. Dochowali sie 3 dzieci, więć trzeba dużó pracować by utrzymać taką gromadkę w schyłkowym PRL-u. Samog=bójca z gajosem , przywiażanie do detalu jakim byłą sląśka pasztetóka.
Potemwchodzi w politykę, kadencje w Sejmie,Senacie, ale w końcu rodzi się zmęczenie polityką, poltycznymi awanturami.

Choc biografia rezysera jest pełna meandrów, a do tego rzetelnie został zrecenzowany jego filmowy dorobek, bardzo przyjemnie się czyta i wciąga, co nie ejst charakterystyczne dla biografii. Lepiej rozumiem animozje między Kutzem i Bareją.
W każdym razie doskonale wyjaśnina jest "śłąskość" reżysera, jego przywiążanie do swojej małej ojczyzny. Nieporozumienie z nazwiskiem...

Niestety więcej niż siedem gwiazdek dać nie mogę. Obiecywałem sobie więcej po tej książce. Spodziewałem się pieprznych anegdot, pikantnych zdań, cytatów z których Kutz przecież był znany. Nie mówię, że tego w ogóle nie ma. Są. Z tym, że nie jest ich tak dużo jakby się można było spodziewać po tak kontrowersyjnej osobie jaką był Kazik.

Pani Aleksandra pięknie opisała życie Kutza. Oddając go takim jakim był naprawdę. Pełnym sprzeczności. Inteligent nie stroniący od wulgaryzmów, polski patriota opowiadający się za autonomią Śląska, parlamentarzysta nieustannie krytykujący politykę, polityków i partie polityczne, mieszkając w Warszawie pierwszy piewca i obrońca kultury i tradycji Śląska, kobieciarz nie stroniący od seksistowskich wypowiedzi. I tak można wymieniać dalej.

Warto sięgnąć po książkę. Choćby tylko z chęci poznania historii powstania filmowej trylogii o Śląsku Kutza.

Niestety więcej niż siedem gwiazdek dać nie mogę. Obiecywałem sobie więcej po tej książce. Spodziewałem się pieprznych anegdot, pikantnych zdań, cytatów z których Kutz przecież był znany. Nie mówię, że tego w ogóle nie ma. Są. Z tym, że nie jest ich tak dużo jakby się można było spodziewać po tak kontrowersyjnej osobie jaką był Kazik.

Pani Aleksandra pięknie opisała życie...

Nieodrodny syn ziemi śląskiej.

Literacko - biograficzny portret człowieka, który swoją twórczością, sposobem bycia i wyznawanymi wartościami uosabiał wszystko to, co jest esencją Śląska. Tego prawdziwego, mentalnego Śląska w dobrym i wolnym od stereotypów - z którymi Pan Kazimierz walczył, ale których istnienie i do pewnego stopnia zasadność tego istnienia przyznawał - znaczeniu. Postać nietuzinkowa. Ważna, i to nie tylko ze śląskiego punktu widzenia. Biografia z rodzaju tych, jakie chce się czytać.

W dniu pogrzebu Kazimierza Kutza padły słowa o tym, że odeszło właśnie wiele z tego, co rozumiemy przez "śląskość". To prawda. Śląsk nie miałby bez osoby Pana Kazimierza drugiego tak wielkiego orędownika, adwokata, krytyka, obrońcy i... syna. Większość słysząc "Kutz" kojarzy głównie - o ile w ogóle - filmy, ale kinematografia to nie wszystko czym Pan Kazimierz się parał. W jego życiu była także polityka, przemyślenia duże i małe, ale także zwykli ludzi i ich sprawy, z uwagi na których (i na które) Kutz w ogóle zagościł w polityce i na szeroko pojętych salonach (za którymi zresztą nieszczególnie przepadał). Jakby tego wszystkiego nie oceniać, Kazimierz Kutz był bez wątpienia postacią wielkiego formatu. Aleksandra Klich podjęła się w niniejszej książce niełatwego zadania opowiedzenia czegoś o życiu Tego Pana.

Z Kutzem już tak jest (i było),że często wzbudzał kontrowersje. Aleksandra Klich nie stroni od nich na kolejnych stronach i bardzo dobrze robi to całej książce. Nie unikanie trudnych, spornych kwestii przydaje tylko lekturze autentyczności i sprawia, że przyjemnie się to wszystko czyta, nie jest to bowiem "pean-pomnik" wystawiony Ślązakowi. To po prostu autentyczna historia kogoś, kto pochodząc ze Śląska tworzył z myślą o nim, ale także starał się umiejscowić go - mimo wszystkich odrębności - jako część Polski. Warto o tym pamiętać, jakkolwiek by się o Kutzu nie mówiło i nie myślało. Prawda jest bowiem taka, że choć krytycznie i kontrowersyjnie można o Panu Kazimierzu myśleć i mówić, to nie zapomniał nigdy zarówno o odrębności Śląska, jak również o jego nierozerwalnym związku z Polską.

Kutz, jako się rzekło, to nie tylko filmy. To także chłopak z Szopienic, student walczący z wynikającym z ogólnopolskich stereotypów dotyczących Śląska poczuciem niższości, to następnie twórca i wizjoner jak nikt inny wcześniej potrafiący opowiadać o swojej małej ojczyźnie na wielkim ekranie, a także ktoś, w kim Śląsk miał wielkiego i wiernego przyjaciela. W kolejnych rozdziałach poznajemy historię człowieka, która jest historią Śląska i Polski w pigułce. I jest to nieraz historia mocno zakulisowa, pełna walki z uprzedzeniami, absurdami i głupotą - a wszystko z barwnej perspektywy pełnego temperamentu i obdarzonego ciętym językiem "małego kurdupla-korniszona ze Śląska" ;)

Zdaję sobie sprawę z tego, jak nudno może brzmieć ciągłe pisanie w tej krótkiej opinii o śląskości, śląskiej małej ojczyźnie, etc etc... Nudno? Trudno - taki był Kazimierz Kutz. Takie miał przekonania, wartości, wokół takich a nie innych kwestii, zagadnień i problemów kręciło się całe jego życie. Jeśli przeczytacie tę książkę to zrozumiecie, że to wcale nie jest nudna historia. Nuda to ostatnie, co można powiedzieć o charakterze, temperamencie, twórczości i o całym jestestwie Kutza :)

Polecam. Nie tylko wielbicielom wszelkiego rodzaju biografii, ale także każdemu, kogo ciekawią losy szeroko rozumianej polskości rozumianej i widzianej z perspektywy Śląska. Nie ma - i prawdopodobnie bardzo długo nie będzie - drugiej takiej osobowości jak Kazimierz Kutz. Warto poznać tę osobowość. Niestety możliwe jest to już tylko dzięki takim publikacjom jak ta. Warto więc tym bardziej.

Książka zrecenzowana dzięki uprzejmości Księgarni taniaksiazka.pl

Więcej o książce:
https://www.taniaksiazka.pl/caly-ten-kutz-biografia-niepokorna-aleksandra-klich-p-1181786.html

https://cosnapolce.blogspot.com/2019/04/cay-ten-kutz-biografia-niepokorna.html

Nieodrodny syn ziemi śląskiej.

Literacko - biograficzny portret człowieka, który swoją twórczością, sposobem bycia i wyznawanymi wartościami uosabiał wszystko to, co jest esencją Śląska. Tego prawdziwego, mentalnego Śląska w dobrym i wolnym od stereotypów - z którymi Pan Kazimierz walczył, ale których istnienie i do pewnego stopnia zasadność tego istnienia przyznawał -...

Książkę, drugie wydanie uzupełnione o ostatnie lata życia Kazimierza Kutza, dostałam w prezencie urodzinowym. Ci co dawali wiedzieli, że biografie, to moje ulubione lektury.Świetnie napisana, ukazuje życie CZŁOWIEKA./Ta duża czcionka to nie pomyłka./ Mądrego, utalentowanego, dobrego, czerpiącego z życia pełnymi garściami.Czytałam z zaciekawieniem i podziwem dla wielkości bohatera. Gorąco polecam.

Książkę, drugie wydanie uzupełnione o ostatnie lata życia Kazimierza Kutza, dostałam w prezencie urodzinowym. Ci co dawali wiedzieli, że biografie, to moje ulubione lektury.Świetnie napisana, ukazuje życie CZŁOWIEKA./Ta duża czcionka to nie pomyłka./ Mądrego, utalentowanego, dobrego, czerpiącego z życia pełnymi garściami.Czytałam z zaciekawieniem i podziwem dla wielkości...

Kilka dni temu ukazało się wznowienie. Na okładce Pan Kazimierz dostojnie. Po śmierci reżysera, po kilku tekstach wspomnieniowych z ostatnich tygodni czekałem na dobry moment. Teraz nadszedł, bo musiałem na chwilę...bo choróbsko się przytrafiło. Po części znane mi fragmenty biografii, bo gdzieś byłem, uczestniczyłem, niekiedy rozmawiałem. Często nawet się denerwowałem bo Pan Kazio chlapał na lewo i prawo takie rzeczy że ach !!! Ale właśnie, reżyser, autor scenariuszy a nawet pisarz może pozwolić sobie na więcej ? Na Śląsku niewątpliwie to był ktoś. W Polsce także cieszył się uznaniem ale gdy rozpoczął przygodę z polityką to już tak łatwo nie poszło. Muszę przyznać że autorka całkiem dobrze ułożyła cały ten tekst. Bo Kazimierz Kutz przede wszystkim będzie kojarzony z filmem i o tym także jest ta biografia. Człowiek w połowie składa się z tego co przeczytał, powiadał Kutz. I niech Pani pamięta, mówi autorce, że odważny nie kłamie. Jak się łże,to jest się tchórzem. Przypadek sprawił że nie mogłem dojechać na pogrzeb do Katowic... dlatego także chciałem przeczytać.

Kilka dni temu ukazało się wznowienie. Na okładce Pan Kazimierz dostojnie. Po śmierci reżysera, po kilku tekstach wspomnieniowych z ostatnich tygodni czekałem na dobry moment. Teraz nadszedł, bo musiałem na chwilę...bo choróbsko się przytrafiło. Po części znane mi fragmenty biografii, bo gdzieś byłem, uczestniczyłem, niekiedy rozmawiałem. Często nawet się denerwowałem bo...

Fascynujący portret Ślązaka-aktywisty, artysty myślącego pod prąd. Kutz pragnie odmiany mentalności współziomków i filmy traktujące o regionie są tego dobitnymi przykładami. Śląsk pokazany z wielu stron. Dodatkowo frapujący obraz epoki i wiele ciekawych anegdot z życia tzw. warszawki czy zespołu filmowego "Kadr".

Fascynujący portret Ślązaka-aktywisty, artysty myślącego pod prąd. Kutz pragnie odmiany mentalności współziomków i filmy traktujące o regionie są tego dobitnymi przykładami. Śląsk pokazany z wielu stron. Dodatkowo frapujący obraz epoki i wiele ciekawych anegdot z życia tzw. warszawki czy zespołu filmowego "Kadr".

"Kazimierz Kutz. Kurdupel - korniszon ze Śląska, czyli połączenie przytomności z naiwnością".
Mieć taką energię życiową i być tak ciekawym świata, jak Pan Kazimierz, mając skończone 80 lat - tylko pozazdrościć!
Tak mówi o starości:
"Ja mam to szczęście, że swoją starość spędzam w biegu i obiegu myślowym. Mogę poświęcić więcej czasu niż w młodości - na refleksję, lekturę, rozmowy. Dzięki temu trzymam swoje życie wewnętrzne we własnym cynglu. Siła jest w głowie".

Dużo czytaj. Jak czytasz, to myślisz. A jak myślisz, to jesteś wolny. Tego uczyła Pana Kazia jego mama. Ta wolność na zawsze w nim zostanie. Zawsze wali prosto z mostu to, co myśli. Nie stara się przypodobać nikomu. Wybitny człowiek.

"Kazimierz Kutz. Kurdupel - korniszon ze Śląska, czyli połączenie przytomności z naiwnością".
Mieć taką energię życiową i być tak ciekawym świata, jak Pan Kazimierz, mając skończone 80 lat - tylko pozazdrościć!
Tak mówi o starości:
"Ja mam to szczęście, że swoją starość spędzam w biegu i obiegu myślowym. Mogę poświęcić więcej czasu niż w młodości - na refleksję, lekturę,...

Niepokorny, zawiły, śląski... Cały Kutz.

Niepokorny, zawiły, śląski... Cały Kutz.