Książka z roku 2018 czytana w 2024 (po agresji Rosji na Ukrainę, zamachach Państwa Islamskiego itp.) posiada jeszcze większy ładunek emocjonalny.

Książka z roku 2018 czytana w 2024 (po agresji Rosji na Ukrainę, zamachach Państwa Islamskiego itp.) posiada jeszcze większy ładunek emocjonalny.

Bardzo dawno nie czytałem nic Wolffa i muszę przyznać, że trochę się za nim stęskniłem. Jak dla mnie jeden z mistrzów powieści sensacyjnej. Akcja wielowątkowa i do tego szybko mknąca do przodu. Właściwie ani przez chwilę nie zwalnia i ciężko narzekać na nudę. Jedyny minus, to że tak szybko się kończy, a do tego nagle się urywa. Praktycznie wszystkie wątki nie zostały domknięte i pojawiły się kolejne. Już wcześniej Wolff przyzwyczaił czytelników do tego rodzaju zagrywek, ale minęło kilka lat, a tu kontynuacji brak. Trzeba, niestety, uzbroić się w cierpliwość i czekać.

Bardzo dawno nie czytałem nic Wolffa i muszę przyznać, że trochę się za nim stęskniłem. Jak dla mnie jeden z mistrzów powieści sensacyjnej. Akcja wielowątkowa i do tego szybko mknąca do przodu. Właściwie ani przez chwilę nie zwalnia i ciężko narzekać na nudę. Jedyny minus, to że tak szybko się kończy, a do tego nagle się urywa. Praktycznie wszystkie wątki nie zostały...

Książki Vladimira Wolffa jak zwykle na najwyższym poziomie. Alternatywna historia która dzieje się w naszych czasach zaskakuje wartką akcją, niespodziewanymi zwrotami akcji, a najlepsze jest to że opisywane sytuacje mogą się spełnić. Dlaczego? Ponieważ autor zna się świetnie na geopolityce, zna sytuacje w danych państwach, i wie kolokwialnie rzecz ujmując kto z kim, a kto przeciw komu. W tej książce gdzie Polska jest światowym przywódca, po zamordowaniu przywódców G8 i epidemii w USA, stara się zmierzyć z wrogami dawnymi, którzy czekają aż się Polsce potknie noga, i nowymi. Lecz nie tyko Polska ma swoje problemy, ma je także Rosja z rosnącą liczbą muzułmanów, którzy nie pałają sympatią do ojczyzny Tołstoja. Rosnący radykalizm wśród obywateli jak i nielegalnych imigrantów, wciąż nie zapomniane rany z czasów wojny w Czeczenii, powodują frustracje, i niezadowolenie, aż w końcu doprowadza to do rozruchów, z którymi Rosja nie może dać sobie rady, po za tym kryzys pogłębią zamachy terrorystyczne przeprowadzone przez bojówki islamskie, które niszą siedzibę FSB i zabijają jego kierownika. A w środku tego wszystkiego polscy byli pracownicy wywiadu i Amerykanin który znalazł schronienie w Polsce po epidemii chronią córkę rosyjskiego Ministra Spraw Zagranicznych. Z całego serca polecam kiszki tego autora, szczególnie jeśli lubicie political fiction, i pogłębiać swoją wiedzę z geopolityki.

Książki Vladimira Wolffa jak zwykle na najwyższym poziomie. Alternatywna historia która dzieje się w naszych czasach zaskakuje wartką akcją, niespodziewanymi zwrotami akcji, a najlepsze jest to że opisywane sytuacje mogą się spełnić. Dlaczego? Ponieważ autor zna się świetnie na geopolityce, zna sytuacje w danych państwach, i wie kolokwialnie rzecz ujmując kto z kim, a kto...

Rozpoznanie bojem to ostatnia część jaka ukazała się w cyklu Armagedon. Czy ostatnia? O tym za chwilkę. Fabularnie znów jesteśmy głównie wśród islamskich bojowników, lecz tym razem kierują się oni na wschód, za swojego największego wroga obierając Rosję. W wyniku nieprzewidzianych okoliczności w państwie carów lądują również nasi bohaterowie. Na dodatek ktoś próbuje skonfliktować Turcję, która nadal ma na głowie wojnę na Bałkanach, z rosyjskimi towarzyszami. W tym kotle mieszać próbują ludzie wujka Sama, którzy nadal chowają urazę za wydarzenia z poprzednich części.

Wracają znani nam bohaterowie, głównie osoby pracujące już u Mateusza Kruczkowskiego. Pojawia się kilka ciekawych wątków, jednak muszę przyznać, że ta część jest napisana bardzo chaotycznie. Przedstawione historie są bardzo luźno ze sobą powiązane. Jedne mniej, inne bardziej. Brakowało mi wyraźnie zarysowanej, głównej linii, która złączy całość. Nadal dużo się dzieje, to fakt. Jednak wszystko jest strasznie rozrzucone. Wiem, że autor lubi taką wielowątkowość, jednak to nie było to, co w innych powieściach. Zabrakło tutaj chyba pomysłu na książkę.

Ta część jest ostatnia w cyklu. Jeśli jest to zakończenie, to niestety nie spodobało mi się. Praktycznie wszystkie wątki zostały urwane i to jest największy zarzut. W poprzednich książkach aż tak to nie raziło, sporo jest jeszcze do wyjaśnienia. Mam nadzieję, że autor zdecyduje się jeszcze na jeden tom, który wszystko ładnie zakończy.

Przez cały cykl było również kilka nawiązań do Matta Pulaskiego, który jest bohaterem trzech książek z cyklu "Świat przed Armagedonem". Warto będzie nadrobić jeszcze te zaległości.

Jeśli chodzi o samą akcję to nadal czytało się dobrze. Natomiast zakończeniem, tej części i samego cyklu, jestem zawiedziony. Cała seria jest dosyć specyficzna, taka widocznie miała być.

Poniżej mały ranking. W kolejności najbardziej podobała mi się:

1. Hydra
2. Trzecia siła
3. Punkt zwrotny
4. Metalowa burza
5. Rozpoznanie bojem

Rozpoznanie bojem to ostatnia część jaka ukazała się w cyklu Armagedon. Czy ostatnia? O tym za chwilkę. Fabularnie znów jesteśmy głównie wśród islamskich bojowników, lecz tym razem kierują się oni na wschód, za swojego największego wroga obierając Rosję. W wyniku nieprzewidzianych okoliczności w państwie carów lądują również nasi bohaterowie. Na dodatek ktoś próbuje...

W całej serii były lepsze części, były i gorsze, zaś piąty tom plasuje się nie wyżej niż w połowie stawki. Całość to lekka literatura, która po przeczytaniu nie zostaje w głowie. Przeczytać dla relaksu i zapomnieć, choć uczciwie trzeba przyznać, że są wątki czy pomysły autora, które przykuwały uwagę. Trudno oprzeć się wrażeniu, że autor planował ciąg dalszy. Może jeszcze pojawią się kolejne części, natomiast mnie już chyba wystarczy.

W całej serii były lepsze części, były i gorsze, zaś piąty tom plasuje się nie wyżej niż w połowie stawki. Całość to lekka literatura, która po przeczytaniu nie zostaje w głowie. Przeczytać dla relaksu i zapomnieć, choć uczciwie trzeba przyznać, że są wątki czy pomysły autora, które przykuwały uwagę. Trudno oprzeć się wrażeniu, że autor planował ciąg dalszy. Może jeszcze...

Piąty tom i nadal trzyma poziom. Mocne "kino akcji". Jakby się wzięło wszystkie części razem, to jest tu więcej akcji niże we wszystkich filmach Chucka Norrisa.
Szkoda, że do tej pory nikt nie zrobił z tego serialu- wróżyłbym mu sukces ogromny. Nawet niech jeden tom będzie jako jeden odcinek. To po prostu się nadaje, jak nie wiem co!

Bym poprosił autora o jeszcze ze dwie części Armagedonu. Tylko... tylko, żeby one jakoś spinały całość, doprowadziły do wyjaśnień wydarzeń, co się z kim stało, jak się potoczyły dalsze losy niektórych rzeczy. Tego nadal mi brakuje.
A czemu tylko dwie? Jak wyżej napisałem, a dodatkowo- żeby z tych wszystkich akcji, działań COŚ w końcu wynikło. To już raczej nie spoiler: Polacy mieli SI. I co? No w zasadzie nic. Mieli i cisza. Dalej: Stany upadły, połowa ludzi tam nie żyje i... nagle jakoś zaczynają się powoli podnosić. Następna rzecz: za całym początkiem "złego" stała Korea. I co? Ano dalsze nic. W ogóle nie pociągnięty choćby na chwilę wątek. I tak dalej i tak dalej.
Nie ma w zasadzie w tej serii (jak dotychczas) takiego większego związku przyczynowo-skutkowego. Mały jest, ale takiego ogólnego już trochę braknie. Coś się zdarza, czekamy na skutek... a on nie nadchodzi albo pojawia się tak troszkę lokalnie tylko. To największy minus serii.

Piąty tom i nadal trzyma poziom. Mocne "kino akcji". Jakby się wzięło wszystkie części razem, to jest tu więcej akcji niże we wszystkich filmach Chucka Norrisa.
Szkoda, że do tej pory nikt nie zrobił z tego serialu- wróżyłbym mu sukces ogromny. Nawet niech jeden tom będzie jako jeden odcinek. To po prostu się nadaje, jak nie wiem co!

Bym poprosił autora o jeszcze ze dwie...

Mocne, strzelali.Turcja,Rosja.No.Ameryka upada.Coz to za emocje

Mocne, strzelali.Turcja,Rosja.No.Ameryka upada.Coz to za emocje

To męska literatura, niby fikcja, ale bardzo osadzona w realiach. Kolejny tom, pisany może trochę jako stałe źródło dochodu?

To męska literatura, niby fikcja, ale bardzo osadzona w realiach. Kolejny tom, pisany może trochę jako stałe źródło dochodu?

Nuda, zmęczenie materiału, brak napięcia i fajerwerków, przesyt - tak pokrótce podsumować można piąty tom cyklu Armageddon Vladimira Wolffa. Im bardziej autor oddala się od wątków czysto polskich w wykreowanym przez siebie dystopijnym świecie, tym gorzej dla jakości jego pisania i przyjemności z lektury. I niestety, trend ten można zaobserwować już w części poprzedniej, również dziejącej się w przeważającej części poza krajem. Akcja prowadzona niemrawo, nie za dużo batalistyki, zastępujące ją intrygi i wątki niezbyt wciągające i finalnie sprawiające wrażenie urwanych, niedokończonych. Pora wrócić na polskie podwórko, panie Wolff!

Nuda, zmęczenie materiału, brak napięcia i fajerwerków, przesyt - tak pokrótce podsumować można piąty tom cyklu Armageddon Vladimira Wolffa. Im bardziej autor oddala się od wątków czysto polskich w wykreowanym przez siebie dystopijnym świecie, tym gorzej dla jakości jego pisania i przyjemności z lektury. I niestety, trend ten można zaobserwować już w części poprzedniej,...

Niestety rozczarowanie. Cała książka to zlepek słabo trzymających się wątków i zdarzeń. Brak jednego, wiodącego, trzymającego w napięciu motywu. Tym razem autor potraktował nas wyjątkową słabizną. Trzy gwiazdki tylko dlatego że jednak opis walk i katastrof ma opanowane.

Niestety rozczarowanie. Cała książka to zlepek słabo trzymających się wątków i zdarzeń. Brak jednego, wiodącego, trzymającego w napięciu motywu. Tym razem autor potraktował nas wyjątkową słabizną. Trzy gwiazdki tylko dlatego że jednak opis walk i katastrof ma opanowane.