Dobrze napisana książka ale przede wszystkim autor kreśli postać aktorki, którą znałam ale jednak zupełnie inaczej sobie wyobrażałam. Pamiętam ją jako kobietę dojrzałą o specyficznej grze aktorskiej i taką ją Marcin Wilk pokazuje ale też na okres międzywojnia przypadają lata w których była mniej znana ale chyba zupełnie inna. Tak sobie wyobrażam. Chodzi mi o to, że nie była przecież cały czas kobietą dojrzałą czy starzejącą się panią. Brak w tej książce młodej dziewczyny, jej charakterystyki. Szkoda, że tamtej Kwiatkowskiej w tej biografii nie odnalazłam ale może w innej.

Dobrze napisana książka ale przede wszystkim autor kreśli postać aktorki, którą znałam ale jednak zupełnie inaczej sobie wyobrażałam. Pamiętam ją jako kobietę dojrzałą o specyficznej grze aktorskiej i taką ją Marcin Wilk pokazuje ale też na okres międzywojnia przypadają lata w których była mniej znana ale chyba zupełnie inna. Tak sobie wyobrażam. Chodzi mi o to, że nie...

Kobieta pracująca dzięki tej książce na nowo zdobyła moje serce :)

Kobieta pracująca dzięki tej książce na nowo zdobyła moje serce :)

Kiedy słyszę nazwisko „Irena Kwiatkowska”, myślę przede wszystkim o jej ogromnym talencie komediowym. Moim zdaniem była to najwybitniejsza polska aktorka w tej dziedzinie. Wydawałoby się, że książka o niej powinna wzbudzać salwy śmiechu, ale – jak autor zapowiada już w tytule – żarty się skończyły.

W tej pozycji niewiele można znaleźć zabawnych historyjek, ale jest za to bardzo ciekawie i rzetelnie napisana biografia artystki. Widać, że autor faktycznie dążył do tego, aby zbadać jej życiorys – dotarł nie tylko do ogólnodostępnych wywiadów, ale także do rodziny, przyjaciół, znajomych, a nawet do pamiętnika, który aktorka pisała w dzieciństwie i wczesnej młodości. Publikacja zawiera też bardzo wiele ciekawych fotografii.

Czytając, z pewnością nie będziecie się zanosić śmiechem, ale za to dowiecie się, jaka była mała Irka i dorosła Irena.

Kiedy słyszę nazwisko „Irena Kwiatkowska”, myślę przede wszystkim o jej ogromnym talencie komediowym. Moim zdaniem była to najwybitniejsza polska aktorka w tej dziedzinie. Wydawałoby się, że książka o niej powinna wzbudzać salwy śmiechu, ale – jak autor zapowiada już w tytule – żarty się skończyły.

W tej pozycji niewiele można znaleźć zabawnych historyjek, ale jest za to...

Jeszcze jedna biografia Pani Ireny, ale zupełnie inaczej napisana. Dobrze się stało, że mniejszy akcent położono na role filmowe i teatralne. Bo chyba tym razem udało się powiedzieć najwięcej na temat życia prywatnego Aktorki, jej cech osobowości. Bo mimo niezaprzeczalnego talentu oraz zasług dla teatru, niezwykłej pracowitości, umiejętności cyzelowania każdej roli, to nie była osobą łatwą w kontaktach czy tak bardzo towarzyską, jak może była postrzegana. Bardzo wymagająca wobec siebie, ale względem innych – ale może to właśnie domena Wielkich Artystów…
Sporo na temat kształtowania osobowości oraz Jej życiowych wyborów mówią cytowane fragmenty przedwojennego pamiętnika Aktorki. Poruszające były wspomnienia dotyczące Pana Bolesława Kielskiego, który chociaż sam był znaną postacią radiowo-telewizyjną świadomie ustąpił pola małżonce… Mimo, że przeczytałem jako dopiero ostatnią w korowodzie książek o Pani Irenie, wcale nie oceniam jej niżej.

Jeszcze jedna biografia Pani Ireny, ale zupełnie inaczej napisana. Dobrze się stało, że mniejszy akcent położono na role filmowe i teatralne. Bo chyba tym razem udało się powiedzieć najwięcej na temat życia prywatnego Aktorki, jej cech osobowości. Bo mimo niezaprzeczalnego talentu oraz zasług dla teatru, niezwykłej pracowitości, umiejętności cyzelowania każdej roli, to nie...

Dobrze napisana szczegółowa biografia. Szkoda, że nie ma anegdot o Irenie Kwiatkowskiej. Mimo to czyta się bardzo dobrze.

Dobrze napisana szczegółowa biografia. Szkoda, że nie ma anegdot o Irenie Kwiatkowskiej. Mimo to czyta się bardzo dobrze.

To intymny portret Ireny Kwiatkowskiej, która wykreowała postać "kobiety pracującej". Autor przybliża nam postać jednej z ikon epoki radiowo -telewizyjnej, która nie jednemu potrafiła zaimponować punktualnością, pracowitością i solidnością w pracy zawodowej. Prywatnie zaś była pełna sprzeczności. Jaka naprawdę była Pani Kwiatkowska? W książce przynajmniej częściowo znajdziemy odpowiedź na to pytanie.
Jednak styl autora jest dość trudny w odbiorze.

To intymny portret Ireny Kwiatkowskiej, która wykreowała postać "kobiety pracującej". Autor przybliża nam postać jednej z ikon epoki radiowo -telewizyjnej, która nie jednemu potrafiła zaimponować punktualnością, pracowitością i solidnością w pracy zawodowej. Prywatnie zaś była pełna sprzeczności. Jaka naprawdę była Pani Kwiatkowska? W książce przynajmniej częściowo...

Ewidentnie autorowi zabrakło warsztatu dziennikarsko-historycznego

Ewidentnie autorowi zabrakło warsztatu dziennikarsko-historycznego

+

+

(Audiobook, czyta Małgorzata Lewińska, prawie 9 godzin)

Czytałem wiele biografii i autobiografii znanych osób. W większości mieli oni bardzo ciekawe, emocjonujące, zmienne, trudne życie, w którym się wiele działo, którzy spotykali wielu ważnych ludzi "z różnych światów". W sumie to chyba tylko o biografii Józefa Rotblata powiedziałbym, że była "zwyczajna i szara".

Ale teraz zdałem sobie sprawę, że myliłem przyczynę ze skutkiem. Cóż, nawet mnie się udaje na to złapać. Biografie ludzi znanych, które czytałem, nie dlatego były ciekawe, że znani ludzie mają ciekawe biografie, ale dlatego czytałem ciekawe biografie, że autorzy piszą właśnie o ludziach, którzy mieli ciekawe biografie. A o tych "nudziarzach" nie piszą bo nikt nie chciałbym o tym czytać.

I tu dalsze obserwacje: Marcin Wilk zrobił kawał solidnej roboty, żeby biografia Pani Ireny Kwiatkowskiej dała się czytać bo, nie owijajmy w bawełnę, życie Pani Ireny było po prostu typowe i zwyczajne. Gdybym nie wiedział, o kim ta książka, to bym powiedział, że o wiele lepiej byłoby napisać o mojej babci Zosi bo ona miała bardziej ciekawe, a do tego trudniejsze chyba, życie. O babci Geni, w ogóle nie wspominam, bo gdyby ktoś napisał jej biografię to ludzie nie uwierzyliby, że to nie jest montaż kilku życiorysów...

I właśnie najbardziej mnie samego zaskakujące spostrzeżenie: ludzie będący mistrzami w jakiejś dziedzinie, prawdziwymi profesjonalistami, "wzorcami z Sevres" miewają czasem zupełnie proste życie: obudzić się, pójść do pracy, wykonać tę pracę po mistrzowsku, wrócić do domu, założyć kapcie a przede wszystkim pójść wcześnie spać. I "tylko tyle" wystarczy, żeby być kimś naprawdę ważnym dla wielu ludzi. Dla całych pokoleń. Tak jak Pani Irena Kwiatkowska.

Jak sięgnę pamięcią to pierwszą bajką z płyty (byłem wówczas "winylarzem") była "O Tadku niejadku, babci i dziadku", którą mi często puszczano bo... byłem niejadkiem (Szok! - sam już o tym zapomniałem bo dziś nic na to nie wskazuje). A tam była duża rola Ireny Kwiatkowskiej. Oczywiście wówczas nie wiedziałem, że to ona. Potem był chyba "Czerwony kapturek" potem jakieś wiersze Tuwima i poszło. Dla mnie Pani Irena będzie się zawsze kojarzyć z dzieciństwem.

Potem przyszła wczesna młodość. A z nią płyty... "Kabaretu Starszych Panów". Cholera, jak sobie pomyślę to ja chyba byłem strasznie pokręconym dzieciakiem. Nikt z moich znajomych chyba nikt nie słuchał takiej ramoty. No ale ja do dziś się śmieję głośno przy "Zosi i ułanach". Więc wczesna młodość to też Pani Irena.

A potem normalnie: "Czterdziestolatek", "Szpicbródka" i tak poszło. Całe życie z Ireną Kwiatkowską. Jak pewnie 50% populacji. Nie wypada nie przeczytać o jej życiu.

Dużą robotę robi tu lektorka. Leciutko "irenizuje" - tak aby przypominać momentami tę niezapomnianą intonację ale nie na tyle, żeby wyszedł z tego pastisz.

(Audiobook, czyta Małgorzata Lewińska, prawie 9 godzin)

Czytałem wiele biografii i autobiografii znanych osób. W większości mieli oni bardzo ciekawe, emocjonujące, zmienne, trudne życie, w którym się wiele działo, którzy spotykali wielu ważnych ludzi "z różnych światów". W sumie to chyba tylko o biografii Józefa Rotblata powiedziałbym, że była "zwyczajna i szara".

Ale...

To bardzo dobra książka jest. Również, a może przede wszystkim, ze względu na źródła. Dotarcie do nich, lub choćby otrzymanie dostępu, mocno podnoszą jej wartość.

To bardzo dobra książka jest. Również, a może przede wszystkim, ze względu na źródła. Dotarcie do nich, lub choćby otrzymanie dostępu, mocno podnoszą jej wartość.