Książka stara się przybliżyć młodemu człowiekowi jakie były realia życia w PRL-u, ale mam wrażenie że robi to w najgorszy możliwy sposób. Książka mnie strasznie znudziła. Jest przeciągnięta i w ogóle nie rozumiem jej konstrukcji. Nie ma tutaj też jakiś historycznych czy statystycznych danych czy brak tutaj luźnego podejścia do tematu. Mamy jakąś publicystykę i kilka wywodów politycznych autorki, że PIS to trochę taki PZPR, pytanie tylko po co? To zdecydowanie najgorszy reportaż jaki ostatnio przeczytałem

Książka stara się przybliżyć młodemu człowiekowi jakie były realia życia w PRL-u, ale mam wrażenie że robi to w najgorszy możliwy sposób. Książka mnie strasznie znudziła. Jest przeciągnięta i w ogóle nie rozumiem jej konstrukcji. Nie ma tutaj też jakiś historycznych czy statystycznych danych czy brak tutaj luźnego podejścia do tematu. Mamy jakąś publicystykę i kilka wywodów...

Jako urodzony na początku lat 80 nie znalazłem tu zbyt wielu ciekawych informacji, o których bym nie wiedział. Także książka raczej dla młodszego pokolenia.

Jako urodzony na początku lat 80 nie znalazłem tu zbyt wielu ciekawych informacji, o których bym nie wiedział. Także książka raczej dla młodszego pokolenia.

Kontynuacja mojej czytelniczej podróży po PRL-u. Zaraz po lekturze "W szczelinach czasu. Intymnie o PRL-u" Kofty.
Książkę czyta się naprawę szybko. Według mnie bardzo dobra i potrzebna publikacja. Zwłaszcza dla mojego pokolenia 2001, które nie żyło w PRL-u. Autorka dużo miejsca poświęciła gospodarce tamtych czasów. Mimo to nie znalazłam żadnej nowej, zaskakującej wiadomości.

Kontynuacja mojej czytelniczej podróży po PRL-u. Zaraz po lekturze "W szczelinach czasu. Intymnie o PRL-u" Kofty.
Książkę czyta się naprawę szybko. Według mnie bardzo dobra i potrzebna publikacja. Zwłaszcza dla mojego pokolenia 2001, które nie żyło w PRL-u. Autorka dużo miejsca poświęciła gospodarce tamtych czasów. Mimo to nie znalazłam żadnej nowej, zaskakującej...

Ciekawie pokazane patologie gospodarki PRL-u końca lat 70-tych i całej kolejnej dekady lat 80-tych. Choć sam byłem wtedy nastolatkiem i wiele rzeczy pamiętam z autopsji, to przyznam, że bardziej pamiętam to oczami nastolatka niż dorosłej osoby, która aby jako tako żyć musiała posiadać gen kombinowania, manipulowania a także nie raz, nie dwa musiała umieć oszukać system. Może to dlatego polscy przedsiębiorcy cały czas potrafią sobie nadspodziewanie dobrze radzić z coraz bardziej opresyjnym państwem i łakomym fiskusem. Książka bardzo ciekawa i chętnie przeczytałbym kolejne, które będą się koncentrowały się na innych aspektach życia codziennego ludzi w tym dziwnym i zbankrutowanym systemie gospodarki centralnie planowanej. Swoją drogą, studium przypadku PRL-u z jej totalnie zepsutą gospodarką socjalistyczną powinna być podręcznikiem wiedzy w szkole średniej, która choć trochę zaimpregnuje młode umysły przed bajaniem lewicowców o wyższości socjalizmu nad zgniłym kapitalizmem.

Ciekawie pokazane patologie gospodarki PRL-u końca lat 70-tych i całej kolejnej dekady lat 80-tych. Choć sam byłem wtedy nastolatkiem i wiele rzeczy pamiętam z autopsji, to przyznam, że bardziej pamiętam to oczami nastolatka niż dorosłej osoby, która aby jako tako żyć musiała posiadać gen kombinowania, manipulowania a także nie raz, nie dwa musiała umieć oszukać system....

Dosyć ciekawa, ale skupia się praktycznie tylko na gospodarce a nie innych zagadnieniach, brakuje poruszenia innych aspektów życia, wspomnień czy życiorysów w bardziej rozbudowanej formie. Te które się pojawiają dla ilustracji danej dziedziny gospodarki są raczej lakoniczne.

Dosyć ciekawa, ale skupia się praktycznie tylko na gospodarce a nie innych zagadnieniach, brakuje poruszenia innych aspektów życia, wspomnień czy życiorysów w bardziej rozbudowanej formie. Te które się pojawiają dla ilustracji danej dziedziny gospodarki są raczej lakoniczne.

Bardzo dobry opis tego jak naprawdę wyglądał PRL, który wbrew jego apologetom, cierpiącym chyba na zbiorową amnezję, był ustrojem bandyckim, odbierał ludziom godność, opierał się o wszechobecne "znajomości" i "załatwianie" i ostatecznie doprowadził Polskę do zapaści.

Polecam najbardziej ostatni rozdział, poświęcony budownictwie w PRL-u, szczególnie ludziom ciętym na obecną "patodeweloperkę" i niezadowolonym z tego że nie zamontowano im domofonu - niech się dowiedzą bądź przypomną, jak to cudowny, socjalny ustrój oddawał mieszkania pozbawione mediów, ogrzewania (!) czy dróg dojazdowych tylko po to żeby "wyrobić plan". Jak cwaniacy i partyjna nomenklatura "załatwiała sobie" drugie mieszkanie w dobrej lokalizacji dzięki znajomościom, a "zwykli ludzie" po latach oszczędzania na książeczkę mieszkaniową otrzymywali zwrot wpłaconych pieniędzy - o równowartości czajnika. O domach budowanych ze śmieci, krzywych ścianach, zapadających się blokach przez błędy budowlane (osobiście znam taki przypadek, kilka minut drogi od mojego domu),mieszkaniach bez wyposażenia ani nawet tynku na ścianach, które trzeba było własnym sumptem próbować wykończyć, mając do dyspozycji sklepy w których niczego nie było, albo o osiedlach po których brodziło się po kostki w błocie, bo nie zbudowano dróg ani żadnej infrastruktury - sklepów, szkół, przychodni, które wszak nie były "częścią planu". O wszechobecnej fuszerce, kradzieży materiałów i przekrętach na każdym kroku. Być może wtedy tęskniący za tym ustrojem pójdą po rozum do głowy.

Bardzo dobry opis tego jak naprawdę wyglądał PRL, który wbrew jego apologetom, cierpiącym chyba na zbiorową amnezję, był ustrojem bandyckim, odbierał ludziom godność, opierał się o wszechobecne "znajomości" i "załatwianie" i ostatecznie doprowadził Polskę do zapaści.

Polecam najbardziej ostatni rozdział, poświęcony budownictwie w PRL-u, szczególnie ludziom ciętym na obecną...

Sporo ciekawych informacji, pokazujących życie w czasach PRL. Raczej pokazująca obraz negatywyny lecz bez oceniania wladzy i krytyki tego okresu. Brakowało mi czegoś w tej książce...Może bardziej osobistego reportażu

Sporo ciekawych informacji, pokazujących życie w czasach PRL. Raczej pokazująca obraz negatywyny lecz bez oceniania wladzy i krytyki tego okresu. Brakowało mi czegoś w tej książce...Może bardziej osobistego reportażu

A ja mam pewien dysonans poznawczy czytając tę książkę. Chodzi o ocenę zjawisk i łączenie ich tylko z poprzednim systemem. Np. pojawiająca się na początku sprawa przeszukiwania włókniarek. Jakiś czas temu wspomniał o tym także Paweł Śpiewak w kontekście odzyskanej godności po 89 roku. Bardzo mnie dziwi takie podejście (tym bardziej, że włókniarki przede wszystkim skandalicznie mało zarabiały i pracowały w skrajnie złych warunkach i tu należałoby postawić akcent). Dziś mamy nowoczesne metody monitorowania pracowników (i nie tylko ;)) ale na przełomie wieków, gdy jako studentka pracowałam na tzw. promocjach w marketach, przeszukania i sprawdzanie było na porządku dziennym. Co więcej wyjścia do toalety wliczane były w przerwy i nie można było sobie ot tak wyjść z terenu sklepu. Obawiam się, że starsze pokolenie mało wie o świecie, który nam "wywalczyło", a krytyka świata w którym żyli - oprócz oczywistych problemów systemowych czy politycznych - często związana była z młodzieńczą potrzebą zmiany/poprawy rzeczywistości. Wyobraźnię i poczucie niższości podbijały zachodnie filmy, PEWEX-y z towarami niedostępnymi dla każdego a bez wątpienia atrakcyjniejszymi z wyglądu.
W PRL nie każdy mógł posiadać działkę rekreacyjną. A jak jest dzisiaj?

Dzisiaj nie raz zazdroszczę moim rodzicom życia w PRL - skromnego, ale stabilnego, zamkniętego w sensowny rytm pracy i wypoczynku (do którego każdy miał niezbywalne prawo ;)),gdzie każdy miał jakąś swoją rolę (myślę, że właśnie posiadanie tzw. zawodu było podstawą godności ludzi i że szczególnie cenili to sobie ci, którzy pamiętali IIRP),dzieci chodziły do przedszkoli i szkół, opieka medyczna była dostępna dla wszystkich. Dzisiaj - konstytucja niby to gwarantuje, ale jej zapisy są regulowane aktualnymi ustawami, a ustawa mocno ten dostęp ogranicza - zwłaszcza dla tych, którzy bardziej sobie ową wolność "cenią" ;).... więc mamy nawet system wysokich kar, dla nieubezpieczonych, którzy indywidualnie chcą wrócić do systemu..... Ciekawa jestem jak dzisiaj ludzie zakredytowani, albo pracujący na podstawie umów elastycznych definiują swoją wolność?
Czy ktoś pamięta czasy, kiedy bank był instytucją kojarzącą się z solidnością i pomnażaniem naszych a nie swoich pieniędzy? ;)

Czasami mam wrażenie, że pokolenie przedwojenne za wartość uważało powszechny i egalitarny dostęp do edukacji i innych zdobyczy systemowych, a pokolenia urodzone w latach 50-tych i 60-tych marzyły o dżinsach z PEWEX-u.
Więc sama nie wiem. PRL nie był rajem - szczególnie lata 80-te pełne rezygnacji i bylejakości, mocno podpieranymi przez sankcje z zachodu i jednak zdecydowany zanik wiary w system po 3 dekadach (podobne procesy percepcyjne zachodzą teraz wobec obecnego systemu). Myślę, jednak że wiele patologii, które wówczas miały miejsce nie było "winą PRL" ale uniwersalną ludzką skłonnością.

A ja mam pewien dysonans poznawczy czytając tę książkę. Chodzi o ocenę zjawisk i łączenie ich tylko z poprzednim systemem. Np. pojawiająca się na początku sprawa przeszukiwania włókniarek. Jakiś czas temu wspomniał o tym także Paweł Śpiewak w kontekście odzyskanej godności po 89 roku. Bardzo mnie dziwi takie podejście (tym bardziej, że włókniarki przede wszystkim...

Książka Joanny Solskiej w sposób bardzo przystępny opowiada nam o polskiej historii nowożytnej, skupiając się na latach 80tych. Dla mnie, osoby urodzonej po okresie transformacji, do tej pory był to czas dość zamglony. Z jednej strony słyszałem mnóstwo absurdów ówczesnego ustroju, z drugiej to czas młodość pokolenia rodziców, z których ust nieraz padło stwierdzenie "za Gierka było lepiej..." Po lekturze 80-tych zdałem sobie sprawę, że tak na prawdę nie wiedziałem o tych czasach prawie nic. Dlatego uważam, że osoby nieznające tamtych czasów, powinny się zapoznać z tą książką, żeby uzupełnić wiedzę i złapać trochę kontekstu do groteski PRLu, tak często przedstawianej np. w filmach Barei.

Książka Joanny Solskiej w sposób bardzo przystępny opowiada nam o polskiej historii nowożytnej, skupiając się na latach 80tych. Dla mnie, osoby urodzonej po okresie transformacji, do tej pory był to czas dość zamglony. Z jednej strony słyszałem mnóstwo absurdów ówczesnego ustroju, z drugiej to czas młodość pokolenia rodziców, z których ust nieraz padło stwierdzenie...

Książka bardzo celnie opisuje absurdy życia w ostatniej dekadzie PRLu, mnóstwo faktów, o których dziś się zapomina patrząc przez różowe okulary na czasy, które dziś darzone są wielkim sentymentem.

Książka bardzo celnie opisuje absurdy życia w ostatniej dekadzie PRLu, mnóstwo faktów, o których dziś się zapomina patrząc przez różowe okulary na czasy, które dziś darzone są wielkim sentymentem.