Sympatyczna ramotka i niewiele ponadto, w przeważającej większości opowiadania w narracji pierwszoosobowej zlewają się w jedno. Cechą charakterystyczną nowelek Bensona są dłuuugie ekspozycje i pospieszne, urywane, niezbyt ciekawe zakończenia. Ekspozycje te czasami mają barokową, czy wręcz incepcyjną formułę, lecz w większości umiejętnie budują klimat i wciągają czytelnika w opowieść, która zaraz potem się kończy, czego najlepszym przykładem jest opowiadanie "Jak trwoga odeszła z długiej galerii", wyśmienite stopniowanie napięcia przez kilkanaście stron, a potem pół strony bardzo rozczarowującego rozwiązania akcji.
Mieszane mam uczucia po lekturze, grozy w tym wszystkim za dużo nie było, ale wydaje mi się, że warto przeczytać, bo nowelki mają swój specyficzny urok, a niektóre są całkiem pomysłowe.

Sympatyczna ramotka i niewiele ponadto, w przeważającej większości opowiadania w narracji pierwszoosobowej zlewają się w jedno. Cechą charakterystyczną nowelek Bensona są dłuuugie ekspozycje i pospieszne, urywane, niezbyt ciekawe zakończenia. Ekspozycje te czasami mają barokową, czy wręcz incepcyjną formułę, lecz w większości umiejętnie budują klimat i wciągają czytelnika w...

Zaskakująco dobre opowiadania! Mają swój klimat. Trochę Poego, trochę ghost stories, spirytyzm, nauka, nieco A. Christie. Opowiadania jednak nierówne. Pokój...,
db/bdb

Zaskakująco dobre opowiadania! Mają swój klimat. Trochę Poego, trochę ghost stories, spirytyzm, nauka, nieco A. Christie. Opowiadania jednak nierówne. Pokój...,
db/bdb

Drugi raz Benson gości u nas w Bibliotece Grozy. Podobno nie ostatni. Sporo słyszałem o tytułowym opowiadaniu, więc nastawiony pozytywnie zaczytałem się w niezwykłych historiach...
Niestety poczułem lekkie rozczarowanie. O ile tytułowy utwór jest autentycznie udany, w zbiorze znalazłem tylko jeszcze dwa niezłe teksty (zabawny "Seans pana Tilly'ego" z motywem, który widziałem w filmie "Uwierz w ducha", oraz "Wyklęta" opowiadająca o reinkarnacji),a to za mało. Sporo tu miejsca dla historii niestety zanadto konwencjonalnych i przez to przewidywalnych - nawet jak na standardy opowieści o duchach. No, ale nie ma co lamentować, bo autor pozostawił jednak po sobie jeszcze kilka rzeczy wartych poznania. Pojedyńcze sceny, które zdołałem zapamiętać, świadczą o tym, że nie jest tak źle. Mam nadzieję, że kolejny, zapowiadany dumnie zbiór okaże się trochę lepszy, choć aż takim optymistą to ja nie jestem...

Drugi raz Benson gości u nas w Bibliotece Grozy. Podobno nie ostatni. Sporo słyszałem o tytułowym opowiadaniu, więc nastawiony pozytywnie zaczytałem się w niezwykłych historiach...
Niestety poczułem lekkie rozczarowanie. O ile tytułowy utwór jest autentycznie udany, w zbiorze znalazłem tylko jeszcze dwa niezłe teksty (zabawny "Seans pana Tilly'ego" z motywem, który...

Drugi tom opowiadań Bensona w serii zawierającą słynną opowieść „Pokój na wieży”. Opowiadania trzymają poziom, choć chyba pierwszy tom zrobił na mnie nieco lepsze wrażenie.

Straszliwy sen przeradzający się w rzeczywistość stanowi sedno wskazanego we wstępie legendarnego opowiadania Bensona. Plądrowanie grobu jest tematem „Grobu Abdula Alego”. Z zakazanymi polowaniami na zające mamy do czynienia w „Polowaniach w Achnaleish”. Klasyczną opowieścią o duchach jest „Jak trwoga odeszła z długiej galerii” o domu w którym straszy ze względu na dawną tragedię rodzinną. Źródłem grozy „Wyłonienia z mroku” jest temperatura i jej zmienność. „Sąsiednie łóżko” opowiada o hotelu, gdzie straszy ze względu na zgon samobójczy alkoholika. Bohaterem „Istoty z żywiołu” jest doktor parający się spirytyzmem. Eksperyment lekarski z morderstwem w tle występuje w opowiadania „Gdy przemówią umarli”. „Wyklęta” opisuje pewną nieumarłą. „W wiejskim domu” stanowi o mężu alkoholiczki i jego ostatecznym rozwiązaniu. Tajemnicza piękność i jej kres występuje w „Nieodgadnionych wyrokach losu”. „Seans pana Tilly’ego” relacjonuje o seansie spirytystycznym, gdzie pojawia się duch zmarłego. Ostatni utwór „Historia Roderica” można sklasyfikować jako melodramat grozy.

Drugi tom opowiadań Bensona w serii zawierającą słynną opowieść „Pokój na wieży”. Opowiadania trzymają poziom, choć chyba pierwszy tom zrobił na mnie nieco lepsze wrażenie.

Straszliwy sen przeradzający się w rzeczywistość stanowi sedno wskazanego we wstępie legendarnego opowiadania Bensona. Plądrowanie grobu jest tematem „Grobu Abdula Alego”. Z zakazanymi polowaniami na...

Zaiste, smakowity to był kąsek literatury grozy wśród zalewającej współczesny rynek "kaszany", w której główną rolę grają przemoc, krew i bebechy.
Stare, klasyczne opowiadania mają w sobie coś takiego, że mimo upływu dziesiątek lat, potrafią zmrozić krew w żyłach - kunsztem, nieprzewidywalnością i niebanalną historią. Dokładnie taki jest ten zbiór Edwarda Bensona.
Antologia (która nota bene do niedawna była trudno dostępna za przyzwoite pieniądze) zawiera 13 subtelnych, acz przerażających opowieści z dreszczykiem. Na mnie osobiście największe wrażenie zrobiły trzy:
- tytułowa opowiastka "Pokój na wieży"
- "Wyklęta"
- "Gdy przemówią umarli"

Polecam zarówno wielbicielom grozy jak i tym, którzy tylko od czasu do czasu lubią poczuć gęsią skórkę :)

Zaiste, smakowity to był kąsek literatury grozy wśród zalewającej współczesny rynek "kaszany", w której główną rolę grają przemoc, krew i bebechy.
Stare, klasyczne opowiadania mają w sobie coś takiego, że mimo upływu dziesiątek lat, potrafią zmrozić krew w żyłach - kunsztem, nieprzewidywalnością i niebanalną historią. Dokładnie taki jest ten zbiór Edwarda Bensona.
Antologia...