Drugi tom, „Hedwiga i Maks-Olof” to kolejny rok z życia Hedwigi. Tym razem głównym motywem są konie, a w przypadku Hedwigi – brak konia, którego najbardziej na świecie pragnie mieć. Wcale nie pomaga kwestia, że w klasie Hedwigi wybucha epidemia "końskiej gorączki" ;) Wszystkie dziewczynki z wyjątkiem Lindy fascynują się końmi, a w centrum uwagi znajduje się jedyna dziewczynka, która ma własnego konia (Okruszka). To sprawia, że Hedwiga jeszcze bardziej pragnie konia – jest pozycja w klasie znacznie by się poprawiła. I w końcu dostaje wymarzonego rumaka. No, może nie do końca wymarzonego :D Staje się on jej wstydliwą tajemnicą i powodem licznych kłamstw – a że kłamstwo ma krótkie nogi, Hedwiga popada w liczne kłopoty. Podobnie jak w pierwszym tomie, mamy okazję zapoznać się ze szczegółami życia w małym szwedzkim miasteczku, poznajemy kolejne świąteczne obyczaje. Poznajemy też starszego kuzyna Hedwigi, Tony’ego, który odegra dość istotną rolę.

Książki o Hedwidze są zabawne, ale nie w każdym calu – życie przecież nie zawsze jest zabawne, a książki Fridy Nilsson nie są lukrowane. Szukając informacji na temat jej twórczości trafiłem na wzmiankę mówiącą o tym, że była jedną z pierwszych autorek, które poruszyły temat cenzury w książkach dla dzieci. Pokazuje ona życie takim jakie jest, co może zniechęcić niektórych rodziców do lektury dzieciom – ale przecież świat nie jest idealny, a dzieci nie powinno się przez całe życie trzymać pod kloszem. Jeśli to my czytamy naszym pociechom, to na upartego możemy wyfiltrować pewne rzeczy, ale czy naprawdę warto? Dzieci często mają bardzo wyidealizowany obraz świata, bazujący na różnych bajkach, przez co potem mogą mieć o wiele trudniej zrozumieć, że rzeczywistość jest jednak inna i zderzenie z nią może być dużo bardziej bolesne. Dlatego choć pewne momenty nie do końca mi się podobały, to zamierzam dokupić dwa pozostałe tomy przygód Hedwigi. Książki o Hedwidze bardzo dobrze nadają się do samodzielnego czytania - czcionka jest odpowiednio duża, a zdania raczej proste (co akurat może nieco irytować dorosłego czytającego dzieciom do poduszki). Dzieci może nie wszystko zrozumieją, bo Skandynawia to jednak inny świat niż Polska, ale myślę, że to naprawdę dobre lektury dla dzieci w wieku okołozerówkowym (u nas 5,5 i 7,5 roku - zadowolone z Hedwigi). Ta seria nie wywrze z pewnością na dzieciach takiego wrażenia, jak w czasach mojego dzieciństwa "Dzieci z Bullerbyn", ale warto aby dzieci poznały Hedwigę. A "Dzieci z Bullerbyn" czekają na pólce na swoją kolej :)

Drugi tom, „Hedwiga i Maks-Olof” to kolejny rok z życia Hedwigi. Tym razem głównym motywem są konie, a w przypadku Hedwigi – brak konia, którego najbardziej na świecie pragnie mieć. Wcale nie pomaga kwestia, że w klasie Hedwigi wybucha epidemia "końskiej gorączki" ;) Wszystkie dziewczynki z wyjątkiem Lindy fascynują się końmi, a w centrum uwagi znajduje się jedyna...

Hedwiga rozpoczyna naukę w drugiej klasie. Nadal kumpluje się z Lindą. Cała klasa zafascynowana jest końmi i zabawy w owe czworonożne zwierzęta zajmują dzieciakom wszystkie szkolne przerwy, tymczasem w życiu Hedwigi pojawia się Maks-Olof. Niestety nie jest to koń.
Poza tym co jeszcze? Jedno małe kłamstwo będzie ją duuuużo kosztować,
Adolf oberwie całkiem zasłużenie w nos, nowa torba zaliczy niespodziewaną kąpiel. Na szczęście pojawi się bohater, który pomoże w problemach.
Druga część jest bardziej dramatyczna, ponieważ pojawia się wątek szkolnej przemocy.
Warto!
Polecamy.

P.S. Najpierw była Kici Kocia, potem Basia, a teraz rządzi Hedwiga ;-)

Hedwiga rozpoczyna naukę w drugiej klasie. Nadal kumpluje się z Lindą. Cała klasa zafascynowana jest końmi i zabawy w owe czworonożne zwierzęta zajmują dzieciakom wszystkie szkolne przerwy, tymczasem w życiu Hedwigi pojawia się Maks-Olof. Niestety nie jest to koń.
Poza tym co jeszcze? Jedno małe kłamstwo będzie ją duuuużo kosztować,
Adolf oberwie całkiem zasłużenie w nos,...

Przekład: Barbara Gawryluk
Ilustracje: Anke Kuhl
Wydawnictwo: Dwie Siostry
Warszawa 2018

Idziemy za ciosem.
Po świetnie przyjętej w naszym domu pierwszej części przygód Hedwigi, od razu zabieramy się za kolejną.
I wcale nie jest już tak wesoło jak w pierwszej.
Hedwiga jest o rok starsza, o rok niegrzeczniejsza, o rok doroślejsza.
Jej szkolne problemy zaczynają nabierać rumieńców, ponieważ robią się coraz większe.
Walcząc o popularność, Hedwiga brata się z mniej przyjaznymi dziewczynkami, które są atrakcyjne dla otoczenia ze względu na finansowe możliwości ich rodziców.
Posiadanie własnego konia jest bardzo nobilitujące, również w środowisku ośmiolatków.
Hedwiga marzy o własnym koniu, wie, że jej rodziców nie stać na tak duży wydatek, ale zaczyna snuć fantazje o swoim koniu.
Gdy dostaje w prezencie od taty osła, wcale nie jest zadowolona.
Bogata wyobraźnia i swobodne podejście do kłamstwa pozwala jej ubarwić proweniencję Maksa - Olofa, zbudować na tym piramidalne kłamstwo, które, na krótką chwilę, czyni z Hedwigi szkolną gwiazdę.
Jakie będą konsekwencje kłamstw?
Autorka po raz kolejny naraża swoją małą bohaterkę na wiele sytuacji w których trudno ją czytelnikowi lubić.
I, choć w pierwszej części wiele uchodziło dziewczynce na sucho, to w drugiej coraz trudniej o tłumaczenie dla jej łobuziarskich zachowań.
Mimo to czytamy część trzecią, ale raczej ze względu na ciekawość co do losów Hedwigi, niżli ze względu na sympatię do niej.

http://ksiazniczkaa.blogspot.com/

Przekład: Barbara Gawryluk
Ilustracje: Anke Kuhl
Wydawnictwo: Dwie Siostry
Warszawa 2018

Idziemy za ciosem.
Po świetnie przyjętej w naszym domu pierwszej części przygód Hedwigi, od razu zabieramy się za kolejną.
I wcale nie jest już tak wesoło jak w pierwszej.
Hedwiga jest o rok starsza, o rok niegrzeczniejsza, o rok doroślejsza.
Jej szkolne problemy zaczynają nabierać...

Fajna książka. Ładne ilustracje. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Ładne ilustracje. Szybko się czyta. Polecam

Pełna humoru, doskonała skandynawska literatura dla dzieci. Polecam

Pełna humoru, doskonała skandynawska literatura dla dzieci. Polecam