Bardzo nierówna pozycja. Przez większość jej objętości, zaciekawił mnie tylko wątek Miny – tajemniczej wojowniczki, prowadzonej przez wolę tajemniczego boga. Postać ta została bardzo dobrze rozpisana i zaintrygowała mnie swoją wielowymiarowością.
Dopiero pod koniec powieści wybiły się z tła motywy elfickie, kiedy światło reflektorów wreszcie odpowiednio mocnym strumieniem padło na ich prawowitych władców.
Nie lubię Tasa – postać irytowała mnie w „Smokach krasnoludzkich podziemi”, tutaj sprawiała, że rozważałam rzucenie książki w kąt. Kenderzy są, niestety, w moim odczuciu strasznie przerysowaną, wychodzącą nawet poza granice absurdu rasą. Nieszczególnie ciekawe było też wspominanie nieżyjących już bohaterów – na tyle nieprecyzyjne, że nie tłumaczyło nowym czytelnikom prawie niczego, a na tyle rozwklekłe, by kogoś potencjalnie zniechęcić do całej historii.
Czy polecam? Nie. Książka byłaby niezła, gdyby liczyła sobie jedną trzecią aktualnej objętości i skupiała na aktualnych problemach bohaterów oraz postaci Miny. Doczytałam, ale chyba szkoda było mojego czasu.

Bardzo nierówna pozycja. Przez większość jej objętości, zaciekawił mnie tylko wątek Miny – tajemniczej wojowniczki, prowadzonej przez wolę tajemniczego boga. Postać ta została bardzo dobrze rozpisana i zaintrygowała mnie swoją wielowymiarowością.
Dopiero pod koniec powieści wybiły się z tła motywy elfickie, kiedy światło reflektorów wreszcie odpowiednio mocnym strumieniem...

To dopiero moja pierwsza część z książkami Dragonlance. Trochę się bałam, że nie zaczynam według chronologii kolejnych serii, ale na szczęście nieznajomość ich w niczym nie przeszkadza. Z pewnością ubogaciłaby tę lekturę - dodałaby suspensu albo pomogła zrozumieć stopień komplikacji wątków, jednak bez niej i tak wciągnęłam się w historię bez reszty. Z początku nie widać wielu połączeń między konkretnymi bohaterami ale gdy te przychodzą i akcja nabiera tempa, wprost nie można się oderwać. Polecam.

To dopiero moja pierwsza część z książkami Dragonlance. Trochę się bałam, że nie zaczynam według chronologii kolejnych serii, ale na szczęście nieznajomość ich w niczym nie przeszkadza. Z pewnością ubogaciłaby tę lekturę - dodałaby suspensu albo pomogła zrozumieć stopień komplikacji wątków, jednak bez niej i tak wciągnęłam się w historię bez reszty. Z początku nie widać...

Jak na kolejny tom kolejnej serii, trzeba przyznać, że jest to dosyć gruba książka. Co mi się podoba to przede wszystkim przedstawienie postaci Mówcy Słońc i Gwiazd, czyli dwa elfy w akcji. Kamień z serca, że to nie tylko głupiutkie marionetki w rękach innych. Jestem ciekawa, co będzie dalej.

Jak na kolejny tom kolejnej serii, trzeba przyznać, że jest to dosyć gruba książka. Co mi się podoba to przede wszystkim przedstawienie postaci Mówcy Słońc i Gwiazd, czyli dwa elfy w akcji. Kamień z serca, że to nie tylko głupiutkie marionetki w rękach innych. Jestem ciekawa, co będzie dalej.

Moja ulubiona książka tych autorów.

Moja ulubiona książka tych autorów.