Świetna książka. Dla mnie jej siłą są opisy różnych sytuacji z jakimi stykał się na froncie autor - lekarz. Los potomków Bułgarów, którzy kiedyś przywędrowali na Krym, wyciąganie z niewoli sowieckich lekarzy, żeby mogli zająć się sowieckimi jeńcami, francuscy jeńcy, którzy wolą ewakuować się z Niemcami niż ryzykować wyzwolenie przez Sowietów. Takich smaczków jest mnóstwo.

Świetna książka. Dla mnie jej siłą są opisy różnych sytuacji z jakimi stykał się na froncie autor - lekarz. Los potomków Bułgarów, którzy kiedyś przywędrowali na Krym, wyciąganie z niewoli sowieckich lekarzy, żeby mogli zająć się sowieckimi jeńcami, francuscy jeńcy, którzy wolą ewakuować się z Niemcami niż ryzykować wyzwolenie przez Sowietów. Takich smaczków jest mnóstwo.

5/10

5/10

„Budowla z kart miliardów,
a na jej szczycie człowiek.
Ufny w swą potęgę, dokłada karty nowe”.






Długo zastanawiałam się jak zabrać się do recenzji książki Niewidzialna Flaga... Nie chodziło o to, że nie wiem jak ją napisać, ale o to ile napisać prawdy a ile przemilczeć. Uważam, że recenzja powinna zawierać jakieś wątki historyczne, jeśli książka jest z tego gatunku oraz wątki biograficzne jeśli takie są, oraz oczywiście własną opinię czasami dobrą czasami złą.


Pozycja Pana Petera Bamma a właściwie Curta Emmricha wywołała u mnie ambiwalentne uczucia. Zaczynając od początku, jest to powieść autobiograficzna, autor przedstawia w niej swoje życie na froncie II wojny światowej jako chirurga, który ratuje ludziom życie. Pan Bamm był lekarzem dywizyjnej kompanii medycznej. Niemiecki chirurg, który był weteranem kampanii francuskiej, rosyjskiej i greckiej. Brał udział w kampanii na wschodzie praktycznie od momentu jej rozpoczęcia. Był uczestnikiem walk na Kaukazie, oraz na Krymie, aż do momentu swojej ewakuacji z Helu. Autor wspomina też walki na Ukrainie oraz przepustki. Jego autobiografia zachwyca wręcz wspomnieniami innych członków opisanych wydarzeń i przyjaciół.


Książka zawiera również szczegółowe opisy pracy lekarza na froncie, niesamowite opisy warunków, w jakich przyszło autorowi pracować, a także tego co robił, aby uratować ludzkie życie, naprawdę zasługuje na wielki szacunek. Pozycja ta nie ma jakby jednej fabuły jest raczej zbiorem wspomnień Pana Bamma, jednak ułożone są one po kolei chronologicznie, więc nie ma przeskakiwania, w czasie w przeszłość lub przyszłość. Czyta się tę publikację naprawdę z wielką przyjemnością, prosty język wartkość opowieści i lekkość pióra pisarza sprawiają, że książka jest wielką przyjemnością, jednak...


Jest w tej publikacji wiele rzeczy, których nie rozumiem. Pan Emmrich nie nazywa Adolfa Hitlera po imieniu i nazwisku, tylko określa go mianem „Dyktator”. Gdyby ktoś nie wiedział nic o historii II wojny, w ogóle by nie wiedział, kim jest ów dyktator. Z całą pewnością za granicą, a zwłaszcza w Niemczech książka Pana Bamma byłaby wspaniałą propagandą o cudownym Wehrmachcie i dyktatorze, który w pozycji Niewidzialna Flaga jest całkowicie anonimowy. Oczywiście partia jest opisana w sposób uczciwy, ale już sami żołnierze okazują się w relacji pisarza ucieleśnieniem dobra. Ciekawy jest również stosunek autora do Rosjan... Powiedziałabym nad wyraz przyjazny. Być może cały styl książki wynika po prostu ze zmęczenia Pana Bamma tematem, jednak wypadałoby w swej autobiografii potępić to co się działo... U pisarza są to raczej opowieści na chłodno, jak by miał zaraz powiedzieć... Matko niech to już się skończy. Aż dziwne, że autor niby taki antyhitlerowiec nie miał nawet odwagi napisać nazwiska Hitler w swej publikacji. W ogóle zwrot, że „Partia” jest odpowiedzialna za zbrodnie „O których się słyszy” jest co najmniej śmieszny. Dlaczego pisarz otwarcie nie napisał jakie to zbrodnie i wobec kogo... Moim zdaniem w publikacji nie ma nic o świadomości Niemców co do ich zbrodni, jakie popełniali.




Jeśli faktycznie na froncie było tak jak pisze Pan Bamm to w sumie z książki nie można się dowiedzieć, kto był katem a kto ofiarą, ponieważ jakiś Dyktator z jakiejś Partii dokonywał zbrodni „o których się mówi”. Nie wiem, czy w ogóle przedstawienie historii było w zamyśle pisarza... Jeśli ją pominiemy, można powiedzieć, że bardziej przyświecał mu cel przedstawienia swojej pracy na froncie i pod tym względem książka to mistrzostwo świata.


Poza tym, że pozycja ta dla mnie wartość historyczną ma nijaką samo przedstawienie życia na froncie oraz problemów z nim związanych jest naprawdę super. Raczej bym się nie kierowała tą publikacją gdybym chciała wiedzieć kto, z kim, dlaczego, i o co, a także kto jest katem kto ofiarą w II wojnie światowej, ale jako ciekawostka i dodatek do bardziej szczegółowych pozycji i przede wszystkim uczciwych ta publikacja jak najbardziej się nadaje.


Mimo moich przemyśleń książkę Niewidzialna Flaga polecam. Dobrze jest znać różny punk widzenia. Choć moim zdaniem dla nas Polaków pozycja Pana Bamma nic nie wnosi. Mimo tego, że czyta się ją lekko i przyjemnie zastanawiałam się, dlaczego fundacja historyczna zdecydowała się ją wydać... Chyba, za dużo mamy dziś poprawności politycznej. Pozycja całkowicie dla znawców prawdziwej historii.

„Budowla z kart miliardów,
a na jej szczycie człowiek.
Ufny w swą potęgę, dokłada karty nowe”.






Długo zastanawiałam się jak zabrać się do recenzji książki Niewidzialna Flaga... Nie chodziło o to, że nie wiem jak ją napisać, ale o to ile napisać prawdy a ile przemilczeć. Uważam, że recenzja powinna zawierać jakieś wątki historyczne, jeśli książka jest z tego gatunku...

No tak,chociaż książka z tzw.moich ulubionych,czyli pisanych przez samo życie,nie zachwyciła mnie.
Dlaczego?Była dość nudnawa,chociaż miała pewien potenciał.

No tak,chociaż książka z tzw.moich ulubionych,czyli pisanych przez samo życie,nie zachwyciła mnie.
Dlaczego?Była dość nudnawa,chociaż miała pewien potenciał.

Treść książki wpisuje się doskonale we współczesną narrację pokazaną między innymi w filmie "Nasze matki, nasi ojcowie". Hilter przez Autora nie jest wymieniany z nazwiska, a jedynie określany mianem "Dyktator" - tak jakby władzę sprawował na podstawie jakiegoś zamachu lub władzę objął siłą. Gdzieś w tle występuje demoniczna "Partia" i jej funkcjonariusze odpowiedzialni za zbrodnie, o których "się słyszy". zaś żołnierze oficerowie tak do poziomu dowódcy dywizji Whermachtu to ludzie szlachetni, cywilizowani, nie mający nic wspólnego z "Partią". Poza tym wspomnienia nie są szczególnie oryginalne, stanowią natomiast przykład jak bardzo mogą fałszować prawdę historyczną.

Treść książki wpisuje się doskonale we współczesną narrację pokazaną między innymi w filmie "Nasze matki, nasi ojcowie". Hilter przez Autora nie jest wymieniany z nazwiska, a jedynie określany mianem "Dyktator" - tak jakby władzę sprawował na podstawie jakiegoś zamachu lub władzę objął siłą. Gdzieś w tle występuje demoniczna "Partia" i jej funkcjonariusze odpowiedzialni za...

Całkiem fajne - autor był lekarzem dywizyjnej kompanii medycznej. W jego jednostce były dwie takie - ta o ciągu maszynowym i konno-piesza w której służył autor. Zaczyna się wszystko wraz z przełamaniem linii Stalina, potem walki na Ukrainie, Krym, Kaukaz i odwroty, Kubań etc. Są też wspomnienia z przepustek, opowieści o innych członkach oddziału etc. Wszystko ma nieco urywany charakter - wbrew pozorom nie jest to ciągła opowieść w znaczeniu chronologicznego następstwa opisywanych faktów a raczej zbiór impresji jakie utkwiły w pamięci autora, każda mniej więcej jest skończoną opowieścią umieszczoną mniej więcej chronologicznie.
Ciekawy jest stosunek do rosyjskich lekarzy i pielęgniarek. Przemyślenia autora też wbrew pozorom - w mojej opinii - dodają całości smaku. A, że lekarz to zazwyczaj całkiem wykształcony człek to i nie brak tu odwołań do np antyku.
Zero map i zdjęć ale aż tak bardzo to nie przeszkadza zwłaszcza, że mamy tu sporo informacji o lekarskim fachu i funkcjonowaniu kompanii medycznej w warunkach frontowych.
Natomiast za bardzo - wbrew zapewnieniom wydawcy - nie ma tu mowy o świadomości Niemców na temat zbrodni popełnianych przez nich. Coś się tam wspomni ale generalnie raczej cicho o tym. Za to jest sporo ratowania jeńców sowieckich.
Godne polecenia moim zdaniem.

Całkiem fajne - autor był lekarzem dywizyjnej kompanii medycznej. W jego jednostce były dwie takie - ta o ciągu maszynowym i konno-piesza w której służył autor. Zaczyna się wszystko wraz z przełamaniem linii Stalina, potem walki na Ukrainie, Krym, Kaukaz i odwroty, Kubań etc. Są też wspomnienia z przepustek, opowieści o innych członkach oddziału etc. Wszystko ma nieco...