Wysoki poziom narracji i fabuły nadal zachowany. Zdecydowanie warta przeczytania.
Fabuła 8
Logika 7
Bogactwo języka 7
Fakty poruszane w książce 7

Wysoki poziom narracji i fabuły nadal zachowany. Zdecydowanie warta przeczytania.
Fabuła 8
Logika 7
Bogactwo języka 7
Fakty poruszane w książce 7

Niektórzy czytelnicy zarzucają, że bohater się starzeje i akcja mocno zwalnia. Ja uważam to za dość oczywisty zabieg. Myślę, że każda starsza osoba w pewnym wieku będzie miała poczucie, że ich życie przystanęło, coś rozgrywa się poza ich udziałem, pewne sprawy zostawia się samym sobie. Jest to czas spojrzenia w głąb siebie, tak jak to rozgrywa się z udziałem Ropucha. Bohater jest pogodzony z życiem, wyciszony wewnętrznie i jedynie co go dręczy to samotność osoby starej. Osoby, która jest odsunięta poza margines ludzi w młodszym wieku.

Niektórzy czytelnicy zarzucają, że bohater się starzeje i akcja mocno zwalnia. Ja uważam to za dość oczywisty zabieg. Myślę, że każda starsza osoba w pewnym wieku będzie miała poczucie, że ich życie przystanęło, coś rozgrywa się poza ich udziałem, pewne sprawy zostawia się samym sobie. Jest to czas spojrzenia w głąb siebie, tak jak to rozgrywa się z udziałem Ropucha....

Skazaniec 7 (Jutro jest czyste):
Przedostatni tom historii „dożywotniego” tytułowego Skazańca. Właściwie mógłby być on tomem ostatnim skoro historia, po kolejnej ogłoszonej amnestii, kończy się nieoczekiwanym przez Ropucha zwolnieniem go z więzienia we Wronkach. Kontynuacja sposobu opowiadania właściwego dla praktycznie wszystkich (z wyjątkiem piątego) tomów tej powieści. Ropuch jest już wiekowym seniorem, z rekordowym stażem więziennym, przekraczającym pół wieku odosobnienia. W tle ważne wydarzenia lat 80-tych, które jednak nie są dla Ropucha istotne. Jego wyuczona w długoletnim odosobnieniu filozofia życiowa sprowadza się przecież do „tu i teraz” oraz znajdowaniu sposobu na sensowne zapełnienie więziennej nudy. Tym razem będzie to zgłoszenie się na ochotnika do sprzątania otoczenia budynku więzienia. Kolejni nowi bohaterowie (współlokatorzy z celi) już nie są osobami, z którymi Ropuch nawiąże szczególnie bliskie relacje - może z racji dzielącego ich dystansu wiekowego. Tzw. liczba życia przestaje już w takim stopniu jak w tomie 6. zaprzątać myśli skazańca.

Skazaniec 7 (Jutro jest czyste):
Przedostatni tom historii „dożywotniego” tytułowego Skazańca. Właściwie mógłby być on tomem ostatnim skoro historia, po kolejnej ogłoszonej amnestii, kończy się nieoczekiwanym przez Ropucha zwolnieniem go z więzienia we Wronkach. Kontynuacja sposobu opowiadania właściwego dla praktycznie wszystkich (z wyjątkiem piątego) tomów tej powieści....

Trochę akcja zwolniła, skupiono się na psychice głównego bohatera. Za szybko też przeszliśmy do ostatniego etapu, jakoś tak bez emocji, bez długiego rozwodzenia się. Czegoś zabrakło.

Trochę akcja zwolniła, skupiono się na psychice głównego bohatera. Za szybko też przeszliśmy do ostatniego etapu, jakoś tak bez emocji, bez długiego rozwodzenia się. Czegoś zabrakło.

„Jutro jest zawsze czyste, nieskalane żadnym błędem.”
Lucy Maud Montgomery „Ania z Zielonego Wzgórza”.
Myślałem, że poprzednia część była smutna. Myliłem się. Ta jest jeszcze bardziej nostalgiczna, pełna żalu i tęsknoty.
Plusy:
- Ropuch się starzeje, a jego pobyt w więzieniu nie ma końca;
- paranoja na punkcie teorii Cyferki o liczbie życia nie daje mu spokojnie żyć;
- kolejne zmiany w systemie więziennictwa, do których musi się dostosować;
- szkoda, że nie da się naprawić błędów przeszłości;
- próba pomocy i opieki nad nowymi więźniami;
- czy człowiek z wiekiem staje się mądrzejszy, nie popełnia prostych błędów;
- czy bycie szanowanym więźniem „generałem” pozwala łatwiej znosić brak rodziny, przyjaciół, życie w samotności;
- czy pomimo przeżycia prawie 70 lat za kratkami, można traktować to miejsce jako swój dom, pewnie tak;
- gawędziarski styl pisania, który mi odpowiada;
- przedstawienie najważniejszych wydarzeń w Polsce i na świecie z tego okresu;
- koniecznie trzeba sięgnąć po zakończenie tej historii.
Minusy:
- może trochę za dużo Ropucha, za mało wątków o innych więźniach.
Ogółem książka bardzo dobra.

„Jutro jest zawsze czyste, nieskalane żadnym błędem.”
Lucy Maud Montgomery „Ania z Zielonego Wzgórza”.
Myślałem, że poprzednia część była smutna. Myliłem się. Ta jest jeszcze bardziej nostalgiczna, pełna żalu i tęsknoty.
Plusy:
- Ropuch się starzeje, a jego pobyt w więzieniu nie ma końca;
- paranoja na punkcie teorii Cyferki o liczbie życia nie daje mu spokojnie żyć;
-...

Główny bohater starzeje się i akcja mocno spowalnia, ale daję 7 gwiazdek bo dla mnie cykl Skazaniec jest rewelacją!
POLECAM!!!

Główny bohater starzeje się i akcja mocno spowalnia, ale daję 7 gwiazdek bo dla mnie cykl Skazaniec jest rewelacją!
POLECAM!!!

Ropuch wydaje się być pogodzony z losem. Coraz spokojniej przyjmuje dziejące się wydarzenia. Zmiany, które zachodzą też maja dla niego coraz mniejsze znaczenie.

Ropuch wydaje się być pogodzony z losem. Coraz spokojniej przyjmuje dziejące się wydarzenia. Zmiany, które zachodzą też maja dla niego coraz mniejsze znaczenie.

Kontynuacja niesamowitych przygód i zmagań z trudami więziennego życia głównego bohatera.

Kontynuacja niesamowitych przygód i zmagań z trudami więziennego życia głównego bohatera.

Seria Skazaniec Krzysztofa Spadło wyciska łzy wzruszenia i zmusza do refleksji nad przemijaniem ,o tym czy wybory ,których dokonaliśmy były słuszne. Tyle myśli kłębi się teraz w mojej głowie iż trudno je ubrać w słowa. Jednego jestem pewna ta seria odciśnie piętno na mnie i nie zapomnę jej przesłań. Z niecierpliwością sięgam po tom ostatni serii by poznać losy Ropucha już na wolności.

Seria Skazaniec Krzysztofa Spadło wyciska łzy wzruszenia i zmusza do refleksji nad przemijaniem ,o tym czy wybory ,których dokonaliśmy były słuszne. Tyle myśli kłębi się teraz w mojej głowie iż trudno je ubrać w słowa. Jednego jestem pewna ta seria odciśnie piętno na mnie i nie zapomnę jej przesłań. Z niecierpliwością sięgam po tom ostatni serii by poznać losy Ropucha już...

Książka (jak i cała seria) jest bardzo dobra. Tym razem bohater zmaga się ze swoją obsesją a także starością i samotnością. Akcja wyraźnie zmierza do spodziewanego finału przez co mamy tu pewne skróty i brak końcowego zaskoczenia (do czego autor nas przyzwyczaił) ale mimo to czyta się bardzo przyjemnie i wciągająco, bohaterowie są ciekawi a akcja płynna. Polecam.

Książka (jak i cała seria) jest bardzo dobra. Tym razem bohater zmaga się ze swoją obsesją a także starością i samotnością. Akcja wyraźnie zmierza do spodziewanego finału przez co mamy tu pewne skróty i brak końcowego zaskoczenia (do czego autor nas przyzwyczaił) ale mimo to czyta się bardzo przyjemnie i wciągająco, bohaterowie są ciekawi a akcja płynna. Polecam.