Ocena dotyczy tylko i wyłącznie opowiadania Naomi Novik.

Kolejna alternatywna wersja spotkania Temerairego z Laurencem.

Niestety muszę przyznać, że jest to słabe opowiadanie. Świat średnio logiczny, opowiadanie samo w sobie infantylne. Bohaterowie prawie od razu się zaprzyjaźniają bez powodu. Sam Temeraire jest za bardzo przyjacielski. Wygląda to tak jakby całą ich relację która była budowana przez te 300 stron pierwszego tomu skrócić do 2 stron. Fabularnie też kiepsko.

Pojawiają się znane smoki jak Perscitia czy Lily.

Ocena zawyżona z przywiązania do dobrze znanych i kochanych bohaterów.

Ocena dotyczy tylko i wyłącznie opowiadania Naomi Novik.

Kolejna alternatywna wersja spotkania Temerairego z Laurencem.

Niestety muszę przyznać, że jest to słabe opowiadanie. Świat średnio logiczny, opowiadanie samo w sobie infantylne. Bohaterowie prawie od razu się zaprzyjaźniają bez powodu. Sam Temeraire jest za bardzo przyjacielski. Wygląda to tak jakby całą ich...

Gdyby nie przerażający „Zastrzyk przyszłości” Marka Starosty oraz ciekawe podsumowanie rozwoju uniwersum Predatora autorstwa Radosława Pisuli, to tym razem nie bardzo byłoby o czym pisać. Felietoniści starali się wprawdzie sklecić parę ciekawych zdań (jako przykład można wymienić książki przegapione Kołodziejczaka),ale obawiam się, że po kilku dniach nie będę w stanie przypomnieć sobie, o czym tak naprawdę pisali.

A jeszcze słabiej wypadł tym razem dział prozy polskiej, w którym jedynie miłościwie krótki „Sen czerwia” ma przynajmniej jakiś lekko niepokojący klimat. „Egzaminy” są prostym jak cep przyczynkiem do działu fantastyki młodzieżowej a przy lekturze „Plato” o mało nie zasnąłem.

Nieco lepiej prezentuje się proza zagraniczna: „Ciężcy” to wprawdzie nic przełomowego, ale da się przynajmniej przeczytać bez wpadania w komę. Opowiadanie Naomi Novik skutecznie odstraszyło mnie od wszelakich prób rozpoczynania lektur jej książek o smokach w kosmosie. Paradoksalnie jestem redakcji „NF” w pewien sposób wdzięczny, bo wyeliminowałem za pomocą tego tekstu kilka tomów z mojej listy życzeń. Natomiast „Oświecenie” to tekst ciekawy. Może nie jest on dopięty na ostatni guzik, ale przynajmniej mam wrażenie, że autor miał coś nietuzinkowego do powiedzenia. I nie jest to opowiadanie o kanibaliźmie jak kilku czytelników pisało, lecz o ultymatywnej ofierze, która została umożliwiona przez postęp w nauce. Kilka numerów wcześniej czytaliśmy o ludziach, którzy w świetlanej przyszłości będą szukać dreszczyku emocji w wywoływaniu u siebie chorób. A Matthew Mather pisze o ludziach, którzy przypominają mi nieco tych bardzo religijnych Filipińczyków, dających się ukrzyżować, aby być jak najbliżej ich zbawiciela. No i dlaczegóż by nie?

Gdyby nie przerażający „Zastrzyk przyszłości” Marka Starosty oraz ciekawe podsumowanie rozwoju uniwersum Predatora autorstwa Radosława Pisuli, to tym razem nie bardzo byłoby o czym pisać. Felietoniści starali się wprawdzie sklecić parę ciekawych zdań (jako przykład można wymienić książki przegapione Kołodziejczaka),ale obawiam się, że po kilku dniach nie będę w stanie...

Egzaminy - Marta Malinowska
Durna fabuła, szkolne problemy młodocianych czarodziejek, bzdurny świat, infantylna narracja. Wszystko wtórne i oklepane jak paciorek. Dla dwunastoletnich dzieci.
2/10

Plato - Tomasz Kaczmarek
Chyba kolejne opowiadanie, bo jakoś mi świta, że czytałem już coś w tym dystopijnym świecie. Pomysł na siakichś takich bogów, nie-bogów, w każdym razie istoty o wiele potężniejsze od nas, nie nowy ale pomyślany w miarę. Sama fabuła mierna co najwyżej. Rzecz sprawia wrażenie fragmentu większej całości. Da się czytać.
5/10

Sen czerwia - Piotr Rymarczyk
Chory majak, gdzie cokolwiek może być czymkolwiek. Najgorsza koncepcja na opowiadanie. Żeby coś takiego miało sens trzeba być poetą a i tak nie ma gwarancji. Tym razem to kompletna strata czasu.
0/10

Ciężcy - Rich Larson
Klasyczna SF. Obca planeta, posthumanizm, problemy i w efekcie człowiek, jak zwykle, rozwala wszystko. Są jakieś nutki refleksji. Napisane przyzwoicie.
6/10

Któremu jego gwiazda sprzyja - Naomi Novik
Smoki w kosmosie. Novik robi dla smoków to co Meyer zrobiła wampirom. Zamienia je w infantylną, sraczkowatą pop-papkę z zerowym zaangażowaniem intelektu. Co do samego opowiadania: świat skonstruowany prymitywnie i nielogicznie, fabuła głupawa, pozbawiona sensu, narracja infantylna, są sceny żenująco żałosne. Summa summarum pierdołowata kupa dla wczesnych nastolatków. No i na koniec, debilny tytuł.
2/10

Oświecenie - Matthew Mather
Ultrawojujący ekologizm, plus kanibalizm, plus wątek religijny mocno sztucznie skomponowany dają w efekcie opowiadanie które jakoś szokuje, jakoś rozważa nadciągające problemy społeczne, ale niezbyt to zgrabnie wychodzi głównie chyba za sprawą pozorowanej, szczątkowej fabuły. Na plus introwertyczny bohater. Na minus masakra redakcyjna - literówki, nadprogramowe wyrazy, niezrozumiałe zdania.
5,5/10

Publicystyka:
Poza felietonami niczego chyba nie przeczytałem w całości, niektórych rzeczy w ogóle nie tknąłem. Parowski snuje o autorach, Romanie Lewandowskim i Marku Hołyńskim. Haska i Stachowicz przypominają elektrycznego człowieka grubo sprzed wieku. Kosik pisze z humorem, lecz smutnawym, o czynnikach środowiskowych, Watts sprzeciwia się upolitycznianiu wszystkiego i wszędzie, a Kołodziejczak przypomina książki, jego zdaniem, przegapione. Wszystkie trzy felietony warte lektury. Jak zwykle na końcu Orbitowski o filmie, tyle że tym razem nie nazwałbym tego horrorem. Bo rzecz o starej Musze z Goldblumem w roli głównej. Oczywiście mądrości ludowe gwarantowane.

Recenzje:
Ominąłem

Komiks:
Kur i Bednarczyk, Lil i Put. Cienki żart 2/10, narysowany trochę lepiej niż ostatnio? 3/10

Nie przypominam sobie tak beznadziejnego numeru. Oprócz felietonów, kompletna strata czasu.
3/10

Egzaminy - Marta Malinowska
Durna fabuła, szkolne problemy młodocianych czarodziejek, bzdurny świat, infantylna narracja. Wszystko wtórne i oklepane jak paciorek. Dla dwunastoletnich dzieci.
2/10

Plato - Tomasz Kaczmarek
Chyba kolejne opowiadanie, bo jakoś mi świta, że czytałem już coś w tym dystopijnym świecie. Pomysł na siakichś takich bogów, nie-bogów, w każdym razie...

Jedziemy! Zgodnie z kolejnością czytania, a zaczynam zawsze od publicystyki:
Zastrzyk jak zazwyczaj to igiełka w potylicę, świetny temat, pojawiający się wielokrotnie w NF w opowiadaniach - ożywić mózg. Trójco-czwórca z tylnej części na swoim poziomie, świeże spojrzenia, co do których można albo i nie nie można się zgodzić, ale przeczytać warto. Plus: gorejąca nova - pan Witek, seria z parowo-elektro człekiem, alfabet autorów (to dopiero lamus!) i jak to mówi Dundersztyc "straszliwa retrospekcja" w "fenomenie gry w sieci" - generalnie, zostaje w głowie Zastrzyk - ocena ogólna 6/10

Proza polska
Egzaminy Marty Malinowskiej 3/10 - fantasy dla gimnazjalistek. ani nie jestem gimnazjalistką, ani fanem fantasy. Piękny fundament pod nieskończąną ilość tomów przygód młodej baby jagi
Plato Tomasza Kaczmarka 5/10 - czarna msza w postapo
Sen czerwia Piotra Rymarczyka 6/10 - szorcik, na horrorowato

Proza zagraniczna
Ciężcy Richa Larsona 4/10 - ani "Pattaya.." (fatalna) ani to opoiwadanie do mnie nie trafia
Któremu jego gwiazda sprzyja Naomi Novik 6/10 - świnie w kosmosie... przepraszam, smoki. czy to też podchodzi pod fantasy?
Oświecenie Mathew Mathera 7/10 - grubo! a wręcz nawet finalnie bardzo chudo! tekst numeru, choć bez fajerwerków, to coś tam próbował autor przemycić.

Ogólnie numer... no, widać, że na plebanii zbierają siły na coś WIELKIEGO :) czekam z utęsknieniem

Jedziemy! Zgodnie z kolejnością czytania, a zaczynam zawsze od publicystyki:
Zastrzyk jak zazwyczaj to igiełka w potylicę, świetny temat, pojawiający się wielokrotnie w NF w opowiadaniach - ożywić mózg. Trójco-czwórca z tylnej części na swoim poziomie, świeże spojrzenia, co do których można albo i nie nie można się zgodzić, ale przeczytać warto. Plus: gorejąca nova - pan...

Różnorodna tematyka.
Tym razem mym ulubionym opowiadaniem zostało "Oświecenie".

Różnorodna tematyka.
Tym razem mym ulubionym opowiadaniem zostało "Oświecenie".

Musiał w końcu nadejść taki numer. Jaki? Ano taki, że wrażenia negatywne przeważają nad pozytywnymi…
Czemu? Już wyłuszczam.
„Egzaminy” Marty Malinowskiej – fantasy. I wszystko jasne. Szkoła magii, trudna przyjaźń, przewidywalna fabuła. Opowiadanie, jakich wiele – ani ziębi, ani grzeje (mówiłem już, że nie lubię fantasy?).
„Plato” Tomasza Kaczmarka – postapo eschatologiczne? Tekst, w którym tło jest ciekawsze niż fabuła. Autor jednak rzuca tylko migawkami, obrazkami, mało tłumacząc. Samą opowieść ratuje zakończenie, ale jednak – niedosyt pozostał.
„Sen czerwia” Piotra Rymarczyka – tu też autor więcej obiecuje, niż daje. Trochę za dużo tego surrealizmu, o którym w stopce mówi mc, a za dużo kluczenia, tropienia i wieloznaczności. Ma klimat, ale nie przekonuje.
„Ciężcy” Richa Larsona – najjaśniejszy punkt numeru. Niby zgrane motywy, ale połączone w niebanalny sposób i opowiedziane z ikrą. Proszę o więcej pana Larsona!
„Któremu jego gwiazda sprzyja” Naomi Novik – alternatywna historia spotkania Williama Laurence’a z brytyjskiej Marynarki i smoka Temeraire’a, bohaterów znanych z wieloksięgu o przygodach tychże, ale osadzonych w czasach napoleońskich. Całkiem całkiem, acz ciekawy jestem odbioru czytelników nie znających książek, bo sporo jest do nich nawiązań. Minus za przedstawianie Francuzów Napoleona jako diabłów wcielonych. Ale anglosaska propaganda zrobiła z Napoleona potwora większego niż Hitler i Stalin razem wzięci, co mnie, Polaka przesiąkniętego odmienną tradycją, nieodmiennie irytuje.
„Oświecenie” Matthew Mathera – od czasów „Międzystanowej piosenki miłosnej…” najgorszy tekst, jaki w „NF” czytałem. Pisałem już kiedyś, że posługiwanie się kazirodztwem, pedofilią i ekskrementami w opowiadaniach fantastycznych uważam (z reguły) za pójście na łatwiznę. Jak już autor nie ma czegoś sensownego do powiedzenia, to wrzuca coś z wymienionego repertuaru, by choć szok czytelniczy wywołać. Teraz do swojej listy dorzucam kanibalizm. Nie wspominając o wątku quasireligijnym, który autor wydumał chyba, żując własny paznokieć. Dla kogo to opowiadanie? Może dla fanatycznych obrońców zwierząt rzeźnych? Obrzydliwe i fatalne!
I „Oświecenie” nastawiło mnie niestety wyjątkowo negatywnie do wrześniowego numeru. Ciśnienie podniósł jeszcze artykuł o „World of Warcraft”, którego serdecznie nienawidzę, bo spędzają przy nim pół życia moi synowie (o merytorycznej wartości artykułu się nie wypowiem, bo WoWa nie znam).
Humoru nie poprawił specjalnie tym razem nie tak błyskotliwy jak zwykle Vargas, niezły artykuł o Predatorze czy całkiem ciekawy wywiad z reżyserem „Ant-Mana i Osy”.
Świetni za to Kołodziejczak („Gar’lngawi…” czeka na półce na mój apetyt na fantasy, reszty pozycji – o wstydzie – nie znam) i Watts, który przypomina pewną dyskusję w sieci: SF może być tylko prawacka albo lewacka, a my – to katole lub bluźniercy. Czerń albo biel. Opowiedz się albo giń. Z nami albo przeciw nam. Horror!

Musiał w końcu nadejść taki numer. Jaki? Ano taki, że wrażenia negatywne przeważają nad pozytywnymi…
Czemu? Już wyłuszczam.
„Egzaminy” Marty Malinowskiej – fantasy. I wszystko jasne. Szkoła magii, trudna przyjaźń, przewidywalna fabuła. Opowiadanie, jakich wiele – ani ziębi, ani grzeje (mówiłem już, że nie lubię fantasy?).
„Plato” Tomasza Kaczmarka – postapo eschatologiczne?...