Naturalista

Dobry, wciągający kryminał.

Dobry, wciągający kryminał.

Pokaż mimo to

Książka dość osobliwa. Początek bardzo obiecujący, akcja wciągająca, koniec z konkretnym przytupem. Dobra książka rozrywkowa. Bez większej głębi, ale musimy jej przecież oczekiwać zawsze.

Książka dość osobliwa. Początek bardzo obiecujący, akcja wciągająca, koniec z konkretnym przytupem. Dobra książka rozrywkowa. Bez większej głębi, ale musimy jej przecież oczekiwać zawsze.

Pokaż mimo to

Jakaż ta książka jest słaba! Infantylne dialogi, infantylno - mądry naukowiec... I te pomysły! Zostało mi parędziesiąt stron do końca, a nie mogę się przemóc. Masakracja.

Jakaż ta książka jest słaba! Infantylne dialogi, infantylno - mądry naukowiec... I te pomysły! Zostało mi parędziesiąt stron do końca, a nie mogę się przemóc. Masakracja.

Pokaż mimo to

Wow! Co to była za książka! Patrząc na okładkę lektury w życiu nie spodziewałabym się, że będzie tak dobra. Od pierwszej strony do ostatniej - wciągająca.
Historia opowiada o profesorze biologii Theo Cray, który dowiaduje się, że jego była studentka została znaleziona martwa w lesie. Od początku nie pasuje mu teoria policji, dlatego postanawia na własną rękę się temu przyjrzeć... Zaczyna się pościg za mordercą.

Wow! Co to była za książka! Patrząc na okładkę lektury w życiu nie spodziewałabym się, że będzie tak dobra. Od pierwszej strony do ostatniej - wciągająca.
Historia opowiada o profesorze biologii Theo Cray, który dowiaduje się, że jego była studentka została znaleziona martwa w lesie. Od początku nie pasuje mu teoria policji, dlatego postanawia na własną rękę się temu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ale ja byłam głupia ! Jakoś umknął mi pierwszy rozdział (może nawet prolog) i jakoś do 70% przeczytanych stron byłam pewna, że czytam książkę naukową. No cóż.... :D
Pozostałe 30 % było dla mnie nudnawe, trochę dziwne i nie wiem czy dlatego, że się okazało, że nie czytam naukowej książki, pamiętnika jakiegoś naukowca a zwykły thriller. Taka no, ocena myślę, że w porządku :)

Ale ja byłam głupia ! Jakoś umknął mi pierwszy rozdział (może nawet prolog) i jakoś do 70% przeczytanych stron byłam pewna, że czytam książkę naukową. No cóż.... :D
Pozostałe 30 % było dla mnie nudnawe, trochę dziwne i nie wiem czy dlatego, że się okazało, że nie czytam naukowej książki, pamiętnika jakiegoś naukowca a zwykły thriller. Taka no, ocena myślę, że w porządku :)

Pokaż mimo to

Powiedziałabym, to taki misz-masz, lekki chaos, który nawet wciąga. O czym jest? O serii zbrodni, które są wykonane w dosyć specyficzny i brutalny sposób. Początkowo nikt nie bierze ich na poważnie, wszyscy traktują jako ataki niedzwiedzi na ludzi, którzy znaleźli sie w niewłaściwym czasie i o niewłaściwej porze. Do momentu aż ofiarą pada była studentka profesora Theo Cray’a, głównego bohatera.
Profesor to geniusz, specjalista w swojej dziedzinie i nie tylko, pomimo tego, że w pracy (na uczelni) nie ma błyskotliwej kariery, a jego zachowanie można określić raczej jako aspołeczne. Przypadkowo znajduje się w samym centrum zainteresowanie i tylko tyle wystarczy, żeby ta sprawa nie dała mu spokoju. Drąży tam gdzie nie powinien, odnajduje elementy, które policja przeoczyła lub zbagatelizowała. Trafia do miasteczka, w którym lekko mówiąc panuje anarchia i patologia, gdzie żyje margines społeczny.
Czytając, miałam wrażenie, że gdzieś już tego bohatera spotkałam. Problem polegał na tym, że w zależności od przebiegu akcji w książce, widziałam podobieństwo do kilku równych bohaterów. Dla mnie to mieszanka trochę doktora Huntera (Simon Beckett), momentami z domieszką Jacka Reacher’a (Lee Child) oraz z pokaźną dawką w zakończeniu z nadprzyrodzonymi zdolnościami bohaterów Marvela.

Cała historia napisana w ogromnym chaosie, momentami bez składu i ładu. Główny bohater, choć geniusz, to jednak zbyt przesadzony. Czego nie mogę odmówić tej książce, to że pomimo wcześniej wymienionych elementów, nieźle wciąga i naprawdę szybko się czyta (choć czasami z lekkim ironicznym uśmieszkiem).

Powiedziałabym, to taki misz-masz, lekki chaos, który nawet wciąga. O czym jest? O serii zbrodni, które są wykonane w dosyć specyficzny i brutalny sposób. Początkowo nikt nie bierze ich na poważnie, wszyscy traktują jako ataki niedzwiedzi na ludzi, którzy znaleźli sie w niewłaściwym czasie i o niewłaściwej porze. Do momentu aż ofiarą pada była studentka profesora Theo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wiosna, przyjemna temperatura, pozytywne nastawienie i ogólny czas na zmiany, to dobry termin, by poznawać nowe tytuły i nowych autorów.
Nawet przypadkowo powiązanych.
Przynajmniej z przyrodą.
,,Naturalista" Andrew Mayne'a jest też doskonałym przykładem na to, iż warto poczekać na przypadkowe spotkanie konkretnej książki w antykwariacie niż automatyczne chwytanie i biegnięcie z nią do kasy w Empiku.
Mnie się udało przeczekać.
Zatem do rzeczy.
Kryminał gdzie mordowane są kobiety ale trudno wykryć sprawcę. Właściwie to się go nie ma, bo podejrzewa się przypadkową śmierć z łapy jakiegoś zwierzaka, nie są czymś specjalnie nowym.
Jednak ,,Naturalista" wynosi je na inne poziomy - śmieszności i słabizny.
Całkiem dobre dokonanie. Wysoko postawiona poprzeczka.
Właściwie w twarz dostajemy już samym opisem o tym, że niby niedźwiedź seryjnie morduje ludzi.
Ale ok, to tylko ostrzegawczy strzał w powietrze. Jeśli nie działa, zaczyna się prolog.
I poczytamy o defekacji. Znaczy nie aż tak bezpośrednio ale opis parki, która siedzi w jakiejś dżungli/buszu czy lesie, gdzie ona kuli się ze strachu pod namiotem (mimo, że to nie ich pierwszy tego typu wyjazd), a on poszedł za potrzebą w krzaki jak dla mnie jest słabym rozpoczęciem budzącego emocje kryminału. Szczególnie, gdy dorzucimy rozważania opisywanej w nim bohaterki nad tym czy jej luby wziął ze sobą papier czy nie i może lepiej jak zaniesie mu rolkę.
Upewniłem się - to nie jest komedia.
Ale potem jest już tylko gorzej.
Poznajemy głównego bohatera - Theo Cray'a. Naukowca, który w przedsionku hotelu spędza czas wpatrzony w maszynkę do produkcji lodu rozważając przy tym jak jest skonstruowana, jak wyglądają kostki lodu, ich kształt oraz wodę z której zostały zrobione czy jest faktycznie wystarczająco czysta i zdrowa.
Także...
Mogę się nie znać nigdy nie widziałem maszynki do robienia lodu, może jest w niej coś hipnotyzującego i zajmującego tak, żeby poświęcać temu mnóstwo czasu.
Ale nie byłem godzien.
Sam lód jakoś nie potrafił na mnie tak zadziałać. Automaty z kawą czy słodyczami na dworcach tez jakoś nie wprowadzają w trans.
Może nie jestem godzien?
Ogólnie nasz naukowiec wpatrzony jest w tę maszynę tak bardzo, że nie słyszy nadjeżdżających na sygnałach radiowozów, które otaczają hotel.
Jednak to nie koniec parodii.
Pierwotnie mundurowi karzą mu uciekać do pokoju i nie przeszkadzać ale, gdy Theo przedstawia się jednemu z nich kim jest, nagle okazuje się,że to jego szukają mimo, iż wcześniej kazali mu iść gdzie chce.
Absurdalny jest także fakt w jaki sposób naukowiec został podejrzanym. Otóż, jak wspomniałem na wstępie głównym motywem są morderstwa kobiet. Zwykle młodych. Jedna z pierwszych ofiar okazuje się być byłą studentką Cray'a i prowadząc gdzieś badania miała przy sobie książkę jego autorstwa, przez co policja doszła do wniosku, że skoro ma jego książkę to na pewno on ją zabił.
Nic tylko bić brawo.
Przebiegłej dedukcji, temu, że znając imię i nazwisko poszukiwanego i jego wizerunek (bo potencjalnie zdjęcie mogło być na obwolucie książki wraz z biogramem lub było łatwe do wyszukania w internecie czy uczelni gdzie pracuje bohater), to i tak stojąc metr od niego, nie potrafili go poznać.
Pierwsza z ofiar też za życia nie wykazała wysokiego IQ, gdyż zafascynowana pracami profesora i jego badaniami ogólnie taką specjalizacją postanawia... zerwać z nauką i zacząć badania na własną rękę z książką pod pachą.
Pominę już narcyzm głównego bohatera i to że w sytuacjach typu jedziemy szukać zwłok rzuca sucharami typu - ja też szukałem samochodu w lesie lub gdy bada miejsce zbrodni z bliską sobie kobietą wiedząc ,że jest obserwowany przez mordercę i grozi im niebezpieczeństwo uznaje, iż najlepszym rozwiązaniem jest seks na tylnym siedzeniu samochodu.
Jednym słowem brakowało tylko machających do kamery rodzin i uśmiechniętego Karola Strasburgera.
Oczywiście jakby naturalnym jest fakt, iż Cray jest geniuszem. Co w książce dobitnie potwierdza fakt, iż sam rozwiązuje sprawę i robi to na programie o nazwie MAAT, na którym jak stwierdza na początku nie potrafi pracować. ale nie przeszkadza mu to w tym, by posługiwać się nim do końca powieści.
Postaci drugoplanowych nie opłaca się opisywać, ponieważ praktycznie nie istnieją. To tylko splot nijakości i tektury, żeby coś było. nic ponad to.
Problemem jest też narracja.
Przynajmniej dla mnie była.
Choć przyznam, iż na początku, gdy zobaczyłem iż prowadzona jest ona w pierwszej osobie z perspektywy profesora, to nawet mnie to ucieszyło. W końcu jakieś urozmaicenie.
Zemsta nadeszła szybko.
Główny bohater nie skupia się na akcji docelowej, tylko co chwila rzuca jakimiś pierdołami, ciekawostkami ze świata przyrody, swojego życia, doświadczeń itd. co w ogóle nie idzie w parze z akcją powieści. Po prostu jest.
I po pierwszych trzydziestu stronach wstępne zadowolenie przekształca się w pernamentną irytację w stylu słuchania kogoś, kto dosiadł się do nas w przedziale PKP i opowiada o sobie bez przerwy na oddech mimo iż nam zależy tylko na dojechaniu w ciszy i spokoju do celu.
Po wszystkim czujemy się jakbyśmy wrócili z Wietnamu.
Opcja stworzenia przez autora jakiegoś małego miasteczka gdzie żyją zbuntowani nastolatkowie, skorumpowani, produkujący i handlujący narkotykami gliniarze niczego tej książce nie daje. wręcz przeciwne, tworzy wątki, które potem przepadają i są dla samego istnienia. Może zamysłem autora było to iż dzięki temu będzie mroczniej bardziej złowieszczo. A wyszło absurdalnie.
Także dzięki przeskokom w akcji i wątkach.
Ta niby przez pewien czas toczy się normalnie, ale gdy zbliżamy się do końca wątku Chealse (jednej z ofiar) nagle trafiamy do rozmowy profesora z jakimś antropologiem, bez konkretnego fabularnego wyjaśnienia tego przeskoku.
Jednym słowem pan Mayne jest wzorcowym i kolejnym przykładem na to, że gwiazdy szeroko pojętego show-biznesu nie koniecznie powinny pchać się do pisania książek. Raczej mogą zostawać przy swoich profesjach. a ta akurat autorowi wychodzi solidnie, bo jako zawodowy iluzjonista perfekcyjnie sprawił iż z książki zniknął cały sens, fabuła, akcja i logika postaci.
Brawurowa sztuczka.

Wiosna, przyjemna temperatura, pozytywne nastawienie i ogólny czas na zmiany, to dobry termin, by poznawać nowe tytuły i nowych autorów.
Nawet przypadkowo powiązanych.
Przynajmniej z przyrodą.
,,Naturalista" Andrew Mayne'a jest też doskonałym przykładem na to, iż warto poczekać na przypadkowe spotkanie konkretnej książki w antykwariacie niż automatyczne chwytanie i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niesamowicie wciąga. Krótkie rozdziały pozwalają fabule utrzymywać odpowiednie tempo. Niestety autor nie przekonał mnie do ewolucji swojego bohatera, tak samo jak nie wszystkie rozwiązania fabularne są dla mnie przekonywujące. Niby fabuła ma silne fundamenty osadzone w naukowych rozważaniach, ale czasami ostro się w tych fundamentach chwieje. Jak na początek serii jest przyzwoicie i mam nadzieję, że w kolejnych częściach będzie już tylko lepiej.

Niesamowicie wciąga. Krótkie rozdziały pozwalają fabule utrzymywać odpowiednie tempo. Niestety autor nie przekonał mnie do ewolucji swojego bohatera, tak samo jak nie wszystkie rozwiązania fabularne są dla mnie przekonywujące. Niby fabuła ma silne fundamenty osadzone w naukowych rozważaniach, ale czasami ostro się w tych fundamentach chwieje. Jak na początek serii jest...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po całkiem niezłym i obiecującym początku - niestety - było tylko gorzej... Raczej nie sięgnę po kolejny tom.

Po całkiem niezłym i obiecującym początku - niestety - było tylko gorzej... Raczej nie sięgnę po kolejny tom.

Pokaż mimo to

Taki trochę misz-masz. Aspołeczny naukowiec, który jest biologiem, ale takim nietypowym. Dziwne morderstwa, które niby popełniają zwierzęta, ale raczej nie do końca. Policjanci, którzy koniecznie chcą mieć winnego, ale nie umieją go znaleźć. Szaleństwo.
Czytało się przyjemnie i dość szybko, ale złapałam się na tym, że główny bohater mnie trochę odstręcza, trochę w niego nie wierzę, a trochę sądzę, że jest wilkołakiem i mordercą (miałam chwilę zwątpienia).
Nie uważam, że można coś stracić na przeczytaniu tej książki, ale też nie sądzę, żeby można było wiele zyskać.

Taki trochę misz-masz. Aspołeczny naukowiec, który jest biologiem, ale takim nietypowym. Dziwne morderstwa, które niby popełniają zwierzęta, ale raczej nie do końca. Policjanci, którzy koniecznie chcą mieć winnego, ale nie umieją go znaleźć. Szaleństwo.
Czytało się przyjemnie i dość szybko, ale złapałam się na tym, że główny bohater mnie trochę odstręcza, trochę w niego nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to