Życie średniowiecznego rycerza

Lisioł średniowiecznym rycerzem

Lisioł postanowił podnieść sobie poprzeczkę i zostać średniowiecznym rycerzem, ale takim z kopią, koniem oraz piękną damą serca. W tym celu sięgnął po książkę "Życie średniowiecznego rycerza" pióra Frances Gies. Szybko się Lisioł przekonał, że bycie rycerzem jest usiane problemami, a nie truskawkami. W dodatku trzeba się zdecydować na konkretny przedział czasowy! Dlatego Lisioł zdecydował się na kilka prób na chybił trafił. Jak to się skończyło?
.
Lisioł na początek rozejrzał się za turniejami. Wjechał na pierwszy z turniejów dumny jak paw i na dzień dobry Wilhelm Marszałek wyrwał go z siodła razem ze strzemionami. Lisioł zaliczył długi lot i przez dach wpadł do świątyni templariuszy…
.
Cóż, cienko Lisioł piszczał w szeregach templariuszy, przemieszczając się wszędzie w pełnym ekwipunku. W dodatku jakiś Starzec z Gór koszulę mu dał, czyste wariactwo! Dlatego Lisioł zakopał w piasku wzniosłe ideały obrony Ziemi Świętej i dał dyla z powrotem do Europy.
.
I dobrze zrobił! Wpadł akurat na czas rozkwitu miłości dworskiej. Lisioła nie trzeba było długo namawiać, by został trubadurem. Roztaczał wokół swoje nieziemskie wdzięki i uwodził lisice – oczywiście zamężne – piszcząc doniośle miłosne trele, aż go Bertrand Du Guesclin złapał za fraki, dał miecz do łapki i pociągnął za sobą w niekończące się szaleństwo podjazdów. To na rzecz Króla Francji, a to w Hiszpanii i jakimś cudem ciągle z tych wojen wracało się coraz biedniejszym. Czyste szaleństwo! Do tego pełna zbroja, podjazdy, nielegalne najazdy i zagrabione truskawki. Pełna rycerskość, a sam dowódca szpetny jak pusta butelka po sake!
.
Tak się Lisioł nalatał jako średniowieczny rycerz, że się odcisków dorobił pod ogonem i nie tylko! Siodło, potem siodło i zbroja, potem siodło, hełm i zbroja, potem siodło, kropierz, większy hełm i jeszcze większa zbroja. Ewolucja jest jednak nieubłagana, a nawet bolesna! Warto jednak zagłębić się w życie średniowiecznego rycerza i poznać ewolucje od człowieka do współczesnego wyobrażenia. Kim tak naprawdę był rycerz? Zanurzcie się w książkę i dajcie się porwać Wilhelmowi Marszałkowi, Bertrandowi Du Guesclin i wielu innym!

Lisioł średniowiecznym rycerzem

Lisioł postanowił podnieść sobie poprzeczkę i zostać średniowiecznym rycerzem, ale takim z kopią, koniem oraz piękną damą serca. W tym celu sięgnął po książkę "Życie średniowiecznego rycerza" pióra Frances Gies. Szybko się Lisioł przekonał, że bycie rycerzem jest usiane problemami, a nie truskawkami. W dodatku trzeba się zdecydować na...

Zaskakująco dobre, jak na serię, która rzadko kiedy była zaskakująca. Panie Frances Gies zdecydowanie konkretniej i bardziej praktycznie pisze sama niż z mężem.

Zaskakująco dobre, jak na serię, która rzadko kiedy była zaskakująca. Panie Frances Gies zdecydowanie konkretniej i bardziej praktycznie pisze sama niż z mężem.

Książka dość dobra. Momentami raczej nudna i niezadowalająca. Przede wszystkim skupia się na rycerzach francuskich i angielskich. O innych właściwie nie ma mowy (trochę tak jakby na wschód od Francji rycerstwa nie było). Książka podzielona na rozdziały, chronologicznie od pierwszych rycerzy przez wyprawy krzyżowe, wojnę stuletnią do schyłku rycerstwa w XV wieku. Po lekturze odczuwam pewien niedosyt. Po tytule spodziewałbym się bardziej szczegółowych informacji. Przykładowo: jak stawało się rycerzem, zaczynając od najmłodszych lat do pasowania. Czegoś takiego właściwie w książce nie ma. Przydałoby się też więcej informacji o uzbrojeniu, więcej szczegółów dotyczących zbroi, jak je zakładano, jak często noszono, jak rycerze podróżowali, co i kogo zabierali ze sobą na wojnę, jak walczono. Tego typu informacji w tej książce nie ma. No i tak jak napisałem wcześniej całość napisana jest z perspektywy francuskiej i angielskiej. Gdzieś tam, w kilku miejscach pojawiają się też turnieje rycerskie i raczej nudny rozdział o trubadurach i literaturze rycerskiej. Jest także dość spory rozdział poświęcony (oczywiście) templariuszom. Krzyżacy są zaledwie wspomniani. A jednak zakon ten miał równie duży jeśli nie większy wpływ na historię Europy (przynajmniej moim zdaniem). Do tego dochodzą przydługie i raczej nudnawe życiorysu trzech czy czterech rycerzy. Niby nie jest to zła książka ale nie mógłbym jej tak do końca polecić. Czegoś mi w niej brakowało.

Książka dość dobra. Momentami raczej nudna i niezadowalająca. Przede wszystkim skupia się na rycerzach francuskich i angielskich. O innych właściwie nie ma mowy (trochę tak jakby na wschód od Francji rycerstwa nie było). Książka podzielona na rozdziały, chronologicznie od pierwszych rycerzy przez wyprawy krzyżowe, wojnę stuletnią do schyłku rycerstwa w XV wieku. Po lekturze...

Daje solidne 8. Mam całą tą serię na półce i nie ukrywam że zalicza ona wzloty i upadki.
Trzy pierwsze tytuły (zamek, miasto, wieś) były bardzo udane. Czytałem je z wielkim zainteresowaniem i uwagą, tak żeby nie uronić ani jednego słowa, żeby żadna informacja nie przeszłą "gdzieś bokiem".
Kolejne części były średnie. I pojawia się teraz książka o Rycerzach. Nie byłem pewien czy twórcy, odbiją się trochę od poprzednich słabszych ksiązek i nawiążą do początkó.
Ku mojej wielkiej uldze tak się właśnie stało. Byłem bardzo pochłonięty czytając tą część i śmiało mogę ją polecić każdemu, kto się intersuje średniowieczem

Daje solidne 8. Mam całą tą serię na półce i nie ukrywam że zalicza ona wzloty i upadki.
Trzy pierwsze tytuły (zamek, miasto, wieś) były bardzo udane. Czytałem je z wielkim zainteresowaniem i uwagą, tak żeby nie uronić ani jednego słowa, żeby żadna informacja nie przeszłą "gdzieś bokiem".
Kolejne części były średnie. I pojawia się teraz książka o Rycerzach. Nie byłem pewien...

Gdybym miała polecić, to tylko osobom zainteresowanym tematem. Nie czyta się tej książki lekko, choć jest interesująca. Ja między innymi przekonałam się, że z rycerzami nie jest tak jak myślimy o nich po lekturze powieści, w których są wspaniałymi bohaterami albo obejrzeniu filmów. Nie każdy rycerz miał zamek, nie każdy pochodził ze szlacheckiego rodu. Książka opiera się na rycerstwie francuskim i angielskim, więc na pewno nie wyczerpuje tematu. Pozycja jak najbardziej dla osób interesujących się historią średniowiecza.

Gdybym miała polecić, to tylko osobom zainteresowanym tematem. Nie czyta się tej książki lekko, choć jest interesująca. Ja między innymi przekonałam się, że z rycerzami nie jest tak jak myślimy o nich po lekturze powieści, w których są wspaniałymi bohaterami albo obejrzeniu filmów. Nie każdy rycerz miał zamek, nie każdy pochodził ze szlacheckiego rodu. Książka opiera się na...

Seria książek współautorstwa Frances Gies o życiu w średniowieczu regularnie się powiększa. Najnowsza część zatytułowana jest „Życie średniowiecznego rycerza” i łamie stereotypy na temat tego, kim byli ci wojownicy, jak wyglądało ich życie, jak to naprawdę było z ich cnotą i lojalnością.
Książka składa się z dziewięciu rozdziałów, w których chronologicznie omawiane są różne wizerunki średniowiecznego rycerza oraz czynniki, jakie wpływały na zmieniającą się sytuację społeczną i materialną rycerzy. Bo pierwsi przedstawiciele tego stanu to wcale nie zacni i honorowi ludzie walczący w obronie czci kobiet i lojalni wobec swojego króla. To raczej okrutni, żądni łupów i bezlitośni grabieżcy, których celem było zdobycie jak najwięcej dóbr materialnych, by zabezpieczyć swoje potrzeby. Dopiero literatura rycerska oraz przemiany uwarunkowań prawnych i ekonomicznych stworzyły klasę społeczną, zajmującą się walką zawodowo. Prawo kościelne dodatkowo narzuciło rycerzom pewien kodeks moralny i zabroniło działań, które uznać należałoby za zbrodnicze.
Książka otwiera oczy na realia życia rycerzy, które bardzo różnią się od naszego postrzegania ich wizerunku, stworzonego na podstawie znanych nam utworów literackich i malarskich, legend o królu Arturze. Opowiada o turniejach, które u swego zarania wyglądały zupełnie inaczej, niż to sobie dzisiaj wyobrażamy, o zakonach rycerskich, wyprawach krzyżowych. O pasowaniu na rycerzy, warunkach ekonomicznych, skłaniających ich do wojowania. Czy błędni rycerze faktycznie przeżywali takie przygody, jakie znamy ze średniowiecznych eposów? Jak wyglądały wyprawy krzyżowe – te pierwsze i te z epoki rozkwitu rycerstwa. Wreszcie poznamy historię i przyczyny zniknięcia rycerstwa ze społeczeństwa.
Książka prezentuje punkt widzenia nauki anglosaskiej, z czym wiąże się skupienie na historii Wielkiej Brytanii i korzystanie z brytyjskich źródeł, oczywiście tam, gdzie omawiane są procesy ogólne, czy też rozwiązania prawno-społeczne, kształtujące średniowieczną rzeczywistość.
Książki Frances Gies, również „Życie średniowiecznego rycerza”, są wnikliwymi pracami historycznymi, opartymi na wielu źródłach, o czym świadczy rozbudowana bibliografia. Wzbogacone o wiele ilustracji, czarno-białych, niestety, stanowią fascynujące źródło wiedzy o wiekach średnich. Ciekawe są życiorysy konkretnych osób, na podstawie których można wyciągnąć wnioski o całej epoce. Całość czyta się dość mozolnie, niemniej, książka jest prawdziwą kopalnią informacji, a biorąc pod uwagę jej odkrywczość, łamanie stereotypów, odczarowywanie rycerstwa, warto podjąć trud, pamiętając o tym, by poświęcić książce odpowiednio dużo czasu. Dla zainteresowanych średniowieczem będzie na pewno skarbem.

Seria książek współautorstwa Frances Gies o życiu w średniowieczu regularnie się powiększa. Najnowsza część zatytułowana jest „Życie średniowiecznego rycerza” i łamie stereotypy na temat tego, kim byli ci wojownicy, jak wyglądało ich życie, jak to naprawdę było z ich cnotą i lojalnością.
Książka składa się z dziewięciu rozdziałów, w których chronologicznie omawiane są różne...

Od pewnego czasu na polskim rynku ukazuje się seria książek pod tytułem „Życie w średniowieczu”. Nie będę ukrywać, seria zwróciła na siebie moją uwagę. Jednak przez jakiś czas się wahałam czy to odpowiednie książki dla mnie, czy na pewno mi się spodobają, czy może jednak nie. Niedawno, pojawił się szósty tom tej serii, a ja zdecydowałam w końcu, że to pora się z nią zapoznać. Tak też zrobiłam i przeczytałam „Życie średniowiecznego rycerza”.
Nie jestem wielką fanką historii, ale do książki „Życie średniowiecznego rycerza” podeszłam z zaciekawieniem. Początkowe strony pochłaniałam z wielkim zainteresowaniem. To co na nich znalazłam było dla mnie nowością, którą z chęcią poznawałam. Jednak wraz z większą ilością stron pojawiały się historie, które mniej mnie ciekawiły i wtedy czytanie tej książki mnie nudziło. Tego się obawiałam, że jeśli cała książka została poświęcona rycerzom, to w którym momencie będę miała przesyt informacji na ten temat i przestanę czerpać przyjemność z czytania. No i tak się stało.
Książka „Życie średniowiecznego rycerza” zawiera multum informacji na temat rycerzy. Przyglądałam się, jak ich funkcja i życie zmieniało się na przestrzeni wieków. Do tego zapoznałam się bliżej z życiem kilku sławniejszych rycerzy. Jednak dla mnie to było trochę za dużo i w pewnym momencie zaczynałam się nudzić. Wtedy musiałam odłożyć książkę na bok i wracałam do niej dopiero po pewnym czasie. Wiem, że wiele osób nie będzie miało tego problemu i w pełni polubi tę pozycję.

Od pewnego czasu na polskim rynku ukazuje się seria książek pod tytułem „Życie w średniowieczu”. Nie będę ukrywać, seria zwróciła na siebie moją uwagę. Jednak przez jakiś czas się wahałam czy to odpowiednie książki dla mnie, czy na pewno mi się spodobają, czy może jednak nie. Niedawno, pojawił się szósty tom tej serii, a ja zdecydowałam w końcu, że to pora się z nią...