Mały Książę

Nie żałuję, że tyle czasu zwlekałem z tą książką i nie przeczytałem jej wcześniej. Bo teraz mogłem się delektować tym, co autor stara się nam przekazać. Smutna, a zarazem piękna historia małego księcia daje do myślenia i długo po przeczytaniu jej nie chciała mi wyjść z głowy. Dziękuje osobie które mnie skłoniła do przeczytania tej powiastki.

Nie żałuję, że tyle czasu zwlekałem z tą książką i nie przeczytałem jej wcześniej. Bo teraz mogłem się delektować tym, co autor stara się nam przekazać. Smutna, a zarazem piękna historia małego księcia daje do myślenia i długo po przeczytaniu jej nie chciała mi wyjść z głowy. Dziękuje osobie które mnie skłoniła do przeczytania tej powiastki.

Pokaż mimo to

A oto mój sekret. Jest bardzo prosty: dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu…

A oto mój sekret. Jest bardzo prosty: dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu…

Pokaż mimo to

W szkole w ogóle mnie nie interesowała. Przeczytałem dopiero teraz, kiedy można już ją dużo lepiej zrozumieć. Trochę pouczająca, trochę refleksyjna, a po doklejeniu do książki brakującego rozdziału o Anonie zdecydowanie kompletna.

W szkole w ogóle mnie nie interesowała. Przeczytałem dopiero teraz, kiedy można już ją dużo lepiej zrozumieć. Trochę pouczająca, trochę refleksyjna, a po doklejeniu do książki brakującego rozdziału o Anonie zdecydowanie kompletna.

Pokaż mimo to

"Narysujesz mi baranka?". ♥

"Narysujesz mi baranka?". ♥

Pokaż mimo to

Książka, która porusza dogłębnie. Wiele cytatów towarzyszy mi każdego dnia. Każdy powinien ją przeczytać.

Książka, która porusza dogłębnie. Wiele cytatów towarzyszy mi każdego dnia. Każdy powinien ją przeczytać.

Pokaż mimo to

Czytam co roku i co roku mam wrażenie, że to inna książka. Rośnie razem z człowiekiem.

Czytam co roku i co roku mam wrażenie, że to inna książka. Rośnie razem z człowiekiem.

Pokaż mimo to

Tak jak określił to jeden z czytelników, cała książeczka jest jednym wielkim cytatem. Tyle mądrości i ciekawych spostrzeżeń wyciągamy z tej lektury ile nasz umysł i serce w danym momencie potrzebuje. To naprawdę niesamowite, że za każdym razem odbiera się inaczej Małego Księcia. W tym tkwi wielkość tej książeczki.
Serdecznie i gorąco polecam na wszelkie bolączki ciała i umysłu.

Tak jak określił to jeden z czytelników, cała książeczka jest jednym wielkim cytatem. Tyle mądrości i ciekawych spostrzeżeń wyciągamy z tej lektury ile nasz umysł i serce w danym momencie potrzebuje. To naprawdę niesamowite, że za każdym razem odbiera się inaczej Małego Księcia. W tym tkwi wielkość tej książeczki.
Serdecznie i gorąco polecam na wszelkie bolączki ciała i umy...

Pokaż mimo to

dziwna książka, trochę napompowana

dziwna książka, trochę napompowana

Pokaż mimo to

*** http://ratowniklektur.blogspot.com/ ***
Najpiękniejsza opowieść, jaka mogłaby być dana człowiekowi do przeczytania. Jednocześnie dla mnie smutna. Ktokolwiek czytał tą historię i nie utożsamił się choć trochę z Małym Księciem, albo nie umiał czytać, albo zaślepiła go/ją chęć bycia dorosłym. A w przygodach młodego bohatera, dowiadujemy się prawdy o dorosłym życiu. Jest ono pokazane w przystępny sposób, tak aby zwrócić uwagę czytelnika na te znamiona dorosłości. W „Małym Księciu” czytamy często: „... dorośli są dziwni”. Zaiste my dorośli jesteśmy dziwni i nie zdajemy sobie sprawy jak bardzo prości chcemy być, podczas gdy cały świat jest skomplikowany i tylko dziecięca ciekawość pozwala nam zachwycać się zwykłą różą, czy tym co może być zamknięte w narysowanym pudełku. Otóż Mały Książę uczy nas, że piękno jest niedostrzegalne dla oka. Ta powieść uczy wielu rzeczy, których nie dowiemy się w miejscach pracy, czy siedząc przed telewizorem oglądając program popularnonaukowy, w którym mówią o najnowszych cudach technologii. Dostrzegam w „Małym Księciu” wyciąganie na zewnątrz mechanizmu, jaki zachodzi w zachowaniu typowych dorosłych. Ci dorośli tego nie widzą, bo widzą to jedynie oczy dziecka.
Zamiłowanie do liczb? - który dorosły ich nie lubi?
A picie po to aby zapomnieć, że się pije, w tak subtelny sposób ukazuje nie logiczne myślenie ludzkie. Bo nie chodzi tu o samą dorosłość ale i o człowieczeństwo. Nasze lata mijające, pośród maleńkich planetoid.
„Mały Książę” to historia o samotnym chłopcu, przemierzającym przestrzeń kosmiczną, w poszukiwaniu przyjaźni i miłości. Trafia na kilku dorosłych bohaterów, którzy gubią się w tym co robią i na zwierzęta, które uczą go najważniejszych prawideł życia. Dzięki Małemu Księciu otwieramy oczy na to co jest ważne. Otwieramy jeśli sami mamy w sobie coś z dziecka. Bo „Mały Książę” nie jest powieścią tylko dla dzieci. Dorosły sięgający po tę książkę przypomni sobie jak dociekliwy był za młodu i zauważy jak bardzo spłycił swoje istnienie, a także o czym zapomniał i czego mu brak w życiu. Natomiast jeśli sięgasz po „Małego Księcia” już jako dorosły ale po raz pierwszy, musisz mieć w sobie odrobinę dziecka, aby Cię ta historia poruszyła... chociaż mogę przesadzać ale takie jest moje zdanie. Sam sięgnąłem po tą opowieść w wieku 27 lat po raz pierwszy ale mam w sobie dużo z dziecka i mogłem czytając pewne zdania, krzyknąć: „ej! Faktycznie tak jest!”.
Dlaczego tak używam określeń: „dorosły” i „dziecko”?
Bo dzieci wbrew pozorom widzą więcej i to dorośli powinni się uczyć od dzieci. O tym też mówi „Mały Książę” bardziej w głębi zaczytania w opowieść.
Jedno jest pewne – jeśli raz przeczytasz „Małego Księcia”, będziesz wracać do niego po kilka razy. To nie dlatego, że trudno go zrozumieć. A wręcz przeciwnie i dlatego, że tak przyjemnie się go czyta. To jest tak lekka lektura, że trzeba nie lubić czytać aby ją zignorować. Po jej przeczytaniu będziesz jej przyjacielem. Do tego stopnia Cię oswoi. Faktem, a raczej ciekawostką jest, iż ta powieść została napisana jako dialog autora ze samym sobą, gdzie pilot (jeden z bohaterów) oznaczał pisarza aktualnie, a sam Mały Książę, pisarza w wieku dziecięcym. Dla mnie więc zagadką jest dedykacja - „Leonowi Werthowi, kiedy był małym chłopcem”. Być może dedykacja prawdziwa, a może Werth to był pseudonim autora jaki przybrał w dzieciństwie. Zagadka ta nie jest ważna. Ważna jest nauka jaka płynie z tej bajki.
Gdy Twoja pociecha nauczy się czytać i rozumieć co czyta, podaruj jej „Małego Księcia”!
Jeśli nie masz pomysłu na prezent dla przyjaciół, rodziny – podaruj im „Małego Księcia”!
Pozycja ta powinna widnieć na półce każdego.
Chciałbym jednak nadmienić, że „... dorośli tego nie rozumieją”.
Puenta?
Krótko i zwięźle:
Nie dorastaj, bo to pułapka.
Jak zadajesz pytanie, nie odpuszczaj dopóty, dopóki nie dostaniesz odpowiedzi.
Są w naszym życiu wyjątkowe postacie... i
Prawdziwe piękno nie jest widoczne dla oczu.

*** http://ratowniklektur.blogspot.com/ ***
Najpiękniejsza opowieść, jaka mogłaby być dana człowiekowi do przeczytania. Jednocześnie dla mnie smutna. Ktokolwiek czytał tą historię i nie utożsamił się choć trochę z Małym Księciem, albo nie umiał czytać, albo zaślepiła go/ją chęć bycia dorosłym. A w przygodach młodego bohatera, dowiadujemy się prawdy o dorosłym życiu. Jes...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czytałam inne wydanie, ale historia jest przecież ta sama. Piękna róża, podróż na inne planety oraz wiele zagadnień. Myślę, że ta lektura podobała się większości osób, które ją przeczytało. Polecam KAŻDEMU i małemu i dużemu.

Czytałam inne wydanie, ale historia jest przecież ta sama. Piękna róża, podróż na inne planety oraz wiele zagadnień. Myślę, że ta lektura podobała się większości osób, które ją przeczytało. Polecam KAŻDEMU i małemu i dużemu.

Pokaż mimo to