"Amelia i Kuba. Wenecki spisek" ponownie zaprasza w świat dziecięcych przygód. Tym razem Mi połyka nieprzedaną tabletkę, od której notorycznie wyrastają jej gęste włosy na rękach. Kuba i reszta ekipy usiłują jej pomóc w tajemnicy z rodzicami i skontaktować się z producentem. Okazuje się, że siedziba firmy znajduje się... w Wenecji!

Ależ ja sie dobrze bawiłam z tym tomem! Po nieco spokojniejszych poprzednikach, tym razem autor zaoferował czytelnikowi fantastyczną przygodę z motywem drogi pełnej dynamicznej akcji. Wplecenie w opowieść dodatkowo pewnej tajemniczej agentki dodatkowo podkręciło skalę niebezpieczeństw i kłopotów oraz stworzyło przestrzeń do iście fabuły rodem z filmów sensacyjnych. Tu nie ma miejsca na nudę, cały czas coś się dzieje ;)

Wierząc tytułowi od samego początku byłam ogromnie ciekawa, jakie koleje losu pokierują dziećmi aż do Włoch i całe tło oraz przebieg wyprawy w pełni mnie usatysfakcjonowały. Uroczo niewinne dziecięce myślenie, a jednocześnie ogrom sprytu i zaradności bohaterów, a także nutka zadziorności i impulsywności i oto wyszła z tego fenomenalnie wciągająca akcja, pełna nie tylko wspomnianych wcześniej szybkich i niebezpiecznych scen, ale i przestrzeń dla wielu przezabawnych zdarzeń (których moją mistrzynią jest Mi) oraz chwil refleksyjnego przystanięcia i zapatrzenia się na piękno świata (w czym przykładem świeci Amelia). Miłość do podróżowania i estetyki jest tu wprost zaraźliwa, autor maluje tak barwnie kolejne etapy wyprawy, że czułam się tak, jakbym sama w domowym zaciszu przeniosła się duchem do weneckiej gondoli :)

Pasjonująca i niesamowicie oddziałująca na wyobraźnię przygoda, po której ponownie chce się tylko więcej tych bohaterów i ich perypetii. Uwielbiam, polecam i sięgam po kolejny tom :)

"Amelia i Kuba. Wenecki spisek" ponownie zaprasza w świat dziecięcych przygód. Tym razem Mi połyka nieprzedaną tabletkę, od której notorycznie wyrastają jej gęste włosy na rękach. Kuba i reszta ekipy usiłują jej pomóc w tajemnicy z rodzicami i skontaktować się z producentem. Okazuje się, że siedziba firmy znajduje się... w Wenecji!

Ależ ja sie dobrze bawiłam z tym tomem!...

Super!! Naprawdę fajna książka. Dużo akcji oraz mnóstwo atrakcji.

Super!! Naprawdę fajna książka. Dużo akcji oraz mnóstwo atrakcji.

Dzieci często psocą i jest to normalne, tylko najczęściej prędzej czy później przyznają się do swoich czynów dorosłym, ale nie nasi bohaterowie, oni zawsze mają swoje pomysły na rozwiązanie problemu.
Rezolutna sześciolatka Mi jest uczulona na sierść zwierząt, a marzy o futrzaku do przytulania, więc połyka nieznaną tabletkę, która ma jej pomóc przezwyciężyć alergie, niestety lekarstwo jest dopiero w fazie testów i dziewczynka ma działania niepożądane. Jej brat Kuba w obawie o konsekwencje postanawia wyruszyć do producenta leku, który ma swoją siedzibę w Wenecji i poprosić o antidotum, na podróż namawia nawet swoich przyjaciół i wymyślając kłamstwo rodzicom, wyruszają w świat. Czy dzieci bezpiecznie dotrą do Wenecji? Czy Mi wreszcie dostanie antidotum, które jej pomoże? Tego wszystkiego dowiecie się z tej książki.
Każdy, kto ma dzieci, ten wie, że te małe istotki wymyślają wiele nieprawdopodobnych historii i mają ogrom pomysłów na zabawy, które nie zawsze są bezpieczne, ale wyprawa do innego kraju w celu ukrycia złego czynu jest naprawdę szalona. Muszę przyznać, że cała akcja została zaplanowana i przeprowadzona w sposób dość dobry, zabrakło tutaj jedynie pieniędzy i wiedzy osoby dorosłej, która już podróżowała.
Historia pokazuje piękną przyjaźń między dziećmi, które pomagają sobie wzajemnie i się wspierają, tak naprawdę tylko dzięki temu, że trzymali się razem, wychodzili cało z każdej opresji. Jest to na pewno opowieść bardzo nieprawdopodobna, ale dostarczająca czytelnikom dużo rozrywki, śmiechu, a nawet też trochę grozy, ponieważ przyjaciele mają ogon, którym jest przebiegły szpieg, więc mamy tutaj sporo różnych emocji.
Mam nadzieję, że po przeczytaniu tej książki żadne dziecko nie wpadnie na pomysł podróży do innego kraju, ponieważ nie jest to takie łatwe, jak tutaj jest to opisane, lepiej zawsze poprosić o pomoc dorosłych, którzy na pewno znajdą jakieś dobre rozwiązanie problemu.

Dzieci często psocą i jest to normalne, tylko najczęściej prędzej czy później przyznają się do swoich czynów dorosłym, ale nie nasi bohaterowie, oni zawsze mają swoje pomysły na rozwiązanie problemu.
Rezolutna sześciolatka Mi jest uczulona na sierść zwierząt, a marzy o futrzaku do przytulania, więc połyka nieznaną tabletkę, która ma jej pomóc przezwyciężyć alergie, niestety...

Na początku opowieść się trochę ciągnie. Od kiedy ekipa wyrusza na przygodę jest mega ciekawie.
Piotrek (mój 8-latek) marzy o wycieczce do Wenecji :).
Książkę rzecz jasna polecamy!

Na początku opowieść się trochę ciągnie. Od kiedy ekipa wyrusza na przygodę jest mega ciekawie.
Piotrek (mój 8-latek) marzy o wycieczce do Wenecji :).
Książkę rzecz jasna polecamy!

Mi połyka tabletkę, której jej tata miał zrobić zdjęcia reklamowe. Powoduje to duże kłopoty dla niej i starszego brata Kuby, który czuje się odpowiedzialny za siostrę. Rozwiązanie znajdują razem z sąsiadami, pakując się w jeszcze większe tarapaty - oczywiście wszystko przypadkowo. Na szczęście wymyślają sposób, który podoba się wszystkim. Trochę przy tym oszukują (nawet sporo) i przeżywają sporo przygód.
Jest to kolejna przyjemna książka Kosika. Co prawda nie powinno się jej zaliczać do fantastyki, ale jest zupełnie nieprawdopodobna - szpiegówka, kaloszowcy, podróże, nieogarnięcie rodziców... Niektóre z tych elementów byłyby możliwe, ale nie wszystkie na raz ;) Ale sięgając po tę książkę niejako przyjmujemy umowę, że nie będzie to wierne odzwierciedlenie rzeczywistości. I wtedy czyta się naprawdę miło.

Mi połyka tabletkę, której jej tata miał zrobić zdjęcia reklamowe. Powoduje to duże kłopoty dla niej i starszego brata Kuby, który czuje się odpowiedzialny za siostrę. Rozwiązanie znajdują razem z sąsiadami, pakując się w jeszcze większe tarapaty - oczywiście wszystko przypadkowo. Na szczęście wymyślają sposób, który podoba się wszystkim. Trochę przy tym oszukują (nawet...

Mi ciągle przeżywa jej alergie do futrzaków. Zwędziła lekarstwo, które poskutkowało dziwnymi zdarzeniami.

Fanów Fistaszków zapraszam: http://lubimyczytac.pl/grupa/2148/fanklub-charlesa-m-schulz

Mi ciągle przeżywa jej alergie do futrzaków. Zwędziła lekarstwo, które poskutkowało dziwnymi zdarzeniami.

Fanów Fistaszków zapraszam: http://lubimyczytac.pl/grupa/2148/fanklub-charlesa-m-schulz

Od dawna mówi się, że podróże kształcą. W końcu pozwalają zyskać wiedzę na temat nieznanych nam terenów, kultur, poznać nowych ludzi oraz zdobyć nowe doświadczenia. Przeczytanie w książce czy internecie oraz obejrzenie zdjęć nie zastąpi nam prawdziwych wrażeń i odczuć. Z tego też względu tak dużo ludzi lubi podróżować. Jednak niestety wiąże się to często z dużymi pieniędzmi oraz czasem. Na szczęście czasami da się ominąć te dwie przeszkody i pozwolić na poniesienie się przygodzie.

Jak wszyscy dobrze wiedzą Mi lubi rozrabiać. Lubi też psy, ale niestety ma alergię na ich sierść i nie może głaskać zwierzaków ani tym bardziej mieć w domu. Jednak czy to by się zmieniło, gdyby istniał lek na alergię na sierść? Tak się dobrze składa, że tata Mi i Kuby odpowiada właśnie za reklamę takiego leku, a mała tabletka, która może zmienić życie dziewczynki, leży na stoliku nie pilnowana przez nikogo. Co byście zrobili na miejscu Mi?

Pierwszy tom "Amelii i Kuby" całkowicie mnie oczarował. Nie spodziewałam się, że książka dla dzieci może zrobić tak olbrzymie wrażenie na dorosłej osobie. Na pewno wynika to po część z sentymentu do książek Rafała Kosika, ale nawet pomijając ten argument jestem pełna podziwu dla pomysłu oraz wykonania. Mimo to obawiałam się, że jest to jednorazowy zachwyt, a kolejne tomu nie sprostają moim oczekiwaniom. Czy tak się stało?

Zaczynając tradycyjnie od stylu, muszę powiedzieć, że styl autora jest tak sama jak zawsze bardzo dopracowany. Tak naprawdę widać, że nie ma tam miejsca na jakąkolwiek pomyłkę, czy źle dobrane słowo. Po prostu wszystko idealnie do siebie pasuje. Jest to bardzo charakterystyczne dla Rafała Kosika i między innymi dlatego tak bardzo go cenię. Gdy czytamy, to nie mamy wrażenia, że pisarz pisał, by pisać. Nie, on pisał z pasją i zafascynowaniem. We wcześniejszej recenzji wspominałam, że pojawia się dużo trudnych słów i są one tłumaczone dla dzieci. Tym razem nawet ja potrzebowałam tłumaczeń, a zawsze twierdziłam, że mam raczej duży zasób polskiego słownictwa. Prawdopodobnie dlatego odbieram ten zabieg tak pozytywnie. W końcu poznaję nowe słowo, jego definicję oraz kontekst, w którym można go użyć. To ciekawe doświadczenie. Dzięki językowi w tej książce całość czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Jest to czysta radość czytania.

"Amelia i Kuba. Wenecki spisek" jest dość naiwny, co mnie trochę drażniło. Zdaję sobie sprawę, że postrzegam całkowicie inaczej świat niż dzieci, jednakże i tak wydaje mi się, że jest to zbyt naiwne dla nich. Nawet młody człowiek wie, że niektórych rzeczy się nie robi i są one niemożliwe pod każdym względem – nawet jeśli to wątek fantastyczny, co nie odnosi się do tego przykładu. Ale żeby za bardzo nie narzekać, to przyznam, że mimo tej wady książka była wciągająca i przede wszystkim nieprzewidywalna. Do gustu przypadł mi w szczególności wątek ze Szpiegówką. Był rozbudowany i przy tym podchodził już typowo pod akcję, więc napędzał całą fabułę. Choć miałam wrażenie, że to jest jedyny wątek, a wszystko inne jest pominięte lub zapomniane... Poza tym pisarz bardzo zadbał, żeby czytelnik mógł dobrze poznać Wenecję, ciekawostki o niej i użyć całej swojej wyobraźni, pozwalającej przenieść się do tego świata. Wyszłam po przeczytaniu tej książki z olbrzymią wiedzą na temat tego miejsca.

Pod względem bohaterów mamy całą gamę różnorodnych i wyrazistych osobowości. Postacie są bardzo dobrze wykreowane i łatwo znaleźć osobę, z którą możemy się utożsamić. Tak naprawdę jedyną postacią, której nie mogę zaakceptować jest Amelia. Jest po prostu papierowym bohaterem, który niczym konkretnym się nie wyróżnia. Tym razem była wielką artystką, żyjącą w swoim świecie i według własnych zasad. Nie jestem w stanie wytłumaczyć czemu, ale bardzo mnie to drażniło. Co do Kuby, to jest to lubiany przeze mnie bohater. Ma takie swojskie poczucie humoru, które mimo pewnej prymitywności potrafi rozbawić. Natomiast Mi w tym tomie rozśmiesza z taką samą pasją, energią i przede wszystkim zaangażowaniem w życie. Doceniam takie charaktery, więc i tu czuję dużą sympatię do małej. I przede wszystkim nie można zapomnieć o moim ukochanym Albercie. Jestem zawiedziona, ponieważ w tej części jest pomijany i ogólnie jest go jakoś mało. Ale jakby nie patrzeć, ubarwia w sposób wyśmienity tło powieści.

Pierwszy tom przypadł mi bardziej do gustu, jednak w żaden sposób nie umniejsza to "Weneckiemu spiskowi". Książka była wciągająca, pełna niesamowitych przygód i potrafi poruszyć serce nawet sceptycznie nastawionych czytelników. Myślę, że dzieci bardzo dobrze będą się przy niej bawić oraz pogłębiać swoją wiedzę na temat świata.

Od dawna mówi się, że podróże kształcą. W końcu pozwalają zyskać wiedzę na temat nieznanych nam terenów, kultur, poznać nowych ludzi oraz zdobyć nowe doświadczenia. Przeczytanie w książce czy internecie oraz obejrzenie zdjęć nie zastąpi nam prawdziwych wrażeń i odczuć. Z tego też względu tak dużo ludzi lubi podróżować. Jednak niestety wiąże się to często z dużymi pieniędzmi...

Książka bardzo ciekawa, podobnie jak inne książki tej serii. Amelia, Kuba, Mi i Albert ruszają na szaloną podróż po Wenecji i innych miastach. Książka zainteresuje młodszych i starszych czytelników. Czekam na inne powieści autorstwa Kosika. Każdemu polecam!

Książka bardzo ciekawa, podobnie jak inne książki tej serii. Amelia, Kuba, Mi i Albert ruszają na szaloną podróż po Wenecji i innych miastach. Książka zainteresuje młodszych i starszych czytelników. Czekam na inne powieści autorstwa Kosika. Każdemu polecam!

"Wenecki spisek" to kolejna książka traktująca o przygodach Kuby, Amelii i ich rodzeństwa. tym razem Mi (to niewątpliwie moja ulubiona postać!) ściąga na siebie nie lada kłopot - połyka tajemniczą tabletkę, która, jak się okazuje, stanowi prototyp leku na alergię, którego receptura wciąż nie została do końca opracowana. Z tego wynikają nieoczekiwane skutki uboczne. Bojąc się gniewu rodziców dzieci zawierają spisek, którego celem jest dotarcie do producenta leku i poproszenie go o pomoc przy zniwelowaniu owych skutków ubocznych. Plan komplikuje się, gdy okazuje się, ze producent ten swoją siedzibę ma w Wenecji we Włoszech. i nie chodzi tu wcale o Włochy pod Warszawą. Dzieci są jednak na tyle zdeterminowane, że ruszają w podróż pełna przygód i niebezpieczeństw. Smaczku historii dodaje fakt, iż ich śladem podąża tajemnicza agentka, która wcale nie żywi dobrych zamiarów...
Powieść, co chyba charakterystyczne dla tej serii, obfituje w zabawne sytuacje. Tak zabawne, że trudno jest powstrzymać się od głośnych wybuchów śmiechu! To sprawia, ze nie tylko dzieci, ale i dorośli czytają tę książkę z przyjemnością. I choć mam wrażenie, że autor momentami dał się ponieść wyobraźni (od choćby scena z wampirami),uważam, ze to całkiem przyjemna lektura, zwłaszcza dla młodego odbiorcy.

"Wenecki spisek" to kolejna książka traktująca o przygodach Kuby, Amelii i ich rodzeństwa. tym razem Mi (to niewątpliwie moja ulubiona postać!) ściąga na siebie nie lada kłopot - połyka tajemniczą tabletkę, która, jak się okazuje, stanowi prototyp leku na alergię, którego receptura wciąż nie została do końca opracowana. Z tego wynikają nieoczekiwane skutki uboczne. Bojąc...

Tradycyjnie chciałbym zacząć od krótkiej notki o autorze książki, którą całkiem niedawno przeczytałem i odstawiłem na półkę. To Rafał Kosik, który oprócz cyklu o Feliksie, Necie i Nice,”popełnił” także całkiem interesujące powieści dla doroślejszych czytelników, że wspomnę tu tylko o „Vertical”, „Mars”, czy najnowsza z nich”Różaniec”. Także wiem czego się spodziewać po jego kolejnym dziele i zazwyczaj nie mogę powiedzieć, że jestem w jakimś stopniu zawiedziony.
Tym razem przyszła pora na szósty już tom cyklu dla dzieci”Kuba i Amelia”, który to cykl można uznać za jakiś odpowiednik wspomnianego przeze mnie cyklu o trzech nastolatkach.

A o czym tym razem przeczytamy?
Mi, której jak zwykle jest wszędzie pełno, przytrafia się typowa przygoda. Połyka tajemniczą kapsułkę, po której zaczyna obrastać futrem. Nie chcąc niepokoić rodziców dzieciaki postanawiają sami rozwiązać problem. Ale to jeszcze bardziej komplikuje sytuację, bowiem antidotum zdaje się być dostępne, ale we Włoszech. W związku z tym nasi przyjaciele ruszają do laboratorium w Wenecji. Ich tropem podąża tajemnicza agentka, która nie jest tym, za kogo się podaje. Czy uda się rozwiązać problem, zanim sprawy skomplikują się jeszcze bardziej? Przekonajcie się sami.

Słowem podsumowania.
Ubawiłem się setnie zagłębiając się w tą historię. Jako że to już szósty tom cyklu, czytelnik zżywa się z dzieciakami i kibicuje im w ich zwariowanych perypetiach. Autor bardzo sympatycznie opisuje nie tylko paczkę dzieci, ale ich rodziców. A sama podróż do odległych Włoszech również sprawia, że czytelnik ma samą przyjemność z takiej lektury. I nie szkodzi, że jest to opowieść dla młodszych czytelników. Grunt, że sprawia, że na chwilę zapominamy o własnych kłopotach i zagłębiamy się w całkowicie niedorzeczne dzieci. Polecam cały cykl.

Tradycyjnie chciałbym zacząć od krótkiej notki o autorze książki, którą całkiem niedawno przeczytałem i odstawiłem na półkę. To Rafał Kosik, który oprócz cyklu o Feliksie, Necie i Nice,”popełnił” także całkiem interesujące powieści dla doroślejszych czytelników, że wspomnę tu tylko o „Vertical”, „Mars”, czy najnowsza z nich”Różaniec”. Także wiem czego się spodziewać po jego...