Polecam

Polecam

Czy to jest od 13 lat czy od 16 lat? Całowanie się z języczkiem, dziewczyna z chłopakiem nago pływają w jeziorze. Następnego tomu już nie będziemy czytać.

Czy to jest od 13 lat czy od 16 lat? Całowanie się z języczkiem, dziewczyna z chłopakiem nago pływają w jeziorze. Następnego tomu już nie będziemy czytać.

Dawid bardzo przeżywa pożegnanie z Larisą, która pojechała do ojczyzny na kilka tygodni. W prost nie może bez niej żyć. Żeby móc się z nią kontaktować zajmuje się ogrodem a rodzice wpłacają mu pieniądze na wiadomości. Kiedy Larisa wraca, proponuje dziewczynie wyjazd do Laponii, gdzie mieszka znajomy jego rodziców. Ona zgadza się i niedługo po tym wyruszają w podróż.
Po dotarciu do celu postanawiają wykąpać się w jeziorze, ale gdy wchodzą do wody zastaje ich tam mężczyzna ubrany na czarno z karabinem. Zaczynają się niepokoić. I ten ptak, który jakby ich śledził, bo ciągle krąży nad ich głowami. I dlaczego gdy wracają do domku letniskowego z wycieczki zastają otwarte drzwi? A także kim jest ubrany na czarno mężczyzna i czego chce? Powiedzcie sami...
Wciąga, fascynuje i skrywa tajemnice. Co to? Ta oto książka...

Dawid bardzo przeżywa pożegnanie z Larisą, która pojechała do ojczyzny na kilka tygodni. W prost nie może bez niej żyć. Żeby móc się z nią kontaktować zajmuje się ogrodem a rodzice wpłacają mu pieniądze na wiadomości. Kiedy Larisa wraca, proponuje dziewczynie wyjazd do Laponii, gdzie mieszka znajomy jego rodziców. Ona zgadza się i niedługo po tym wyruszają w podróż.
Po...

Książka nie była aż tak dobra jak inne części z tej serii (szczególnie polecam Trzynastego Gościa),ale szybko się ją czytało (choć w pewnych momentach była nudnawa) i była to przyjemna lektura.

Książka nie była aż tak dobra jak inne części z tej serii (szczególnie polecam Trzynastego Gościa),ale szybko się ją czytało (choć w pewnych momentach była nudnawa) i była to przyjemna lektura.

Tak samo dobra jak poprzednie tomy.

Tak samo dobra jak poprzednie tomy.

Książka, jak wszystkie w tej serii, była przyjemna, krótka i wciągająca. Miło się ją czytało. Z powodu małej ilości stron była do połknięcia na raz. ;)
"Pieśń szamana" opowiada o dwójce młodych ludzi, Dawidzie i Larisie, którzy usiłują rozwiązać zagadkę związaną z ich przyjacielem Johanem.
Czytając ją, zrelaksowałam się. Polecam.

Książka, jak wszystkie w tej serii, była przyjemna, krótka i wciągająca. Miło się ją czytało. Z powodu małej ilości stron była do połknięcia na raz. ;)
"Pieśń szamana" opowiada o dwójce młodych ludzi, Dawidzie i Larisie, którzy usiłują rozwiązać zagadkę związaną z ich przyjacielem Johanem.
Czytając ją, zrelaksowałam się. Polecam.

Ciąg dalszy przygód dwójki ciekawych świata i odważnych przyjaciół. To już 4 tom i śmiało mogę stwierdzić, że autor w przystępny sposób, poprzez nietypowe sytuacje spotykające bohaterów, uczy i tłumaczy zagadnienia naukowe z wielu różnych dziedzin i wręcz wyrabia w czytelniku chęć do nauki i do zgłębiania danego tematu. Do tego przygody opisane w książce są interesujące i wciągające. Na plus jest też to, że każdy z tomów można czytać osobno, bez zapoznania się z poprzednimi. Niestety, jeśli chodzi o całokształt serii, jest to najsłabsza ze wszystkich części i razem z synem do książki zabieraliśmy się kilka razy. Trudniejsze pojęcia i bardziej drastyczne momenty powodują, że tym razem książka ma poważniejszy charakter i zdecydowanie dedykowana jest starszym dzieciom szkół podstawowych i młodzieży. Do tego mieliśmy wrażenie, że początek nie ma końca. Na szczęście zakończenie książki wszytko to zrekompensowało i było jak zawsze ciekawe. Razem z synem nadal zamierzamy śledzić dalsze losy Dawida i Larisy.

Ciąg dalszy przygód dwójki ciekawych świata i odważnych przyjaciół. To już 4 tom i śmiało mogę stwierdzić, że autor w przystępny sposób, poprzez nietypowe sytuacje spotykające bohaterów, uczy i tłumaczy zagadnienia naukowe z wielu różnych dziedzin i wręcz wyrabia w czytelniku chęć do nauki i do zgłębiania danego tematu. Do tego przygody opisane w książce są interesujące i...

Jakieś dwie godziny temu przeczytałam czwartą część serii o Dawidzie i Larisie. Na razie jest to ostania wydana w Polsce książka z tej serii, chociaż właśnie się dowiedziałam, że 29 czerwca wychodzi 5 część, po którą też pewnie sięgnę.
Tym razem Dawid i Larisa wyjeżdżają ma ostatnie tygodnie wakacji na północ kraju do domku Johana - znajomego chłopca oraz jego rodziców, który co roku wynajmował im urokliwy domek pośród natury. Jednak teraz dzieci jadą nie tylko, aby wypocząć, ale też wesprzeć Johana, którego syn miał wypadek samochodowy w dość dziwnych okolicznościach. Jednak gdy przyjeżdżają na miejsce dzieją się tam dziwne rzeczy. Śledzący ich ptak, niebezpieczny mężczyzna mierzący do przyjaciół z karabinu i zniknięcie Johana to dopiero początek dramatycznego wyścigu nie tylko z czasem.

Czwarta część nie dorównuje poziomu 3 tomu (który jest moim ulubionym),ale fanom serii na pewno się spodoba. Jednak widzę pewną tendencję autora do co raz to krótszych książek. Nie jest to nic złego oczywiście, ale uprzedzam, że tą historię połyka się w półtorej godziny. Sama książka nic nadzwyczajnego, zakończenie dosyć oczywiste, jednak sama książka bardzo sympatyczna. Nie mam wielu uwag, ale szczególnych żale też nie dostrzegłam. Takie guility read - raz przeczytać i odstawić na półkę.

Jakieś dwie godziny temu przeczytałam czwartą część serii o Dawidzie i Larisie. Na razie jest to ostania wydana w Polsce książka z tej serii, chociaż właśnie się dowiedziałam, że 29 czerwca wychodzi 5 część, po którą też pewnie sięgnę.
Tym razem Dawid i Larisa wyjeżdżają ma ostatnie tygodnie wakacji na północ kraju do domku Johana - znajomego chłopca oraz jego rodziców,...

Niedawno pytałam Czy znacie Dawida i Larisę? - bohaterów serii książek Martina Widmarka.
Wtedy byłam świeżo po przeczytaniu trzech pierwszych tomów serii,
a już dziś opowiem o swoich wrażeniach po lekturze tomu czwartego.
Tomu o tajemniczym tytule "Pieśń szamana".

Dwa tygodnie temu napisałam: "Najlepiej czyta się tom trzeci, tam akcja zaczyna się prawie od razu."
W czwartym tomie wir wydarzeń porywa nas jak rwąca rzeka, widoczna na okładce.
Okładkowa ilustracja napawa niepokojem, a wewnątrz książki wcale nie jest spokojniej.
Uzbrojony mężczyzna pojawia się już na początku, a właściwie nawet przed początkiem!
I prawie od początku nad głowami bohaterów krąży drapieżny ptak...

A potem jest jeszcze szybciej, jeszcze bardziej niebezpiecznie.
Przerażeni odwróciliśmy się i to, co zobaczyliśmy, spowodowało, że ugięły się pod nami nogi.*

Widmark mistrzowsko buduje napięcie!
Intryga, prawo do ziemi, królewski dokument, strzały, pułapki, wiszący most,
martwy pies, złamany nos, nieproszeni goście, ścigający helikopter, rwąca rzeka.
Pośpiech i strach!
Wyścig z czasem, prześladowcami i żywiołami!
Rzeka ryczała i wydawało się, że tylko czeka, żeby nas połknąć. (...)
Przez sekundę wisieliśmy bezładnie w powietrzu (...)
Zdaje się, że wszyscy troje równie głośno krzyczeliśmy (...)*

A potem nagle wszystko się skończyło.
Ojej!
Kiedy kolejny tom?

Nie wyjaśnię Wam, kim jest tytułowy szaman i co ma wspólnego z wymienionymi niebezpieczeństwami.
Sami sięgnijcie po książkę.
Zachęcam! :-)

"Pieśń szamana" czyta się jednym tchem.

Nawiązując do pierwszych trzech części serii dopowiem jeszcze, że w czwartym tomie:
nieco mniej jest o uczuciu między nastoletnimi bohaterami (chociaż Dawid bardzo tęskni za Larisą,
która wyjechała do Petersburga, a potem kąpią się nago - co przerywa uzbrojony mężczyzna ;-p
nieco mniej jest wątków naukowych (ale znów pojawia się nazwisko Linneusza),
no i Dawid nie jest takim ignorantem, jak dotychczas (co mnie bardzo cieszy :-)


https://bajdocja.blogspot.com/2017/06/piesn-szamana.html

Niedawno pytałam Czy znacie Dawida i Larisę? - bohaterów serii książek Martina Widmarka.
Wtedy byłam świeżo po przeczytaniu trzech pierwszych tomów serii,
a już dziś opowiem o swoich wrażeniach po lekturze tomu czwartego.
Tomu o tajemniczym tytule "Pieśń szamana".

Dwa tygodnie temu napisałam: "Najlepiej czyta się tom trzeci, tam akcja zaczyna się prawie od razu."
W...

ZMIESZANI, ZAKOCHANI I ZAGROŻENI

Który czytelnik nie lubi momentu, kiedy sięgnął po jakąś książkę nie licząc właściwie na nic – bo i pozycja to niewielka, i odbiorca nie stanowi grupy docelowej, a całość wygląda tak niepozornie, jak to tylko możliwe – i nagle okazało się, że ma do czynienia z naprawdę znakomitym tytułem. Ja naprawdę niczego nie oczekiwałem od niniejszej powieści (choć ze względu na jej rozmiary, trudno nazywać ją właśnie tym mianem),tym bardziej, kiedy przeczytałem wstęp do głównej opowieści – napisany skrajnie prosto i wręcz nijako – a jednak wystarczyło kilka stron by „Pieśń Szamana” kupiła mnie w całości. Czym?

Całość recenzji na portalu Sztukater: https://sztukater.pl/ksiazki/item/22330-najdens-sang.html

ZMIESZANI, ZAKOCHANI I ZAGROŻENI

Który czytelnik nie lubi momentu, kiedy sięgnął po jakąś książkę nie licząc właściwie na nic – bo i pozycja to niewielka, i odbiorca nie stanowi grupy docelowej, a całość wygląda tak niepozornie, jak to tylko możliwe – i nagle okazało się, że ma do czynienia z naprawdę znakomitym tytułem. Ja naprawdę niczego nie oczekiwałem od niniejszej...