Lektura książki „Klub latających ciotek” dostarczyła mi dwóch różnych emocji. Z jednej strony świetne dialogi, wartka akcja i zabawne sytuacje zapewniły mi dobrze spędzony czas. Z drugiej strony czułam lekką zazdrość, że nie mam takiej przebojowej ciotki i nie mogłam osobiście doświadczyć tego, co Emil i Sonia.

Cała historia jest świetna, bohaterowie przeżywają fascynującą przygodę. Książka pełna jest humoru, dialogi się przepełnione ciętymi ripostami, których oczywiście najwięcej zapewnia ciocia Stasia.

Chodź jest to książka dla młodzieży, to ja się przy niej naprawdę świetnie bawiłam, a w kilku momentach naprawdę aż się śmiałam na głos.

Lektura książki „Klub latających ciotek” dostarczyła mi dwóch różnych emocji. Z jednej strony świetne dialogi, wartka akcja i zabawne sytuacje zapewniły mi dobrze spędzony czas. Z drugiej strony czułam lekką zazdrość, że nie mam takiej przebojowej ciotki i nie mogłam osobiście doświadczyć tego, co Emil i Sonia.

Cała historia jest świetna, bohaterowie przeżywają...

O dziwo mi się spodobała, chociaż początkowo byłam negatywnie nastawiona do tej książki. Okazała się ciekawa, lekka i zabawna. Polecam:).

O dziwo mi się spodobała, chociaż początkowo byłam negatywnie nastawiona do tej książki. Okazała się ciekawa, lekka i zabawna. Polecam:).

Krótka i zabawna książka. Pewnie to dlatego, że napisał ją Rafał Witek, który dla dzieci pisze wspaniale. Według mnie jego książek nie da się podzielić na kategorie wiekowe. Potrafi zabawić i dzieci, i dorosłych. Polecam!

Krótka i zabawna książka. Pewnie to dlatego, że napisał ją Rafał Witek, który dla dzieci pisze wspaniale. Według mnie jego książek nie da się podzielić na kategorie wiekowe. Potrafi zabawić i dzieci, i dorosłych. Polecam!

Rafał Witek to jeden z tych autorów, których lubię czytać dzieciom najbardziej. "Klub latających ciotek" to historia lekka, zabawna, ciekawa, budząca w dzieciakach zew przygody. Dla trzylatka była nieco za dorosła, ale pięciolatka bawiła się przednio. A i u dorosłych może wywołać uśmiech na twarzy i wspomnienie prawdziwych zabaw z dzieciństwa. Mam wrażenie, że autor zapewnia w swojej historii naukę uważności, bycia tu i teraz i pokazuje dzieciakom, że nawet pozornie źle zapowiadające się wakacje mogą stać się super przygdą, a drętwa ciotka też jest człowiekiem i była kiedyś młoda. Polecamy do dobrej zabawy.

Rafał Witek to jeden z tych autorów, których lubię czytać dzieciom najbardziej. "Klub latających ciotek" to historia lekka, zabawna, ciekawa, budząca w dzieciakach zew przygody. Dla trzylatka była nieco za dorosła, ale pięciolatka bawiła się przednio. A i u dorosłych może wywołać uśmiech na twarzy i wspomnienie prawdziwych zabaw z dzieciństwa. Mam wrażenie, że autor...

Kolejna pozycja przeczytana na głos dzieciakom. Świetnie się czyta. Chciałabym, żeby moje dzieci tak spędzały wakacje.

Kolejna pozycja przeczytana na głos dzieciakom. Świetnie się czyta. Chciałabym, żeby moje dzieci tak spędzały wakacje.

Sympatyczna książka o wakacjach na wsi z ekscentryczną rodziną. Polecać – pewnie polecam, ale nie wiem, czy za miesiąc będę jeszcze o niej pamiętać. Może jestem po prostu „za duża”, a do wakacji za daleko ;)

Sympatyczna książka o wakacjach na wsi z ekscentryczną rodziną. Polecać – pewnie polecam, ale nie wiem, czy za miesiąc będę jeszcze o niej pamiętać. Może jestem po prostu „za duża”, a do wakacji za daleko ;)

Książka została nagrodzona w III Konkursie Literackim im. Astrid Lindgren. Skierowana jest do dzieci i młodzieży. Myślę, że przy tej lekturze nie można się nudzić. Szybka akcja, duża doza humoru, niezamowite dialogi. Zapraszam do rodzinnego czytania.
Sonia u Emil wyjeżdżają na wakacji do cioci Stasi. Nie są z tego zadowoleni. Nie przepadają za sobą i ciotką. Na domiar złego nie ma tam dostępu do komputera i Internetu. Zapowiadają się nieudane wakacje. Jedynie co mogę robić to spacery, wycieczki rowerowe, pomoc nieobliczalnej ciotce w zbieraniu jagód i poznawanie okolicy. Podczas jednej wędrówki trafiają na tajemniczą wieżę. Od tej chwili rozpoczynają niesamowitą przygodę rozwiązania tajemnicy zaginięcie właściciela budynku i swojego wujka, męża Stasi.

Książka została nagrodzona w III Konkursie Literackim im. Astrid Lindgren. Skierowana jest do dzieci i młodzieży. Myślę, że przy tej lekturze nie można się nudzić. Szybka akcja, duża doza humoru, niezamowite dialogi. Zapraszam do rodzinnego czytania.
Sonia u Emil wyjeżdżają na wakacji do cioci Stasi. Nie są z tego zadowoleni. Nie przepadają za sobą i ciotką. Na domiar złego...

To w sumie pierwsza zagadka kryminalna mojego dziecka. Pomijając detektywa Pozytywkę oczywiście.
Była zainteresowana tym jak to się w końcu skończy. Sama wymyślała co też mogło się stać, co zrobią, jak zrobią.
Zrzędliwa ciotka. Chłopak i dziewczyna, którzy sobie docinają, ale są na siebie skazani. Wakacje na wsi. Bez komputera, telewizora, gier. Jest tylko rower, las i tajemnicza wieża.
wszystko dobrze opisane. Prosty język. Moja latorośl była zachwycona.
polecamy

To w sumie pierwsza zagadka kryminalna mojego dziecka. Pomijając detektywa Pozytywkę oczywiście.
Była zainteresowana tym jak to się w końcu skończy. Sama wymyślała co też mogło się stać, co zrobią, jak zrobią.
Zrzędliwa ciotka. Chłopak i dziewczyna, którzy sobie docinają, ale są na siebie skazani. Wakacje na wsi. Bez komputera, telewizora, gier. Jest tylko rower, las i...

Pięcioletni syn słuchał o przygodach Emila z dużym zainteresowaniem. Córka (8lat) niestety odpadła po pierwszym rozdziale, bo jak stwierdziła wieje nudą.

Pięcioletni syn słuchał o przygodach Emila z dużym zainteresowaniem. Córka (8lat) niestety odpadła po pierwszym rozdziale, bo jak stwierdziła wieje nudą.

Super książka na wakacje!
Bardzo mi się podobała zrzędliwa ciotka, która kazała Soni i Emilowi robić różne rzeczy. Książka była bardzo śmieszna :).

Super książka na wakacje!
Bardzo mi się podobała zrzędliwa ciotka, która kazała Soni i Emilowi robić różne rzeczy. Książka była bardzo śmieszna :).