Rzetelna i ciekawie opowiedziana biografia Modrzejewskiej-aktorki. Wiele dowiadujemy się o rozwoju jej kariery, szczególnie amerykańskiej, o europejskiej i amerykańskiej specyfice ówczesnego aktorstwa, o scenicznych kreacjach Modrzejewskiej, sposobie obrazowania bohaterek, operowania głosem, własnym sumptem przygotowywanych teatralnych strojach. Niewiele o Modrzejewskiej człowieku, kobiecie, matce, żonie. Są co prawda wzmianki o jej przywiązaniu do bliższej i dalszej rodziny, hojności, wrażliwości społecznej, ogromnym patriotyzmie, ale zdawkowo, pobieżnie, gdzieś na marginesie. Zupełnie pomija autor wszelkie pozateatralne pasje, fascynacje i ambicje Modrzejewskiej. Z pewnością celowo bo jego zamiarem było wyłącznie pokazanie teatralnej gwiazdy wieków minionych. Nie umniejsza to wartości opracowania, ale we mnie pozostawiło duży niedosyt. Podobnie jak brak charakterystyki czasu. Bolesnej choć pozytywistycznej popowstańczej Polski, rodzącej się u schyłku stulecia cudownej Młodej Polski, epoki wspaniałej sztuki i wspaniałych artystów. Modrzejewska przyjaźniła się z wieloma wielkimi owego świata, o czym autor jedynie wspomina. Przemykają te postacie gdzieś chyłkiem, w dalekim tle. A szkoda. Ciekawa rzecz, która z pewnością zachwyci pasjonatów historii teatru i aktorstwa. Nieco mniej czytelników, pragnących poznać niezwykłą kobietę, jaką była Helena Modrzejewska.

Rzetelna i ciekawie opowiedziana biografia Modrzejewskiej-aktorki. Wiele dowiadujemy się o rozwoju jej kariery, szczególnie amerykańskiej, o europejskiej i amerykańskiej specyfice ówczesnego aktorstwa, o scenicznych kreacjach Modrzejewskiej, sposobie obrazowania bohaterek, operowania głosem, własnym sumptem przygotowywanych teatralnych strojach. Niewiele o Modrzejewskiej...

Biografia Heleny Modrzejewskiej pióra krakowskiego autora, piszącego pod pseudonimem. Klasyczna, niefabularyzowana, ciekawa i napisana bardzo dobrym, lekkim i plastycznym językiem.
Arael Zurli stara się też nie wchodzić w rolę swojej bohaterki, o ile nie ma ku temu jednoznacznych źródeł, na które uczciwie się powołuje. A historia naszej najwybitniejszej aktorki teatralnej XIX i początku XX wieku jest fascynująca, zaś jej postać, wyłaniająca się z kart książki zupełnie nie przypomina serialowej Heleny w wykonaniu Krystyny Jandy (która wręcz nie pasowała do tej roli).
Zatem losy Modrzejewskiej, a w zasadzie Bendówny tudzież Miselówny, przedstawione są chronologicznie, zarówno w jeśli chodzi o życie osobiste, jak i zawodowe, ciągle się zresztą przeplatające. To jednocześnie historia funkcjonowania środowisk aktorskich w II połowie XIX wieku w Polsce i ... Stanach Zjednoczonych (z małymi dygresjami w na temat Francji),bardzo różnych zresztą. Wokół pojawiają się inne postacie, znane z historii a także przede wszystkim szeroko rozumianej kultury (żeby wspomnieć chociażby Sienkiewicza, Wyspiańskiego, Stanisława Witkiewicza i jego syna – Witkacego). Zagraniczne sławy to między innymi książę Walii późniejszy Edward VII, Sarah Bernhardt, Edwin Booth, aktor szekspirowski i brat zabójcy Lincolna, czy architekt Stanford Brown, znany z „Ragtime’u” Doctorowa.
Pewne praktyki (odmładzanie się przez aktorki, wprowadzanie w w błąd co do stanu cywilnego czy nazwiska dziś by już nie przeszły. Tak samo jak 48-letnie Julie Capuletti czy prawie 60-letni paziowie. Nie mówiąc już o tym, że zdarzało się, iż gwiazdy wygłaszały swoje kwestie w innym języku, niż reszta zespołu.
Na pewno natomiast nie zmieniło się obrastanie ludzi sukcesu klientami i petentami spośród członków własnej rodziny czy też rodaków za granicą.
Sama bohaterka budzi podziw i szacunek. Początkowo tylko bardzo atrakcyjna fizycznie, dzięki pracy nad sobą ciągle się rozwijała jako aktorka, a czasami nawet reżyser i animatorka kultury oraz nieustannie ambasadorka nieistniejącej formalnie Polski na całym świecie (z negatywnymi skutkami ekonomicznymi). Niesamowite wrażenie robi podsumowanie ról, z rozpisaniem na ilość przedstawień granych w obu językach.
Znakomita lektura, szczególnie dla miłośników teatru, przełomu XIXI i XX wieku oraz szeroko rozumianej historii kulturowej.
Przeczytane w ramach wyzwania kwietniowego – biografia lub autobiografia.

Biografia Heleny Modrzejewskiej pióra krakowskiego autora, piszącego pod pseudonimem. Klasyczna, niefabularyzowana, ciekawa i napisana bardzo dobrym, lekkim i plastycznym językiem.
Arael Zurli stara się też nie wchodzić w rolę swojej bohaterki, o ile nie ma ku temu jednoznacznych źródeł, na które uczciwie się powołuje. A historia naszej najwybitniejszej aktorki teatralnej...

O Modrzejewskiej wiemy niewiele. Pomimo że każdy z nas kojarzy jej nazwisko z Ameryką i Krakowem, niewiele znamy faktów z jej biografii. Sama muszę przyznać, że oprowadzając po Stanach, więcej opowiadam o synu Modrzejewskiej, Ralphie Modjeskim, słynnym architekcie mostów w Filadelfii i San Francisco, niż o jego matce. Autor „Na wskroś piękna”, osoba kryjąca się pod pseudonimem Arael Zurli, przedstawia nam szczegółowy zapis życia i kariery tej dziewiętnastowiecznej szekspirowskiej aktorki i wielkiej celebrytki tamtych czasów. Helena miała to szczęście, że była znana i podziwiana praktycznie od początków swojej kariery.
Książka to przede wszystkim szczegółowy opis funkcjonowania teatru. Dużo uwagi w książce poświęca się strojom i przygotowaniu do roli. Modrzejewska była profesjonalistką, ale nie bała się wychodzić poza ramy. Nie trzymała się sztywno utartych zasad, czym na pewno zyskała sobie tak wielką popularność wśród fanów teatru. Jej starannie dobierane stroje przeszły już do historii. Kupowała je na wyprzedażach po arystokracji lub szyła wedle najnowszej mody. Gdziekolwiek się nie zjawiała, to właśnie na jej strój zwracano przede wszystkim uwagę. Jako dobra aktorka potrafiła też grać poza sceną. W Ameryce naszyjnik, który kupiła za trzydzieści dolarów, ochraniany był przez policję, gdyż wartość tego jubilerskiego cacka, aktorka zmyśliła na trzydzieści tysięcy dolarów.
Helena miała interesujący biogram, bogaty w przedziwne fakty. Była w związku z żonatym mężczyzną, któremu urodziła dwójkę dzieci. Kiedy po latach rozstali się, syn (córka zmarła) został porwany przez ojca. Modrzejewska musiała zapłacić ogromną sumę za wykupienie Rudolpha, potem zwanego Ralphem. W Stanach aktorka odjęła sobie kilka lat i podawała się za starszą siostrę swojego syna oraz udawała, że jest hrabiną.
Cała ta teatralność poza sceną nie zmieniły jednak faktu kim naprawdę była Helena Modrzejewska. Była szlachetną, utalentowaną, pracowitą kobietą o wielkim sercu dla ubogich i potrzebujących oraz wielką patriotką zniewolonej Polski. Przyjaźniła się z Paderewskim, organizując charytatywne i patriotyczne koncerty za oceanem. Wspomagała całą swoją krakowską rodzinę finansowo, choć sama nie opływała w luksusy. Większość pieniędzy rozdawała.
W kalifornijskim, przepięknym domu aktorki, w Arden, utworzono muzeum. Dziś jest to jeden z siedmiu pomników historii hrabstwa Orange. W Zakopanem, gdzie aktorka spędziła mnóstwo czasu i gdzie zbudowała willę „Modrzejów”, Polacy postawili hotel, burząc dom aktorki 10 lat temu.
Dlaczego my Polacy nie potrafimy zadbać o pamięć po wielkich Polakach? Lektura obowiązkowa.

O Modrzejewskiej wiemy niewiele. Pomimo że każdy z nas kojarzy jej nazwisko z Ameryką i Krakowem, niewiele znamy faktów z jej biografii. Sama muszę przyznać, że oprowadzając po Stanach, więcej opowiadam o synu Modrzejewskiej, Ralphie Modjeskim, słynnym architekcie mostów w Filadelfii i San Francisco, niż o jego matce. Autor „Na wskroś piękna”, osoba kryjąca się pod...

To biografia znanej polskiej aktorki z dziewiętnastego i początku dwudziestego wieku. W opinii żyjących w jej okresie była uznawana za piękną, dostojną i elegancką kobietę. Sama aktorka dbała o swoje ciało, kondycję fizyczną, detale w wyglądzie, makijażu i strojach. Dobierała repertuar, ubrania, pozy. Bardzo dużo się uczyła, była ambitna, perfekcyjna, szanowała swoją publiczność, dlatego cały czas rozwijała swoje umiejętności i możliwości sceniczne. Uczyła się dykcji, operowania głosem, języków obcych, itd. Była niezwykłą i odważną kobietą i artystką, bardzo wytrwałą, silną i niedopuszczającą słabości. Dla występów przed publicznością była gotowa na wiele. Czasem mimo wyczerpania lub choroby zbierała ostatki sił i wychodziła na scenę. Lubiła występować, to była jej pasja, miłość i życie i była w tym wyśmienita.

Żyła w nieślubnym związku, po kilku latach wyszła za mąż za szlachcica, urodziła dzieci. Wychowała dwóch synów, jeden z nich był znanych architektem. Była bardzo praktykującą katoliczką, dbała o rodzinę, ubogich i potrzebujących. Mimo nieustających przez około czterdzieści lat występów nie dorobiła się majątku, bo wtedy i gaże i praca aktora miała zupełnie inny wymiar i wartość. Część majątku straciła podczas przeprowadzki do Ameryki, czasem przez zerwane kontrakty, wiele pieniędzy szło na utrzymanie krewnych i przygarniętych osób, opłacenie służby i pomocników, a także stroje, które sama musiała sobie zapewnić do występów. Jej życie było barwne, niezwykłe i ciekawe. Wiele podróżowała i wiele widziała. Pod koniec życia napisała też autobiografię. Witkacy, jej przyjaciel uważał, że byłaby też dobrą poetką. Miała wielu, znanych dzisiaj, przyjaciół, min. Henryka Sienkiewicza, który notabene był w niej zakochany, Ignacego Paderewskiego, który też darzył ją sympatią, Witkacego, Alberta Chmielowskiego, i wielu innych. Kobieta nietuzinkowa, nie bała się grać różnych ról, radziła sobie z zazdrością środowiska choć oczywiście uwielbiała przychylnych odbiorców. Kochała piękno, przyciągała piękno, sama była piękna. Miała szalone życie i stalową wytrzymałość mimo choroby zawsze gotowa grać. Była obecna na wielu płaszczyznach społecznych, międzyludzkich. Była patriotką, oddaną sprawie wolnej ojczyzny. Tyle skrótu z życiorysu.

Przechodząc do książki to napisana została monotonnie i akuratnie. Jej drobna rozmyta czcionkami przeszkadzała w czytaniu. Treść bardzo szczegółowa i gęsto utkana, czasami nużyła. Niektóre wątki zostały chyba rozmyte, choć w mojej opinii warto byłoby je uwypuklić. Generalnie wszystkie fakty zostały zawarte, ale płynęły równym i spokojnym nurtem. Nic nie zostało podkreślone, dlatego jest ona mniej ciekawa niż mogłaby być. Wydaje mi się, że autor napisał biografię zbyt zachowawczo, nie pokazał rasowej artystki, tylko posągową aktorkę. Nie czytałam innych jego biografii, ale ta jest mocno poprawna, bez emocji jakby Helena Modrzejewska nie miała innego życia tylko scenę. Jakby była bez emocjonalna, nudna, skupiona tylko na teatrze, a to nie prawda.

To biografia znanej polskiej aktorki z dziewiętnastego i początku dwudziestego wieku. W opinii żyjących w jej okresie była uznawana za piękną, dostojną i elegancką kobietę. Sama aktorka dbała o swoje ciało, kondycję fizyczną, detale w wyglądzie, makijażu i strojach. Dobierała repertuar, ubrania, pozy. Bardzo dużo się uczyła, była ambitna, perfekcyjna, szanowała swoją...

Moja druga - po "Bagiennej niezapominajce" biografia napisana przez Zurlego i jestem zachwycona! Wciągająca, ciekawa, dokładna, subtelna - staję się fanką autora i mam nadzieję, że dopiero się rozkręca z pisaniem

Moja druga - po "Bagiennej niezapominajce" biografia napisana przez Zurlego i jestem zachwycona! Wciągająca, ciekawa, dokładna, subtelna - staję się fanką autora i mam nadzieję, że dopiero się rozkręca z pisaniem

Chciałabym napisać dlaczego wogóle sięgnęłam po tą książkę.Nie jestem znawczynią teatru. Bywam na przedstawieniach 2-3 razy w roku. Zainteresowała mnie kobieta. Celebryci minionych epok.Na przykład Fryderyk Chopin bardzo lubił modne stroje. Jakiś czas temu trafiłam na artykuł w gazecie, Modrzejewska i Ignacy Jan Paderewski. Wielka znana już aktorka, gwiazda swoich czasów, kobieta piękna zakochała się w początkującym pianiście. Młodszym od niej o 20 lat!!!! Czy to możliwe??? Uczucie było odwzajemnione. Dwoje wielkich utalentowanych ludzi. We współczesnych nam czasach gdy świat ze zdziwieniem patrzy na małżeństwo francuskiego prezydenta (rety jaką ma starą żonę, co w niej widzi???). Gdy ekscytujemy się informacją że znana aktorka ma kolejnego o 15 lat młodszego męża, piątego, dziesiątego, wszyscy i tak stracili rachubę...a kogoś tam jeszcze przyłapano w restauracji na randce z 20 letnim chłopakiem , a ma przecież 40 lat!!!! Chce mi się tylko napisać ALE TO JUŻ BYŁO -).

Chciałabym napisać dlaczego wogóle sięgnęłam po tą książkę.Nie jestem znawczynią teatru. Bywam na przedstawieniach 2-3 razy w roku. Zainteresowała mnie kobieta. Celebryci minionych epok.Na przykład Fryderyk Chopin bardzo lubił modne stroje. Jakiś czas temu trafiłam na artykuł w gazecie, Modrzejewska i Ignacy Jan Paderewski. Wielka znana już aktorka, gwiazda swoich czasów,...

Doskonała biografia, do tej pory o Modrzejewskiej mieliśmy tylko kilka bardzo zachowawczych opracowań, książkę Araela czyta się dużo lżej, prawie jak powieść. Polecam!

Doskonała biografia, do tej pory o Modrzejewskiej mieliśmy tylko kilka bardzo zachowawczych opracowań, książkę Araela czyta się dużo lżej, prawie jak powieść. Polecam!

Mam trudności z prawidłowym ocenieniem tej książki. Z jednej strony biografia opowiada historię życia Modrzejewskiej wnikliwie, autorka podaje wiele szczegółów, których próżno szukać w odmętach internetu. Mamy tutaj dokładny opis jej życia, bardzo ciekawe fragmenty o ćwiczeniu głosu, o plotkach, a także świetny wątek "amerykański". Do tego lektura wzbogacona jest cytatami, fragmentami wierszy i recenzji teatralnych.
Wszystko byłoby więc wspaniale, gdyby nie to, że biografia jest tak bardzo na wskroś pozytywna, że az...nudna i irytująca.
Helena Modrzejewska zapewne była wspaniałą kobietą, jednak ciężko ocenić ją jako osobę bez wad. W tej lekturze jej jednak nie znajdziemy, każda strona brzmi jak pieśń pochwalna wspaniałej Modrzejewskiej?
Plotki? Były, ale na pewno nieprawdziwe.
Rasizm? Zdarzał jej się, ale delikatny i uroczy.
Chłód wobec męża? Tak, ale on był takim fajtłapą!
Mierzi to i irytuje, szkoda, że autorka nie zebrała się na bardziej krytyczną ocenę aktorki. Bo przecież jej wady w żaden sposób nie umniejszają jej talentowi. Jej wady czynią ją człowiekiem, który kiedyś faktycznie żył. Czytają tę biografię ma się wrażenie jakby czytało się bajeczkę. Ładne to i miłe, ale na wskroś nudne w swej poprawności.

Mam trudności z prawidłowym ocenieniem tej książki. Z jednej strony biografia opowiada historię życia Modrzejewskiej wnikliwie, autorka podaje wiele szczegółów, których próżno szukać w odmętach internetu. Mamy tutaj dokładny opis jej życia, bardzo ciekawe fragmenty o ćwiczeniu głosu, o plotkach, a także świetny wątek "amerykański". Do tego lektura wzbogacona jest cytatami,...

Ciekawa biografia, którą czyta się jak powieść.
https://slowemmalowane.blogspot.com/2018/06/arael-zurli-na-wskros-piekna-historia.html

Ciekawa biografia, którą czyta się jak powieść.
https://slowemmalowane.blogspot.com/2018/06/arael-zurli-na-wskros-piekna-historia.html