„Po pracy – jest zmęczony. Był zmęczony przed. Jest zmęczony.”
„Życie w gnoju i znoju, życie wygnanych z Edenu – ono męczy jeszcze bardziej, męczy niszczy zabija.”
„Nolensum gęstnieje.”
Jak słusznie zauważył jeden z czytelników, „Linia oporu” przedstawia kondycję duchową współczesnego człowieka. Nic to, że mamy tu projekcję rzeczywistości na dekady wprzód – wszelkie kwestie egzystencjalne równie dobrze mógłby wypowiedzieć człowiek już w momencie wydania opowiadania (2010). Upływające lata jedynie wyostrzyły jego diagnozy.
„Prawdziwe życie człowieka jest życiem ducha, a nie psów krów małp myśliwych rolników.” - w sumie mogłyby te słowa stanowić motto życiowe dzisiejszych „dzieci/młodzieży cyfry”, przyklejonych do smartfonów, tabletów, ekranów komputerów. Dlaczego mielibyśmy to krytykować? Zmiany w technologii sprowadzają zmiany w życiu człowieka, zmieniają jego naturę. A ta niejednokrotnie bywała okrutna da „bytów myślących\odczuwających”:
„Nerdowie, queers, transseksualiści, nadcieleśni, roleplajowcy, onzo – tylko dzięki temu przetrwali, że żyją między ideałami, ślepi na cały gnój materii, z jakiej zostali ulepieni (…) Elfy porcelanowe uwięzione w ciałach brzydkich brutali. Drżące najady schowane pod gruboskórą spoconych tłuściochów. Mężczyźni w ciałach kobiet. Kobiety w ciałach mężczyzn. (…) zawsze byli takimi, jakimi są dla siebie w duchu, a nie jakimi zakamieniała ich materia.”
Uwrażliwienie na odczucia innych zwykliśmy wartościować pozytywnie, a jeśli dodać do tego możliwość technologicznej autokreacji, zmiany tego jakim się jest? Z roku na rok będzie to coraz łatwiejsze. („To przyśpiesza”).
To tylko jeden z wątków najlepszego, jak dotąd, utworu Jacka Dukaja.

„Po pracy – jest zmęczony. Był zmęczony przed. Jest zmęczony.”
„Życie w gnoju i znoju, życie wygnanych z Edenu – ono męczy jeszcze bardziej, męczy niszczy zabija.”
„Nolensum gęstnieje.”
Jak słusznie zauważył jeden z czytelników, „Linia oporu” przedstawia kondycję duchową współczesnego człowieka. Nic to, że mamy tu projekcję rzeczywistości na dekady wprzód – wszelkie kwestie...

Powaliła mnie, przeczytałam ją kilka dni temu i ciągle chodzi mi po głowie.
Czyta się wyśmienicie, ale trzeba użyć wyobraźni, np czytam dialog a w środku wyskakujące memy, muzyka w tle, wypowiedzi oficjalne i jednoczesne podglądanie ducha/tożsamości (i jeszcze w strefie publicznej i prywatnej). Rzeczywistość realu przepleciona z rzeczywistością wirtualną. Kosmos po prostu! To trzeba przeczytać, a świat potem już nie będzie taki sam.
Przygoda o której się nie zapomni.

Powaliła mnie, przeczytałam ją kilka dni temu i ciągle chodzi mi po głowie.
Czyta się wyśmienicie, ale trzeba użyć wyobraźni, np czytam dialog a w środku wyskakujące memy, muzyka w tle, wypowiedzi oficjalne i jednoczesne podglądanie ducha/tożsamości (i jeszcze w strefie publicznej i prywatnej). Rzeczywistość realu przepleciona z rzeczywistością wirtualną. Kosmos po prostu!...

„Linia oporu” to jedno z ważniejszych tekstów Jacka Dukaja.
Opisał w nim nolensum, czyli taką sytuację, kiedy ludzkie potrzeby materialne są już zaspokojone, a sens życia i content człowiek musi sobie zapewnić sam, co otwiera przed nim odchłań cyberświata. I wciąga go zmieniając jego sposób myślenia, odbierania rzeczywistości, emocje, więzi społeczne. Wszystko.
Ciężko się wchodzi w ten świat, bo, jak zawsze Jacek Dukaj tworząc świat tworzy również jego język. Nieznany świat równa się nieznany zakres pojęć, nieznane słownictwo, nieznane konteksty. Trudno się w tym początkowo połapać. Jednak im głębiej wchodziłam w ten świat tym bardziej czułam się oszołomiona. Tym większą miałam ochotę wyjść do lasu, powąchać, poczuć, użyć wszystkim zmysłów. Tylko skąd wiadomo, że to wszystko jest PRAWDZIWE? Może nam się tylko wydaje? Może świat jest jedynie wytworem naszego umysłu? Może ktoś/coś w nas wywołuje te wszystkie odczucia? Skąd wiem, że jestem PRAWDZIWA? I co to znaczy?
„Linia oporu” powstała już po „Matrixie”.
Jest dużo bardziej przerażająca, bo bardziej prawdopodobna?
Na poziomie konceptu, konstrukcji i języka absolutny MAJSTERSZTYK.

„Linia oporu” to jedno z ważniejszych tekstów Jacka Dukaja.
Opisał w nim nolensum, czyli taką sytuację, kiedy ludzkie potrzeby materialne są już zaspokojone, a sens życia i content człowiek musi sobie zapewnić sam, co otwiera przed nim odchłań cyberświata. I wciąga go zmieniając jego sposób myślenia, odbierania rzeczywistości, emocje, więzi społeczne. Wszystko.
Ciężko się...

Wg mnie najlepsza rzecz napisana przez Jacka Dukaja

Wg mnie najlepsza rzecz napisana przez Jacka Dukaja

Opowiadanie zaskakuje czytelnika wszystkim. Konceptem, fabułą, pytaniami które nieomal wprost zadaje czytającemu.
Świetne.

Opowiadanie zaskakuje czytelnika wszystkim. Konceptem, fabułą, pytaniami które nieomal wprost zadaje czytającemu.
Świetne.