Trzeba uczciwie przyznać że nie jest to pozycja wysokich lotów, a jednak zadziwiająco przyjemnie spędziłam czas z bohaterami tej książki.

Trzeba uczciwie przyznać że nie jest to pozycja wysokich lotów, a jednak zadziwiająco przyjemnie spędziłam czas z bohaterami tej książki.

Choć pomysł na ten romans wydał mi się, lekko mówiąc, ryzykowny, to historia okazała się wciągająca i niespodziewanie ogrzewająca serducho. Bohaterowie są koszmarnie uparci, zachowują się irracjonalnie ale jednocześnie wzbudzają ogromną sympatię. Ten romans to dla mnie opowieść o samoakceptacji, przełamywaniu własnych barier i przede wszystkim- pozwoleniu samemu sobie na szczęście. Książka może nie jest pozbawiona wad, na pewno zmniejszyłabym trochę poziom dramaturgii, szczególnie przy pożałowania godnej końcówce.. ale ogólne wrażenie po lekturze mam bardzo pozytywne. Polecam!

Choć pomysł na ten romans wydał mi się, lekko mówiąc, ryzykowny, to historia okazała się wciągająca i niespodziewanie ogrzewająca serducho. Bohaterowie są koszmarnie uparci, zachowują się irracjonalnie ale jednocześnie wzbudzają ogromną sympatię. Ten romans to dla mnie opowieść o samoakceptacji, przełamywaniu własnych barier i przede wszystkim- pozwoleniu samemu sobie na...

Muszę zacząć od pytania dlaczego to romans historyczny - jak się ma do całości ten przymiotnik? Historyczny był tu chyba jedynie zamek i tytuły - książę, lord. Tyle, jeżeli chodzi o gatunek. Sama książka dla mnie nie jest zła i przyjemnie mi się ją czytało - pożądanie, wzajemna fascynacja, od początku iskry między bohaterami. Dużo pikanterii. Oboje charakterni, na swój sposób dumni, uparci - łatwo można ich zranić. W tym wszystkim od początku osadzona jest intryga rodzinna.
Bardzo mi się podobała i czekam na trzecią część.

Muszę zacząć od pytania dlaczego to romans historyczny - jak się ma do całości ten przymiotnik? Historyczny był tu chyba jedynie zamek i tytuły - książę, lord. Tyle, jeżeli chodzi o gatunek. Sama książka dla mnie nie jest zła i przyjemnie mi się ją czytało - pożądanie, wzajemna fascynacja, od początku iskry między bohaterami. Dużo pikanterii. Oboje charakterni, na swój...

„Siedem nocy z rozpustnikiem” to absolutnie niesforny i zaskakująco pikantny romans historyczny. Opowieść miłosna niedostępnego łotra, którego o drżenie serca przyprawia pewna dama w opałach.😈 Autorka zabiera czytelnika do mrocznego zamku, w którym bohaterowie przeprowadzają pełne zmysłowości manewry miłosne. Jonas to zamknięty w sobie kapryśny bogacz. Ponury gbur z bliznami, który uwielbia podporządkowywać sobie wolę innych. Z kolei lady Forsyth to uparta piękność, dla której dobro bliskich jest ważniejsze, niż jej własne.🙈 Bez dwóch zdań Sidonia to powiew świeżości, który odczarowuje skamieniałe serce mężczyzny, jak zarazem jego dominujący wpływ pomaga jej otworzyć się na świat.😁 Powieść posiada wybuchowe osobowości, jak i odsłania ich złożoność charakteru. Z kolei intrygi i sekrety rodzinne udowadniają, jak mogą zburzyć zaplanowane życie bohaterów. Lektura zabiera czytelnika w krainę aroganckiego arystokraty, który nie zawaha użyć się całego swojego sprytu, tylko po to, by zdobyć kobietę …🔥

Wielowarstwowa opowieść, która zarazem jest romantyczna, sentymentalnie niewinna, dramatyczna … jak i chochlikowato uwodzicielska. Pulsująca namiętność i pokusa, którą rozpustnik oczarowuje wybraną niewiastę.😘 Autorka stworzyła urokliwą powieść, w której bohaterowie, aby dosięgnąć szczęśliwego zakończenia – muszą przejść niejedną metamorfozę i gruntownie przewartościować własne wartości. Należy pamiętać, że jest to lekka literatura, która ma na celu rozczulić odbiorcę i oczarować jego czytelniczy wieczór.🤗

„Siedem nocy z rozpustnikiem” to absolutnie niesforny i zaskakująco pikantny romans historyczny. Opowieść miłosna niedostępnego łotra, którego o drżenie serca przyprawia pewna dama w opałach.😈 Autorka zabiera czytelnika do mrocznego zamku, w którym bohaterowie przeprowadzają pełne zmysłowości manewry miłosne. Jonas to zamknięty w sobie kapryśny bogacz. Ponury gbur z...

Rok 1826. Jonas jest znanym bękartem. Głównie z okropnych blizn które ozdabiają jego twarz i budzą grozę. Sidonia zaś bierze odpowiedzialność za wybryki siostry, która przegała sporą sumkę w karty i postanawia spłacić jej dług. Jonas jako wierzyciel miał wyobraźnię i zamiast forsy, zażądał siedmiu, wspólnych gorących nocy. On już nie mógł się doczekać, a Sidonia wrecz przeciwnie... Kiedyś obiecala sobie, że żaden mężczyzna jej nie tknie, a już na pewno nie ten, przed którym skrywa tajemnicę.
...............
Chyba po raz pierwszy mam do książki bardzo różne uczucia. Z jednej strony super, pisała to ta sama autorka co rewelacyjny "pocałunek rozpustnika", znane mi postacie, bardzo przyjemny odbiór klimatu w książce, charaktery głównych bohaterów też fajnie wykreowane... Ale! Coś bardzo mi nie grało... Pierwsze 200 stron byly bardzo leniwe jesli chodzi o mocniejsze bicie serca, później byla bardzo fajna akcja, na światło dzienne wyszło sporo intryg do rozwiązania, a końcówka prawie przyprawiła mnie o zawał, bo choć dobrze napisana, to zupełnie nie po mojemu! Jestem na świeżo po przeczytaniu, więc emocje jeszcze we mnie buzują, ale jedno wiem na pewno... jestem zaskoczona tą książką.

Rok 1826. Jonas jest znanym bękartem. Głównie z okropnych blizn które ozdabiają jego twarz i budzą grozę. Sidonia zaś bierze odpowiedzialność za wybryki siostry, która przegała sporą sumkę w karty i postanawia spłacić jej dług. Jonas jako wierzyciel miał wyobraźnię i zamiast forsy, zażądał siedmiu, wspólnych gorących nocy. On już nie mógł się doczekać, a Sidonia wrecz...

Cieszę się bardzo, że grosza za to dzieło nie zapłaciłam, bo dostałam je od znajomej. Tak naprawdę to do końca nie wiedziałam czego się spodziewać, ale na pewno nie tego, co było na kartach tej książki.
W założeniu miał to być romans historyczny. O ile powieści historyczne należą do jednego z moich ulubionych gatunków, o tyle romanse już niekoniecznie. Ale pomyślałam, że może dostarczy mi to lekkiej i przyjemnej rozrywki. Srodze się zawiodłam. Mamy tu do bólu przewidywalny głupiutki niby romans, jakąś prostą jak budowa cepa intrygę rodzinną, a nawet według autorki wątek kryminalny. Nie mamy za to odrobiny nawet szacunku dla czytelnika i jego intelektu. Bohaterowie zachowują się jak wariaci na sterydach, dialogi są tak głupie, że aż zęby bolą, a całość nie trzyma się kupy. Ubogi, prymitywny język, liczne powtórzenia tych samych frazesów, błędy logiczne, a w bonusie od wydawnictwa mamy koszmarne tłumaczenie i porażającą ilość literówek. Poezja tego dzieła też rozwala, jak chociażby w tym cytacie: "Działała na niego … jak dzin na pijaka". Jakież to romantyczne. Czy jeden z wielu kwiatków: "Szedł chrzęszcząc zgniatanym pod butami pisakiem" – chyba chodziło o piasek, skoro facet szedł po plaży. Pojawiają się też jakieś bzdury o "kulach wstydu w brzuchu". Nie wiem o co chodziło i mnie to nie interesuje. Oprócz braku warsztatu i polotu ze strony autorki, można mieć też ogromną pretensję do wydawnictwa za straszną bylejakość. Czytelnik, to przecież klient, który płacąc za książkę oczekuje korekty i przyzwoitego tłumaczenia. W tym przypadku mamy mieszankę beznadziejnej powieści ze strasznym wręcz tłumaczeniem i brakiem odpowiedniej korekty. Przykro mi to twierdzić, ale ta książka, to jest totalny gniot. Jest to karykatura romansu, a właściwie w ogóle karykatura jakiejkolwiek powieści. Nie polecam.

Cieszę się bardzo, że grosza za to dzieło nie zapłaciłam, bo dostałam je od znajomej. Tak naprawdę to do końca nie wiedziałam czego się spodziewać, ale na pewno nie tego, co było na kartach tej książki.
W założeniu miał to być romans historyczny. O ile powieści historyczne należą do jednego z moich ulubionych gatunków, o tyle romanse już niekoniecznie. Ale pomyślałam, że...

W mojej opinii książka warta przeczytania. Pomiędzy Sidonią a Jonasem iskrzy od pierwszego spotkania, aż do samego końca, a co za tym idzie najzwyczajniej w świecie wierzy się w ich uczucie. Dałabym więcej gwiazdek, gdyby nie dokładanie na siłę nowych problemów nie wiadomo po co. Moim zdaniem, gdyby zakończyć tę książkę po siedmiu tytułowych nocach plus maksymalnie trzech rozdziałach podsumowujących to byłoby idealnie. A tak to zastanawiałam się, co nowego autorka wymyśli żeby uprzykrzyć życie tej parze. Zakończenie też raczej do luftu, wyglądało jakby było pisane w pociągu na kolanie. Także ogólnie fajna powieść, ma jakieś tam mankamenty, ale piękne uczucie głównych bohaterów rekompensuje mi je z nawiązką. Mogę z czystym sumieniem polecić.

W mojej opinii książka warta przeczytania. Pomiędzy Sidonią a Jonasem iskrzy od pierwszego spotkania, aż do samego końca, a co za tym idzie najzwyczajniej w świecie wierzy się w ich uczucie. Dałabym więcej gwiazdek, gdyby nie dokładanie na siłę nowych problemów nie wiadomo po co. Moim zdaniem, gdyby zakończyć tę książkę po siedmiu tytułowych nocach plus maksymalnie trzech...

Bardzo fajna książka. Szybko się czyta. Polecam miłośnikom romansów historycznych.

Bardzo fajna książka. Szybko się czyta. Polecam miłośnikom romansów historycznych.

Moim skromnym zdaniem główna bohaterka ma ewidentnie problem z głową. W ciągu chwili jej nastrój przełącza się z
depresji na tryb - zrób Pan to w końcu ,jak przystało na ogiera. A potem powtórka. Fabuła jest nudna, przewidywalna ,a postacie płaskie i jednowymiarowe. Po prostu pomyłka.

Moim skromnym zdaniem główna bohaterka ma ewidentnie problem z głową. W ciągu chwili jej nastrój przełącza się z
depresji na tryb - zrób Pan to w końcu ,jak przystało na ogiera. A potem powtórka. Fabuła jest nudna, przewidywalna ,a postacie płaskie i jednowymiarowe. Po prostu pomyłka.

Początek jest świetny, sam styl autorki też nie najgorszy - i to w sumie jedyne zalety tej książki. Fabuła mi nie podeszła. Decyzja bohaterki mająca wprawić w ruch całą akcję jak dla mnie jest strasznie irracjonalna i głupia. No bo Sidonia, by spłacić karciany dług beztroskiej, głupiutkiej siostry postanawia zaoferować swe ciało na siedem dni słynącemu z okrucieństwa rozpustnikowi. Bardzo mądra decyzja! A siostra w tym czasie śpi sobie spokojnie i zaciąga kolejne długi... Niestety mam w sobie za mało pokładów poświęcenia, by zrozumieć bohaterkę, a na dodatek zbyt mało współczucia dla nałogowych hazardzistów. Na szczęście Sidoni słynny rozpustnik okazuje się być przyzwoitym człowiekiem. Tutaj zawiodłam się po raz drugi. Merrick miał być przecież zły. Miał być bestią z bliznami na twarzy. Cały czas mówi o sobie, że jest okropny, przerażający, że nie można mu ufać, ale to są tylko słowa, którym przeczy jego zachowanie. Liczyłam na to, że będzie straszniejszy, że będzie jednak coś w sobie miał z tego tytułowego rozpustnika, a tu nic. Bohaterka w ogóle się go nie boi, wystarczy pięć minut i już żałuje go, jaki to on jest biedny i roni łzy nad jego bliznami. Spodziewałam się, że będę mogła zobaczyć, jak "ten zły" zmienia się powoli pod wpływem miłości w kogoś bardziej ludzkiego. Tymczasem tutaj wszystko dzieje się zbyt szybko i mało wiarygodnie. Bohaterowie idą do łóżka po trzecim dniu znajomości i nie wychodzą z niego przez 2/3 książki. Nie mam nic przeciwko paru miłosnym scenom, które dodają smaku fabule, ale w tym wypadku robi się strasznie nudno i monotonnie. Gdy tydzień dobiega końca, a bohaterowie zmuszeni są wreszcie wyjść z łóżka (tydzień oczywiście wystarczy, by narodziła się prawdziwa miłość na całe życie),nareszcie pojawia się nieco akcji. Ale co z tego, skoro infantylny i idiotyczny foch Merricka psuje całą moją radość. Zamiast się cieszyć, że Sidonia daje mu akt małżeństwa jego rodziców, dzięki któremu przestaje być bękartem, ten się na nią śmiertelnie obraża, że nie dała mu go tydzień wcześniej. Co z tego, że go wtedy wcale nie znała, że odbiłoby się to na jej rodzinie. Zamiast być wdzięcznym, że w ogóle postanowiła mu go dać i w ten sposób ratuje go towarzysko i od oskarżenia o morderstwo, to ten się na nią obraża i zarzeka się, że nigdy w życiu już jej nie zaufa... Podsumowując, dobrnąwszy do końca książki poczułam wielką radość, że moja irytacja wywołana sposobem konstrukcji fabuły i bohaterów dobiegła wreszcie końca.

Początek jest świetny, sam styl autorki też nie najgorszy - i to w sumie jedyne zalety tej książki. Fabuła mi nie podeszła. Decyzja bohaterki mająca wprawić w ruch całą akcję jak dla mnie jest strasznie irracjonalna i głupia. No bo Sidonia, by spłacić karciany dług beztroskiej, głupiutkiej siostry postanawia zaoferować swe ciało na siedem dni słynącemu z okrucieństwa...