Idealna pozycja do czytania dla każdej fanki romansu historycznego. Dwoje bohaterów, przeciwności losu i perypetie które i tak zakończą się happy endem. Polecam

Idealna pozycja do czytania dla każdej fanki romansu historycznego. Dwoje bohaterów, przeciwności losu i perypetie które i tak zakończą się happy endem. Polecam

Ooo..., bardzo mi się podobała. Przede wszystkim akcja rozwija się bardzo powoli, więc jeżeli ktoś oczekuje szybkiego "bum" - on spojrzał, ona spojrzała i już wiedzieli..., to mogą się rozczarować, a może i nie dotrwać do końca. Wszystko budowane jest bez pośpiechu, przedstawiając dokładnie charaktery bohaterów. Zimny, nie znoszący sprzeciwu książę, pewny, że wszystko "kręci się" wokół niego i tak, jak zaplanuje, a przeciwieństwem - dużo od niego młodsza dziewczyna - rezolutna, o przenikliwym umyśle, potrafiąca go przeniknąć wyciągająca właściwe wnioski, zadziwiające księcia. Zaczynają się oboje coraz lepiej poznawać, czuje się coraz większą chemię i choć wiadomo, jak musi się skończyć (jak to romans),sam koniec jest dla mnie dość zaskakujący i bardzo sympatyczny. Pewnie wrócę do tej historii.

Ooo..., bardzo mi się podobała. Przede wszystkim akcja rozwija się bardzo powoli, więc jeżeli ktoś oczekuje szybkiego "bum" - on spojrzał, ona spojrzała i już wiedzieli..., to mogą się rozczarować, a może i nie dotrwać do końca. Wszystko budowane jest bez pośpiechu, przedstawiając dokładnie charaktery bohaterów. Zimny, nie znoszący sprzeciwu książę, pewny, że wszystko...

Po przeczytaniu pokaźnej liczby powieści z tego gatunku, naturalnym jest, że pewne schematy i motywy wydają się czytelnikowi dość znajome. Czasem ciężko jest trafić na historię z powiewem świeżości, inną od reszty. Dla mnie taką pozycją jest właśnie "Miłosna szarada". Perełka wśród romansów historycznych, jedna z moich ulubionych książek.

Najmocniejszym punktem tej powieści są fantastyczne dialogi. Powiedziałabym wręcz, że ta historia dialogami stoi. Rozmowy bohaterów są błyskotliwe, niezwykle zmysłowe, rozgrzewające wyobraźnię. Inteligentny humor, liczne nawiązania do malarstwa, mitologii, ukrytych pragnień, no uwielbiam.

Bohaterowie również zostali napisani wyśmienicie. Między Genevieve i Alexandrem jest niesamowita chemia, widać wzajemną fascynację, która rozwija się wraz z rozwojem akcji. Podobało mi się to, że ich relacja nie opierała się wyłącznie na fizycznym pociągu- bohaterowie faktycznie ze sobą rozmawiają i interesują się tym, jaka druga osoba jest w istocie. I czego tak naprawdę pragnie, a o czym być może sama nie zdaje sobie sprawy.

"Miłosna szarada" to powieść, którą z całego serca polecam wszystkim miłośnikom gatunku. Urzekający romans, który czytałam z wypiekami na twarzy i który nie chce wyjść z mojej głowy :) Z pewnością wrócę do niego jeszcze nie raz.

Po przeczytaniu pokaźnej liczby powieści z tego gatunku, naturalnym jest, że pewne schematy i motywy wydają się czytelnikowi dość znajome. Czasem ciężko jest trafić na historię z powiewem świeżości, inną od reszty. Dla mnie taką pozycją jest właśnie "Miłosna szarada". Perełka wśród romansów historycznych, jedna z moich ulubionych książek.

Najmocniejszym punktem tej...

To była moja pierwsza książka autorki (teraz mam ich na koncie ponad 10) Na początku nudziła mnie, jakoś nie mogłam "zaskoczyć", prawie się poddałam i nie skończyłabym... tej cudnej historii oraz (o zgrozo) wogóle nie zaczełabym przygody z romansami Julie Anne Long. Po prostu nie byłam przygotowana na delektowanie się, bo tak należy podejść do książek tej pisarki. Nieśpiesznie, doceniając umiejętność obrazowania i budowania emocji oraz przeplatany humor. To są nie są opowieści dla niecierpliwych. W tym tomie uśmiałam się z siebie setnie...kiedy bohaterka szukała księcia po pokojach, szukałam z nią z takim zaangażowaniem, że byłam rozczarowana razem z nią, a potem razem z nią się zawstydziłam i realnie - zaczerwieniłam , w moim wieku! :) Zresztą.,przeczytajcie same...

To była moja pierwsza książka autorki (teraz mam ich na koncie ponad 10) Na początku nudziła mnie, jakoś nie mogłam "zaskoczyć", prawie się poddałam i nie skończyłabym... tej cudnej historii oraz (o zgrozo) wogóle nie zaczełabym przygody z romansami Julie Anne Long. Po prostu nie byłam przygotowana na delektowanie się, bo tak należy podejść do książek tej pisarki....

Moja opinia w sumie wygląda tak: <3 <3 <3.
Powieść jest bardzo sprawnie napisana, wszystko jest w niej przemyślane i wyważone, dzięki czemu czyta się lekko i przyjemnie: tak jak powinno się czytać historyczne romanse.

Autorka położyła nacisk na zarysowanie sylwetek psychologicznych bohaterów i rozwój ich relacji. Wątki drugoplanowe są więc sprowadzone do minimum, opisów realiów historycznych też prawie nie ma. Ale dzięki temu dostajemy przekonujący, autentyczny opis rozwijającego się uczucia, w które bez problemu można uwierzyć. Bohaterowie rozmawiają (!) i naprawdę się poznają, a nie tylko patrzą w sobie oczy i przeciągle wzdychają. No i napięcie erotyczne jest delikatnie, ale bardzo dobitnie budowane.
Aż sobie przypomniałam jak to jest mieć 20 lat i uczyć się na czym właściwie polega miłość :) I tak jak zwykle nie przemawiają do mnie historie o związkach z dużą różnicą wieku, tak tutaj totalnie to kupiłam.
Dodatkowe plusy - wątek romantycznego trójkąta i brak narodzin dziecka w ostatniej scenie :D

W tej kategorii literatury "Miłosna szarada" to rzecz zdecydowanie do polecenia.

Moja opinia w sumie wygląda tak: <3 <3 <3.
Powieść jest bardzo sprawnie napisana, wszystko jest w niej przemyślane i wyważone, dzięki czemu czyta się lekko i przyjemnie: tak jak powinno się czytać historyczne romanse.

Autorka położyła nacisk na zarysowanie sylwetek psychologicznych bohaterów i rozwój ich relacji. Wątki drugoplanowe są więc sprowadzone do minimum, opisów...

Nie mam ostatnio melodii na historyki. Nie idą mi i już. A skoro nawet nie udało mi się skończyć dwóch pewniaków (Jego przyjemności, Ukoić duszę dżentelmena) to nie powiem, żebym zbyt optymistycznie podeszła do tej książki. Ale cóż.
Zaczyna się fantastycznie. Pewnie jedynie z czytelniczego punktu widzenia bo na miejscu księcia, który zastaje w sytuacji jednoznacznej własną narzeczoną z kochankiem, nie chciałabym się znaleźć. Ale jak przystało na mężczyznę dzielnego i dumnego, nie pozwoli sobie w kaszę dmuchać.
Kara musi być adekwatna do winy.
Niewesoło układa się też sytuacja u przyszłej połówki księcia, która w chwili kiedy pełnym sercem oczekuje oświadczyn ukochanego, dowiaduje się, że a i owszem oświadczyny będą, ale oblubienica ma być inna.
Fajnie.
Miło.
Sympatycznie.
I zabawnie.
Doskonała opowieść do radowania się.
Lubię etap poznawania się bohaterów, a tutaj był wyjątkowo udany. Wbrew znajomości „sztuczek romansów historycznych” zaskoczyło mnie, że bohaterka tak szybko odgadła plan księcia. Choć przyznać muszę, że to nawet w najmniejszym stopniu nie zmniejszyło mojego zainteresowania tematem.
Z jednej strony znane motywy, bo i wzbudzanie zazdrości w niedoszłym oblubieńcu, zdrada, ciemny książę podejrzewany o zamordowanie swojej pierwszej żony, przyjaciółka, która zdobyła serce bliskiego mężczyzny, rodzina cudowna w swojej niekonwencjonalności i cudnie niepokorna. Z drugiej jakże odmienna miłość fizyczna w nocy w jednym mężczyzną i pragnienie bliskości psychicznej z drugim w świetle dnia. Otwarte przyznanie do potrzeb fizycznych, zaspokajanie ich.
Plus wielki za odskocznię od standardu.
Historia podana na tyle przyjemnie, że czytało się ją niemal jednym tchem. Z biciem serca i rzeczywistym kibicowaniem bohaterom. W moim przypadku bohaterowi, bo uwiódł mnie jak mało który. Również swoim smutkiem i poszukiwaniem.
Śliczna i bardzo zmysłowa była scena pierwszego pocałunku. On w zasadzie pijany, ona w poszukiwaniu Czegoś. Bardzo delikatne z odpowiednimi słowami na zakończenie. Druga na ławce w ogrodzie kapała seksem i chemią. Ale nikt nikogo tutaj nie oszukiwał – chodziło o fantazję, zaspokojenie i odkrycie.
Kolejny plus za brak miłości wielkiej od pierwszego spojrzenia.
Bardzo mi się podobało. Nie znam Pennyroyal Green zbyt dobrze. W sumie przeczytałam dwie książki z cyklu. Ale doskonale pamiętam, że po lekturze każdej Long obiecuję sobie, że przeczytam pozostałe, ale moje chęci rozmywają się. Jak choćby z Oceanem pocałunków, który miałam ze trzy miesiące w domu, a potem nieprzeczytanego oddałam do biblioteki. Teraz znowu go mam, ale że na własność, to szanse na przeczytanie zmalały niemal do zera.
Co trzeba Long przyznać, to zachęca do dalszej lektury postaciami drugoplanowymi. Pewnie gdybym miała teraz pod ręką część o Oliwii (nawet nie wiem czy jest),czy o Ianie (tez nie mam pojęcia) to zajrzałabym na pewno.
Jestem bardzo zadowolona czytelniczo.
Usatysfakcjonowana historycznie.

Nie mam ostatnio melodii na historyki. Nie idą mi i już. A skoro nawet nie udało mi się skończyć dwóch pewniaków (Jego przyjemności, Ukoić duszę dżentelmena) to nie powiem, żebym zbyt optymistycznie podeszła do tej książki. Ale cóż.
Zaczyna się fantastycznie. Pewnie jedynie z czytelniczego punktu widzenia bo na miejscu księcia, który zastaje w sytuacji jednoznacznej własną...

bardzo fajna, super...Super książka...

bardzo fajna, super...Super książka...

Co mam powiedzieć, co ma powiedzieć? Zakochałam się! Tyle myśli, że trudno je zebrać i poukładać... Dobrze, spróbuję.
Najpierw podobała mi się ta książka, ponieważ była ciekawe, jednak nie uważałam jej za nadzwyczajną. Bardzo podobał mi się pomysł na książkę. Książę, który w zemście planuje uwieść siostrę mężczyzny, który spotykał się nocami z niedoszłą księżną. To mnie skusiło do przeczytania tej historii. I od początku mi się spodobała. Wciągnęła mnie, świetnie napisana. Myślałam o takim mocnym 7. Aż tu w końcu! Genevieve odkrywa plan Księcia i nie ma żadnych zbędnych dramatów. Dopiero wtedy zaczyna się dziać! Ha i wtedy się zakochałam. Tak mnie porwały te wydarzenia, ten humor, ta bliskość między Alexem i Genevieve. CUDOWNE. CUDOWNE!!! Książę, taki tajemniczy, zimny, przerażający, który otwiera się tylko przed nią. A ona, skromna, nieśmiała, dopiero przed nim sama odkrywa swoje oblicze. I ten list z strony 157 "Moja słodka Wenus! Te róże przypominają mi Ciebie. W moich snach Twoje usta są właśnie takie miękkie. Oddany sługa, Mars." to mnie chwyciło za serce! Bardzo rozbawiła mnie rozmowa Genevieve z bratem Ianem, gdy nastraszyła go, że Książę pytał o jego testament. Ah, świetna książka. Tyle emocji i uczuć. Te momenty, gdy Genevieve nocami szukała Alexa i to wszystko, co zaszło między nimi. Nie do opisania.
A na koniec sama siebie zaskoczyłam, bo mimo iż gdzieś w głębi duszy wiedziałam, że wszystko musi się skończyć dobrze, to po prostu się popłakałam. To było takie piękne... Jego pożegnalny liścik, jego gest dla Harry'ego... Wzruszyłam się. Ale zakończenie piękne, idealne.
Ja to jednak romantyczka jestem, ha.
Nie mogę się doczekać przeczytania kolejnych książek tej Pani.
Będę tak bardzo tęsknić za Genevieve i Alexem!!!

Co mam powiedzieć, co ma powiedzieć? Zakochałam się! Tyle myśli, że trudno je zebrać i poukładać... Dobrze, spróbuję.
Najpierw podobała mi się ta książka, ponieważ była ciekawe, jednak nie uważałam jej za nadzwyczajną. Bardzo podobał mi się pomysł na książkę. Książę, który w zemście planuje uwieść siostrę mężczyzny, który spotykał się nocami z niedoszłą księżną. To mnie...

Bardzo przyjemny romans. Czyta się go błyskawicznie. Były takie momenty gdy śmiałam się w głos, szczególnie gdy książę robił aluzje aby dokuczać Ianowi. Świetna pozycja na chwilę relaksu.

Bardzo przyjemny romans. Czyta się go błyskawicznie. Były takie momenty gdy śmiałam się w głos, szczególnie gdy książę robił aluzje aby dokuczać Ianowi. Świetna pozycja na chwilę relaksu.

Bardzo rezolutna i dowcipna , wspaniale ukazana "przyjaźń" damsko męska, a po drodze dużo ciekawych dialogów.
Zakończenie zadawalające ;)

Bardzo rezolutna i dowcipna , wspaniale ukazana "przyjaźń" damsko męska, a po drodze dużo ciekawych dialogów.
Zakończenie zadawalające ;)