W tej części główną rolę gra komisarz Anna Włodarczyk. Zagadka ciekawa, śledztwo wnikliwe, ale zakończenie zupełnie oderwane od całości. Poruszony temat przemocy domowej i uzależnień. Nie podobał mi się romans Tondera... Minus za błędy stylistyczne, literówki i pomyłki logiczne. Zabieram się za trzecią część.

W tej części główną rolę gra komisarz Anna Włodarczyk. Zagadka ciekawa, śledztwo wnikliwe, ale zakończenie zupełnie oderwane od całości. Poruszony temat przemocy domowej i uzależnień. Nie podobał mi się romans Tondera... Minus za błędy stylistyczne, literówki i pomyłki logiczne. Zabieram się za trzecią część.

Na tę książkę trafiłem przypadkowo. Przeczytałem kilka miesięcy temu i… niewiele już pamiętam. Musiałem sobie zerknąć na „LC”, żeby przeczytać zarys fabuły. Dla mnie przeciętna. Jest w tym jakiś pomysł, ale niekoniecznie przekonuje mnie warsztat autora. Na zachętę daję 6, ale to raczej na wyrost.
PS
Koszmarna okładka... Kicz!

Na tę książkę trafiłem przypadkowo. Przeczytałem kilka miesięcy temu i… niewiele już pamiętam. Musiałem sobie zerknąć na „LC”, żeby przeczytać zarys fabuły. Dla mnie przeciętna. Jest w tym jakiś pomysł, ale niekoniecznie przekonuje mnie warsztat autora. Na zachętę daję 6, ale to raczej na wyrost.
PS
Koszmarna okładka... Kicz!

Dwa pierwsze tomy serii. I moje pierwsze spotkanie z autorem.
No cóż, jestem rozczarowana. Książki mnie skusiły opisem fabuły oraz faktem, że akcja dzieje się w Zielonej Górze. Ma słabość do tego miasta - jeździłam tam na winobranie z pieskiem ;)
Co do powieści - sam sposób pisania nie jest może zły, niektóre kawałki są wręcz ciekawe czy wciągające. Całkiem ciekawie pokazani policjanci, ze swoimi słabościami, problemami osobistymi. To wielki walor książek.
Jednak zakończenie jest absolutnie niedopuszczalne. Już pierwszy tom kończył się - w pewnym sensie - w momencie strategicznym. Ale drugi tom, po prostu, się urywa. Uważam, że to brak szacunku do czytelnika. Kończy się gorzej niż trylogia Szackiego. Kto czytał, zrozumie. A nie chcę spojlerować....
Podsumowując, mnie powieści rozczarowały ;)

Dwa pierwsze tomy serii. I moje pierwsze spotkanie z autorem.
No cóż, jestem rozczarowana. Książki mnie skusiły opisem fabuły oraz faktem, że akcja dzieje się w Zielonej Górze. Ma słabość do tego miasta - jeździłam tam na winobranie z pieskiem ;)
Co do powieści - sam sposób pisania nie jest może zły, niektóre kawałki są wręcz ciekawe czy wciągające. Całkiem ciekawie...

Ciekawa pozycja, która wciągła mnie od samego początku. Ciało kobiety znalezione w jedzeniu. Policjanci, którzy muszą znaleźć sprawcę. Książkę czyta się bardo dobrze.

Ciekawa pozycja, która wciągła mnie od samego początku. Ciało kobiety znalezione w jedzeniu. Policjanci, którzy muszą znaleźć sprawcę. Książkę czyta się bardo dobrze.

Kolejny dobry polski kryminał, aż nie wierzę, że kiedyś unikałam polskich autorów (przepraszam 🌹).
Zielona Góra, droga restauracja a w niech rozczłonkowane zwłoki kobiety w jednej z zamrażalek... Tropy prowadzą do właściciela restauracji, który ma wiele za uszami, ale czy morderstwo też? Czy uda się odgadnąć kto jest zabójca, i kim w ogóle była ofiara? No i co takiego musiała zrobić za życia, żeby zostać tak brutalnie potraktowana po śmierci 🤔
Polecamy 🤎

Kolejny dobry polski kryminał, aż nie wierzę, że kiedyś unikałam polskich autorów (przepraszam 🌹).
Zielona Góra, droga restauracja a w niech rozczłonkowane zwłoki kobiety w jednej z zamrażalek... Tropy prowadzą do właściciela restauracji, który ma wiele za uszami, ale czy morderstwo też? Czy uda się odgadnąć kto jest zabójca, i kim w ogóle była ofiara? No i co takiego...

W Zielonej Górze jest francuska restauracja „La Ciotat”. W jej kuchni, w lodówce znaleziono poćwiartowane ciało kobiety. Śledztwo prowadzą policjanci z Komendy Miejskiej.

Tak się zaczyna powieść Marcina Radwańskiego „Danie główne”. Liczyłam na ciekawy zielonogórski kryminał, niestety się przeliczyłam.

Sposób prowadzenia narracji jest momentami szkolny, co powoduje, że książka jest mało ciekawa dla czytelnika. Policjanci bywają bezradni i bezbarwni, co budzi uśmiech politowania - co oni robią w Wydziale Kryminalnym Komendy Miejskiej, czyli jednostki wyżej stojącej niż zwykły komisariat ?

I jeszcze dochodzą, nazwijmy je błędy logiczne, niedopuszczalne, szczególnie w przypadku powieści kryminalnej.

Na początku powieści, gdy policjanci przyjeżdżają do restauracji okazuje się, że części ciała ofiary nie można na razie wyciągnąć z lodówki, ponieważ przymarzły i funkcjonariusze muszą poczekać. W tym czasie przesłuchują pracowników i zadają im pytanie – czy znali ofiarę ?

No, jak można zadać takie pytanie, kiedy części ciała leżą przymarznięte w lodówce. Nie było na wierzchu dowodu osobistego z nazwiskiem, a ofiarę zidentyfikowano dopiero w połowie książki !

Jeszcze zakończenie powieści cyt.: „W tym momencie wycelowała w jego tułów i zamknęła oczy. Nacisnęła spust cztery razy.” Przepraszam, od kiedy to policjanci strzelają do atakującej je osoby z zamkniętymi oczami !!!

Mam nadzieję, że inne książki Marcina Radwańskiego są bardziej przemyślane i lepiej napisane.

W Zielonej Górze jest francuska restauracja „La Ciotat”. W jej kuchni, w lodówce znaleziono poćwiartowane ciało kobiety. Śledztwo prowadzą policjanci z Komendy Miejskiej.

Tak się zaczyna powieść Marcina Radwańskiego „Danie główne”. Liczyłam na ciekawy zielonogórski kryminał, niestety się przeliczyłam.

Sposób prowadzenia narracji jest momentami szkolny, co powoduje, że...

Książka wciąga i zastanawia. Postaci są złożone i jest tu ich cała plejada. Dobrze, że możemy popatrzeć na świat ich oczami, identyfikować się z wieloma osobami zarówno wśród policji, jak i podejrzanych. Podoba mi się sylwetka wysmakowanej i wyrafinowanej żony Giroud. A Tonder ma oczywiście swoje słabości, to człowiek z krwi i kości. Polecam. Dużo tu psychologicznych obserwacji i smaczków.

Książka wciąga i zastanawia. Postaci są złożone i jest tu ich cała plejada. Dobrze, że możemy popatrzeć na świat ich oczami, identyfikować się z wieloma osobami zarówno wśród policji, jak i podejrzanych. Podoba mi się sylwetka wysmakowanej i wyrafinowanej żony Giroud. A Tonder ma oczywiście swoje słabości, to człowiek z krwi i kości. Polecam. Dużo tu psychologicznych...

Książka wciągająca, sprawnie napisana. Podobają mi się szczegółowe opisy bohaterów i ich życiowych problemów. Autor podchodzi do nich z empatią i sympatią, dlatego łatwo można się z nimi utożsamiać. Polubiłam bardzo komisarza Tondera, Agnieszkę, Annę. Podoba mi się barwny, ładny język tego kryminału, bogate słownictwo i sugestywne opisy przyrody.

Książka wciągająca, sprawnie napisana. Podobają mi się szczegółowe opisy bohaterów i ich życiowych problemów. Autor podchodzi do nich z empatią i sympatią, dlatego łatwo można się z nimi utożsamiać. Polubiłam bardzo komisarza Tondera, Agnieszkę, Annę. Podoba mi się barwny, ładny język tego kryminału, bogate słownictwo i sugestywne opisy przyrody.

Nie warto.

Nie warto.

Zielona Góra, pierwsze miesiące 2016 r. W jednej z francuskich restauracji zostają znalezione rozczłonkowane zwłoki młodej kobiety. Lokal w którym doszło do zbrodni należy do pochodzącego z Francji Michaela Giroud i jego małżonki. Podejrzane zachowanie właścicieli sprawia, że zaczynają się nimi interesować prowadząca śledztwo inspektor Agnieszka Wiertelak oraz jej podwładna starsza aspirant Anna Włodarczyk...

Więcej na:
http://www.zapomnianabiblioteka.pl/2018/02/danie-gowne.html

Zielona Góra, pierwsze miesiące 2016 r. W jednej z francuskich restauracji zostają znalezione rozczłonkowane zwłoki młodej kobiety. Lokal w którym doszło do zbrodni należy do pochodzącego z Francji Michaela Giroud i jego małżonki. Podejrzane zachowanie właścicieli sprawia, że zaczynają się nimi interesować prowadząca śledztwo inspektor Agnieszka Wiertelak oraz jej podwładna...