Po prawie 50u latach dojrzały mężczyzna przyjeżdża z drugiego końca świata w strony swojego dzieciństwa.
Szuka śladów, świadectw dotyczących jego zamordowanego w trakcie wojny ojca.
Jakie dziedzictwo czeka na niego w jego rodzinnych stronach?
Nie jest to ani dom, ani ukryte złoto czy pieniądze.
Takiego dziedzictwa nikt by się nie spodziewał.

Wielkim bólem, smutkiem przepełniona jest ta nieduża książka.
Proste pytania kierowane do prostych ludzi:
- Czy znał pan mojego ojca?
Trudno ukryć wzruszenie.

Po przeczytaniu tej książki obejrzałam film dokumentalny "Miejsce urodzenia".
Oglądałam z przerwami, bo tak dużo bólu Pisarza nie sposób przyswoić w krótkim czasie.

Po prawie 50u latach dojrzały mężczyzna przyjeżdża z drugiego końca świata w strony swojego dzieciństwa.
Szuka śladów, świadectw dotyczących jego zamordowanego w trakcie wojny ojca.
Jakie dziedzictwo czeka na niego w jego rodzinnych stronach?
Nie jest to ani dom, ani ukryte złoto czy pieniądze.
Takiego dziedzictwa nikt by się nie spodziewał.

Wielkim bólem, smutkiem...

Większość tej 100 stronicowej książki to rozmowy Grynberga z mieszkańcami okolic gdzie zamieszkiwał w czasie wojny on oraz jego rodzina. Szuka pamięci i strzępów informacji o tym co działo się z jego żydowską rodziną podczas wojny a w szczególności o tym jak zginął jego ojciec.

Lekturę książki poprzedziłem obejrzeniem filmu Łozińskiego "Miejsce urodzenia". Film jest znakomity bo to nie tylko tekst ale sposób jego przekazania, zachowanie ludzi, miejsce. Książka niestety nie wnosi wiele nowego do sprawy poza ostatnim rozdziałem będącym podsumowaniem autora tego co się dowiedział od okolicznych ludzi oraz swoich bliskich. W rozmowach problematyczne jest to, że nie zostaje wskazane kto daną kwestię wypowiada co szczególnie utrudnia odbiór podczas dialogów z więcej niż jednym rozmówcą.

Film zdecydowanie polecam, książkę po obejrzeniu filmu można sobie odpuścić.

Większość tej 100 stronicowej książki to rozmowy Grynberga z mieszkańcami okolic gdzie zamieszkiwał w czasie wojny on oraz jego rodzina. Szuka pamięci i strzępów informacji o tym co działo się z jego żydowską rodziną podczas wojny a w szczególności o tym jak zginął jego ojciec.

Lekturę książki poprzedziłem obejrzeniem filmu Łozińskiego "Miejsce urodzenia". Film jest...

Odradzam lekturę tej małej książeczki gdyż jest to tylko wersja pisemna, genialnego zresztą filmu dokumentalnego „Miejsce urodzenia” Pawła Łozińskiego. Na 100 str mamy tylko zapis dialogów..żadnych dygresji, przemyśleń syna szukającego grobu ojca..szkoda

Odradzam lekturę tej małej książeczki gdyż jest to tylko wersja pisemna, genialnego zresztą filmu dokumentalnego „Miejsce urodzenia” Pawła Łozińskiego. Na 100 str mamy tylko zapis dialogów..żadnych dygresji, przemyśleń syna szukającego grobu ojca..szkoda

Na pewno lepiej zobaczyć „Miejsce urodzenia” Pawła Łozińskiego, jako że „Dziedzictwo” jest tylko zapisem dialogów z film, a więc sporo się traci. Ciekawie byłoby zobaczyć i usłyszeć rozmówców Grynberga czyli mieszkańców kilku mazowieckich wsi. A i finał zabrzmiałby bardziej dobitnie.

Grynberg pojechał w rodzinne strony, aby odszukać grób ojca. Ciągle pyta: Pan znał Abrama? Wie pan jak zginął? Wie pan, gdzie jest pochowany? Czyta się to trudno, bo odpowiedzi są bardzo podobne, a dochodzenie do prawdy żmudne. A to, czego pisarz się ostatecznie dowiedział i co odkrył przy okazji ekshumacji, po prostu przygnębia.

Na pewno lepiej zobaczyć „Miejsce urodzenia” Pawła Łozińskiego, jako że „Dziedzictwo” jest tylko zapisem dialogów z film, a więc sporo się traci. Ciekawie byłoby zobaczyć i usłyszeć rozmówców Grynberga czyli mieszkańców kilku mazowieckich wsi. A i finał zabrzmiałby bardziej dobitnie.

Grynberg pojechał w rodzinne strony, aby odszukać grób ojca. Ciągle pyta: Pan znał...

"Świat Książki" chyba nigdy nie był - nomen omen - światem zainteresowanym książką. "Miejsce urodzenia" zostało wyreżyserowane przez Pawła, a nie Marcela, Łozińskiego, i to dokument był podstawą książki, a nie odwrotnie ("rzadko zdarza się, by film poprzedzał książkę. Tak jednak stało się w tym przypadku").

"Świat Książki" chyba nigdy nie był - nomen omen - światem zainteresowanym książką. "Miejsce urodzenia" zostało wyreżyserowane przez Pawła, a nie Marcela, Łozińskiego, i to dokument był podstawą książki, a nie odwrotnie ("rzadko zdarza się, by film poprzedzał książkę. Tak jednak stało się w tym przypadku").