Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie znałam wcześniej historii Stanisławy Leszczyńskiej. Jestem wdzięczna Pani z biblioteki za polecenie tej książki.

Biografia napisana przez krewną głównej Bohaterki. Można powiedzieć: wspomnienia z pierwszej ręki.

Wielki plus za cztery wklejki zdjęć z rodzinnego albumu.

Za pomnik Stanisławy Leszczyńskiej niech wystarczy okolo trzech tysięcy porodów odebranych przez Nią w obozie zagłady i żadnego przypadku zakażenia u kobiety rodzącej .
A także fakt , że w trakcie trwania wojny same "Niemki wystąpiły do administracji Izby Położniczej, by przywrócić Stasi uprawnienia. Udało się". Tak była szanowana i ceniona.

"Położną była przez trzydzieści osiem lat.
Podczas porodów, które przyjmowała, nie umarło żadne dziecko ".

Jako mama dziecka niepełnosprawnego, które urodziło się w wyniku powikłań okołoporodowych ( zawinionych z powodu błędu ludzkiego) jestem szczególnie przejęta ta książka...

Nie znałam wcześniej historii Stanisławy Leszczyńskiej. Jestem wdzięczna Pani z biblioteki za polecenie tej książki.

Biografia napisana przez krewną głównej Bohaterki. Można powiedzieć: wspomnienia z pierwszej ręki.

Wielki plus za cztery wklejki zdjęć z rodzinnego albumu.

Za pomnik Stan...

Rozwiń Zwiń

Bardzo chciałam przeczytać ta książke.
Poprosiłam specjalnie o jej zakup do biblioteki z której korzystam .
Jakiś czas temu przeczytałam "Przez ruiny i zgliszcza" autorstwa Mordechaja Canina.
Miałam nieodparte wrażenie,że "Strefa niepamięci" będzie stanowiła ciąg dalszy książki Canina. To wrażenie po skończonej lekturze tylko się utwierdziło.
Uważam, że książka jest bardzo ważna!! "Dzisiaj nikt ze współczesnych nie powinien być obwiniany za to, co się wtedy stało. Ale nikt nie powinien zapomnieć o tym co się wtedy stało".

Canin opisywał swoje wrażenia z podróży do zgładzonych miasteczek w 1947 roku. Wrażenia wstrząsające, łamiące serce i ducha.
Piotr Pytlakowski w 2021 przemierza ten szlak na nowo.

Bardzo chciałam przeczytać ta książke.
Poprosiłam specjalnie o jej zakup do biblioteki z której korzystam .
Jakiś czas temu przeczytałam "Przez ruiny i zgliszcza" autorstwa Mordechaja Canina.
Miałam nieodparte wrażenie,że "Strefa niepamięci" będzie stanowiła ciąg dalszy...

Rozwiń Zwiń

Zainteresowała mnie ta książka ponieważ sama jestem dzieckiem wsi.
Pamiętam czarno-białe zdjęcia babci, cioci.
Po lekturze pogłębiłam swoje poszukiwania starych rodzinnych fotografii. Odnalazłam wiele analogii.
Autorka zainspirowała mnie też by sięgnąć do albumu "Fotografia chłopów polskich" ( pod redakcją: Garlicka, Bijak; 1993 r).

Ciekawa lektura, mimo , że jako laik nie rozumiałam fachowej terminologii dotyczącej fotografii wtrącanej przy okazji opisywania kolejnych archiwalnych zdjęć.

Zainteresowała mnie ta książka ponieważ sama jestem dzieckiem wsi.
Pamiętam czarno-białe zdjęcia babci, cioci.
Po lekturze pogłębiłam swoje poszukiwania starych rodzinnych fotografii. Odnalazłam wiele analogii.
Autorka zainspirowała mnie też by sięgnąć do albumu "Fotografia chłopów p...

Rozwiń Zwiń

Przeczytałam tą książkę z dużym zainteresowaniem, ale i smutkiem.
Odnalazłam w niej wiele podobieństw do mojej babci urodzonej na mazowieckiej wsi w 1928 roku. Babcia nie żyje od kilku lat, nie jestem w stanie zapytać o Jej dzieciństwo, młodość. Żałuję tego bardzo.
Nie było w Jej czasach pampersów, kuchni z piekarnikiem, pralki automatycznej, a ona urodziła i wychowała 6 dzieci. Pracowała w polu, w gospodarstwie, w Jej ogródku wszystko rosło pod samo niebo. Pelargonie miała najładniejsze na wsi. "Było w niej więcej dobra niż sama ważyła".
Ta książka mogłaby być o Niej

Przeczytałam tą książkę z dużym zainteresowaniem, ale i smutkiem.
Odnalazłam w niej wiele podobieństw do mojej babci urodzonej na mazowieckiej wsi w 1928 roku. Babcia nie żyje od kilku lat, nie jestem w stanie zapytać o Jej dzieciństwo, młodość. Żałuję tego bardzo.
Nie było w Jej czasach p...

Rozwiń Zwiń

Przeczytałam tą książkę z kilku powodów:
1) interesuja mnie zagadnienia związane z II wojna światową,
2) mieszkam blisko Gostynina ( jedno z miejsc opisanych przez Autorkę),
3) jestem mamą ciężko niepełnosprawnego dziecka.

Miałam wiedzę na temat eksterminacji chorych i niepełnosprawnych w ideologii nazistów. Nazywana przez nich : "łaskawa śmierć", "miłosierne uśmiercanie"
Ale ta książka mną wstrząsnęła . Otworzyła mi szerzej oczy na ta haniebna część historii.
Autorka podjęła bardzo zmarginalizowany temat.
Włożyła ogromny trud w zgromadzeniu materiałów.
Książka ta wywołała u mnie wiele emocji.
Najwięcej chyba złości: wiele lat po zakończeniu wojny sądy niemieckie broniły swoich lekarzy, usprawiedliwiały ich udział w mordowaniu niewinnych, bezbronnych dzieci i dorosłych.
Wielu z tych lekarzy dożyło bardzo sędziwego wieku , żyjąc w komfortowych warunkach, często praktykując i ciesząc się powszechnym uznaniem.

Przeczytałam tą książkę z kilku powodów:
1) interesuja mnie zagadnienia związane z II wojna światową,
2) mieszkam blisko Gostynina ( jedno z miejsc opisanych przez Autorkę),
3) jestem mamą ciężko niepełnosprawnego dziecka.

Miałam wiedzę na temat eksterminacji chorych i niepełnosprawnych w...

Rozwiń Zwiń