Kolejna opowieść świata kryminalnej przyszłości. Jak dla mnie, kolejna zaskakująca historia. Od czasu do czasu pojawia się we mnie myśl, że w sumie Robb wymyśliła już wszystko co mogło być atrakcyjne w tej serii i czekają nas mniejsze lub większe powtórki, a po kolejnej książce uznaję, że nic bardziej mylnego nie mogło mi przyjść do głowy.
Sekrety i śmierć to jedna z bardziej refleksyjnych, emocjonalnych, bolących wspomnieniami historii. Sama akcja nie obfituje w wyskoki, zmiany tempa czy wskazywanie na coraz to nowych sprawców. Jest raczej wolniej, stabilniej, bardziej do przemyślenia i zastanowienia. A refleksje mają tutaj wszyscy. I bohaterowie znani z każdej kolejnej części, i nowi, którzy zagościli w serii najprawdopodobniej tylko na potrzeby tej opowieści.
Bardzo smutna, a nawet niekiedy wzruszająca jest ta część. Część pokazująca bezradność wobec ludzi obcych znających i wykorzystujących nasze tajemnice. Historia wskazująca, że wszyscy jesteśmy ludźmi, że niezależnie od zasobności naszego portfela, miejsca w świecie blichtru, ilości fanów na całym świecie, bywają sytuacje w których jesteśmy jak dzieci, sytuacje w których okazujemy się słabsi i bardzo podatni na strach roztaczany przez kogoś innego.
To ważna część dla samej E, ale i dla R czy choćby majordomusa S. Poznajemy naszych bohaterów nie tylko w działaniu, ale i w emocjach. Patrzymy na nich nie tylko przez pryzmat czytelnika, ale również samego bohatera mierzącego się z prawdą o bolesnej przeszłości.
To bardzo dobra część serii.
Polecam, ale w tym przypadku szczególnie dla osób znających serię i potrafiących docenić relacje i powiązania bohaterów.

Kolejna opowieść świata kryminalnej przyszłości. Jak dla mnie, kolejna zaskakująca historia. Od czasu do czasu pojawia się we mnie myśl, że w sumie Robb wymyśliła już wszystko co mogło być atrakcyjne w tej serii i czekają nas mniejsze lub większe powtórki, a po kolejnej książce uznaję, że nic bardziej mylnego nie mogło mi przyjść do głowy.
Sekrety i śmierć to jedna z...

Lekki, łatwy do przyswojenia kryminał pozbawiony przesadnego brutalizmu a nawet wulgaryzmów (co w książce o pracy policji może dziwić :-)). Jest błyskotliwa policjantka, zgrabna pani patolog, elegancki mąż tej pierwszej i trup, który zaległ w ekskluzywnym holu wytwornego baru wspomnianego męża. Ta trójka wspomagana dzielnymi policjantami i prywatnymi kanałami męża-biznesmena szuka początku tej tragicznie kończącej się opowieści o nieugiętej pani dziennikarz. I byłby to może kryminał jak każdy z tych zbudowanych na pytaniach: kto zabił? jak? ofiara przypadkowa czy zbrodnia starannie zaplanowana? gdyby nie fakt, że zamordowana od samego początku nie budzi sympatii – ani w policjantach ani w czytelniku. Nikt jej nie współczuje. Nikt nie prowadzi dochodzenia w imię sprawiedliwości czy zadośćuczynienia, a jedynie z zawodowego obowiązku. I nie jest tego całkiem bezsensowny powód. Powiem tyle – denatka naprawdę się napracowała, by nie być lubianą, by jej nie współczuć i by wielu po jej śmierci odetchnęło z ulgą.

Lekki, łatwy do przyswojenia kryminał pozbawiony przesadnego brutalizmu a nawet wulgaryzmów (co w książce o pracy policji może dziwić :-)). Jest błyskotliwa policjantka, zgrabna pani patolog, elegancki mąż tej pierwszej i trup, który zaległ w ekskluzywnym holu wytwornego baru wspomnianego męża. Ta trójka wspomagana dzielnymi policjantami i prywatnymi kanałami...

Co za beznadziejny pomysł - kryminał s-f z latającymi samochodami, automatycznymi kucharzami i mnóstwem dziwacznych wynalazków, dzięki którym złoczyńcy są bez szans! Normalnie tragedia i straszliwa głupota!
Tak sobie pomyślałam, kiedy wpadła w mi ręce pierwsza książka o Evie Dallas, więc dzisiaj odszczekuję! I robię to z prawdziwą przyjemnością.
Seria ma dwie gwiazdy pierwszej wielkości (Summerseta i Galahada!!) i naprawdę trudno wskazać, która z nich świeci jaśniejszym blaskiem.
Niech sobie mówią, że to gnioty, a ja i tak uważam, że to porządna rozrywka - ciekawa zagadka kryminalna, sympatyczni bohaterowie i to coś, co sprawia, że książki o Dallas są po prostu "inne". Warto dać im szansę, chociaż to propozycja nie dla każdego.

Co za beznadziejny pomysł - kryminał s-f z latającymi samochodami, automatycznymi kucharzami i mnóstwem dziwacznych wynalazków, dzięki którym złoczyńcy są bez szans! Normalnie tragedia i straszliwa głupota!
Tak sobie pomyślałam, kiedy wpadła w mi ręce pierwsza książka o Evie Dallas, więc dzisiaj odszczekuję! I robię to z prawdziwą przyjemnością.
Seria ma dwie gwiazdy...

Powieści z cyklu In Death są, co tu ukrywać, atrakcyjne tylko dla fanów serii, ale nawet ich nie omijają rozczarowania, bo przy całej sympatii do bohaterów niedostatki fabuły rażą, rażą, rażą. Końcówka, ucięta tępym rzeźnickim nożem, sprawiła, że naprawdę - jak to się mówi - wszystko mi opadło ^^

Powieści z cyklu In Death są, co tu ukrywać, atrakcyjne tylko dla fanów serii, ale nawet ich nie omijają rozczarowania, bo przy całej sympatii do bohaterów niedostatki fabuły rażą, rażą, rażą. Końcówka, ucięta tępym rzeźnickim nożem, sprawiła, że naprawdę - jak to się mówi - wszystko mi opadło ^^

"Śledztwa opierają się na dowodach, dowody pochodzą z tropów, a wiele tropów wywodzi się wprost z plotek. ", czyli jak dramatyczne są konsekwencje sekretów.

Sekrety i śmierć to już 45. tom z serii Oblicza Śmierci (In Death). Poprzednia powieść J. D. Robb Echa i śmierć znalazła w moim TOP 15 przeczytanych przeze mnie książek w 2018 roku. Czy Sekrety i śmierć również mnie zachwyciła?

Eve Dalla, porucznik z nowojorskiego wydziału kryminalnego, musi stawić czoło mordercy dziennikarki prezentującej w swoim programie wiadomości z życia bogatych i sławnych osób. Pomaga jej mąż Rourke. Eve nie pala sympatią do denatki. Ofiara miała niejedno na sumieniu, więc tropów jest coraz więcej, tak jak i potencjalnych morderców. Kto śmiertelnie ugodził nożem Larindę Mars? Rourke to moja ulubiona postać w tej książce. W jego relacji z Eve nic się nie zmieniło – panuje spokój i harmonia.

Sekrety i śmierć to niezobowiązująca historia, nie wymaga od czytelnika zaangażowania i nie wywołuje większych emocji. Lekki, niezawiły kryminał i dobra rozrywka na wieczór. Robb pisze bardzo szybko swoje powieści i mam wrażenie, że przez to są one coraz bardziej niedopracowane. W Echa i śmierć zachwycałam się psychologią postaci, tutaj tego zabrakło.

Autorce zdarza się powielać stereotypy w postaciach takie jak chuderlawy, mega inteligenty informatyk (brzmi znajomo?). Lubię styl Robb – nie ma tutaj przesadnych opisów, wszystko ładnie się komponuje, dużo dialogów, a historię sprawnie się czyta.

Śledztwo samo w sobie jest proste, ale dzięki wstawkom i nawiązaniom do przeszłości oraz świetnymi dialogami, nie jest nudne.

"Śledztwa opierają się na dowodach, dowody pochodzą z tropów, a wiele tropów wywodzi się wprost z plotek. ", czyli jak dramatyczne są konsekwencje sekretów.

Sekrety i śmierć to już 45. tom z serii Oblicza Śmierci (In Death). Poprzednia powieść J. D. Robb Echa i śmierć znalazła w moim TOP 15 przeczytanych przeze mnie książek w 2018 roku. Czy Sekrety i śmierć również mnie...

Kolejna powieść o Eve Dallas i Roarke`u. Czytam je i gromadzę z sentymentu (to już 25 lat). Wracam do nich, jak w odwiedziny u rodziny.
Sprawa kryminalna jest nieco przewidywalna, ale powieść czyta się rewelacyjnie, jest wciągająca.
Jako że czytam od lat tom za tomem (wg kolejności serii),więc mam okazję śledzić jak zmieniają się i rozwijają bohaterowie, jakie łączą ich relacje osobiste.
Literatura popularna, czytadło, ale moje ulubione - to moja młodość, tam czas płynie tak powoli:)

Kolejna powieść o Eve Dallas i Roarke`u. Czytam je i gromadzę z sentymentu (to już 25 lat). Wracam do nich, jak w odwiedziny u rodziny.
Sprawa kryminalna jest nieco przewidywalna, ale powieść czyta się rewelacyjnie, jest wciągająca.
Jako że czytam od lat tom za tomem (wg kolejności serii),więc mam okazję śledzić jak zmieniają się i rozwijają bohaterowie, jakie łączą ich...

Ma na swoim koncie kilkaset powieści, a tworzyć zaczęła zaledwie w latach osiemdziesiątych XX wieku. Część z jej książek doczekała się ekranizacji, zaś ona sama posługuje się aż czterema pseudonimami. Głód czytelniczy swoich fanów zaspokaja wydając kolejną część z cyklu Oblicza śmierci. Przed nami Sekrety i śmierć autorstwa Nory Roberts.

Porucznik Eve Dallas ponownie staje w obliczu zabójstwa. Kiedy na podłodze kawiarni należącej do małżonka policjantki, wykrwawia się popularna dziennikarka, Dallas czuje się zobligowana do poprowadzenia śledztwa. Wraz z nią w sprawę angażuje się jej bogaty małżonek, Rourke oraz trzpiotowata podwładna, Delia.

Sekrety i śmierć to już czterdziesty piąty tom z cyklu przygód Eve Dallas, z tego też powodu trudno nie zauważyć, iż przedstawiona powieść nosi znamiona wtórnej. Nora Roberts przedstawia czytelnikowi lekki, niezawiły fabularnie kryminał, który nie wymaga od adresata większego zaangażowania. Książka jest dosyć przyjemna w odbiorze, idealna wręcz na wieczorny relaks. Treść Sekretów jest systematycznie i logicznie poprowadzona, mimo nieco niedoszlifowanego finału. Dzięki retrospekcjom, które retardują akcję, czytelnik nie męczy się tak bardzo całkiem przeciętnym śledztwem i nie czuje się nim przytłoczony. Jednocześnie wspomnienia te są na tyle subtelne, iż opowieść można czytać nie poznawszy poprzednich części sagi.

Chociaż mam na uwadze niezwykłe tempo pisarskie pani Roberts, muszę stwierdzić, iż wszechobecne powtórzenia przeszkadzały mi nieco w odbiorze przedstawionej treści – gdybym przy każdym zwrocie o piciu lub programowaniu kawy rzeczywiście ją piła, nie zasnęłabym chyba do Wielkanocy. Ponadto rzuca się w oczy, iż autorka operuje stereotypami, jeśli chodzi o postacie przestawione; dla przykładu: poznajemy tu niezbyt bystrego, ale odnoszącego sukcesy sportowca oraz cherlawego, ale bardzo inteligentnego informatyka. Czy nie wydaje się to lekkim pójściem na łatwiznę?

Z przykrością też stwierdzam, iż Nora Roberts odeszła od tego, co czyniło kiedyś jej twórczość tak intrygującą – psychologii. Wydaje mi się, że kiedyś postacie przez nią stworzone, miały więcej głębi i złożoności. W Sekretach nie sposób już tego zauważyć. Sądzę, że autorka narzuciła sobie zbyt wysokie tempo i nie do końca dopracowuje swoje powieści, przez co ich jakość spada.

Decyzja, czy warto sięgnąć po najnowszą część cyklu, należy do czytelnika. Nie wnosi ona nic nowego w życie głównych postaci, ot kolejne śledztwo jakich wiele w karierze Eve Dallas. Myślę jednak, iż fani tej serii oraz samej pisarki, znajdą coś dla siebie.

http://kulturacja.pl/2019/01/j-d-robb-sekrety-i-smierc-recenzja/

Ma na swoim koncie kilkaset powieści, a tworzyć zaczęła zaledwie w latach osiemdziesiątych XX wieku. Część z jej książek doczekała się ekranizacji, zaś ona sama posługuje się aż czterema pseudonimami. Głód czytelniczy swoich fanów zaspokaja wydając kolejną część z cyklu Oblicza śmierci. Przed nami Sekrety i śmierć autorstwa Nory Roberts.

Porucznik Eve Dallas ponownie...

"Śledztwa opierają się na dowodach, dowody pochodzą z tropów, a wiele tropów wywodzi się wprost z plotek. "

Lekki i niezobowiązujący kryminał, niewymagający wielkiego zaangażowania, nieaktywujący w pełni szarych komórek, ale sympatycznie spędza się z nim czas, coś dla szybkiego resetu po ciężkim dniu pracy, czy na chwilową ucieczkę od problemów codzienności. Intryga nie jest złożona czy zawiła, wiele sytuacji udaje się przewidzieć, powtarzający się mechanizm zachowań postaci. A i zakończenie nie jest zaskakujące czy nieszablonowe, odniosłam wrażenie, że nie do końca zostało ono przemyślane, zbyt łatwo potoczyły się pewne zdemaskowania czarnych charakterów. Autorka pokazuje jak niszczące potrafią być tajemnice i sekrety, jak cienka granica dzieli od niebezpieczeństwa ich ujawnienia, i jak wielkie spustoszenie może spowodować wyciągnięcie ich na światło dzienne. Otoczka obyczajowa nie wprowadza niczego nowego, swobodnie nawiązuje do wcześniejszych wydarzeń. W życiu prywatnym głównych bohaterów wciąż panuje nastrój zgody i idylli, od czasu do czasu zazębiający się z detektywistycznymi wyzwaniami. Co ciekawe, powieść w delikatny sposób nawiązuje do przyszłości, lat sześćdziesiątych dwudziestego pierwszego wieku, choć w mniejszym stopniu niż w poprzednich tomach.

Ambitna i dociekliwa porucznik Eve Dallas, detektyw z nowojorskiego wydziału kryminalnego, ciesząca się popularnością wśród lokalnej społeczności, w tej odsłonie serii musi zmierzyć się z wyzwaniem złapania mordercy ikony telewizyjnego programu rozrywkowo-plotkarskiego. Kobieta zostaje zabita niemal na oczach Eve, w luksusowym manhattańskim barze. W miarę odkrywania faktów, rozmów z potencjalnymi świadkami, przeszukiwania baz danych, także i tożsamość ofiary nie wydaje się jasna i pewna. Dlaczego wszystko związane z życiem zabitej jest niewyraziste i mroczne? Komu zależało, aby usunąć z drogi dociekliwą i pyskatą dziennikarkę? Co kierowało mordercą? Opisywana historia uwzględnia aspekty poprzednich odsłon serii (choćby "Obsesja i śmierć", Pożądanie i śmierć", "Bractwo śmierci", "Uczeń i śmierć"),nawiązuje do znanych wcześniej bohaterów i postaci, jednak każdą z przygód można czytać niezależnie od siebie.

bookendorfina.pl

"Śledztwa opierają się na dowodach, dowody pochodzą z tropów, a wiele tropów wywodzi się wprost z plotek. "

Lekki i niezobowiązujący kryminał, niewymagający wielkiego zaangażowania, nieaktywujący w pełni szarych komórek, ale sympatycznie spędza się z nim czas, coś dla szybkiego resetu po ciężkim dniu pracy, czy na chwilową ucieczkę od problemów codzienności. Intryga nie...

Przeczytałam tą pozycję zaraz po wydaniu jako, że "In Death" to jedna z moich ulubionych serii. Niestety ta część wydaje mi się niedokończona - czegoś mi w niej brak.

Uwaga spoiler!!!!

Chyba powodem odczuwania przede mnie niedosytu po zakończeniu "Secrets in Death" jest sama konstrukcja tej części. Sposób prowadzenia śledztwa przypomina te z początków cyklu, gdzie porucznik Dallas dość długo nie może znaleźć odpowiedzi, kto jest prawdziwym mordercą.

Eve porusza się po omacku i nagle przy końcu książki zabójca popełnia błąd, co umożliwia szybkie zidentyfikowanie sprawcy i jego aresztowanie, co samo w sobie by mi nie przeszkadzało, ale... no cóż aresztowany zbyt szybko przyznaje się do zarzucanych mu czynów (takie antyklimatyczne zakończenie). Z jednej strony rozumiem dlaczego Nora Roberts aka J. D. Robb w ten sposób skonstruowała tę część:

- morderca nie należy do zbyt opanowanych przestępców i choć czytelnik może dość szybko zorientować się co do jego tożsamości, jego motyw wcale nie jest racjonalny.

Oczywiście jak zwykle w śledztwie pomaga Roarke, co jest dużym plusem całości.

Przeczytałam tą pozycję zaraz po wydaniu jako, że "In Death" to jedna z moich ulubionych serii. Niestety ta część wydaje mi się niedokończona - czegoś mi w niej brak.

Uwaga spoiler!!!!

Chyba powodem odczuwania przede mnie niedosytu po zakończeniu "Secrets in Death" jest sama konstrukcja tej części. Sposób prowadzenia śledztwa przypomina te z początków cyklu, gdzie...