Jest to bardzo fajna komedia Szekspira, ale trochę przekombinowana. Chwilami trzeba dobrze się w nią wgryźć, by nie zgubić się w głównej intrydze Heleny. Ostatecznie, mam wrażenie, że nie byłoby żadnego problemu, gdyby król Bertrama nie chciał wkręcić w ustawione małżeństwo, no ale wtedy nie byłoby sztuki :)

Jest to bardzo fajna komedia Szekspira, ale trochę przekombinowana. Chwilami trzeba dobrze się w nią wgryźć, by nie zgubić się w głównej intrydze Heleny. Ostatecznie, mam wrażenie, że nie byłoby żadnego problemu, gdyby król Bertrama nie chciał wkręcić w ustawione małżeństwo, no ale wtedy nie byłoby sztuki :)

Mistrz Szekspir popisał się ciekawą fabułą trzymającą w napięciu. Znajdziemy wątek miłosny z obyczajami w tle. Społeczny aspekt to też związki rodzinne, czy ukryta emancypacja, ukryta władza, ukryta mądrość.

Mistrz Szekspir popisał się ciekawą fabułą trzymającą w napięciu. Znajdziemy wątek miłosny z obyczajami w tle. Społeczny aspekt to też związki rodzinne, czy ukryta emancypacja, ukryta władza, ukryta mądrość.

Z całym szacunkiem dla geniuszu Szekspira, ale ta sztuka jest zwyczajnie głupia!
Dla odmiany mamy tu kobietę (ponoć cnót pełną) starającą się o względy mężczyzny. Nie szczędzi środków, by zostać żoną... no właśnie, kogo? Gdyby jeszcze jej wybranek był coś warty...
Helena zawiera układ z królem - wyleczy jego chorobę, a w zamian będzie mogła wyjść za mąż za kogo zechce (była niskiego stanu). Hrabia Russylionu, bo to jego sobie upatrzyła, wybraniał się jak mógł przed ślubem, w końcu jednak uległ presji króla, choć bynajmniej nie miał zamiaru tego małżeństwa skonsumować. Uznał, że został ożeniony gwałtem (co poniekąd mogę zrozumieć). Wyjechał z kraju i przyłączył się do księcia francuskiego, by walczyć u jego boku, świeżo poślubionej małżonce wysłał zaś taki oto list: "...kiedy mi pokażesz dziecię przez ciebie powite, którego ja będę ojcem, wtenczas dopiero będziesz mnie mogła nazywać mężem, ale takie "wtenczas" u mnie nazywa się "nigdy"." Do mamusi napisał: "Póki mam żonę, nie ma mnie we Francji." Co zrobiła Helena? Była cnotliwą niewiastą, więc uznała, że to jej wina, iż biedny Bertram ryzykuje życie na wojnie. Postanowiła zostać pątnicą i opuścić Francję. (W tym samym czasie jej małżonek zajmował się uwodzeniem dziewic.)
Jako że jest to "komedia", sprytna Helena znalazła sposób, by spełnić jego żądania i koniec końców tytułowi stało się zadość.
ALE
Postacie, które wykreował Szekspir w tej sztuce są okropne - jedna gorsza od drugiej. Zupełnie nie rozumiem Heleny, która poświęciła wiele, by zostać żoną człowieka, który był fatalnym materiałem na męża (co zresztą Szekspir przez całą sztukę udowadniał). Miłość nie wybiera? Jasne, ale kochać kogoś, kto otwarcie tobą gardzi to czysty masochizm, graniczący z głupotą.
Co do tytułu: "Wszystko DOBRE, co się DOBRZE kończy" - jak dla mnie nikt nie doświadczył tu niczego dobrego (może oprócz króla),a zakończenie pozornie szczęśliwe, w rzeczywistości dalekie jest od "dobrego".
Cóż rzec, żałuję, że przeczytałam tę sztukę. Zostawiam bez oceny, bo forma nie równa się treści (za którą mam wielką ochotę dać 1).

Z całym szacunkiem dla geniuszu Szekspira, ale ta sztuka jest zwyczajnie głupia!
Dla odmiany mamy tu kobietę (ponoć cnót pełną) starającą się o względy mężczyzny. Nie szczędzi środków, by zostać żoną... no właśnie, kogo? Gdyby jeszcze jej wybranek był coś warty...
Helena zawiera układ z królem - wyleczy jego chorobę, a w zamian będzie mogła wyjść za mąż za kogo zechce (była...