Piękna, momentami wzruszająca, czasami zabawna książka, pokazująca zakamarki miłości, przyjaźni, troski i pasji.
Polecam

Piękna, momentami wzruszająca, czasami zabawna książka, pokazująca zakamarki miłości, przyjaźni, troski i pasji.
Polecam

Piętnastoletni Witek opowiada o swoim życiu prosto, krótkimi zdaniami.
Bez owijania w bawełnę, ale i bez roztkliwiania się nad swoim losem.
Bardziej przejmuje się młodszą siostrą i babcią, niż sobą.
Przejmuje się ojcem, zaginionym psem, koleżanką,
nawet matką, która dokłada się do jego niewesołej sytuacji.

Chłopak opowiada o swoim życiu tak zwyczajnie,
jakby było ono zupełnie zwyczajne.
Jest, jak jest. Trzeba żyć. I tyle...

Witek to bohater i narrator książki Katarzyny Ryrych
"Jasne dni, ciemne dni".

Jasnymi nazywa te dni, w których babcia ma się lepiej.
Babcia choruje na alzheimera i coraz częściej zdarzają jej się ciemne dni.
A ponieważ nigdy nie wiadomo, kiedy przyjdzie zmiana,
to trzeba zachować czujność: zamknąć drzwi, schować klucze,
zakręcić gaz, wodę, schować noże, pełnić dyżury...

Babcia pojawiła się w jego domu, by zaopiekować się nim i jego młodszą siostrą
po wypadku samochodowym, w wyniku którego jego druga siostra straciła życie,
ojciec został sparaliżowany, a matka pogrążyła się w żałobie.

Wszystkie obowiązki spadły na Witka.
Właściwie chłopak sam wziął je na swoje barki.

Czy między wizytami u ojca w szpitalu, pilnowaniem babci i niańczeniem siostry,
znajdzie czas na marzenia, przyjaźń, miłość i inne nastoletnie sprawy?
Sprawdźcie sami! Polecam!


https://bajdocja.blogspot.com/2021/04/jasne-dni-ciemne-dni.html

Piętnastoletni Witek opowiada o swoim życiu prosto, krótkimi zdaniami.
Bez owijania w bawełnę, ale i bez roztkliwiania się nad swoim losem.
Bardziej przejmuje się młodszą siostrą i babcią, niż sobą.
Przejmuje się ojcem, zaginionym psem, koleżanką,
nawet matką, która dokłada się do jego niewesołej sytuacji.

Chłopak opowiada o swoim życiu tak zwyczajnie,
jakby było ono...

Witek ma zaledwie piętnaście lat, ale bardzo szybko musiał dorosnąć i zacząć pełnić rolę głowy rodziny. Jedna chwila, wypadek zmieniła życie rodziny głównego bohatera nie do poznania. W tragicznym wypadku zginęła młodsza siostra Witka – Magda i cała rodzina przeżywa żałobę. To jednak nie koniec tragedii, jest jeszcze ojciec, który prowadził samochód. Mężczyzna leży w szpitalu, jest sparaliżowany i nie ma z nim żadnego kontaktu. Matka chłopaka po śmierci córki jest pogrążona w żałobie, stała się nieobecna i zachorowała na depresje. Witek jest już wszystkim zmęczony, może liczyć tylko na siebie. A przecież w domu jest jeszcze mały Bąk i babcia, która początkowo miała pomagać wnukowi. Starszej pani nie opuszcza jednak Pan Alzheimer, choroba się pogłębia i nigdy nie wiadomo w jakim stanie babcia będzie następnego dnia. Kobieta często wraca do przeszłości, myśli że dalej jest baletnicą i ciągle ogląda swój ulubiony film – „Czarny łabędź”. Jedyną osobą, od której mały Bąk – najmłodsza siostra Witka może otrzymać miłość, przytulenie i trochę uwagi jest właśnie nastolatek. Pomimo ciężkiego czasu i trudnej sytuacji Witek dzielnie walczy o lepsze jutro rodziny, jednocześnie bardzo potrzebując pomocy i wsparcia. Chłopak także pragnie zrozumienia i miłości. Zaczyna spotykać się z koleżanką z klasy – Kotą, także mającą problemy i okazuje się że i dla niej w sercu i głowie Witka zostało trochę miejsca.
Czy tata nastolatka wybudzi się ze śpiączki? Czy mama chłopaka zrozumie, że swoim postępowaniem krzywdzi dodatkowo pozostałą dwójkę dzieci? Czy w życiu babci i pana Alzheimera będzie więcej jasnych niż ciemnych dni? Czy miłość Witka i Koty przetrwa wiele prób, na które zostanie wystawiony? Ile czasu chłopak da jeszcze radę dbać o całą rodzinę.
Powieść Katarzyny Ryrych to jak zawsze strzał w dziesiątkę. Autorka w swojej powieść porusza wiele bardzo trudnych tematów w sposób przystępny i bliski młodemu człowiekowi. Autorka mówi o żałobie po stracie członka rodziny, ciężkiej chorobie jaką jest Alzheimer, problemach z którymi często musi zmagać się nastolatek, pierwszej miłości i niekiedy trudnych relacjach w rodzinie. Powieść, którą polecam opowiada losy zwykłego chłopaka, na którego w jednej chwili spada zbyt wiele obowiązków i problemów.

Witek ma zaledwie piętnaście lat, ale bardzo szybko musiał dorosnąć i zacząć pełnić rolę głowy rodziny. Jedna chwila, wypadek zmieniła życie rodziny głównego bohatera nie do poznania. W tragicznym wypadku zginęła młodsza siostra Witka – Magda i cała rodzina przeżywa żałobę. To jednak nie koniec tragedii, jest jeszcze ojciec, który prowadził samochód. Mężczyzna leży w...

Narracja preferująca krótkie, niezłożone zdania nie pozwoliła mi wczuć się w uczucia, sytuację bohaterów. Niestety, wszystko wydawało się takie płaskie i bez życia, że książkę odłożyłam niedokończoną.

Narracja preferująca krótkie, niezłożone zdania nie pozwoliła mi wczuć się w uczucia, sytuację bohaterów. Niestety, wszystko wydawało się takie płaskie i bez życia, że książkę odłożyłam niedokończoną.

Świetna książka! CUDO! Nie będę zbyt dużo sugerować po prostu PRZECZYTAJ JĄ! Koniecznie! Warta polecenia, nabycia i nie wiem czego jeszcze.
POLECAM GORĄCO!

Świetna książka! CUDO! Nie będę zbyt dużo sugerować po prostu PRZECZYTAJ JĄ! Koniecznie! Warta polecenia, nabycia i nie wiem czego jeszcze.
POLECAM GORĄCO!

wyśmienita! o sprawach ostatecznych i najważniejszych w sposób prosty i bez zbędnego nadęcia.

wyśmienita! o sprawach ostatecznych i najważniejszych w sposób prosty i bez zbędnego nadęcia.

Książka lekka i przyjemna. Pod swoją z pozoru prostą budową skrywa wiele mądrości, trudów jakie musi pokonać młody człowiek, kiedy zdarzy się nieprzewidziany wypadek. Daje nadzieje, że nasze marzenia mogą się spełnić w najmniej oczekiwanym momencie. Daje siłę, aby iść z podniesioną głową i pokonywać przeciwności losu. Jak najbardziej polecam książkę. :)

Książka lekka i przyjemna. Pod swoją z pozoru prostą budową skrywa wiele mądrości, trudów jakie musi pokonać młody człowiek, kiedy zdarzy się nieprzewidziany wypadek. Daje nadzieje, że nasze marzenia mogą się spełnić w najmniej oczekiwanym momencie. Daje siłę, aby iść z podniesioną głową i pokonywać przeciwności losu. Jak najbardziej polecam książkę. :)

Tragiczny wypadek i sparaliżowany po nim ojciec, śmierć siostry, matka pogrążona w żałobie po niej, alzheimer babci, opuszczona młodsza siostra pragnąca miłości i uwagi, związek z dziewczyną "z problemami" - wszystko to spada na barki głównego bohatera, który jeszcze próbuje kroczyć drogą ku karierze boksera...

Opowieść o ideale raczej dla nastolatek szukających narracji o łatwych rozwiązaniach, w których zawsze znajduje się jakieś cudowne wydarzenie. Narracja pierwszosobowa, budowana z krótkich urwanych zdań (czasem to dość męczące) dająca obraz jak ciężko bywa z odpowiedzialną dojrzałością i dźwiganiem wszystkich problemów świata...

Tragiczny wypadek i sparaliżowany po nim ojciec, śmierć siostry, matka pogrążona w żałobie po niej, alzheimer babci, opuszczona młodsza siostra pragnąca miłości i uwagi, związek z dziewczyną "z problemami" - wszystko to spada na barki głównego bohatera, który jeszcze próbuje kroczyć drogą ku karierze boksera...

Opowieść o ideale raczej dla nastolatek szukających narracji...

Najbardziej ze wszystkich kreacji bohaterów spodobały mi się Bąk i babcia Witka. Ta pierwsza dodaje całej historii uśmiechu, radości i dziecięcej szczerości. Jej spontaniczność w wyrażaniu uczuć wzbudza w odbiorcy sympatię. Gdyby nie ona cała historia utrzymana byłaby w minorowym nastroju i na pewno wiele straciłaby na atrakcyjności. Z kolei babcia cierpiąca na Alzheimera jest postacią wyjątkową z kilku względów. Przede wszystkim jednak dlatego, ze autorka obdarza ją w wiele oryginalnych atrybutów. Wchodząc do mieszkania, można mieć pewność, że spotka się staruszkę w czarnej spódnicy i całkiem możliwe, że baletnica akurat będzie oglądała swój ulubiony film „Czarny łabędź”. Jej postawa, niefrasobliwość również wprowadzają do całej historii trochę radości, tak potrzebnej, by można było odetchnąć na chwilę od świata problemów. „Jasne dni, ciemne dni” wzbudza we mnie ambiwalentne uczucia. Z jednej strony przeczytałem ją szybko i polubiłem niektórych bohaterów, z drugiej była to lektura naprawdę wymagająca, trochę niedopracowana.

Więcej: http://recenzjeoptymisty.blogspot.com/2017/06/bardzo-jeszcze-nastoletnia-gowa-rodziny.html

Najbardziej ze wszystkich kreacji bohaterów spodobały mi się Bąk i babcia Witka. Ta pierwsza dodaje całej historii uśmiechu, radości i dziecięcej szczerości. Jej spontaniczność w wyrażaniu uczuć wzbudza w odbiorcy sympatię. Gdyby nie ona cała historia utrzymana byłaby w minorowym nastroju i na pewno wiele straciłaby na atrakcyjności. Z kolei babcia cierpiąca na Alzheimera...

Pozycję polecam jaką mądrą książkę i ciekawą dla nastolatka. Pomyślałam, że będzie to taka historia jakich wiele...o pierwszych miłościach, szkolnych perypetiach i psotach. Ale nie. Zostałam mile zaskoczona. Autorka przedstawia bohaterów jako przeciętnych ludzi, którzy o czymś marzą, czegoś pragną, a przy tym tak jak każdy z nas mają problemy. I życie nie układa się tak jak sobie by tego życzyli.
Główną postacią jest Witek, który musiał szybko dorosnąć mając niespełna piętnaście lat. Wszystko przez wypadek samochodowy, w którym zginęła jego młodsza siostra, a ojciec leży sparaliżowany w szpitalu. Matka po stracie córki załamała się kompletnie i stała się obca i nieobecna. Babcia miała się zająć rodziną, ale okazała się, że sama potrzebuję opieki, gdyż ma Alzheimera. Więc w większości obowiązków spadło na barki chłopaka.
Jest to bardzo wzruszająca opowieść o chłopcu, który poza byciem kolegą, uczniem i synem musiał stać się opiekunem dla babci, głową rodziny i ojcem dla młodsze siostry. Wykazywać się zaradnością i odpowiedzialnością. W zasadzie nikt go do tego nie zmuszał, wiedział, że tak powinien postąpić.
Książka porusza ważne tematy i zmusza młodego czytelnika do zastanowienia się. Pokazuję, że nasze życie nie jest usłane różami.
Gorąco polecam!!!

Pozycję polecam jaką mądrą książkę i ciekawą dla nastolatka. Pomyślałam, że będzie to taka historia jakich wiele...o pierwszych miłościach, szkolnych perypetiach i psotach. Ale nie. Zostałam mile zaskoczona. Autorka przedstawia bohaterów jako przeciętnych ludzi, którzy o czymś marzą, czegoś pragną, a przy tym tak jak każdy z nas mają problemy. I życie nie układa się tak jak...