Przeklęty prom

"Witamy na pokładzie Baltic Charisma. Poznacie tu samotną starszą panią, której marzy się przygoda życia. Przygasłą gwiazdę estrady zatrudnioną do prowadzenia wieczorów karaoke. Dawnego pracownika promu, który chce się oświadczyć ukochanej podczas rejsu. Przyjaciółki, które chcą przebalować całą noc. Prom od lat kursuje codziennie tą samą trasą po Bałtyku."
To tylko fragment książki, którą dzisiaj Wam przedstawię. Witam zgromadzonych i przedstawiam Wam "Przeklęty Prom" autorstwa Matsa Strandberga, zwanego szwedzkim Stephenem Kingiem. Książka sama w sobie jest niesamowita, opisany świat jest tak realny, że nie jesteśmy w stanie odróżnić prawdy od fikcji. Przede wszystkim trzyma w napięciu i co ciekawe, pisana jest z perspektywy różnych bohaterów, dlatego tak łatwo wciąga nas w ten zagadkowy świat.
Spędziłam z tą książką weekend i szczerze wahałam się, czy nie przeczytać jej ponownie!
Prom, droga bez ucieczki i czające się zewsząd zło. Jeżeli tylko lubicie takie klimaty, jak najbardziej polecam ją przeczytać!

"Witamy na pokładzie Baltic Charisma. Poznacie tu samotną starszą panią, której marzy się przygoda życia. Przygasłą gwiazdę estrady zatrudnioną do prowadzenia wieczorów karaoke. Dawnego pracownika promu, który chce się oświadczyć ukochanej podczas rejsu. Przyjaciółki, które chcą przebalować całą noc. Prom od lat kursuje codziennie tą samą trasą po Bałtyku."
To tylko...

Jest dopiero połowa stycznia a ja już mogę stwierdzić z czystym sumieniem, że to moja najgorsza książka roku. Największe rozczarowanie.

Przyznaję, że początek zapowiadał się świetnie i pierwsze ok 120-130 stron przeczytałam jednym tchem.

Wielu bohaterów, różnych bohaterów, którzy patrzą na sytuację z innego punktu widzenia. To było świetne. Gdzieś na promie, w poczekalni ich drogi się przecinały.

W jaki tajemniczy sposób wszyscy zaczną ginąć? Kto zacznie mordować? Może to będzie wirus? Może psychopata? Tajemnica zamkniętego pokoju? No wiele rzeczy mogło się wydarzyć. Autor jednak postanowił nas zaskoczyć, mnie niestety bardzo negatywnie, wybierając wampiry. Ale to nie takie wampiry jak z Sagi Zmierzch. Nie, nie. Te wampiry były jak bezmózgie piranie. Chodziły i gryzły wszystko co się porusza.
Od pojawienia się pierwszego wampira książkę czyta się naprawdę ciężko. Robi się tylko nudniejsza. Zakończenie porażająco nudne. Niestety autor zostawił sobie furtkę do napisania drugiej części. Mam nadzieję że to nie nastąpi.

W moim wydaniu książki wszędzie na okładkach są pozytywne opinie i porównywanie autora do Stephena Kinga. Moim zdaniem jedyne podobieństwo to krwawe i naprawdę dokładne opisy rozszarpywanych ciał itp. na tym kończą się podobieństwa bo w przeciwieństwie do Strandberga King serio pisze świetne książki z ciekawą fabułą.

Jeszcze na zakończenie przytoczę cytat z tyłu książki, opinię jakiejś czytelniczki
"Mats Strandberg wie, jak się pisze thrillery."
Ja od siebie powiem tylko tyle: nie, nie wie.

Jest dopiero połowa stycznia a ja już mogę stwierdzić z czystym sumieniem, że to moja najgorsza książka roku. Największe rozczarowanie.

Przyznaję, że początek zapowiadał się świetnie i pierwsze ok 120-130 stron przeczytałam jednym tchem.

Wielu bohaterów, różnych bohaterów, którzy patrzą na sytuację z innego punktu widzenia. To było świetne. Gdzieś na promie, w poczekalni...

Idealne na wakacje - czyta się całkiem lekko.
Nie podobało mi się reklamowanie książki miejscem akcji - był to oczywisty wabik, bo fakt że Baltic Charisma podróżuje po Bałtyku nie ma dla historii żadnego znaczenia.
Liczyłem też na to, że potwory zostaną mocniej osadzone w nordyckiej mitologii, niestety autor zdecydował się na dość generyczne wampiry

Idealne na wakacje - czyta się całkiem lekko.
Nie podobało mi się reklamowanie książki miejscem akcji - był to oczywisty wabik, bo fakt że Baltic Charisma podróżuje po Bałtyku nie ma dla historii żadnego znaczenia.
Liczyłem też na to, że potwory zostaną mocniej osadzone w nordyckiej mitologii, niestety autor zdecydował się na dość generyczne wampiry

Czytałam ją w dwóch podejściach - za pierwszym razem wytrzymałam ok 70 stron i odłożyłam wynudzona. Za drugim (dobrych kilka miesięcy później) poszło już z górki, pierwszy atak i coś się zaczęło wreszcie dziać, ale też bez szału.
Jak dla mnie bohaterów było za dużo, nie lubię takiego skakania co rozdział (krótki zresztą, najdłuższe, rzadkie, miały tylko kilka stron) inna postać, w dodatku tylko nieliczni wzbudzający sympatię.
Opisy ataków mocno obrazowe, mogą odrzucać.

Czytałam ją w dwóch podejściach - za pierwszym razem wytrzymałam ok 70 stron i odłożyłam wynudzona. Za drugim (dobrych kilka miesięcy później) poszło już z górki, pierwszy atak i coś się zaczęło wreszcie dziać, ale też bez szału.
Jak dla mnie bohaterów było za dużo, nie lubię takiego skakania co rozdział (krótki zresztą, najdłuższe, rzadkie, miały tylko kilka stron) inna...

Książka rewelacja! Dostarcza takich emocji, że miałam w nocy koszmary o wampirach. Zmiana perspektyw w narracji powoduje, że książkę czyta się jednym tchem. Bardzo dziwią mnie negatywne oceny, bo to jedna z najbardziej wciągających książek, jakie ostatnio przeczytałam.

Książka rewelacja! Dostarcza takich emocji, że miałam w nocy koszmary o wampirach. Zmiana perspektyw w narracji powoduje, że książkę czyta się jednym tchem. Bardzo dziwią mnie negatywne oceny, bo to jedna z najbardziej wciągających książek, jakie ostatnio przeczytałam.

4,5/10. Zapowiadało się ciekawie, skończyło się w dość oczywisty sposób.
W moim odczuciu zbyt wielu bohaterów zostało wyciągniętych na pierwsze role, przez co całość narracji była prowadzona

4,5/10. Zapowiadało się ciekawie, skończyło się w dość oczywisty sposób.
W moim odczuciu zbyt wielu bohaterów zostało wyciągniętych na pierwsze role, przez co całość narracji była prowadzona

Słabe, bez polotu, bohaterowie maksymalnie antypatyczni. Nie polecam.

Słabe, bez polotu, bohaterowie maksymalnie antypatyczni. Nie polecam.

Książkę czytało się szybko i była wciągająca, niestety tylko do połowy. Gdy wampiry zaczęły się zachowywać jak bezmózgie zombie, moja wampirza wrażliwość płakała z zażenowania. Dla miłośników gatunku, zdecydowanie nie polecam.

Książkę czytało się szybko i była wciągająca, niestety tylko do połowy. Gdy wampiry zaczęły się zachowywać jak bezmózgie zombie, moja wampirza wrażliwość płakała z zażenowania. Dla miłośników gatunku, zdecydowanie nie polecam.

Krew, flaki, rzeźnia.... czyli horror jednym słowem, a ja akurat się stęskniłam za takim klimatem. Duży plusik za zgrabnie prowadzone, naprzemienne narracje.

Krew, flaki, rzeźnia.... czyli horror jednym słowem, a ja akurat się stęskniłam za takim klimatem. Duży plusik za zgrabnie prowadzone, naprzemienne narracje.

Czytadło, nie miałem wielkich oczekiwań, ale nadal nie pojmuję, bo przecież każdy rozsądny, dojrzały i wykształcony człowiek wie, że wampir się w lustrze nie odbija. I nie można dyskutować z faktami. O!

Czytadło, nie miałem wielkich oczekiwań, ale nadal nie pojmuję, bo przecież każdy rozsądny, dojrzały i wykształcony człowiek wie, że wampir się w lustrze nie odbija. I nie można dyskutować z faktami. O!