Sięgnęłam z sentymentu bo miałam tę książeczkę jako dziecko. Wtedy jej jednak nie czytałam. Króciutka przypowiastka pisana w stylu opowiadań z podręczników PRL, traktująca o wykorzystywaniu najnowszych technologii przez człowieka. Morał jak zawsze taki sam, wysługiwanie się nowoczesną techniką rozleniwia i uwstecznia ludzi. Tego już nawet maszyny nie chcą tolerować i się buntują. Dużo niespójności ale przyszłość sobie wtedy różnie wyobrażano. Mimo to przeczytałam z przyjemnością.

Sięgnęłam z sentymentu bo miałam tę książeczkę jako dziecko. Wtedy jej jednak nie czytałam. Króciutka przypowiastka pisana w stylu opowiadań z podręczników PRL, traktująca o wykorzystywaniu najnowszych technologii przez człowieka. Morał jak zawsze taki sam, wysługiwanie się nowoczesną techniką rozleniwia i uwstecznia ludzi. Tego już nawet maszyny nie chcą tolerować i się...

Edukacyjna książeczka dla dzieci. Akcja jest umieszczona w Polsce w przyszłości, która ma wyglądać (a przynajmniej wnętrza) jak z serialu animowanego Jetsonowie :) No i Polska konstruuje już roboty! Treść jest dość naiwna - z jednej strony zaawansowane technologiczne instytuty i nowoczesne wnętrza z drugiej ziemniaki przynosi się z piwnicy w metalowych wiadrach a gazety i (o, zgrozo!) papierosy kupuje się w kiosku (windy się psują, zakupy nosi się w siatce i śpi się pod kołdrą z rombem). Technologia jest jedynie pretekstem by pokazać zmianę w postępowaniu bohatera. Oczywiście można podejść do treści bardziej filozoficznie i rozważyć go jako zadumę nad kondycją ludzkości i roli człowieka w świecie w którym w wielu czynnościach zastąpią go automaty. Ale tak zrobi dorosły czytelnik - a książeczka jest dla dzieci. To bardzo typowe edukacyjne wydawnictwo dla dzieci doby PRLu. Raczej dla archeologów fantastyki naukowej niż dla kogokolwiek innego.

Edukacyjna książeczka dla dzieci. Akcja jest umieszczona w Polsce w przyszłości, która ma wyglądać (a przynajmniej wnętrza) jak z serialu animowanego Jetsonowie :) No i Polska konstruuje już roboty! Treść jest dość naiwna - z jednej strony zaawansowane technologiczne instytuty i nowoczesne wnętrza z drugiej ziemniaki przynosi się z piwnicy w metalowych wiadrach a gazety i...

Biblioteka Błękitnych Tarcz 25/62
Kapitalna w swej naiwności wizja Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej z roku 2074! Oto mamy na pięknych rysunkach Mirosława Pokory ludzi odzianych w kombinezony; za oknami latają sputniki, a wszystkie meble są nowoczesne, jak w serialu animowanym "Jetsonowie".
W tekście - a jakże, równie nowocześnie! Nie używa się już zwykłych lamp - w ścianach ukryte są lampy luminoforowe; rozmowy odbywają się przez wizjotelefon, w którym możemy zobaczyć naszego interlokutora; dzieci chodzą do stereokina, w którym idą reportaże ze skolonizowanego Marsa.
Główny bohater, Tomek, ma ojca inżyniera, który projektuje nowoczesne roboty. Najpierw robi synowi żółwia sterowanego czułą komórką fotoelektryczną. Gdy żółw Tomkowi się znudził, ojciec zaprojektował mu elektronowego psa na tranzystorach, zdalnie sterowanego. Po czasie i pies odszedł do lamusa. Wówczas ojciec stworzył synowi sztucznego człowieka, robota imieniem Al. Robot umiał liczyć, tłumaczyć na wszystkie języki świata, opowiadał bajki, a przede wszystkim wyręczał Tomka ze wszystkich prac. Al chodził do piwnicy po ziemniaki, do sklepu po papierosy i gazetę, a przede wszystkim odrabiał za Tomka prace domowe. Chłopiec tak się rozleniwił, że przestał się uczyć. Okazało się bowiem, że z zadań domowych ma same piątki, ale z samodzielnych prac na lekcji - dwóje. Ojciec więc przeprogramował Ala, który zaczął mylić polecenia Tomka. Wreszcie robot mu ucieka.
Morał z tej historii jest taki, że trzeba myśleć samodzielnie. Ani robot, ani kolega czy koleżanka, którzy na klasówce dadzą ściągnąć zadanie, nie nauczą się niczego za nas. Każda myśl techniczna, każdy nowy wynalazek, który ma pomóc ludzkości, nie zastąpi nigdy żywego człowieka. Rozwój technologii nie może nas rozleniwiać, wręcz przeciwnie: powinien nas mobilizować do nauki i myślenia, by zapanować nad nauką.

Biblioteka Błękitnych Tarcz 25/62
Kapitalna w swej naiwności wizja Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej z roku 2074! Oto mamy na pięknych rysunkach Mirosława Pokory ludzi odzianych w kombinezony; za oknami latają sputniki, a wszystkie meble są nowoczesne, jak w serialu animowanym "Jetsonowie".
W tekście - a jakże, równie nowocześnie! Nie używa się już zwykłych lamp - w...