Blisko cztery lata temu zetknęłam się po raz pierwszy z książką Anny Janyskiej "To nie jest opowieść dla młodych ludzi", którą czytało mi się dość ciężko, która mnie przytłaczała, dołowała, pozbawiała radości życia.
Książka "Kura i zaklinacz deszczu" też do łatwych nie należy, ale w niej znalazłam nieco optymistycznych nut, jakieś światełko nadziei, że w życiu coś możemy zmienić, zamknąć karty ciemnej strony naszych losów, że nie musimy być w czyjejś władzy, od kogoś zależeć, że mamy prawo do własnego życia, choć nie zawsze będzie ono łatwe czy proste.

Luba jest Ukrainką, mieszkającą obecnie w Pradze, która nie miała szczęśliwego dzieciństwa; była bita przez babkę, niezauważana przez matkę wciąż poszukującą życiowego partnera, pozbawiona ojca, a następnie męża i własnej córki. Kiedy spotkała Borysa myślała, że wreszcie ktoś okaże jej trochę serca i uczucia, ale zamiast tego trafiła do burdelu. Przeszła gehennę i koszmar, z których niewiele pamięta, bo "ciało nie jest ani wewnętrzne, ani zewnętrzne. Jest granicą między mną a światem". Dzięki organizacji La Strada udało jej się wrócić do życia, ale trauma, nieustanny strach, nieufność i samotność pozostały w postaci "wewnętrznego kołtuna" w jej duszy.

Kim jest mężczyzna, który nie lubi deszczu, który przed lustrem przywdziewa kobiece stroje, zakłada peruki, czasem - kiedy nie pada - wychodzi w tym przebraniu na spacer, nie bacząc na ludzki wzrok i opinie. Jego też dotknęło nieszczęście, dramat, w którym stracił wszystkich, których kochała. Czy jego życie ma jeszcze jakiś sens, czy on sam ma jakiś cel, a może lepiej by było gdyby dołączył do swoich bliskich?

Tym razem czytanie książki Anny Janyskiej było dla mnie prawdziwą ucztą literacką, a autorka urzekła mnie jej klimatem, realizmem i pięknym słowem. Nie brakuje w tej powieści bólu, cierpienia i przemocy, tajemnic, które z czasem się wyjaśniają. To opowieść o niełatwej, ale twardej walce o szczęście, które trudno budować w cieniu strachu i wstydu. Luba musiała swoje szczęście budować na niechlubnej przeszłości, zaklinacz deszczu swoje szczęście i miłość stracił w jednej chwili i tylko pozostały mu wspomnienia. Los nie był łaskaw dla bohaterów tej powieści; dla jednych pamięć stała się przekleństwem, dla drugich wybawieniem.

To trudna powieść, dająca wiele do myślenia, momentami wzruszająca, ale też bardzo wciągająca, chociaż wymagająca skupienia. Ma niepowtarzalny klimat, intrygujący tytuł i nie mniej ciekawą okładkę. Jestem zauroczona

Blisko cztery lata temu zetknęłam się po raz pierwszy z książką Anny Janyskiej "To nie jest opowieść dla młodych ludzi", którą czytało mi się dość ciężko, która mnie przytłaczała, dołowała, pozbawiała radości życia.
Książka "Kura i zaklinacz deszczu" też do łatwych nie należy, ale w niej znalazłam nieco optymistycznych nut, jakieś światełko nadziei, że w życiu coś możemy...

Nie byłam w stanie przebrnąć, o ile z niejaką ciekawością mogłam czytać historię Luby to wpisy drugiego bohatera po kilku "wejściach" były nie do przełknięcia, bełkot bez składu i ładu - pomijałam. Ale nie będę się męczyć z książką, której część muszę stale pomijać. Widocznie to literatura nie dla mnie, a po opiniach widzę, że "zbyt mądra" jak na moje możliwości przerobowe.

Nie byłam w stanie przebrnąć, o ile z niejaką ciekawością mogłam czytać historię Luby to wpisy drugiego bohatera po kilku "wejściach" były nie do przełknięcia, bełkot bez składu i ładu - pomijałam. Ale nie będę się męczyć z książką, której część muszę stale pomijać. Widocznie to literatura nie dla mnie, a po opiniach widzę, że "zbyt mądra" jak na moje możliwości...

„Kura i zaklinacz deszczu” to jedna z najlepszych książek które ostatnio przeczytałam. Trafiłam na nią przypadkiem - wyświetliła się w „podobnych” przy „Horyzoncie” Jakuba Małeckiego.
Zdecydowanie warto po nią sięgnąć, chociaż nie jest to łatwa i lekka lektura. Dobrze się ją czyta dzięki lekkości pióra autorki i jej umiejętności ciekawego opowiadania historii.

„Kura i zaklinacz deszczu” to jedna z najlepszych książek które ostatnio przeczytałam. Trafiłam na nią przypadkiem - wyświetliła się w „podobnych” przy „Horyzoncie” Jakuba Małeckiego.
Zdecydowanie warto po nią sięgnąć, chociaż nie jest to łatwa i lekka lektura. Dobrze się ją czyta dzięki lekkości pióra autorki i jej umiejętności ciekawego opowiadania historii.

“Kura i zaklinacz deszczu” jest tym, co ja nazywam literaturą piękną. Piękna książka, intrygująca okładka, bardzo niejednoznaczna treść.

Historia dwojga ludzi. Ona, Ukrainka Luba, z poharataną przeszłością, nieszczęśliwym dzieciństwem, w którym na pierwszy plan wysuwa się bicie, babka i jej biała kura. Luba do bicia jest przyzwyczajona, w końcu bito ją od kiedy pamięta, najpierw babka, potem matka, w końcu mąż. Luba ucieka od takiego życia, a raczej chce uciec, bo wpada z deszczu pod rynnę. Zostaje sprzedana. Kiedy ją poznajemy, pomału, z pomocą dobrych ludzi wydostaje się z szamba, w którym tkwiła, do którego została wrzucona.

On, Polak, ni to mężczyzna, ni kobieta. Przebiera się, ma dziewięć peruk, robi 9999 kroków dziennie, ciągle czegoś poszukuje. Jego historię odkrywamy pomału, w końcu dowiemy się, co jest przyczyną tego zagubienia i życia jakby w dwóch wymiarach. Poznamy jego historię i zapłaczemy. Obok takiej tragedii nie da się przejść obojętnie. Aż dziw bierze, że ten nadwrażliwy mężczyzna wciąż żyje.

Losy tych dwojga splotą się ze sobą pod koniec tej historii, splotą tylko na chwilkę, ale ta chwila będzie jedną z najważniejszych chwil w życiu Luby.

Ta historia jest pełna brudu, przemocy, zniewolenia, zdrady. Ta historia jest pełna życia. Ta historia jest niezwykle prawdziwa i szczera. Narracja wymagająca skupienia, ale dająca ogromną satysfakcję z lektury.

„Człowieka można wziąć w posiadanie, patrząc mu w lewą źrenicę, głęboko aż na dno duszy. Wtedy widać krzyk i słychać strach, i czuć oddanie, wtedy można wpuścić w głąb drugiego człowieka strumień, który może go uratować, wzmocnić, wypełnić, wtedy można zobaczyć, jaki jest naprawdę, i kochać to, co się zobaczyło”.

Wspaniała rzecz!

“Kura i zaklinacz deszczu” jest tym, co ja nazywam literaturą piękną. Piękna książka, intrygująca okładka, bardzo niejednoznaczna treść.

Historia dwojga ludzi. Ona, Ukrainka Luba, z poharataną przeszłością, nieszczęśliwym dzieciństwem, w którym na pierwszy plan wysuwa się bicie, babka i jej biała kura. Luba do bicia jest przyzwyczajona, w końcu bito ją od kiedy pamięta,...

Tytułowa Kura to Luba -  Ukrainka z zapadłej wsi, której los nie oszczędzał od wczesnego dzieciństwa. Matka nie dbała o jej uczucia, ojca nie znała, a szorstką miłość babki, niepozbawioną bicia i przykrych słów, trudno zaliczyć do typowych przejawów rodzinnego ciepła. Zdarzyło się jednak, że dziewczyna trafiła na mężczyznę, któremu na niej zależało, a gdy na świecie pojawiło się dziecko, Luba była najszczęśliwszą dziewczyną na świecie. Ale jak niespodziewanie to szczęście przyszło, tak samo szybko dobiegło końca, a najgorsze, że do tego końca przyczynili się ci, na których zazwyczaj możemy liczyć i którzy powinni być oparciem...
Zaklinacz deszczu - mężczyzna, Polak w wieku 50-60 lat, lubiący (???) przebieranki  w damskie ciuchy i peruki. Czasami też zmieniający się w postaci dziwaków, głoszących kontrowersyjne hasła, które wzbudzają zainteresowanie przechodniów. Kiedyś pracował jako meteorolog, stąd też doskonale rozróżnia i zna nazwy chmur, a do tego potrafi przewidzieć pogodę.
Tych dwoje, dosłownie na kilka tragicznych chwil, los połączy na pewnej ulicy czeskiej Pragi.
Zanim jednak do tego dojdzie, krok po kroku, będziemy poznawali ich życiowe sytuacje, wzbudzające niedowierzanie, smutek i strach,, a chwilami złość i bezsilność.
Gdy zaczynałam lekturę, nie miałam pojęcia, że Anna Janyska jest polską autorką. Ot, na którymś blogu ktoś wspomniał, że właśnie czyta, że dobre, że mocne, więc poczułam ciekawość. I, faktycznie - to jest mocne i dobre, ale też, zdecydowanie, nie jest to literatura odprężająca. Mnóstwo tutaj brudu świata, zła i braku tolerancji. Wątek Kury oceniam jako świetny, ten męski bardziej jest zawikłany i nie do końca (chyba) go zrozumiałam. W przypadkach Kury i Zaklinacza sporo jest tzw. rzeczy nadprzyrodzonych, nieoczywistych i mało przyziemnych, ale to atut tych historii.  Nie będę uporczywie naginała Was do czytania, ale u mnie powieść ma mocną pozycję.

Tytułowa Kura to Luba -  Ukrainka z zapadłej wsi, której los nie oszczędzał od wczesnego dzieciństwa. Matka nie dbała o jej uczucia, ojca nie znała, a szorstką miłość babki, niepozbawioną bicia i przykrych słów, trudno zaliczyć do typowych przejawów rodzinnego ciepła. Zdarzyło się jednak, że dziewczyna trafiła na mężczyznę, któremu na niej zależało, a gdy na świecie...

ANNA JANYSKA - KURA I ZAKLINACZ DESZCZU.

Kupiłam ją całkowicie przypadkiem, tylko i wyłącznie dlatego,że spodobała mi się jej okładka. Nie wiedziałam natomiast czego spodziewać się po samej lekturze.

Okazała się być wymagająca, ciężka i szokująca.

Książka ta to opowieść dwojga ludzi - kury, czyli Luby, która stała się żywym towarem, sprzedana do burdelu musiała uciekać przed swoimi oprawcami, w tym własną rodziną oraz historia Zaklinacza deszczu, którym okazuje się tajemniczy mężczyzna, którego poznajemy na kartach tej książki.

Historia Kury wciąga od pierwszych stron, jest szokująca. Tyle zła od najmłodszych lat w życiu tej kobiety po prostu wstrząsa. Natomiast Zaklinacz deszczu..
Na początku mnie denerwował. Nie lubiłam stron, które opisywały jego dziwny stan, manię i nerwicę natręctw. Ale im dalej czytałam, tym bardziej wchodziłam w historię obojga. Mam wrażenie, że powoli dojrzewałam do niej...
Lektura ta była trudna emocjonalnie, jednakże okazała się być bardzo interesująca. Z pewnością jest czymś innym, z czym w ostatnim czasie się zmierzyłam. Mogę ją śmiało polecić jeżeli macie ochotę na taką dramatyczną historię.

ANNA JANYSKA - KURA I ZAKLINACZ DESZCZU.

Kupiłam ją całkowicie przypadkiem, tylko i wyłącznie dlatego,że spodobała mi się jej okładka. Nie wiedziałam natomiast czego spodziewać się po samej lekturze.

Okazała się być wymagająca, ciężka i szokująca.

Książka ta to opowieść dwojga ludzi - kury, czyli Luby, która stała się żywym towarem, sprzedana do burdelu musiała uciekać...

Anna Janyska to doświadczona pisarka i to czuć w trakcie tej lektury. Widać, że sprawnie posługuje się słowem pisanym, bawi się nim, eksperymentuje, zbierając nas w niecodzienną literacką podróż, w której wszystko jest możliwe, która nie oszczędza bohaterów ani czytelników. To trudna powieść, dająca do myślenia, momentami wzruszająca, ale też bardzo wciągająca, chociaż wymagająca skupienia. Ma niepowtarzalny klimat, intrygujący tytuł i nie mniej ciekawą okładkę. Jestem zauroczona.

http://korcimnieczytanie.blogspot.com/2017/09/anna-janyska-kura-i-zaklinacz-deszczu.html

Anna Janyska to doświadczona pisarka i to czuć w trakcie tej lektury. Widać, że sprawnie posługuje się słowem pisanym, bawi się nim, eksperymentuje, zbierając nas w niecodzienną literacką podróż, w której wszystko jest możliwe, która nie oszczędza bohaterów ani czytelników. To trudna powieść, dająca do myślenia, momentami wzruszająca, ale też bardzo wciągająca, chociaż...

Piękna, mądra książka o tym, jak rozdzielają się i łączą ścieżki ludzkiego losu.
Smutna i wesoła. Bardzo prawdziwa i bardzo emocjonalna.

Piękna, mądra książka o tym, jak rozdzielają się i łączą ścieżki ludzkiego losu.
Smutna i wesoła. Bardzo prawdziwa i bardzo emocjonalna.

Mnie zauroczyła. Sama historia - trudna, styl pisania - eksperymentujący, i klimat - niepowtarzalny.

Mnie zauroczyła. Sama historia - trudna, styl pisania - eksperymentujący, i klimat - niepowtarzalny.

Pełna mroku i światła jednocześnie. O tym, że fatum stoi nam za plecami, ale mimo to trzeba próbować choć nie zdajemy sobie sprawy jak silni jesteśmy, dopóki nie zmierzymy się z losem.

Pełna mroku i światła jednocześnie. O tym, że fatum stoi nam za plecami, ale mimo to trzeba próbować choć nie zdajemy sobie sprawy jak silni jesteśmy, dopóki nie zmierzymy się z losem.