Książka, która przeplata wspomnienia z teraźniejszością, co sprawia, że cała historia nabiera ciekawości. Zdecydowanie dobrze napisany portret psychologiczny po stracie bliskiej osoby. Zachowanie bohatera nie jest zawsze racjonalne, ale pytanie brzmi - czy każdy człowiek podejmuje za każdym razem właściwe decyzje? Odpowiedź brzmi NIE. Tutaj jest to zdecydowanie ukazane.
Irytujące było dla mnie to, że główny bohater ma zespół natręctw z liczbą parzystą i po prostu na każdym kroku zwracał uwagę na to, aby ta parzystość się zgadzała.
Bardzo ciężko czytało mi się tą książkę, ponieważ nie lubię tematu śmierci, a cała pozycja się z tego składała. Mimo tego, chęci miałam ogromne do czytania i nie zawiodłam się na tej pozycji, co ponownie przekonało mnie do tego, że lubię pióro Silvery.
Pozycja o ogromnej miłości i o pomocy bliskich w najtrudniejszych chwilach ale i też radzeniu sobie w pojedynkę.

Książka, która przeplata wspomnienia z teraźniejszością, co sprawia, że cała historia nabiera ciekawości. Zdecydowanie dobrze napisany portret psychologiczny po stracie bliskiej osoby. Zachowanie bohatera nie jest zawsze racjonalne, ale pytanie brzmi - czy każdy człowiek podejmuje za każdym razem właściwe decyzje? Odpowiedź brzmi NIE. Tutaj jest to zdecydowanie...

Jakie są wasze sposoby na poradzenie sobie ze stratą?

Ta lista zdecydowanie przydałaby się Gryffinowi, który doświadczył utraty kogoś bardzo bliskiego. Kogoś, z kim planował wspólne życie. Kogoś, z którym układał puzzle i rozmawiał o apokalipsie zombie. Kogoś, przy którym nie czuł się dziwny. Tym kimś był Theodor McIn­ty­re. Wyjechał na studia i zostawił Gryffina samego. Już wtedy bolało mocno. Ograniczony kontakt. Świadomość, że Theo ma tam innych ludzi. Wiedza, że umawia się z kimś innym. Jednak, gdy pewnego dnia dzwoni telefon Gryffina, a on go odbiera, dowiaduje się potwornej rzeczy. Czegoś, czego nikt nigdy nie chciałby usłyszeć. Zapłakany głos matki jego ukochanego, informujący go, że jej syn nie żyje. Że nigdy więcej go nie zobaczy, mimo tych wszystkich obietnic. Mimo tego, że przyrzekał, że nie umrze! I tak to zrobił! A co najgorsze, Gryffin może mieć w tym swój udział...
Zachęcam was do przeczytania tej cudownej książki, która przeplata wspomnienia z teraźniejszością. Która opowiada stracie bliskiej osoby. O chłopaku z zaburzeniami obsesyjno - kompulsywnymi. O ogromnej miłości i o pomocy bliskich w najtrudniejszych czasach. Mimo tego, że książka jest długa i nie czytało jej się szybko, warto się z nią zapoznać.

Jakie są wasze sposoby na poradzenie sobie ze stratą?

Ta lista zdecydowanie przydałaby się Gryffinowi, który doświadczył utraty kogoś bardzo bliskiego. Kogoś, z kim planował wspólne życie. Kogoś, z którym układał puzzle i rozmawiał o apokalipsie zombie. Kogoś, przy którym nie czuł się dziwny. Tym kimś był Theodor McIn­ty­re. Wyjechał na studia i zostawił Gryffina samego....

IG: @strazniczka_ksiazekx

Wszystko to brzmi jak idealna, tragiczna historia miłosna, prawda?
Może zbyt wiele wymagałam od tej książki, może to dlatego tak bardzo się nią rozczarowałam...

Dotychczas czytałam tylko dwie powieści Silvery i spełniały moje oczekiwania, ale "Zostawiłeś mi tylko przeszłość" była po prostu... nudna. Ciężko było mi ją czytać - melancholijne przemyślenia głównego bohatera, bezsensowne dialogi i fabuła zmierzająca donikąd. Autor stworzył całkiem niezły portret psychologiczny osoby będącej w żałobie, ale momentami to wszystko było mocno wyolbrzymione. Griffin był bardzo egoistyczny w swoim cierpieniu, uważał, że nikt nie cierpi tak jak on i to jemu wszyscy powinni współczuć, a nie Jacksonowi, z którym Theo spotykał się przed śmiercią.

Jedynym plusem były rozdziały podzielone na wspomnienia i teraźniejszość, które przeplatały się ze sobą. Miło było wejść w historię tych wspomnień i poczytać o czymś mniej dobijającym emocjonalnie. Każdy żałobę przeżywa na swój sposób, ale uważam, że Silvera mógł to pokazać w nieco ciekawszy sposób, bo te opisy i dialogi przez większość czasu ciągnęły się jak flaki z olejem. Dopiero na ostatnich stu stronach książka mnie wciągnęła, w końcu zaczęło się coś dziać, jakieś niespodziewane zwroty akcji, a nie tylko użalanie się nad sobą. Zakończenia kompletnie się nie spodziewałam.

Mimo wszystko polecam, bo historia jest piękna i tragiczna, tylko w nieco zbyt przesadzony sposób napisana.

IG: @strazniczka_ksiazekx

Wszystko to brzmi jak idealna, tragiczna historia miłosna, prawda?
Może zbyt wiele wymagałam od tej książki, może to dlatego tak bardzo się nią rozczarowałam...

Dotychczas czytałam tylko dwie powieści Silvery i spełniały moje oczekiwania, ale "Zostawiłeś mi tylko przeszłość" była po prostu... nudna. Ciężko było mi ją czytać - melancholijne...

Opinia po połowie książki: Przez długi czas byłam znudzona, ale po kilku tygodniach (chyba tak około było) wróciłam i nawet mnie wciągnęło, może już tak do końca będzie?
Byłam pewna że nie będzie to moja ulubiona książka, ale teraz tylko czekam na koniec i zobaczymy, jaka będzie ostateczna opinia

Bardzo długo mi się czytało tę książkę. Dopiero przy ostatnich 100 stronach wciągnęłam się na tyle, że skończyłam bardzo szybko. Ogólnie książka fajna i dobra, ale mi osobiście nie pasuje. Jest najsłabsza z wszystkich książek, które czytałam z reprezentacją.
Ale bardzo prawdziwie pokazany wątek żałoby, na tym opiera się cała książka.

Opinia po połowie książki: Przez długi czas byłam znudzona, ale po kilku tygodniach (chyba tak około było) wróciłam i nawet mnie wciągnęło, może już tak do końca będzie?
Byłam pewna że nie będzie to moja ulubiona książka, ale teraz tylko czekam na koniec i zobaczymy, jaka będzie ostateczna opinia

Bardzo długo mi się czytało tę książkę. Dopiero przy ostatnich 100 stronach...

Książki Silvery mają w sobie urzekającą nostalgię, traktując o ważnych rzeczach w bardzo „zwyczajny” sposób. Ta zwyczajność ma miejsce w opisie nieheteronormatywnych bohaterów, w omawianiu egzystencjalnych lęków i mierzeniu się z wielkimi emocjami. Bohaterowie po raz kolejny nie są jedynie dwuwymiarowymi postaciami z kart powieści, ale żyją jeszcze na długo w umysłach po ostatnich stronach historii… Książka dla każdego, kto nie boi się trudnych uczuć i łez.

Książki Silvery mają w sobie urzekającą nostalgię, traktując o ważnych rzeczach w bardzo „zwyczajny” sposób. Ta zwyczajność ma miejsce w opisie nieheteronormatywnych bohaterów, w omawianiu egzystencjalnych lęków i mierzeniu się z wielkimi emocjami. Bohaterowie po raz kolejny nie są jedynie dwuwymiarowymi postaciami z kart powieści, ale żyją jeszcze na długo w umysłach po...

Jak dla mnie najlepsza książka Silvery. Pięknie napisany portret psychologiczny po stracie bliskiej osoby i to ten wątek dominuje tutaj nad innymi. Nie zawsze racjonalne zachowanie i nie zawsze piękne zakończenie i możliwość zamknięcia i ułożenia własnych spraw. Piękne i wzruszające.

Jak dla mnie najlepsza książka Silvery. Pięknie napisany portret psychologiczny po stracie bliskiej osoby i to ten wątek dominuje tutaj nad innymi. Nie zawsze racjonalne zachowanie i nie zawsze piękne zakończenie i możliwość zamknięcia i ułożenia własnych spraw. Piękne i wzruszające.

Ogólnie fajna, ale momentami miałem wrażenie, że wątki prowadzą donikąd, a zachowanie bohaterów jest nieco irracjonalne. Miła i wciągająca lektura, ale nieporywająca.

Ogólnie fajna, ale momentami miałem wrażenie, że wątki prowadzą donikąd, a zachowanie bohaterów jest nieco irracjonalne. Miła i wciągająca lektura, ale nieporywająca.

Znowu plus za podział rozdziałów u tego autora na przeszłość i teraźniejszość. Książka jest lekko pogmatwana ale wciąga i ma lekko nie spodziewane zakończenie

Znowu plus za podział rozdziałów u tego autora na przeszłość i teraźniejszość. Książka jest lekko pogmatwana ale wciąga i ma lekko nie spodziewane zakończenie

Była w porządku, ale również często odczuwałem zażenowanie.

Była w porządku, ale również często odczuwałem zażenowanie.

theo jakiś nwm był red flag

theo jakiś nwm był red flag