Ale ja tylko wiem, że człowiek żyje w konkretnym świecie, w konkretnych czasach, w całkiem konkretnych warunkach i - jakiekolwiek by one nie były - musi co najmniej przyjąć je do wiadomości. Musi, jeśli nie chce dać się niepotrzebnie wykończyć!

Ale ja tylko wiem, że człowiek żyje w konkretnym świecie, w konkretnych czasach, w całkiem konkretnych warunkach i - jakiekolwiek by one nie...

Wiem z doświadczenia, że to, co pragmatycznym uogólnieniem nazywamy życiem, potrafi czasem wprawić człowieka w osłupienie, stwarzając sytuację trywialną, niesamowicie wydumaną czy melodramatycznie przesłodzoną, taką, na jaką nie śmiałby się odważyć najporządniejszy producent szmirowatych romansów, za to inne sytuację, które potem okazują się rozstrzygające, niewiarygodnie partaczy. Życie to autor kapryśny, za grosz niegodny zaufania, pozbawiony umiaru, dyscypliny i dobrego smaku.

Wiem z doświadczenia, że to, co pragmatycznym uogólnieniem nazywamy życiem, potrafi czasem wprawić człowieka w osłupienie, stwarzając sytua...

Wydaje mi się, że życie ludzkie, nawet najbardziej poplątane i najbardziej niezrozumiałe, ma jakąś chronologię, że człowiek - jeśli chce coś z niego zrozumieć - musi przekartkować je jak książkę od pierwszej strony aż do ostatniej, jeszcze nie napisanej, choćby dlatego, że poszczególne zdarzenia wyraźnie się ze sobą łączą, te, które następują, pozostają na ogół w związku przyczynowym z poprzednimi, nie pozostaje więc nic innego jak chcąc nie chcąc podporządkować się tej prostej regule.

Wydaje mi się, że życie ludzkie, nawet najbardziej poplątane i najbardziej niezrozumiałe, ma jakąś chronologię, że człowiek - jeśli chce coś...